NO υπέρβαση, NO τίτλος

"Εγινε ένα όμορφο παιχνίδι. Οι δύο ομάδες έκαναν ευκαιρίες για να πετύχουν γκολ, αλλά υστέρησαν στην τελική προσπάθεια. Δεν πήραμε το τρίποντο, αλλά είναι σημαντικό ότι δεν χάσαμε. Κοιτάζουμε το επόμενο παιχνίδι'': Γιάννης Αναστασίου μετά τη λήξη του αγώνα με τον ΠΑΣ. Δεν έχω μάθει να κρίνω από τα λόγια. Δεν πρέπει να αξιολογούμε από τα λόγια. Μόνο από τις πράξεις. Ομως τα λόγια ορισμένες φορές βοηθούν για να φτάσουμε στα “βαθύτερα” και πιο ουσιαστικά.

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν αυτό που είχαμε επισημάνει και μετά το 4-2 από την Ξάνθη. Οτι αυτός ο εφετινός Παναθηναϊκός υπό συνθήκες πίεσης δεν ανταποκρίνεται. Και έχει μπει εδώ και δύο μήνες σε μια “μεσοβέζικη” κατάσταση: λένε όλοι ότι μπορούν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, όμως δεν κάνουν αυτά που πρέπει για να μείνουν ως τέλους στη διεκδίκησή του.

“Βολεύονται” άπαντες, παίκτες - διοικούντες - προπονητικό τιμ, πίσω από το “μας προέκυψε, δεν ήταν ο στόχος μας”. Είναι άνετο το “μαξιλαράκι” του “στόχος μας δεν ήταν ο τίτλος”. Και παρότι προσπαθούν, μάλλον αυτή η προσπάθειά τους δεν είναι αρκετή για να φτάσουν στην τεράστια υπέρβαση, από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός παρείχε αυτό το δικαίωμα στους Πράσινους (ας μην γελιόμαστε, γιατί οι Ερυθρόλευκοι δημιούργησαν με τις κακές εμφανίσεις και τις βαθμολογικές απώλειές του συνθήκες ανταγωνισμού στην εφετινή σεζόν).

Η μεγάλη υπέρβαση χτίζεται από πολλές “μικρότερες”. Με επιμέρους νίκες κατά τη διάρκεια της σεζόν. Στα ντέρμπι, σε έδρες όπου χάνονται βαθμοί, σε ματς που “στραβώνουν” και τα παίρνεις. Μόνο έτσι σηκώνεις κούπα. Μόνο έτσι μένεις μέσα στο παιχνίδι ως το τέλος. Οπως έχει κάνει ο ΠΑΟΚ παίζοντας με τον Βίτορ και... έξι παρτενέρ μετά τον τραυματισμό του Κατσικά. Χωρίς τον Τζιόλη, τον Τζαβέλλα, τον Μακ κατά διαστήματα, με κακή διαχείριση έμψυχου δυναμικού και ανισομερές μοίρασμα χρόνου από τον Αναστασιάδη στο μεγαλύτερο μέρος του α΄ γύρου.

Ο Παναθηναϊκός έχει καλύτερη διαχείριση έμψυχου δυναμικού παρότι ο Αναστασίου ασφαλώς δεν είναι αλάνθαστος, βγάζει περισσότερη ενέργεια στον αγωνιστικό χώρο, έχει περισσότερους “έτοιμους” και προσαρμοσμένους στην ταυτότητα παίκτες. Μα δεν προσθέτει πίεση και απαιτήσεις. Ούτε η εξέδρα, ούτε τα media στη διοίκηση, ούτε η διοίκηση στους “από κάτω”. Αν δεν το πάρει, τώρα πού του παρουσιάζεται η ευκαιρία για τα 20 εκατ. ευρώ της απαλλαγής από το μνημόνιο (θεωρούν όλοι στην ομάδα πως) δεν θα θεωρηθεί αποτυχία. Αντιθέτως, στον ΠΑΟΚ (και αυτονοήτως στον Ολυμπιακό) θα θεωρηθεί.

Δεν ξέρω, ίσως τώρα που άνοιξε πάλι η διαφορά στο -7 από την κορυφή, να λειτουργήσει καλύτερα το Τριφύλλι. Ο ΠΑΟΚ έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα, ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για τον διάδοχο του Μίτσελ και εσωτερικά κλονίζεται. Ομως μόνο με δύο “υπερβατικές” νίκες στη σεζόν, ο τίτλος δεν θα καταλήξει σε πράσινα χέρια. Τέτοιες ήταν το τρίποντο στην Τούμπα και η επικράτηση στη σκληρή έδρα του Αγρινίου. Απώλειες (με διαιτητική αδικία) στο ΟΑΚΑ με τον Λεβαδειακό και στην Καλλονή, ισοπαλία με τον Αστέρα Τρίπολης και χθες (δίκαιο αποτέλεσμα) στα Γιάννενα, ήττα στην Ξάνθη.

