Σπανίως είναι τόσο “δίκαιο” το ποδόσφαιρο. Σ' αυτό το διετές τουρνουά για το Μουντιάλ, όμως, η Ελλάδα πήρε αυτό που της άξιζε. Τη δεύτερη θέση στον όμιλο, πίσω από την πανδαισία παικταράδων του Βελγίου, πάνω από τους “όσα πάνε κι όσα έρθουν” Βόσνιους. Και αποκλεισμό στα μπαράζ από τους σαφέστατα ανώτερους Κροάτες. Αν θα μπορούσε καλύτερα στο “Μaksimir”; Μα, ναι, αναμφισβήτητα. Τρία γκολ στο ημίωρο; Ποτέ τα τελευταία 30 χρόνια! Από την εποχή του Σαραβάκου, του Αναστόπουλου και του Μανωλά, του Ντέταρι και του Κόβατς. Και όχι, αυτή τη φορά δεν ευθύνεται τόσο πολύ ο κόουτς...

Και τα τέσσερα γκολ της Kροατίας είναι... αυτογκόλ! Όλα! Όχι μόνο το πέναλτι του Καρνέζη στο 1-0 και το στοπάρισμα του Σταφυλίδη στο 4-1. Και το “στοπ” όλων στο 2-0, όταν ερασιτεχνικά περίμεναν ότι θα καταλογιστεί φάουλ κατά του Στρίνιτς πριν από τη σέντρα του και το τακουνάκι του Κάλινιτς. Και στο 3-1, μόλις τρία λεπτά μετά το γκολ του Σωκράτη. Πάλι ο Σταφυλίδης παρακολουθεί, όπως και οι στόπερ, και ο “Όρε” και ο Μανιάτης. Το πιο καθοριστικό γκολ, αμέσως μετά τη μείωση από τον αρχηγό. Με τέτοια άμυνα “παιδική χαρά” και ουσιαστικά μοναδικό διακριθέντα (δηλαδή με απόδοση άνω του μέσου όρου) τον Ζέκα, την πρόκριση στο Μουντιάλ δεν την αξίζαμε.

ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ, Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΝΕΖΗΣ

Το 3-5-1-1 του Σκίμπε ήταν ωραία ιδέα που όμορφα κάηκε από τους εκρηκτικούς Κροάτες. Το 4-4-1-1 λειτούργησε καλύτερα, αλλά Σάμαρης - Τζιόλης δεν μπήκαν ποτέ στον ρυθμό του ματς, τα ατομικά σφάλματα ήταν πάμπολλα, οι Κροάτες έπαιζαν απελευθερωμένα και με αυτοπεποίθηση μετά το 2-0. Τρεις χαμένες ευκαιρίες ο Μήτρογλου (μέσα στις φάσεις πάντως!), μία ο Σωκράτης, θα μπορούσε η Ελλάδα να έχει ένα γκολ περισσότερο. Θα μπορούσε, ωστόσο, το ταμπλό να γράψει πέντε - έξι γκολ, αν ο Καρνέζης δεν ήταν ψύχραιμος και αποτελεσματικός μετά τη γκάφα του μόλις στο 10'.

Η πρόκριση κάπου εδώ τελειώνει και το “90%-95% έχει περάσει η Κροατία” που είπε ο Παπασταθόπουλος, είναι ακριβές και αληθές. Θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα και δη εναντίον του Μόντριτς και του Πέρισιτς, του καταπληκτικού απόψε Κράμαριτς, του Κάλινιτς ή και του Μάντζουκιτς που τελικά δεν αγωνίστηκε στο Maksimir...

ΣΜΠΑΡΑΛΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΤΕΡΥΓΕΣ

Τι έκανε η Κροατία απέναντι στο 3-5-1-1, το οποίο έδειχνε δόκιμο μέχρι το 1-0 στο 10'; Σμπαράλιασε την Ελλάδα από τις πτέρυγες! Άφηνε πίσω τον Ράκιτιτς με τους δύο στόπερ και ανέβαζε σε θέσεις εξτρέμ τον Στρίνιτς και τον Βρσλκο. Ο Μόντριτς έδινε στηρίγματα δεξιά, ο Μπρόζοβιτς αριστερά και οι Πέρισιτς – Κράμαριτς έπαιξαν για πολλά λεπτά κοντά στον φορ Κάλινιτς, μεταξύ των γραμμών, γύρω – γύρω και μερικές φορές εντός της περιοχής. Το ροκ εν ρολ ματς που άνοιξε νωρίς και το run n' gun ουδέποτε ταίριαξε στην Ελλάδα της φτωχότατης μεσαίας γραμμής: τόσο φτωχής ώστε ένας Πορτογάλος να είναι ο κορυφαίος παίκτης της κατά μέσο όρο στα τελευταία - δύσκολα ή εύκολα – παιχνίδια.

