Φτάσαμε, λοιπόν, παραμονή του πρώτου ταξιδιού. Αν θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματικός στις μεταγραφές ο Παναθηναϊκός; Ασφαλώς, πέραν πάσης αμφιβολίας. Αν μπορεί να προκριθεί επί της Σταντάρ Λιέγης χωρίς νέο πρόσωπο συγκριτικά με πέρυσι, με όπλα τη «χημεία» του και την περυσινή δουλειά; Βεβαίως! Ένα – ένα λοιπόν...

Η ΣΤΑΝΤΑΡ

Το 3-0 επί της Σαρλερουά στην πρεμιέρα (10η πέρυσι στο πρωτάθλημα) εκτόξευσε την αυτοπεποίθησή της και συσπείρωσε την ομάδα. Οσοι παρακολουθήσαμε το ματς σε live streaming, είδαμε εντυπωσιασμένοι τους παίκτες να μένουν επί 20-25 λεπτά στο γήπεδο μετά τη λήξη του ματς, όπως πέρυσι οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο τελευταίο παρουσία οπαδών παιχνίδι τους στη Λεωφόρο. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, στο 1-0 επί του Αστέρα Τρίπολης στα πλέι οφ, που εξασφάλιζε και την πρώτη θέση στα πλέι οφ. Τότε, ήταν το «ευχαριστούμε, αντίο, θα τα ξαναπούμε σε δύο μήνες».

Για την Σταντάρ το ματς του Σαββάτου ήταν το κλείσιμο της πληγής που άνοιξε η αποτυχία στο τέλος του περυσινού πρωταθλήματος, η φυγή αρκετών παικτών και η γκρίνια για την πολιτική του εκατομμυριούχου Ρολάν Ντισατελέ. Πέρυσι έφτιαξε με τον 38χρονο Γκι Λουζόν μια ενθουσιώδη, νεανική, επιθετική ομάδα που έχασε το πρωτάθλημα στα πλέι οφ (ξεκίνησε από 34-29 στα πλέι οφ και το έχασε με 51-49 από την Αντερλεχτ!), μα εφέτος αντί να την ενισχύσει για το «παραπάνω βήμα», την αποδυνάμωσε.

Τραγούδια, συνθήματα, σφιγμένες γροθιές, γύρος των παικτών προς όλες τις πλευρές του γηπέδου, κασκόλ, φωνές, εκπληκτική ατμόσφαιρα μετά τη «χορταστική» νίκη. Φάρμακο για τις «μη μεταγραφές». Οι παλιοί, όπως ο Βαν Ντάμε και ο Ντε Καμάργκο, κατάλαβαν αμέσως την αξία της νίκης. «Ολοι έλεγαν πως δεν είμαστε έτοιμοι, αλλά εγώ ένιωσα πως είμαστε. Αξίζουν συγχαρητήρια στους νεαρούς» είπε ο αρχηγός. Και ο Βραζιλιάνος στο ίδιο μήκος κύματος: «Μπράβο στον Μαρκέ και τον Λουμάνζα, τα πήγαν περίφημα. Με τον Παναθηναϊκό θα είναι πολύ διαφορετικό ματς, αλλά κάναμε καλή αρχή». Να ενθαρρύνουν τους δυο «μπέμπηδες» του κέντρου, αυτό ήθελαν. Γιατί γνωρίζουν όταν αν κάπου «πονάει» η ομάδα τους είναι στην απειρία των δυο κεντρικών μέσων (19 και 20 ετών).

Οι Βαϊνκούρ, Μπούγενς αποχώρησαν. Ο Ντε Σαρτ και ο νεοαποκτηθείς Τρεμπέλ από τη Ναντ, είναι ανέτοιμοι. Ολοι χαφ. Η Σταντάρ είναι «Ο.Κ.» και στις πτέρυγες και στην άμυνα και στην επίθεσή της, παρότι πούλησε τον πρώτο σκόρερ της Μπατσουαγί και δύο βασικούς αμυντικούς της.

Στο τελευταίο περυσινό παιχνίδι της (18/5/2014, 1-0 με την Γκενκ) είχε παίξει με Καβασίμα – Οπάρε, Βαν Ντάμε, Σιμάν, Κανού – Βαϊνκούρ, Ντε Σαρτ, Μποκού, Καρσελά – Ντε Καμάργκο, Εζέκιελ. Και στο αμέσως προηγούμενο εντός έδρας, στην επώδυνη ήττα – απώλεια του πρωταθλήματος από την Μπριζ (0-1, 11/5/2014) με τον Μπατσουαγί αντί του Εζέκιελ, τον Μπούγιενς αντί του Βαϊνκούρ και τον Μπιά αντί του Μποκού στην πτέρυγα.

