Οι δύο "ατραξιόν"

Τη χρειαζόταν αυτή την Ατλέτικο Μαδρίτης το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και η Primera Division. Τη χρειάζεται αυτή τη Λίβερπουλ η Ευρώπη και η Premier League. Ο ανταγωνισμός και το διαφορετικό είναι που θρέφουν το ενδιαφέρον, που τονώνουν την εμπορικότητα και εντός και εκτός συνόρων. Πολύ περισσότερο, δε, όταν μιλάμε για ομάδες που κουβαλούν και ιστορία και φανέλα και οπαδούς.

Δεν τίθεται σύγκριση: πολύ μεγαλύτερο το κατόρθωμα του Σιμεόνε, των παικτών και του club, συγκριτικά με της Λίβερπουλ κι ας φαίνονται οι Αγγλοι πιο θεαματική ομάδα, με πιο εύκολο γκολ, περισσότερες ευκαιρίες και «γεμάτα» ματς. Τι να συζητάμε…

Από τη μια πλευρά μια ομάδα η οποία πουλά τον κορυφαίο παίκτη της, το παλεύει ως το τέλος με τα μεγαθήρια της Barca και της Real, και ταυτόχρονα φτάνει στον ημιτελικό του Champions League. Πιο δουλεμένη στο προπονητήριο, για περισσότερα χρόνια. Η Λίβερπουλ ακόμη «προσθέτει» κομμάτια στο παζλ. Αλλαξαν τρεις - τέσσερις φουρνιές παικτών από το 2005! Ναι, με περισσότερους ανταγωνιστές στο πρωτάθλημα, αλλά δίχως την επιβάρυνση της Ευρώπης.

Εμειναν πέντε βήματα για τη Λίβερπουλ, έξι για την Ατλέτικο. Όλα εξαρτώνται πλέον από τις ίδιες. Ο Ρότζερς έχει Σίτι και Τσέλσι εντός έδρας, Νόριτς και Κρίσταλ Πάλας εκτός, πριν από την αυλαία της 11 Μάη με την Νιουκάστλ στο «Aνφιλντ». Πιο σκούρα τα πράγματα για τον Σιμεόνε: μόνο δυο εντός (Ελτσε, Μάλαγα) και τέσσερα εκτός. Μετά από Χετάφε, Βαλένθια, Λεβάντε, επίλογος στο «Καμπ Νου», στις 18 Μάη! Και «ενδιάμεσα» δύο ημιτελικοί Τσάμπιονς Λιγκ! Ισως να χάσει τα πάντα. Το πιο πιθανό ενδεχόμενο για μένα.

Μα η Ατλέτικο είναι πάλι «στον χάρτη». Αυτό είναι! Πέρασε οριστικά την πίστα, πήρε «κανονάκι», πέρασε στο top level. Οριστικά, με επιτυχίες από το 2010. Ξέρετε πόσες το προσπαθούν επί χρόνια; Προσπαθεί να ξαναμπεί η Λίβερπουλ. Είναι εκτός ο Αγιαξ, η Αντερλεχτ, η Λιόν, οι Βαλκάνιοι, οι Σκανδιναβοί, σχεδόν όλοι της κεντρικής Ευρώπης. Και η Μίλαν και η Ιντερ. Κινδυνεύει η Γιουνάιτεντ. Μπήκε η ΠΣΖ, προσπαθούν βήμα – βήμα οι Τούρκοι, οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, η Ρόμα και η Νάπολι, η Βασιλεία και οι Τσέχοι, πολλοί. «Ξαποσταίνει» η Πόρτο. Μα τα «οφέλη» είναι τεράστια από την Ατλέτικο και την Λίβερπουλ κυρίως για το image των πρωταθλημάτων τους…