Οχι, “υπέρβαση” δεν είναι η νίκη στα Χανιά επί του Πλατανιά. Οπως δεν θα είναι (αν επιτευχθεί) στη Νέα Σμύρνη επί του Πανιωνίου. Υπέρβαση δεν είναι οι εντός έδρας νίκες επί του Πανθρακικού και του Ατρόμητου και της Βέροιας, επειδή πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει 8 βαθμούς στα ίδια εντός έδρας παιχνίδια. Αυτές οι νίκες είναι οι “αυτονόητες” αν θες να χτυπήσεις τίτλο.

Δικαιολογίες και αιτίες ασφαλώς υπάρχουν πολλές. Και βάσιμες. Οχι μόνο για όλη τη διάρκεια της έως τώρα πράσινης σεζόν, αλλά και για το ματς στα Γιάννινα. Η απώλεια του Μπεργκ και το ευρωπαϊκό “καρπούζι” οι σημαντικότερες. Ομως μετά την επιστροφή του Σουηδού ο οποίος ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ στις νίκες επί Ατρόμητου – ΠΑΟΚ και ήταν στον πάγκο εναντίον του Παναιτωλικού, ο Παναθηναϊκός σπουδαίο τρίποντο δεν έχει πάρει.

Ο Νίκος Καρέλης ήταν χθες πρωταγωνιστής και στις τέσσερις ευκαιρίες του ΠΑΟ (μόλις έξι τελικές προσπάθειες), αλλά θα ήταν άδικο να “κατηγορηθεί”, διότι ήταν από τους καλύτερους. Δουλειά του, βεβαίως, είναι το γκολ και στην τελική προσπάθεια έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης ακόμη. Τα προβλήματα μάλλον ήταν περισσότερα στη μεσαία γραμμή λόγω της αφανούς παρουσίας του Μπούι, του εγκλωβισμού του Ζέκα στο β΄ μέρος και της αντικατάστασης του all around Ατζαγκούν που “γέμιζε” τους χώρους και έπαιρνε παιχνίδι πάνω του.

Από την άλλη πλευρά, μιλάμε για ένα ματς χωρίς ρυθμό. “Σπασμένο”. Σε δύσκολο αγωνιστικό χώρο, πολύ μαλακό. Με τον Παναθηναϊκό χωρίς Μπεργκ, Νάνο, “Σίφο”, Πράνιτς, Μέντες, Πέτριτς στην ενδεκάδα του, είτε λόγω τραυματισμών, είτε λόγω προπονητικών επιλογών. Μα όλες αυτές τις δυσκολίες, ειδικά όταν δεν υπάρχει διαιτητική αδικία, καλείσαι να τις ξεπερνάς αν ο τίτλος είναι ένας ρεαλιστικός στόχος.

Υπερβάσεις δεν έγιναν ούτε φαίνεται πως θα γίνουν και στη μεταγραφική περίοδο. Τώρα, λογικό. Τον χειμώνα γίνονται “διορθώσεις”. Το χτίσιμο γίνεται το καλοκαίρι. Εγιναν μόνο τέσσερις κινήσεις και “βγαίνει” μόνο ο Στιλ. Τίνος η ευθύνη; Ολων πλην του Αλαφούζου πριν τον αποκλεισμό από την Σταντάρ και του Αναστασίου (που την ανέλαβε σε πρόσφατη συνέντευξή του) μετά τον αποκλεισμό.

Αντιθέτως, πέρυσι “υπερβάσεις” έγιναν και στη μεταγραφική περίοδο και στη διάρκεια της σεζόν. Στον β΄ γύρο που εφέτος δεν έχει αρχίσει ακόμη. Για να δούμε τι θα δούμε...

Υ.Γ. Η παραμονή του Μπούι στον αγωνιστικό χώρο μέχρι το 85' ανάγεται στη σφαίρα της ίδιας ποδοσφαιρικής φαντασίας με εκείνη που είχε αφήσει τον Πράνιτς για 94' στο γήπεδο με “silver alert” εναντίον της Ξάνθης.

Υ.Γ. 1: Αδικο να αξιολογηθεί από ένα ματς ο Στάθης Ταυλαρίδης. Σταθερός και σε εγρήγορση γενικά, αλλά από δική του γκάφα στο 54' δημιουργεί την πρώτη μεγάλη ευκαιρία του ο ΠΑΣ και αλλάζει ως δια μαγείας η ροή της αναμέτρησης. Σε γενικές γραμμές, βάσει των χαρισμάτων και των μειονεκτημάτων του, εκτίμησή μου είναι πως θα προσφέρει, αλλά δεν θα κάνει τη διαφορά στην πράσινη άμυνα. Δεν είναι “υπερβατική” μεταγραφή για τίτλο.

Υ.Γ. 2: Αψογος ο Αρετόπουλος, εκτός από τη φάση της κίτρινης κάρτας που έδειξε (στον Λαγό για διαμαρτυρία) και δεν έδειξε (στον Κοροβέση για χέρι).

* Follow me on Twitter: Seretinio