Ο καλός μαθητής
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπρόντμπι και τα πολλαπλά κέρδη της πρόκρισης.
Αλλόκοτη η Μπρόντμπι. Aπρόσμενα «σπάνιο» και το ματς. «Είναι λίγο… τρελή ομάδα» είπε ο αγχωμένος Στραματσόνι και ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει σε ένα 90λεπτο: αυτή είναι μια από τις αμέτρητες γοητευτικές πτυχές του ποδοσφαίρου.
Χθες του «ξημέρωσαν» δυο αποβολές. Μια στο 32’, δεύτερη στο 51’. Και 2-0 στο 54’ με το πέναλτι του Λεντέσμα, ως αποτέλεσμα του πέναλτι που κέρδισε ο Ιμπάρμπο από τον νεαρό γκολκίπερ Φρεντερίκ Ρένοβ. Τελικό 3-0, θα μπορούσε να έχει γράψει και 4-0 και 5-0. Απροσδόκητο! Μα ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Παναθηναϊκός έφτασε σ’ αυτό το αποτέλεσμα ήταν πως προετοιμάστηκε και μελέτησε ώστε να είναι έτοιμος για όλα!
Η πείρα, η προσωπικότητα, η ατομική ποιότητα και η σωστή τακτική νίκησαν το τρέξιμο, την απειρία, τον νεανικό ενθουσιασμό και την αλόγιστη επιθετικότητα. Αυτή είναι η σούμα για όποιον δεν έχει παρακολουθήσει ένα ματς που δεν σε άφηνε ούτε στιγμή αδιάφορο. Και οι σημαντικότερες παράμετροι για τον Παναθηναϊκό ήταν η ενδελεχής μελέτη του αντιπάλου, σε συνδυασμό με τον «θετικό» φόβο (της Γκαμπάλα) που φυλάει τα έρμα και τη συγκέντρωση της πλειονότητας των ποδοσφαιριστών στο πλάνο του Στραματσόνι.
Ο Ιταλός ήξερε πως απ’ αυτά τα δύο παιχνίδια κρίνεται το 50% της σεζόν. Η βαρύτητα της πρόκρισης ήταν και παραμένει ανυπολόγιστης αξίας, όχι μόνο για το πρεστίζ του κλαμπ, για τον ίδιο, για την επανασύνδεση κερκίδας – ομάδας, για τα κίνητρα των αθλητών. Αλλά και για την ομαλή λειτουργία ενός κλαμπ το οποίο έχει ήδη υπερβεί τον αρχικό προϋπολογισμό του. Για την «κανονικότητα» της ζωής του Παναθηναϊκού σε οικονομικό επίπεδο. Για τη βιωσιμότητά του. Και για το ηθικό του Γιάννη Αλαφούζου. Για το χαμόγελό του, για την «εξαργύρωση» ορισμένων παράλογων οικονομικά αποφάσεων, όπως το ενοίκιο ύψους 1 εκατ. ευρώ για να πάρει δανεικό τον Ιμπάρμπο για έναν χρόνο και να τον στείλει ξανά στην Κάλιαρι.
Τα ήξερε όλα αυτά ο Στραματσόνι και το ματς το μελέτησε μέχρι κεραίας. Ήταν προετοιμασμένος για όλα, είχε αναλύσει τα πάντα στους παίκτες. Το ζητούμενο ήταν αν και πώς θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις οδηγίες του. Και η αλήθεια είναι πως τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό.
Ναι, ο Κουτρουμπής έκανε λάθη, ναι ο Παναθηναϊκός «έγερνε» προς τα αριστερά με Χουλτ – Γουακάσο ενώ η αχίλλειος πτέρνα της Μπρόντμπι ήταν ο αριστερός μπακ της (δύο φάουλ – δύο κίτρινες), ναι στα πρώτα 20 λεπτά οι Πράσινοι περίμεναν. Γιατί ήξεραν πως αυτό το ματς χρειάζεται υπομονή και ψυχικές αντοχές. Ήθελαν να «αδειάσουν» το ντεπόζιτο και τον ενθουσιασμό των νεαρών της Μπρόντμπι που θα έμπαιναν φουριόζοι για πρέσινγκ – κλεψίματα – σουτ. Μετά το 20’, το μυαλό «καθάρισε». Ο Στραματσόνι έφερε τον Γουακάσο πιο «κεντρικά» στη μεσαία γραμμή για να βοηθήσει την κυκλοφορία, άφησε στον Χουλτ το ρόλο του εξτρέμ, βλέποντας ότι στην πλάτη του Σουηδού ο Μολέδο «καθάριζε» τον Βίλτσεκ, «επέτρεψε» στον Ιμπάρμπο να γίνεται δεύτερος επιθετικός, ενώ είχε ξεκινήσει ως δεξιός εξτρέμ σε 3-4-3. Η ισορροπία αποκαταστάθηκε σταδιακά, ο Παναθηναϊκός απουσμπιέστηκε και το ένα έφερε το άλλο μέχρι το τελικό 3-0. Για νίκη ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός, για «απλή» νίκη. Αυτός ήταν ο θεμελιώδης στόχος του. Και έφυγε με 3-0, το οποίο θα ανατραπεί μόνο αν «αυτοκτονήσει» ο ίδιος την επόμενη Πέμπτη στην Κοπεγχάγη.
Μια παράμετρος η μελέτη του αντιπάλου και ο σεβασμός στα πλεονεκτήματά του. Δεύτερη παράμετρος οι λεπτομέρειες. Το «αυτοδοκάρι» του Μέστο, η απόκρουση του Στιλ στο σουτ του Πούκι λίγο μετά την πρώτη αποβολή, στο 39’. Τρίτη παράμετρος η ποιότητα και η προσωπικότητα συγκεκριμένων παικτών. Η απίθανη πάσα του Γουακάσο, τα τελειώματα του Μπεργκ, το καθαρό μυαλό του Λεντέσμα (συντονισμός, πέναλτι, δοκάρι, ασίστ), η σωματοδομή και η τεχνική με τη μπάλα του Ιμπάρμπο, οι επεμβάσεις του Μολέδο, τα «ανεβάσματα» του Μέστο και του Χουλτ, η πολύπλευρη προσφορά του Ζέκα. Όλα αυτά τον οδήγησαν λεπτό με λεπτό, φάση με φάση, μάχη με μάχη, στα τρία γκολ εναντίον μιας ομάδας που έμεινε στο «μηδέν», έχοντας μία καθαρή ευκαιρία. Παρότι πετυχαίνει κατά μέσο όρο τρία γκολ ανά ματς εφέτος. Δύο γκολ ανά ματς, αν εξαιρέσουμε τα δέκα τεμάχια σε δύο αναμετρήσεις με την αδύναμη ισλανδική Βαλούρ.
Ρεαλιστικά και βραχυπρόθεσμα, το σημαντικότερο όφελος γι’ αυτή την ταλαιπωρημένη τον τελευταίο χρόνο ομάδα είναι τα τουλάχιστον 4,5 εκατ. ευρώ που θα μπουν στο ταμείο της αν την επόμενη Παρασκευή ένα από τα μπαλάκια της κλήρωσης γράφει «Panathinaikos». Ουσιαστικά και σε βάθος χρόνου, το χαμόγελο και το κέφι οπαδών, παικτών, διοικούντων, προπονητικού τιμ είναι το πολυτιμότερο…
-
Follow me on Twitter: Seretinio