Απ’ όλα έχει ο μπαξές του εφετινούEuropaLeague, το οποίο, όπως κάθε χρόνο, αρχίζει ουσιαστικά από τη φάση των «32». Λίβερπουλ, Τότεναμ, Εβερτον από την Αγγλία. Σεβίλλη, Βιγιαρεάλ και Μπιλμπάο από την Ισπανία. Βόλφσμπουργκ, Γκλάντμπαχ από τη Γερμανία. Πέντε (!) από την Ιταλία: όχι τυχαίο.

Οσο κατεβαίνει ο πήχης του πρωταθλήματος, τόσο «αυξάνεται» η βαρύτητα τουEuropa για τις ομάδες του και τόσο λιγότερες προοδεύουν στο Τσάμπιονς Λιγκ: Ιντερ, Ρόμα, Φιορεντίνα, Νάπολι, Τορίνο!

Βάλτε και τις τρεις ολλανδικές Αγιαξ,PSV, Φέγενορντ . Βάλε και Μπεσίκτας – Τραμζονσπόρ και Αντερλεχτ – Μπριζ, και Ζενίτ – Ντινάμο Μόσχας –Ντινάμο Κιέβου από τον πρώην σοβιετικό άξονα. Χαμός! Ισως το δυσκολότεροEuropaLeagueστη σύγχρονη μορφή του.Oποιος το πάρει μετά από τέσσερα νοκ –άουτ και έναν τελικό, θα χρειαστεί μάλλον και την τύχη, αλλά θα το αξίζει 100% για την προσπάθειά του.

Όμως μόνο όταν τα βάζεις με τους καλύτερους γίνεσαι καλύτερος. Μόνο όταν τεστάρεις τις δυνατότητές σου στο ανώτερο επίπεδο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων καταλαβαίνεις το επίπεδό σου ως κλαμπ, βλέπεις τον καθρέφτη σου και μετριέσαι. Μόνο τότε συνειδητοποιείς τις ανάγκες σου σε έμψυχο δυναμικό για το «παραπάνω», όταν είσαι μια πρωταθλήτρια Ελλάδας. Και είναι απολύτως σωστή και λογική η επιλογή του Περέιρα να… μην σκεφτεί το rotationενόψει και του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Να χρησιμοποιήσει αύριο από το πρώτο λεπτό εκείνους οι οποίοι θεωρεί ότι μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα κατά τη γνώμη του στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου 90λεπτου. Να μην κάνει διαχείριση «180 λεπτών» για Κίεβο – Λεωφόρο.

Εκανε το σφάλμα μια φορά – με το εκτεταμένοrotationσε μεσαία γραμμή και επίθεση – εναντίον της ΑΕΚ. Δεν κάνει την παραμικρή «έκπτωση» αύριο, ενόψει του ντέρμπι της Κυριακής. Και θα είναι λάθος αν κατηγορηθεί από οποιονδήποτε φίλο του Ολυμπιακού στην περίπτωση που ηττηθεί από τον Ντνίπρο ή αποτύχει εναντίον του Παναθηναϊκού χρησιμοποιώντας στο αρχικό σχήμα 3-4-5 παίκτες που δεν θα παίξουν εναντίον των Ουκρανών.

Δεν θα «μεγαλώσει» ο Ολυμπιακός με μια ισοπαλία ή νίκη στη Λεωφόρο, η οποία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα του «κλειδώσει» έναν επιπλέον τίτλο. Δεν έχει «μεγαλώσει» ο Ολυμπιακός ως κλαμπ στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια λόγω των διαδοχικών πρωταθλημάτων. Και με τον Κόκκαλη έπαιρνε τα πρωταθλήματα, αλλά στην Ευρώπη, πλην σποραδικών νικών και δύο σεζόν σε 15 χρόνια, αποτύγχανε. Σε 15 χρόνια, έχουμε να θυμόμαστε την πώληση του Γρηγόρη Γεωργάτου, του… Καστίγιο και του σπουδαίου Γιάγια Τουρέ, που θα έφευγε είτε έπαιζε εναντίον της Ρεάλ του Ραούλ, είτε εναντίον της Καλαμαριάς του Βάλνερ.

Η Ευρώπη είναι η διαφήμιση και το σημαντικότερο επιχείρημα προόδου για τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη. Μόνο τα εκατοντάδεςtweetsαπό εκατοντάδεςmediaσε παγκόσμια κλίμακα για τη συμφωνία συνεργασίας με τον Ερίκ Αμπιντάλ αν βλέπατε χθες, θα καταλαβαίνατε! Και σ΄ αυτή τη διαφήμιση δεν παίζει ρόλο μόνο η εν Ελλάδι αντιμετώπιση των Ερυθρόλευκων από τη διαιτησία και η παγιωμένη άποψη μεγάλου μέρους της κοινής γνώμηςγια το θέμα. Αλλά και η έλλειψη ανταγωνισμού από το 2011 και έπειτα.

