Αυτή η κυβέρνηση - και θα πρέπει να της αναγνωριστεί - έχει ασχοληθεί περισσότερο από κάθε άλλη με τη βρωμιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κυρίως, λόγω του Σταύρου Κοντονή. Δευτερευόντως, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι άσχετος με το σπορ. Όχι… γενικώς. Ειδικώς. Σαραντάρης είναι, της γενιάς μας, ξέρει πολύ καλά τι έχει συμβεί από το 2009 και έπειτα με περισσότερες από συνολικά 40 επιθέσεις όλων των ειδών (φραστικές, με SMS, face to face, σε μαγαζιά, με πυροβολισμούς, σχεδόν όλα τα είδη «μπούλινγκ») ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, σε ανθρώπους που δραστηριοποιούνται εντός ή πέριξ του χώρου.

Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει ασχοληθεί όσο θα έπρεπε με τον σχολικό, με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και με αθλήματα που θυμόμαστε μόνο από σποραδικές επιτυχίες σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες. Να της αναγνωρίσουμε τη δικαιολογία/άλλοθι των μνημονίων που Η ΙΔΙΑ υπέγραψε; Άντε, να της το αναγνωρίσουμε. Για τις γάζες, τα κρεβάτια, τον ιατρικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία και για τις κατακρεουργημένες συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων, εγώ δεν της αναγνωρίζω τίποτα. Για τον αθλητισμό μπορώ να κάνω ένα «σκόντο» επειδή μιλάμε για «ευ ζην»… Αθλητισμός, όμως, δεν είναι ούτε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ούτε το επαγγελματικό μπάσκετ και αυτό το γνωρίζουν καλά!

Προχθές ο νέος Υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, υποδέχθηκε Άγγελο Μπασινά, Τάκη Φύσσα, Βασίλη Τσιάρτα και Γιούρκα Σεϊταρίδη. Μπορεί η ίδια αντιπροσωπεία των διεθνών του 2004 να πάει και σήμερα στο Μαξίμου για τη συζήτηση με τον Πρωθυπουργό, ο οποίος μια «ψύχρα» είναι η αλήθεια την εισέπραξε το βράδυ της Κυριακής στη σουίτα του «Γ. Καραϊσκάκης» από τους παίκτες που έβγαλαν την Ελλάδα στους δρόμους το 2004. Όχι επειδή έχουν κάτι «προσωπικό» μαζί του. Ούτε επειδή πολιτικά ή και κομματικά «ανήκουν» σε άλλη παράταξη: αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας και «χάνονται» σε τέτοιου είδους συνευρέσεις. Αλλά απλώς επειδή δεν πιστεύουν! Όχι τον Τσίπρα. Και τον Τσίπρα!

Πολλοί εξ αυτών έχουν κάνει ουκ ολίγα σφάλματα στην πορεία τους και ως ποδοσφαιριστές και αφού κρέμασαν τα παπούτσια τους. Και ο Ντέμης που είναι ο πιο «κολοπετσωμένος» από όλους γιατί βούτηξε νωρίς μέσα στον βόθρο και ο Τσιάρτας και ο Γιούρκας και ο Βρύζας, ο «Κάρα», ο «Ζαγόρ», ο Δέλλας, ο Νικοπολίδης, πολλοί. Αλάνθαστος ουδείς. Γι’ αυτό και καλούνται ως «ομάδα» - αφού ως «ομάδα» έχουν αποφασίσει πλέον να κινούνται, εκτός κι αν τους διαψεύσουν οι εξελίξεις και κάποιος/οι «αυτομολήσουν» για αξιώματα - καλούνται να δώσουν χώρο στον Τσίπρα για να παίξει κι αυτός μπάλα. Να τον ακούσουν. Πρέπει να του παραχωρήσουν αυτό το χώρο και αυτό το δικαίωμα, ακόμη κι αν είναι εξόχως επιφυλακτικοί απέναντί του. Όχι τόσο απέναντι στον Αλέξη ως άνθρωπο. Απέναντι στον Τσίπρα ως πολιτικό και δη ως Πρωθυπουργό.

