Δεν το πήραν πολλοί χαμπάρι. "Χάθηκαν" τα λόγια του Πέδρο Μαρτίνς για τον Παναθηναϊκό στις σκέψεις και στην ανάλυσή του για το σημερινό Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ. Όμως ο Πορτογάλος κόουτς – έχει δεν έχει συμπληρώσει τέσσερις μήνες στην Ελλάδα - είπε χθες στη NOVA αυτό που βλέπει.

"Πιστεύω πως το πρωτάθλημα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και πως θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Δεν ξέρω αν θα κριθεί στα ντέρμπι, αλλά ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός θα διεκδικήσουν τον τίτλο. Παρότι ο Παναθηναϊκός είχε τους βαθμούς τιμωρίας θα πρέπει να υπολογίζεται στις ομάδες που θα είναι μέσα στη διεκδίκηση. Είναι μεγάλος ο δρόμος για το πρωτάθλημα, προφανώς τα ντέρμπι είναι πολύ σημαντικά γιατί σου επιτρέπουν να αυξήσεις τη βαθμολογική σου διαφορά από τους συνδιεκδικητές σου, αλλά όλα τα παιχνίδια είναι εξίσου σημαντικά».

Αυτή ήταν η απάντησή του στην ερώτηση για το αν το πρωτάθλημα θα κριθεί στα ντέρμπι. Συμπεριέλαβε τον Παναθηναϊκό στους διεκδικητές! Τον Παναθηναϊκό του «-6», του χαμηλότερου μέσου όρου ηλικίας στη Σούπερ Λίγκα, τον Παναθηναϊκό του χαμηλότερου μπάτζετ της σύγχρονης ιστορίας του. Ναι, χαμηλότερο και από το αντίστοιχο της σεζόν 2013-2014, με Μπεργκ, Πράνιτς, Μέντες, Σίλντενφελντ, Ζέκα…

Ο Μαρτίνς κατέθεσε αυτό που βλέπει. Πριν από την πέμπτη νίκη του Τριφυλλιού επί του ΠΑΣ Γιάννινα. Βλέπει μια ομάδα νεανική, με συγκεκριμένες ποδοσφαιρικές αρχές τις οποίες προσπαθεί να υποστηρίξει όλο και πιο πιστά από παιχνίδι σε παιχνίδι, μια ομάδα που τρέχει πολύ, αποκτά αυτοπεποίθηση και συνεχίζει να νικά, χτίζοντας και winning spirit και αγωνιστικό «παναθηναϊκό» εγωισμό! Κατέθεσε την εικόνα που έχει διαμορφώσει. Δεν κουβαλά απωθημένα από το παρελθόν έναντι του Παναθηναϊκού, δεν κατατρύχεται από σύνδρομα απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο», μίλησε ποδοσφαιρικά.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΙΤΛΟ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ

Ποδοσφαιρικά μιλώντας, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο. Δεν έχει δώσει ούτε ένα ματς με τους τρεις διεκδικητές, δεν έχει παίξει καν έστω με έναν από τους "ευρωπαίους" Ατρόμητο – Αστέρα, δεν έχει αντιμετωπίσει Άρη και Πανιώνιο. Μπορεί, όμως, να θέσει τις βάσεις για κάτι πολύ ομορφότερο στα επόμενα χρόνια. Μπορεί να κερδίσει και πάλι τους φίλους της ομάδας. Μπορεί να διαμορφώσει χαρακτήρες και καλούς αθλητές. Μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στην πεντάδα για να διαγράψει την ποινή αποκλεισμού ενός έτους από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μπορεί να διδάξει και να αυτοδιδαχθεί για τα λάθη του παρελθόντος. Όχι του μακρινού παρελθόντος. Μάνι – μάνι του περυσινού…

Διότι ο βασικός λόγος για τον οποίο καταθέτει αυτή την υπέροχη αύρα που συνδυάζεται με θετικά αποτελέσματα αυτός ο Παναθηναϊκός του Μαυρομάτη, του Μπουζούκη, του Χατζηγιοβάνη, του Χατζηθεοδωρίδη, του Καμπετσή και των υπόλοιπων «μπέμπηδων» τους οποίους στηρίζει η κοινότητα των παλαιότερων και πιο έμπειρων (Κουρμπέλης, Κολοβέτσιος, Διούδης, Κουλιμπαλί, Ινσούα, Γιόχανσον, Κάτσε, Δώνης, Μακέντα) είναι ότι ασχολείται από το καλοκαίρι μόνο με το ποδόσφαιρο. Κι όταν το αγωνιστικό τμήμα ασχολείται μόνο με το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο θα σε ανταμείψει. Αργά ή γρήγορα, περισσότερο ή λιγότερο: εξαρτάται από πολλά. Όμως σίγουρα θα σε ανταμείψει!

