Οι 6 λόγοι για το 100% του ΠΑΟ
Ο Γιάννης Σερέτης αναλύει τους επτά βασικούς λόγους που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στο δικό του «νταμπλ» και σε πάμπολλα ουσιαστικά αφανή κέρδη, εκτός από το Κύπελλο και τον προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Οι μάνατζερ σε όλες τις εταιρίες αξιολογούν τον βαθμό επιτυχίας όχι βάσει του καταξιωμένου maximum. Αλλά βάσει των δυνατοτήτων σε συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας, του τιμ.
Γι’ αυτό, λοιπόν, η εφετινή σεζόν του Παναθηναϊκού είναι πιο επιτυχημένη από εκείνη του τελευταίου νταμπλ, το 2010 και μπορεί να συγκριθεί στον συγκεκριμένο τομέα ΜΟΝΟ με σεζόν στις οποίες ο «πλούσιος» Παναθηναϊκός έφτασε στα προημιτελικά και τα ημιτελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Οι σημαντικότεροι λόγοι συνοπτικά, είναι οι εξής…
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ
Εχει παραδεχθεί ΔΗΜΟΣΙΩΣ τα σφάλματά του. Δεν ήταν ποτέ «ξερόλας» στο ποδόσφαιρο, μα οι περυσινές επιλογές συνεργατών του σε καίριες θέσεις τον οδήγησαν σε άπειρα λάθη.
Όχι μόνο στα αγωνιστικά, αλλά και στα οικονομικά. Πολλοί λένε ότι του «έκατσε» το Λόττο με τον Νταμπίζα και τον Αναστασίου.
Αναρωτηθείτε αν εσείς θα (είχατε την τόλμη και τα κότσια μετά από πλήρως αποτυχημένη σεζόν και θα τους) τους δείχνατε εμπιστοσύνη.
Σημαντικότερο οι μεθοδικοί χειρισμοί στα οικονομικά και η «ευρωπαϊκή» άδεια. Πέρασε πολύ δύσκολα τη βραδιά της επίθεσης άγνωστων στο βαν της Nova και μετά τα επεισόδια με τον ΠΑΟΚ. Δεν είχε πάει στα μπουζούκια 15 χρόνια.
Ο Παναθηναϊκός του έδωσε «ζωή» και κέφι, παρά τις δυσκολίες. Είναι ανοιχτός σε σοβαρό επενδυτή. Αφιερώνει αμέτρητες ώρες καθημερινά. Εχει πάει να δει ματς της U-17 πρωί Κυριακής στον Χολαργό και έχει κάνει μπάρμπεκιου με την προπονητο-παρέα στο Απήλιον.
Εβαλε την υπογραφή του στο δάνειο των 5 εκατ. ευρώ, χάρη στο οποίο πορεύτηκε εφέτος ο ΠΑΟ.
1.Η ΑΝΤΟΧΗ ΤΟΥ ΝΤΑΜΠΙΖΑ
Και πριν (πρώτοι καλοκαιρινοί μήνες) και μετά την επίθεση οπαδών του ΠΑΟ έξω από τη Λεωφόρο, όταν ακόμη η ομάδα παραπατούσε τον Σεπτέμβριο, άντεξε.
Ηξερε την αμφισβήτηση (απειρία και ερυθρόλευκο παρελθόν), δεν φανταζόταν την ένταση (που είχε εκφραστεί με απίστευτο τρόπο και στη διαδικτυακή ραδιοφωνική συνέντευξη του Αλαφούζου στον σταθμό της «Θύρας 13»).
Δεν «έπαιξε» ποτέ με τα media, «έσφιξε» με τον τρόπο του τα αποδυτήρια, ήταν διακριτικά παντού! Καθαρό πρόσωπο στις συζητήσεις και τις σχέσεις του με παίκτες, διοίκηση, μάνατζερς. Ξεκάθαρες ιδέες στο πρότζεκτ, σημαντικός βαθμός επιτυχίας στις μεταγραφές, χαμηλοί τόνοι.
2. Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΙΑ… ΟΛΑ
Και για τις επιλογές ορισμένων παικτών. Περισσότερο για την επιλογή των συνεργατών (Φος, Ρούτερ). Και για την υπομονή του, με τους νέους και με τους ξένους που ήρθαν για το restart.
Και για την τεράστια υπομονή στην αλλαγή λόγω της μετάβασης στο «Απήλιον», λόγω των αρχικά άπειρων ελλείψεων εκεί. Και για την ευελιξία του στην αλλαγή διάταξης από 4-3-3 σε 4-1-4-1 και 4-4-2. Και για τις δυσκολίες στην εύρεση και αλλαγή ρόλων σε πάμπολλους παίκτες κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Και για την ποδοσφαιρική ταυτότητα που άρχισε να φαινόταν στο πρώτο 1/3 της σεζόν. Και για τη συσπείρωση στο τιμ και τον τρόπο που χειριζόταν εσωτερικά θέματα.