Φάσεις βρήκε η Ελλάδα. Ο Λόβρεν, άλλωστε, δεν άλλαξε. Είναι ο Λόβρεν που έχουμε αγαπήσει στη Λίβερπουλ. Ούτε ο Βίντα είναι ο Σέρχιο Ράμος και δεδομένου ότι οι ακραίοι μπακ των Κροατών ακόμη και μετά το 3-1 δεν δίστασαν να πάρουν μέτρα, χώροι θα βρίσκονταν. Όμως η Ελλάδα δεν βρήκε στο β' ημίχρονο ούτε την ταχύτητα (του Γιαννιώτα και του Δώνη), ούτε τις πάσες (του Φορτούνη και του Μάνταλου). Βρήκε μια ατομική προσπάθεια του Μήτρογλου, μια κεφαλιά του “Πάπα” σε στατική φάση και μια καταπληκτική απόκρουση του ατζαμή με τη μπάλα στα πόδια, αλλά ικανότατου στην εστία Σούμπασιτς. Αυτό το 4-2 από την υπέροχα στοχευμένη, γυριστή κεφαλιά του Μήτρογλου στο 90' θα έκανε το “Γ. Καραισκάκης” την Κυριακή να θυμίζει ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος...

Ο ΣΚΙΜΠΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ EURO 2020

Kάπου εδώ ολοκληρώνεται ένας κύκλος. Ο πρώτος στην εποχή της “αναγέννησης” ενός συγκροτήματος για το οποίο οι ίδιοι οι παίκτες – κυρίως μάλιστα οι παλιοί που πέρασαν και το στάδιο της... διάλυσης – έχουν επαναλάβει πολλάκις τη φράση “Ξαναγίναμε ομάδα”. Οντως, ισχύει. "Είμασταν σκορποχώρι, δεν θα χάσουμε πια αυτό που έχουμε φτιάξει στα αποδυτήρια" είπε σήμερα ο Σωκράτης.

Ξαναγίναμε ομάδα, ήταν το πρώτο βήμα. Ο Μίκαελ Σκίμπε είχε θέσει ως στόχο την πρόκριση στο Μουντιάλ όταν προσλήφθηκε. Και υπ΄ αυτό το πρίσμα των προγραμματικών δηλώσεών του, απέτυχε. Αν το ξανασκεφτούμε, όμως, θα διαπιστώσουμε ότι στο στάδιο της αναδόμησης από τα συντρίμμια, τα κατάφερε μια χαρά. Ναι, έκανε λάθη. Ειδικά σε εκείνο το εντός έδρας 0-0 με την Εσθονία, το οποίο όμως τελικά δεν κόστισε στην Ελλάδα, δεδομένου ότι κατέκτησε τη δεύτερη θέση που οδήγησε στα μπαράζ εναντίον της Κροατίας.

Για πολλούς θα μπορούσε να είχε καλέσει αρκετούς παίκτες: τον Λάζαρο εδώ και πολύ καιρό, τον Μπακάκη, τον Φετφατζίδη, τον Πέλκα, τον Ρισβάνη, τον Σιώπη: ο καθένας έχει την άποψή του και τους “αγαπημένους” παίκτες του. Όμως πέραν κάθε αμφιβολίας, ο Σκίμπε βρήκε κορμό, έβαλε στην ομάδα τον Ζέκα και τον Δώνη, καθιέρωσε τον Μάνταλο και τον Σταφυλίδη, βρήκε κανόνες και ταυτότητα, έφερε ενότητα και συσπείρωση στο γκρουπ. Και "βλέπει" τους πάντες, δεν αποκλείει κανέναν! Καλό θα ήταν να μείνει. Είναι περισσότερα τα θετικά από τα αρνητικά πρόσημα. Μα ακόμη κι αν φύγει, η κληρονομιά του ουδεμία σύγκριση θα έχει με την αντίστοιχη των συμπαθέστατων κυρίων Ρανιέρι και Μαρκαριάν...