Η… ατυχία του Καμπιονάτο είναι ότι στην περίοδο παρακμής των Μιλανέζων, τα σαρώνει όλα η «Γιούβε». Ότι δεν «ξεπετάχτηκε» μια Ρόμα, Νάπολι, μια Φιορεντίνα, μια Λάτσιο μέχρι του σημείου να διεκδικήσουν ως το τέλος την κούπα. Στο «κατεστημένο» πάλι οι τίτλοι. Ναι, και η Νάπολι των τελευταίων ετών και οι εφετινοί Ρωμαίοι του Ρούντι Γκαρσιά δικαιούνται να υπερηφανεύονται για τα πάντα: ποδόσφαιρο, ανάδειξη παικτών, ταυτότητα, αποτελέσματα. Μόνο δύο ήττες εφέτος η «πρωτευουσιάνα». Μα το μέταλλο της Γιούβε έχει σφυρηλατηθεί τόσο πολύ και το επίπεδο του Καμπιονάτο είναι τέτοιο πια, που έχει χάσει μόνο 12 βαθμούς σε 32 ματς, αλλά έμεινε εκτός των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ!

Οσο για την Βundesliga; Οι Γερμανοί είναι εκείνοι που πάντα προβληματίζονται περισσότερο απ’ όλους τους υπόλοιπους για την ανάδειξη και τη βελτίωση του «προϊόντος». Και για την ανταγωνιστικότητά της λίγκας βεβαίως. Οι νεότεροι ίσως νομίζουν πως είναι ένα πρωτάθλημα που σηκώνει πάντα η Μπάγερν, άντε το πολύ – πολύ και η Ντόρτμουντ πού και πού. Κι όμως. Από το 1980 και έπειτα ουσιαστικά παίρνει 1 η Μπάγερν – 1 κάποιος άλλος. Το Αμβούργο, η Βέρντερ, η Στουτγάρδη, η Ντόρτμουντ, ακόμη και η «νεοφώτιστη» Καϊζερσλάουτερν του Herr Otto το 1998 και η Βόλφσμπουργκ των Τζέκο-Γκραφίτε-Μισίμοβιτς το 2009. Τότε η (δεύτερη) Μπάγερν είχε νικήσει μόνο σε 20 από τα 34 παιχνίδια της (7 ισοπαλίες – 7 ήττες).

Εξωπραγματικό για τα σημερινά δεδομένα και με τη φόρα και τον Πεπ που έχει πάρει, δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα σκαρφιστούν οι Γερμανοί. Στο μυαλό των περισσότερων είναι «καθεστωτική» ομάδα. Όμως πριν από δύο χρόνια μια από τις συσκέψεις της λίγκας είχε ένα και μοναδικό αντικείμενο: «Πώς θα αντιμετωπιστεί το δίπολο Bayern – Dortmund που ‘απομακρύνεται’ σε έσοδα από τις υπόλοιπες λόγω σταθερής παρουσίας στο Τσάμπιονς Λιγκ;»! Βλέπετε, μιλάμε για το πρωτάθλημα στου οποίου την καταγεγραμμένη ιστορία από το 1902, ουδείς σύλλογος έχει κατακτήσει περισσότερα από τρία διαδοχικά πρωταθλήματα.

Υ.Γ. Πέρυσι έχασε και τα τρία στο τέλος. Πρωτάθλημα και Κύπελλο και Ευρωπαϊκό! Εφέτος, 45 ημέρες πριν τη λήξη της σεζόν, είναι πάλι «μέσα» σε όλα. Είναι δυνατόν να χάσει το πρωτάθλημα με διαφορά 7 βαθμών από τη δεύτερη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας του Λεονάρντο Ζαρντίμ τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε; Ποιος ξέρει; Μπενφίκα είναι αυτή! Εχει και τον ημιτελικό Κυπέλλου με την Πόρτο και την Γιουβέντους βασική ανταγωνίστρια για το Europa League. Με τον ίδιο κόουτς, αυτόν που τα έχασε όλα πέρυσι. Τον Ζόρζε Ζεσούς, που είναι στον πάγκο της από το καλοκαίρι του 2009 και πρόλαβε να πάρει νταμπλ το 2010. Είναι το τρίτο πιο γοητευτικό ερωτηματικό στη λήξη της αγωνιστικής περιόδου πανευρωπαϊκά, μετά από τη μάχη των τεσσάρων για την κούπα με τ’ αυτιά (μόνο η Μπάγερν πρωταθλήτρια στη χώρα της πέρυσι!) και την έκβαση της Primera και της Premier.