Μπορεί στον Παναθηναϊκό κάποιοι να ενοχλήθηκαν από την κριτική για τη "Νουνού και light" απόδοση στο Ηράκλειο επί του ΟΦΗ. Ούτε στον Δώνη, ούτε στον Νταμπίζα αρέσουν τέτοιου είδους σχόλια και από τη δική τους πλευρά σωστά έσπευσαν να προστατεύσουν τους παίκτες τους απέναντι στα media μεσοβδόμαδα, με νούμερα σύμφωνα με τα οποία ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες κερδισμένες μονομαχίες από τους Κρητικούς στο "Γεντί Κουλέ".

Το πάθος και το πείσμα, όμως, η αυταπάρνηση και η αποφασιστικότητα, τα "cojones" και το ποδοσφαιρικό «ξύλο» δεν είναι μετρήσιμα μεγέθη στη στατιστική.

ΤΡΕΞΙΜΟ, ΠΕΙΣΜΑ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, ΑΠΟΒΟΛΗ

Η αποβολή του Δώνη για τσαμπουκά και για να αποτρέψει ένα γρήγορο πλάγιο άουτ του Ατρόμητου στο 90’ + 2 και στο 90’ + 4’ δεν είναι «αριθμοί». Ούτε ο επίδεσμος του Μαυρομάτη. Ούτε τα σπρωξίματα του Διούδη ανάμεσα σε πέντε – έξι συμπαίκτες και αντιπάλους για να «καπακώσει» τη μπάλα σε έξοδο.

Δεν είναι στατιστική τα τρεξίματα και η προσπάθεια των Μπουζούκη – Χατζηγιοβάνη που δεν έκαναν τίποτα σπουδαίο παραγωγικά/επιθετικά στη νίκη του Παναθηναϊκου επί του Ατρόμητου. Δεν είναι αριθμοί οι μάχες που έδωσαν ο Κάτσε, ο Δώνης, ο Χατζηθεοδωρίδης με αντιπάλους τον εκρηκτικό Μπρούνο, το «τείχος» του Μάντσον, τον Μπουσουλάτζιτς και τον νεαρό Νάτσο. Ούτε μπορεί να απεικονιστεί σε νούμερα η συγκέντρωση και το πάθος των Ινσούα – Γιόχανσον, παρά τα σφάλματά τους.

Ναι, ο Παναθηναϊκός νίκησε για έκτη φορά στο ΟΑΚΑ και υποχρέωσε τον Ατρόμητο στην πρώτη εφετινή εκτός έδρας ήττα του κυρίως λόγω του καταπληκτικού Σωκράτη Διούδη και των… δοκαριών. Ναι, ήταν το πρώτο εφετινό του τρίποντο στο οποίο το δικαιότερο αποτέλεσμα βάσει της εικόνας και των ευκαιριών των δύο ομάδων θα ήταν η ισοπαλία και όχι η πράσινη επικράτηση. Όμως ίσως το σημαντικότερο για τον Παναθηναϊκό είναι πως κατέθεσε στον αγωνιστικό χώρο ό,τι είχε και δεν είχε. Όλοι οι παίκτες!

Από τον Κολοβέτσιο που έκανε τη χειρότερη εφετινή εμφάνισή του (πέναλτι στον Μπουσουλάτζιτς - τρομερή γκάφα στο 96’, από την οποία θα μπορούσε να σκοράρει τελικά ο Βόσνιος), μέχρι τον κορυφαίο Διούδη. Από τον άφαντο σε μεγάλα διαστήματα Μπουζούκη, μέχρι τον απροσπέλαστο Μαυρομάτη, που δείχνει να ωριμάζει στους τομείς της αντίληψης και των κινήσεων χωρίς τη μπάλα. Από τον αρχηγό Χρήστο Δώνη που προσπάθησε να μπει στα παπούτσια του απόντος Κουρμπέλη (και τα κατάφερε εν μέρει), μέχρι τον Χατζηθεοδωρίδη που «θυσιάστηκε» στο καλό πρώτο μέρος του Παναθηναϊκού και άλλαξε θέση για να ανακοπεί η φοβερή και τρομερή αριστερή πτέρυγα του Ατρόμητου με τους καταπληκτικούς σήμερα Γιαννούλη – Μπρούνο.

