Δεδομένο Νο 1: έδωσε «δικαιώματα» ο Ολυμπιακός. Η παραίτηση του Μάρκο Σίλβα, ο αποκλεισμός από τη Χάποελ Μπερ Σεβά, η απόλυση του Βίκτορ Σάντσεθ, ο προβληματικός μεταγραφικός σχεδιασμός, οι κλυδωνισμοί, η κερκίδα, ο αργοπορημένος σχηματισμός ενός καινούριου συνόλου προκαλούν αμφιβολίες για τον κλονισμό του φαβορί.

Δεδομένο Νο 2: Η ψαλίδα ποιοτικά μειώθηκε έναντι ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ. Όχι μόνο διότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα χημείας, ταυτότητας και… κεντρικών αμυντικών (ίσως και ακραίων). Αλλά και διότι οι «τρεις» ενισχύθηκαν. Αντικατέστησαν επάξια τους βασικούς που αποχώρησαν με καλύτερους ή ισάξιους και επιπρόσθετα γέμισαν το ρόστερ τους και με προσωπικότητες. Και οι τρεις! Φαβορί δεν υπάρχει. Ο καθένας έχει τα πλεονεκτήματά του και 2-3 προβλήματα.

Με την ευχή για αδικίες και εύνοιες προς όλους ισομερώς και χωρίς κεντρική «γραμμή» και ρεύμα υπέρ ή εναντίον κάποιου (σε κανένα πρωτάθλημα του κόσμου δεν υπάρχει άψογη διαιτησία, ζητούμενο είναι να μιλάμε για – ισάριθμα προς όλους πάνω κάτω - λάθη και όχι για «πολιτική»), ας επιχειρήσουμε την σκιαγράφηση της εικόνας καθενός του «Big -4».

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

+ Νέοι παίκτες αρκετοί, με μεγάλη δίψα και κίνητρα, έναντι ορισμένων οι οποίοι ένιωθαν ότι το κλαμπ δεν μπορούσε να πάει ψηλότερα και ότι στον Ολυμπιακό είχαν βαλτώσει, είχαν πιάσει «ταβάνι». Αύρα νεανική με Καπίνο - Μανθάτη – Ρέτσο – Βούρο - Ανδρούτσο – Τσιμίκα αν και όσο χρησιμοποιηθούν…

+ Προπονητής με ισχυρότατα κίνητρα για restart σε μια καριέρα με πτωτική πορεία. Δικές του σχεδόν όλες οι επιλογές στο τέλος της μεταγραφικής σεζόν, ευέλικτος στην αξιοποίηση διαφορετικών διατάξεων, με εμπειρίες και στον πρωταθλητισμό και σε δύσκολα αποδυτήρια.

+ Φορ γκολτζής (Καρντόσο), που έχει κάνει πρωταθλητισμό σε ομάδα με κατοχή μπάλας (Μπενφίκα), αντί του Ιντέγε, ο οποίος έμοιαζε από πέρυσι πιο λειτουργικός μόνο στα ντέρμπι και στα ευρωπαϊκά ματς.

+ Περισσότερες επιλογές στη μεσαία γραμμή, με Μιλιβόγεβιτς, Ρομαό, Καμπιάσο, Μαρτίνς, Φορτούνη, Τσόρι. Περισσότερες επιλογές και στα άκρα της επίθεσης με Μαρίν, Ελιουνούσι, Σεμπά, Πάρντο και στη θέση του φορ με Καρντόσο – Ιντέγε – Πασιένσια. Καλύτερος συνολικά από τη μέση και μπροστά συγκριτικά με πέρυσι!

• Nέος κόουτς που δεν έχει κάνει προετοιμασία, καινούρια η μισή βασική ενδεκάδα, πήρε στόπερ μόνο τον 21χρονο Mπρούνο Βιάνα με 13 ματς στην καριέρα του! Έχει τον λιγότερο διαθέσιμο χρόνο και τη μεγαλύτερη πίεση από τους «4» στην εκκίνηση της σεζόν, λόγω όσων συνέβησαν και στο αγωνιστικό και στο μεταγραφικό πεδίο. Ζητείται ταυτότητα και χημεία.

• Μποτία – Ντα Κόστα – Σιόβας δεν είναι… κακοί παίκτες. Aλλά δεν ανεβάζουν το επίπεδο του Ολυμπιακού και το σημαντικότερο: αντιμετωπίζονται με προκατάληψη από την κερκίδα και δεν υπάρχουν πολλοί αθλητές που μπορούν να αποδώσουν όπως μπορούν με μουρμούρα στην πρώτη λανθασμένη πάσα. Σε γενικότερο πλαίσιο, πρόβλημα η διαχείριση της εξέδρας. Δοκιμάστηκαν και θα δοκιμαστούν τα «αντισώματα» του Ολυμπιακού.
  

• Κίνδυνος φθοράς και έξτρα πίεσης από τα ματς στο Europa League. Η κλήρωση έχει «περάσει» ως «εύκολη» σε οπαδούς και κοινή γνώμη. Κάθε γκέλα εναντίον Γιουνγκ Μπόις, Αστάνα και ΑΠΟΕΛ θα φέρει γκρίνια, ενώ αντιθέτως κάθε θετικό αποτέλεσμα στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ είχε άλλες διαστάσεις και φόρτιζε με θετικά ιόντα τις μπαταρίες.
  

• Άμαθος οργανισμός στην «ταλαιπωρία» του Europa League με ματς (και ταξίδια) Πέμπτη – Κυριακή. Δύσκολος ο μηχανισμός λειτουργίας με «υποχρέωση» και για πρόκριση στους «32» και για πρωτιά στην Super League.