3. Ο ΜΠΕΡΓΚ
Το σύνολο ήταν καλό, αλλά εκείνος ανέβασε τον Παναθηναϊκό δυο – τρία επίπεδα. Ηγέτης στο 0-3 του Φαλήρου που φόρτισε με τόνους αυτοπεποίθησης και συσπείρωσης τον Παναθηναϊκό. Δυο γκολ στον ημιτελικό και τον τελικό του Κυπέλλου, δυο τρίποντα «δικά» του στα πλέι οφ (δεν πήρε κι άλλα ο ΠΑΟ…) με τον Αστέρα Τρίπολης.
Αξιοποίηση συμπαικτών, σωστή νοοτροπία, αποθέωση (όχι από τους οπαδούς – αναμενόμενο - αλλά) από τον Κριστόφ Βαζέχα για τις δουλειές που κάνει στο γήπεδο πλην των γκολ. Πέρυσι και πρόπερσι είχε πετύχει ΣΥΝΟΛΙΚΑ μόνο δύο τέρματα στην Bundesliga!
4.ΤΟ 0-3 ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΣΦΠ
Μια φορά κάθε 25 χρόνια. Η’ μάλλον… ποτέ. Ποτέ μετά από νίκη του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με το πρωτάθλημα ήδη κατοχυρωμένο στην ερυθρόλευκη τροπαιοθήκη. Οπλίστηκαν άπαντες με πολλαπλασιασμένη πίστη στις δυνατότητές τους. Γέμισαν τις μπαταρίες ενέργειας, κινήτρων και θέλησης για βελτίωση μέχρι το τέλος της σεζόν.
5. To 3-0 ΣΤΗ ΡΕΒΑΝΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΦΗ
Ηταν, μετά από μακρά διάρκεια επιτυχημένων αποτελεσμάτων στον δεύτερο γύρο, το ματς που θα μπορούσε να «κηλιδώσει» ολόκληρη τη σεζόν.
Γιατί, απλούστατα, ο Παναθηναϊκός ήταν και «από κάτω» μετά το 1-0 στο Ηράκλειο και ΦΑΒΟΡΙ και άπειρος στη «διαχείριση» τέτοιου είδους αγώνων. Το πιο ώριμο παιχνίδι του, μαζί με το ντέρμπι στο Φάληρο. Πολύ πιο ώριμο από τον τελικό με τον ΠΑΟΚ που – εκτός όλων των άλλων – του «έκατσε» (1-0 στην πρώτη φάση, χαμένα γκολ «Σάλπι», 3-0 σε τρία λεπτά – τέλος).
Αν είχε αποκλειστεί, η απογοήτευση θα ήταν τεράστια σε όλους. Πίεσε πολύ, ήταν συγκεντρωμένοι 101% όλοι, έχασε απίστευτες ευκαιρίες να το «καθαρίσει» στα 90 λεπτά, στην παράταση είχε Μπεργκ και τύχη.
6. Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ
Δεν ήταν τέλειοι απέναντι στους αντιπάλους και τους διαιτητές. Πρωταθλητής στα πρόστιμα και με τεράστια διαφορά ο Παναθηναϊκός. Ηταν, όμως, άψογοι απέναντι στην ομάδα τους. Σχεδόν η ιδανική αντιμετώπιση. Κυρίως στην αρχή, στις στραβές. Με τη Βέροια και τον Πανθρακικό, με τον Ολυμπιακό και τον Ατρόμητο. Εξω από το γήπεδο, πολλοί δικαιολογημένα γκρίνιαζαν.
Στην κερκίδα, όμως, εκεί όπου επηρεάζουν καταστάσεις, βοήθησαν ίσως όπως ποτέ άλλοτε. Συνειδητοποιημένοι ως προς την κατάσταση, το timing, το μεταβατικό στάδιο της ομάδας. Πολλοί λένε ότι οι «οργανωμένοι» το έκαναν λόγω καλής σχέσης και «πάρε – δώσε» με τον Αλαφούζο. Ισως αυτή να ήταν η αρχή, αν και στην περίπτωση Νταμπίζα λίγο έλειψε να γίνει το «μπαμ»!
Ετσι δεν είναι; Εν συνεχεία, αρχικά κέρδισαν και ακολούθως τους κέρδισε η ίδια η ομάδα. «Οδηγός» συμπεριφοράς για το μέλλον! Ολοι οι υπόλοιποι; Οσοι πήραν εφέτος εισιτήριο διαρκείας, ήταν οι πραγματικά «πιστοί».