ΑΝ ΔΕΝ "ΜΑΤΩΝΕΙ" ΔΕΝ ΝΙΚΑ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ

Ίσως σημαντικότερο από το τρίποντο «αποσυμπίεσης» που ήρθε για τον Παναθηναϊκό στο πιο κατάλληλο σημείο, μετά από μόλις έναν κερδισμένο πόντο εναντίον Άρη και ΟΦΗ, είναι ότι όλοι έδειξαν ότι πήραν το μάθημά τους από το Ηράκλειο. Ότι κατάλαβαν πως αν δεν ματώσουν δεν είναι ακόμα στο επίπεδο να νικούν ούτε τον Κισσαμικό και την Ιεράπετρα στο Κύπελλο! Ακόμη και με ισοπαλία ή και με ήττα από τον σαφώς ανώτερο στο β’ μέρος Ατρόμητο, αυτό το μπράβο το αξίζουν ο Δώνης και οι παίκτες, διότι απόψε στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός κατέθεσε τη σκληράδα και το πάθος που δεν είχε στο «Γεντί Κουλέ».

Χωρίς τον Κουρμπέλη για πρώτη φορά, χωρίς τον τραυματία Μακέντα από το 46’, με τον Ατρόμητο να δείχνει στο β΄μέρος όχι μόνο καλύτερος και πιο επιθετικός, αλλά και με περισσότερες αντοχές, τα κατάφεραν. Με ισχυρή δόση τύχης, με “Air Διούδη” επτά ημέρες μετά τη χειρότερη εφετινή εμφάνισή του (στο Ηράκλειο), με αυτοπεποίθηση, μάχες, πόνο και αίμα. Μια νίκη που θα τον βοηθήσει πολύ «εσωτερικά» για να ανακτήσει χαμόγελο και θετική ενέργεια, ένα τρίποντο που πιστοποιεί ότι αυτή η ομάδα έχει φτάσει στο σημείο να νικά και ομάδες με καλύτερο ρόστερ. Μόνο αν τα δίνει όλα!

ΜΕ ΚΑΝΑΝΤΙ ΕΧΕΙ «ΨΗΛΩΣΕΙ» Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ

Όσο για τον Ατρόμητο; Η σημερινή εικόνα του ήταν μια απόδειξη της δουλειάς του scouting, του Κάναντι, του συλλόγου συνολικά. Κι ας ηττήθηκε. Κι ας μην σκόραρε, επειδή ο Κουλούρης έμεινε στο μηδέν, ίσως στην πιο «μαύρη» εφετινή βραδιά του. Ο Κάναντι δεν το φοβήθηκε το ματς, αλλά στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός… έτρεχε. Έτρεχε πολύ! Και δεν του «βγήκε» η επιλογή του Βασιλακάκη. Στο δεύτερο μέρος, με 4-2-3-1 και τον τούρμπο Μπρούνο «δεκάρι», άξιζε τουλάχιστον ένα, αν όχι δύο γκολ. Δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό ούτε μισή ευκαιρία, απλώθηκε ωραία από την αριστερή πλευρά λόγω του καταπληκτικού Γιαννούλη, βρήκε συνεργασίες με πάσες μεταξύ των γραμμών (Μπουσουλάτζιτς ο κύριος εκφραστής) πήρε μέτρα στο γήπεδο, πίεσε τον αντίπαλό του. Έδειξε πώς και πόσο έχει «ψηλώσει» και άξιζε κάτι περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα.

Όμως το ποδόσφαιρο έτσι είναι! Θα στο «δώσει» με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη και με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, θα στο «πάρει» με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό στο φινάλε των αγώνων. Το θέμα είναι ότι αν με τον Γιώργο Δώνη στον πάγκο ο Ατρόμητος είχε ξεφύγει από τη «μεσαία κλίμακα» με δύο τελικούς Κυπέλλου, με τον Κάναντι στον πάγκο έχει χτίσει και χαρακτήρα ομάδας που δεν «μασάει». Αν αρχίσουν και οι δυο στόπερ του να μην διστάζουν στα «ψηλά» μέτρα για να ανεβάζουν όλη την ομάδα, θα δούμε και καλύτερα πράγματα από την ομάδα του Περιστερίου που παραμένει τελευταία στην κατάταξη των εισιτηρίων με 915 ανά ματς. Λιγότερα και από τον Λεβαδειακό…