ΤΑ ΠΕΡΥΣΙΝΑ ΛΑΘΗ – ΤΑ ΕΦΕΤΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Αυτό έκανε εφέτος ο Παναθηναϊκός. Και επειδή το club δεν είναι κάτι αόρατο και απρόσωπο, αυτό έκαναν βασικά ο Νταμπίζας με τον Δώνη. Ο Παναθηναϊκός πέρυσι πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι με τον Μαρίνο Ουζουνίδη να είναι μισός προπονητής – μισός football manager, μετά το διαζύγιο με τον Nίκο Λυμπερόπουλο. Εν συνεχεία, από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο (μετά την ανακοίνωση αποχώρησης του Γιάννη Αλαφούζου που είναι ακόμα εδώ), κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη φοβερή δυσφορία και ακεφιά πολλών παικτών οι οποίοι γκρίνιαζαν για τα οφειλόμενα και σκέφτονταν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. Μετά, στον δεύτερο γύρο, νέα ομάδα. Εφυγαν πολλοί βασικοί, ήρθαν άλλοι. Μέχρι να «σουλουπωθεί» και να καλουπωθεί το καινούριο σύνολο, πέρασαν άλλοι δυο μήνες…

Εφέτος αυτά δεν υπάρχουν. Ο Αλαφούζος πληρώνει λίγα και στην ώρα τους. Ο προπονητής δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ με τις μεταγραφές, όσο με την ομάδα. Ο Νταμπίζας βάζει σταδιακά όρους, κανόνες, αρχές λειτουργίας και «συμμαζεύει» το σύλλογο, ασχολούμενος σχεδόν με τα πάντα. Από τις αναρτήσεις των παικτών στο instagram, μέχρι το στελεχιακό δυναμικό της ΠΑΕ. «Τρέφεται από την ευθύνη» όπως είχε πει πριν από τρία χρόνια στο Sport24.gr. Mε αποκλειστικό στόχο να θέσει τις καινούριες δομές έστω με λίγα χρήματα και να αφήσει την ομάδα και τον Δώνη στην περίφημη πια «γυάλα» τους.

Τη «γυάλα» για την οποία είχε μιλήσει στην πρώτη συνέντευξη Τύπου μαζί με τον κόουτς που κάνει τις δικές του «ομορφιές» με τους μικρούς, μερικοί εκ των οποίων μάλλον είχαν υποτιμηθεί πέρυσι… Μέσα στη γυάλα, οι παίκτες βλέπουν μόνο μια μπάλα. Και την ποδοσφαιρική ζωή τους. Έξω απ΄ αυτή, μπορεί να γίνεται της μουρλής. Αλαφούζος, Πιεμπονγσκάντ, Ρέστης, Γιαννακόπουλος, οπαδοί, Λεωφόρος, ΟΑΚΑ, διαιτησία μερικές φορές. Όμως η ομάδα είναι στη στο «θερμοκήπιο». Ρίζωσε, μεγαλώνει, βγάζει τα πρώτα άνθη, θα έρθουν και οι καρποί…

Υ.Γ. Aυτή τη φορά δεν πήρε προβάδισμα από νωρίς, όπως είχε κάνει εναντίον της Λαμίας, της ΑΕΛ, του Λεβαδειακού. Δεν είχε πολλές κλασικές ευκαιρίες (παρά τις 18 τελικές προσπάθειες), ούτε πολλές φαντεζί προσπάθειες στον βαρύ αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ. Όμως τα κατάφερε και πάλι. Πρώτη φορά με ανατροπή. Κάθε ματς - διαφορετικές συνθήκες. Μεγαλώνουν και μαθαίνουν. Με σωστό ποδόσφαιρο, όχι με «γιόμες» και «γιούρια». Πρώτος σε ασίστ σε όλο το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός: τα 8 από τα 12 γκολ του από συνεργασίες. Μαζί με δυο πέναλτι, την πρώτη «οβίδα» του Μπουζούκη στην Ξάνθη και το σλάλομ του Γιόχανσον στη Λάρισα. Νot bad at all!

Υ.Γ. 1: Μακράν του δεύτερου MVP ο Χατζηγιοβάνης ως τώρα: δύο γκολ, δύο κερδισμένα πέναλτι, τρεις ασίστ, περισσότερες αντοχές και σπριντ από κάθε άλλο μικρό ως τώρα. Για να τον δούμε και στη συνέχεια… Όπως και τον Μακέντα, ο οποίος είναι σαφώς ανέτοιμος. Αν, όμως, ανέτοιμος ων, βγάζει γκολ και ασίστ με δυο αγγίγματα σε δύο ματς, τι θα γίνει όταν είναι έτοιμος; Δημιουργούνται θετικές προσδοκίες…

Υ.Γ.2: Δύσκολη η φάση του 0-1 για τον ρέφερι Τζήλο. Δεν βλέπει το επιθετικό φάουλ του σκόρερ Κρίζμαν στον Διούδη. Θα έπρεπε να τον είχε βοηθήσει ο επόπτης. Όμως το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι (όπως και στην περίπτωση του πέναλτι που δεν είχε δώσει ο Σιδηρόπουλος στην Ξάνθη) δεν ακούστηκε «κιχ» από την ομάδα. Έχει φροντίσει και γι’ αυτό ο Νταμπίζας. Ό,τι θα γίνεται και θα λέγεται για τους διαιτητές, θα γίνεται και θα λέγεται από το club. Κι αυτό με μέτρο! Όταν πρέπει, όσο πρέπει, όπως πρέπει. Όχι από τους παίκτες.