Τι να κρατήσει ο φίλος του Ολυμπιακού από την εφετινή σεζόν στο πρωτάθλημα; Το 1-0 του Αυλωνίτη εναντίον του Παναθηναϊκού; Σιγά τα ωά! Εχουν δει πρόσφατα Ριβάλντο και Ιμπαγάσα, Μιραλάς και Τζιμπούρ, τριάρες και τεσσάρες σε ντέρμπι! Περισσότερο θα θυμούνται ίσως απ’ αυτό το ματς το χαμένο πέναλτι του Μήτρογλου, παρά τη νίκη. Να θυμούνται το 1-2 με τον ΠΑΟΚ; Το 0-0 με τον Αστέρα; Την ήττα από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι ή τη νίκη με 2-1 επί του Ατρόμητου στο Φάληρο;Εχουν κυλήσει τα 3/5 της σεζόν και φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι η καλύτερη εφετινή εμφάνιση του πρωταθλητή ήταν το… 0-0 με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα! Γιατί; Διότι με τους «μεγάλους» δεν έκανε κάτι εντυπωσιακό και διότι κάθε νίκη επί των «μικρομεσαίων», εύκολη ή δύσκολη, ισχνή ή θριαμβευτική, υποτιμάται ακόμη και από τους οπαδούς του λόγω της διαφοράς δυναμικότητας, φανέλας, έμψυχου δυναμικού, βάθους στο ρόστερ. Ποιος θα θυμάται το 0-4 στην Κέρκυρα; Η΄ μήπως θα μείνει γραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα στα 90 χρόνια ιστορίας του Ολυμπιακού το 0-5 στην Καλλονή;

Κακά τα ψέματα. Χωρίς μια δυνατή ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, χωρίς Αρη και Ηρακλή ο Ολυμπιακός παίζει 26 ματς στα οποία έχει ελάχιστα να κερδίσει και πολλά να χάσει σε επίπεδο εντυπώσεων, τέσσερα ντέρμπι με Παναθηναϊκό – ΠΑΟΚ και επιπλέον τέσσερα δύσκολα και ενδιαφέροντα από κάθε άποψη παιχνίδια με Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης, που τον δυσκολεύουν πολύ ορισμένες φορές. Τελεία και παύλα. Φτάσαμε στο σημείο να μην γεμίζει το «Γ. Καραϊσκάκης» εφέτος ούτε καν στο 1-0 επί του Παναθηναϊκού και στο 1-2 από τον ΠΑΟΚ…

Ακριβώς το αντίστροφο ισχύει στην Ευρώπη. Η έδρα θα γεμίσει ακόμη και στο πιο «βατό» ματς του ομίλου του Τσάμπιονς Λιγκ, εναντίον της πιο «άσημης» ομάδας. Η ήττα από τα μεγαθήρια, αν δεν είναι συντριβή, αλλά 3-2 από τη Γιούβε, προσφέρει οφέλη. Κάθε ισοπαλία με τα «μεγαθήρια» είναι νίκη. Κάθε νίκη είναι αλησμόνητος θρίαμβος. Κάθε πρόκριση είναι ιστορία.

Ο Ολυμπιακός πλέον θρέφεται σε ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ από την Ευρώπη. Θρέφονται οι παίκτες και τα προπονητικά τιμ λόγω κινήτρων ποδοσφαιρικών, οικονομικών, καριέρας. Οι οπαδοί λόγω ενθουσιασμού, στόχων, υπερηφάνειας. Οι διοικούντες λόγω «δικαίωσης», χρημάτων, δόξας, καλώς εννοούμενης οπαδικής «τρέλας». Αύριο και σε 16 ημέρες ο Ολυμπιακός καλείται να μην πετάξει στα σκουπίδια την ευκαιρία που του έδωσε η κληρωτίδα εναντίον μιας ομάδας που προέρχεται μεν από αγωνιστική αποχή δύο μηνών, προετοιμαζόταν δε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ γι’ αυτά τα δύο ματς. Το κλαμπ συνολικά ως οργανισμός «Ολυμπιακός» καλείται να επικεντρωθεί σ’ αυτό.

Ένα Κύπελλο λιγότερο – περισσότερο (και… τι θα γινόταν δηλαδή αν το είχε χάσει από τον Αστέρα Τρίπολης;), μια ήττα σε ντέρμπι λιγότερη – περισσότερη (και… τι έγινε μετά από κοτζάμ 0-3 πέρυσι στο Φάληρο;), δεν θα του αλλάξει τη ζωή. Απλώς, θα του φτιάξει ή θα του χαλάσει την επόμενη ημέρα. Κάθε πρόκριση στην Ευρώπη, όμως, του κάνει την επόμενη και κάθε μέρα του πολύ καλύτερη σε όλα τα επίπεδα. Του ομορφαίνει τη ζωή του και βάζει ένα επιπλέον τουβλάκι για περισσότερα και καλύτερα.

Follow me on Twitter: Seretinio