Πρώτη κίνηση η άμεση σύγκλιση σύσκεψης με την παρουσία του ίδιου, στην οποία εκτός από τους συναρμόδιους Υπουργούς συμμετείχε και ο επικεφαλής της ΕΥΠ, μετά τον εμπρησμό στο σπίτι του Γιώργου Μπίκα. Δεύτερη κίνηση η συζήτηση με τους διεθνείς του 2004. Ελπίζω όχι για το θεαθήναι, αλλά για να «πάρει» γνώση και άποψη και για να ακούσει εμπειρίες, ιδέες, τρόπους επίλυσης ενός όχι και τόσο σύνθετου είναι η αλήθεια προβλήματος. Δεν είναι σύνθετο όταν είσαι ο Πρωθυπουργός αν έχεις τη βούληση και την αποφασιστικότητα σε δύο επίπεδα: α) του συντονισμού και της αποτελεσματικότητας όλων των συναρμόδιων Υπουργείων β) της τόλμης απέναντι σε οποιονδήποτε μεγάλο και ισχυρό, ανεξαρτήτως ομάδας, ονόματος, επιχειρηματικού βεληνεκούς.

ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΗΔΗ ΤΟ GREXIT

Ο Αλέξης Τσίπρας θα είχε ήδη αποφασίσει το Grexit μετά τον εμπρησμό στην κατοικία του πρώην αρχιδιαιτητή αν δεν υπήρχαν συνέπειες για τις εθνικές ομάδες, οι οποίες σ’ αυτή την περίπτωση αποκλείονται από όλες τις διοργανώσεις. Όλα τα κλιμάκια, από την Παίδων έως την Ανδρών, παντού. Αποβολή της ΕΠΟ συνεπάγεται αποβολή και των εθνικών ομάδων: αυτό το βάρος δεν μπορεί να το κουβαλήσει ως κυβέρνηση και στο κάτω κάτω της γραφής είναι και παντελώς άδικο για τους ποδοσφαιριστές όλων των ηλικιών, αλλά και αναποτελεσματικό. Θα γίνει μεγάλος ντόρος, θα μας γράψουν οι εφημερίδες και οι ιστοσελίδες από τα Ουράλια Όρη έως την Ωκεανία, αλλά άκρη δεν θα βγει μ’ αυτή την απόφαση. Όπως άκρη ενδεχομένως να μην βγει αν αποκλειστούν οι ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη. Ποιο το φοβερό και τρομερό όφελος, αν την ίδια ώρα συνεχίζεται το – ακόμη πιο υποβαθμισμένο σ΄ αυτό το ενδεχόμενο – πρωτάθλημα; Μόνο να την «ακούσουν» όλοι λόγω του κομμένου «ευρωπαϊκού» χρήματος. Ναι, κάτι θα είναι αυτό! Σίγουρα όμως δεν είναι η λύση. Ίσως να ήταν σοκ ευεργετικό η οριστική διακοπή των πρωταθλημάτων αλλά κι’ αυτό, όσο… πρωτοποριακό κι αν ακούγεται, ίσως να έστελνε στην ανεργία εκατοντάδες εργαζόμενους και ασφαλώς θα είχε τεράστιο πολιτικό κόστος. Πάλι, όμως, θα την «άκουγαν» οι «μεγάλοι». Συνεπώς;