Όπως αντιλαμβάνεται κάποιος, ουσιαστικά η Σταντάρ εναντίον του Παναθηναϊκού θα παραταχθεί με τέσσερις αλλαγές συγκριτικά με την περυσινή ομάδα. Έναν στόπερ (Αρσλάναγκιτς ή Τεϊσέιρα), τον δεξιό μπακ (Σταμ) και τους δυο πιτσιρικάδες στη μεσαία γραμμή. Δύναμή της οι πτέρυγές της, το πρέσινγκ της, ο ενθουσιασμός, το «κλουβί» της, η επιθετικότητά της. Αδυναμία της ο κεντρικός άξονας, η απειρία της, ερωτηματικό η αμυντική συμπεριφορά της. Και ο πάγκος της! Αξιόπιστες επιλογές για τέτοιου επιπέδου ευρωπαϊκά ματς δεν… διατίθενται προς το παρόν, αλλά η μεταγραφική περίοδος δεν έχει ολοκληρωθεί…

«Σπριντάρει» απίστευτα στα πρώτα 30 λεπτά για να πάρει κεφάλι στο σκορ και να «ψαρώσει» τον αντίπαλο στο καυτό «Σλεσίν» που πέρυσι είχε μέσο όρο εισιτηρίων στο 92% της χωρητικότητας της έδρας της (περίπου 28.000 εισιτήρια). Μα στο αμυντικό transition δεν είναι δα και… Nationalmannschaft!

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Χρειαζόταν (στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων του) 2-3 ενισχυτικές κινήσεις. Έναν δεξιό μπακ, ένα «οκτάρι», ίσως έναν ταχύτερο στόπερ και ένα καλύτερο «εξάρι» από τους Μέντες/Λαγό. Ταξιδεύει ουσιαστικά χωρίς νέο «αίμα». Ο Μπούρμπος και ο Μπούι στην Αθήνα, ο Στιλ στον πάγκο. Ο Γιαννιώτης μπακ, στα 31 του, με έναν μήνα περισσότερο αποχής συγκριτικά με τους συμπαίκτες του, θα αργήσει να ετοιμαστεί. Ο νεαρός Ολλανδός όχι τόσο. Θα βοηθήσει όσο ο Μεχντί Αμπεϊντ πέρυσι; Ουδείς το αποκλείει. Ουδείς το «υπογράφει» κιόλας. Ότι ο Αναστασίου επέμεινε στην απόκτησή του, αντί του «έτοιμου» 27χρονου Γερμανού μέσου Ρόμπερτ Τέσε (ελεύθερος από το Αμβούργο), κάτι σημαίνει. Και ότι επέμεινε ακόμη και όταν η Γιουβέντους ζήτησε «μοίρασμα» του συμβολαίου του νεαρού διεθνή με τις «μικρές» εθνικές της Ολλανδίας, σημαίνει κάτι ακόμη περισσότερο. Είναι δυο εβδομάδες «πίσω» συγκριτικά με τους νέους συμπαίκτες του, ίσως βοηθήσει στον επόμενο γύρο. Είτε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ ως «αουτσάιντερ», είτε στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ, ως «ισχυρός»…

Ο Αναστασίου φαίνεται πως προτιμά τον Λαγό αντί του Πράνιτς και το Πέτριτς-Καρέλης (παρά το αρχικά διαφαινόμενο προβάδισμα του έμπειρου Κροάτη) είναι στο 50% - 50%. Ο Μπεργκ είπε πως «είναι περισσότερο θέμα θέλησης». Διαφωνώ. Η θέληση είναι δεδομένη από αμφότερες τις πλευρές. Τα κίνητρα τεράστια. Όχι οικονομικά. Αυτά τα σκέφτονται οι διοικήσεις. Ποδοσφαιρικά, του κάθε παίκτη. Είναι θέμα πείρας, λεπτομερειών, ελέγχου του ρυθμού, τακτικής, ταλέντου, συγκυριών, όλα μαζί.

Σε κάθε περίπτωση, το πλάνο προβλέπει… «Φάληρο». Κοτσόλης αντί Καπίνο. Ιδια τετράδα στην άμυνα. Μέντες «εξάρι» (τότε είχε παίξει ο Λαγός) με Ζέκα – Λαγό στηρίγματα στην πρώτη ζώνη (τότε Ζέκα – Πράνιτς). Ο Μπεργκ σέντερ φορ. Και οι δυο από πίσω του να κλείνουν στις πτέρυγες αμυντικά, να πρεσάρουν, να μπαίνουν και ως «κρυφοί» στην περιοχή. Τότε ήταν Ατζαγκούν – Αμπεϊντ. Στη Λιέγη θα είναι Ατζαγκούν και Πέτριτς/Καρέλης. 4-1-4-1 ή… «Christmas tree»: 4-3-2-1. Όπως θέλει το «χαρακτηρίζει» κάποιος. Η συνταγή φαίνεται σωστή. Μα όλα εξαρτώνται από τα υλικά και τη μίξη τους. Όχι από τον «σεφ».

Οσο για την πείρα; Από τη μια Καβασίμα, Βαν Ντάμε, Σιμάν, Καρσελά, Ντε Καμάργκο. Από την άλλη Κοτσόλης, Σίλντενφελντ, Μέντες, Ζέκα, Μπεργκ (και Πράνιτς – Πέτριτς). Ελαφρύ «πράσινο» προβάδισμα. Οσο… πατάει ο γάτος. Στο ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Γιάννη Αναστασίου ως head coach.

Follow me on Twiiter: Seretinio