Συνεπώς, σε δύο άξονες καλείται να κινηθεί η κυβέρνηση, εφόσον δείχνει τέτοια ζέση για το θέμα, εν αντιθέσει με πολλές από τις προηγούμενες. Ο πρώτος είναι το πεδίο της αστυνόμευσης και κυρίως της δικαιοσύνης. Βία και ανομία πάνε μαζί πολλές φορές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τη βία την προκαλεί πάντα ή σε μεγαλύτερο βαθμό η ανομία. Στην Αγγλία της Θάτσερ επί παραδείγματι (την αναφέρω επειδή συχνά ακούγεται – λανθασμένα – το όνομά της στα κυβερνητικά κλιμάκια) δεν υπήρχε αυτός ο μακρύς κατάλογος κατηγορούμενων για πράξεις που αφορούν στο ποδόσφαιρο… Πολλές φορές, όμως, όντως πάνε χέρι – χέρι. Η απόδοση ευθυνών με διαδικασίες «κατεπείγοντος» και ταυτόχρονα η ενεργοποίηση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών είναι το πρώτο πεδίο δράσης.

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΜΕΓΑΛΟΥΣ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

Το δεύτερο είναι και το πιο δύσκολο. Να βάλεις τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι στους «μεγάλους». Πρώτα συζητάς με όσους εσύ κρίνεις απαραίτητο για να γεμίσεις το κεφάλι σου, μετά φτιάχνεις το Plan A και το Plan B και ακολούθως καλείς στο γραφείο αυστηρά πέντε ανθρώπους. Τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον Γιάννη Αλαφούζο, τον Δημήτρη Μελισσανίδη, τον Ιβάν Σαββίδη. Καμία ΕΠΟ, κανέναν αρχιδιαιτητή. Μαζί τους, όμως, και τον Νο 1 άνθρωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου στο παγκόσμιο στερέωμα του football. Τον Θόδωρο Θεοδωρίδη. Ξέρει τα πάντα και τους πάντες απέξω και ανακατωτά. Γνωρίζει καλά και τους «4». Είναι ο γενικός γραμματέας της UEFΑ, ήταν ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Μισέλ Πλατινί, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ανάδειξη του πρώην συνεργάτη του, Τζιάνι Ινφαντίνο, στην κορυφή της ιεραρχίας στη FIFA, η οποία αυτή τη στιγμή διοικεί υπηρεσιακώς το ελληνικό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές της ΕΠΟ (να δούμε και το εκλογικό σύστημα…) το προσεχές καλοκαίρι. Πρώτα η συζήτηση κατά μόνας μαζί του σε ξεχωριστό ραντεβού και ανύποπτο χρόνο, μετά το σχέδιο, εν συνεχεία μαζί με τους ηγέτες του «Big -4».

Και σ’ αυτό το ραντεβού απλώς ανακοινώνεις αποφάσεις! Ενδεχομένως και σκληρές για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα αν δεν συμβούν όσα έχεις αποφασίσει. Αν δυσκολεύεσαι για τις «ποινές», θα το ζητήσεις από τον Θεοδωρίδη, ο οποίος γνωρίζει κάθε μονοπάτι και σοκάκι της ποδοσφαιρικής νομοθεσίας. Δεν κάθεσαι να συζητήσεις μαζί τους τα «πώς» και τα «γιατί» του καθενός γιατί θα… μπούμε σε προεκλογική περίοδο μέχρι να τελειώσει ο καθένας. Ανακοινώνεις, τους ακούς, δεσμεύονται, πάμε παρακάτω με ετοιμότητα για τις ποινές, ενόσω παράλληλα προχωρούν και οι δίκες.

Το είχε τολμήσει ο Κοντονής το ραντεβού, δεν έγινε, απέτυχε σ’ αυτό το σκέλος. Ο Τσίπρας, όμως μπορεί. Αν το θέλει. Και αμφιβάλλω πολύ και ως προς το «θέλω» και ως προς το «μπορώ να το κάνω». Αλλά αν έχει μια ευκαιρία, την έχει τώρα! Η ζωή είναι μικρή. Και η πρωθυπουργική θητεία ακόμη μικρότερη. Όταν αποχωρήσει από τη θέση του, μπορεί να έχει τουλάχιστον σ’ αυτό το πεδίο τη συνείδησή του καθαρή για το «έκανα ό,τι μπορούσα».

• Follow me on Twitter: Seretinio