ΠΑΟΚ

+ Σε γενικές γραμμές σωστά δομημένο ρόστερ με εξαίρεση τον δεύτερο φορ μαζί με τον Κλάους. Λύσεις σε όλες τις θέσεις, καλή ισορροπία έμπειρων – νέων και ξένων – Ελλήνων, σωστές οι εκτιμήσεις στις απολαβές των παικτών.

+ Μακριά από τα «αγωνιστικά» ο Ιβάν Σαββίδης, παίζουν μπάλα ο Μίχελ και ο Ίβιτς. Το αφεντικό χρειάζεται σε συγκεκριμένες στιγμές και περιστάσεις, δεν πρέπει να ανακατεύεται σε όλα.

+ Πολλοί παίκτες με ταχύτητα και ένταση στο παιχνίδι τους. Και οι ακραίοι μπακ και οι εξτρέμ και ορισμένοι από τους χαφ. Δηλαδή… μοντέρνοι ποδοσφαιριστές.

+ Ο Ίβιτς έχει κερδίσει «αερόσακο – κανονάκι» από πέρυσι. Δεν θα αμφισβητηθεί με την πρώτη γκέλα, δεν θα πιεστεί με 1-2 άσχημα αποτελέσματα, φάνηκε και στον αποκλεισμό από τον Άγιαξ. Μοιάζει εκ πρώτης όψεως ο πιο ανθεκτικός στις στραβοτιμονιές συγκριτικά με Μπέντο, Στραματσόνι, Κετσπάγια.

• Ομάδα που «τρελαίνεται» εύκολα. Ομάδα που χάνει εύκολα το μέτρο και στα καλά και στα άσχημα. Για να πάρεις πρωτάθλημα, χρειάζεσαι ισορροπία, όχι ακραίες αντιδράσεις.
  

• Ομάδα που πρέπει να πιστέψει και να «χωνέψει» ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Να το βάλει πρώτο στόχο όχι στα λόγια, στην πράξη! Χωρίς όμως αυτό να την επηρεάζει αρνητικά – επί παραδείγματι - σε μια εντός έδρας γκέλα ή μια εκτός έδρας ισοπαλία με τον «Χ» Λεβαδειακό και την «Ψ» Κέρκυρα. Χωρίς «ψύχωση». Δύσκολο!
  

• Αν «μπουκώσει» ή απουσιάσει ο Αθανασιάδης μπορεί να τον αντικαταστήσει (υπηρεσιακά) μόνο ο Μάμε Τιάμ. Δεν είναι σέντερ φορ κάποιος εκ των Φακούντο Περέιρα, Κουλούρη, Μυστακίδη, όλοι μπορούν να πλαισιώσουν τον Κλάους.
  

• Έπρεπε να κρατήσει για να αξιοποιήσει τον Τζιόλη. Όχι να τον «παγώσει». Δεν έχει αυθεντικό «εξάρι» πλην του Κάνιας, ούτε παίκτη με τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά και με την εμπειρία (και σε Ευρώπη και σε συνθήκες πρωταθλητισμού) του 31χρονου διεθνή που ήταν πολύτιμος και στα αποδυτήρια.
  

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

+ Eίναι πιο «γεμάτος» στην άμυνα. Και στο κέντρο της και στα άκρα της μετά την απόκτηση του Κουλιμπαλί, παρά τη φυγή του Νάνο. Είναι πλήρης στην επίθεση. Και στα άκρα της (Εμποκού, Ιμπάρμπο, Γουακάσο) και στη θέση του φορ (Μπεργκ, Ρινάλντι, εν δυνάμει Εμποκού και Ιμπάρμπο).

+ Έχει πιο παραγωγικούς παίκτες στη μεσαία γραμμή. Αποχώρησαν Εβανζελίστα – Αμπέντ και αποκτήθηκαν Γουακάσο – Λεντέσμα. Μοιάζει από την περίοδο προετοιμασίας καλύτερος και πιο ώριμος ο Λουντ, σε πολλά ματς θα δώσει λύσεις ο Βιγιαφάνιες, που έχει «σκυλιάσει» να κερδίσει θέση βασικού.

+ Έχει περισσότερους παίκτες με ποδοσφαιρικό εγωισμό, προσωπικότητα και παραστάσεις, οι οποίοι θα τον βοηθήσουν στη διαχείριση δύσκολων αγώνων και κρίσιμων καταστάσεων (φάνηκε και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του), θεωρητικά και στα ντέρμπι.

+ «Αποκαταστάθηκε» η σχέση του Στραματσόνι με την εξέδρα, γενικά η ατμόσφαιρα συσπείρωσης δεν συγκρίνεται με την προηγούμενη σεζόν. Ο Ιταλός ξεκινά με δύο βασικές διατάξεις και δείχνει να έχει σωστά κατανεμημένους ρόλους.

• Δεν πήρε «εξάρι» και ίσως αυτό του κοστίσει σε τρεξίματα και αντοχές κατά τη διάρκεια της σεζόν, λόγω της ηλικίας του Λεντέσμα και των χαρακτηριστικών του Κουτρουμπή (καλός στις τοποθετήσεις και με τη μπάλα στα πόδια, όχι και στο πρέσινγκ, πολύ αργός στο transition).
  

• Επιρρεπής ως οργανισμός συνολικά στην επίδραση της διαιτησίας. Δύσκολο να διαχειριστεί ψύχραιμα αδικίες, εντός και πέριξ της ομάδας. Επηρεάζονται όλοι πολύ εύκολα πλην Στραματσόνι και Ζιλμπέρτο προς το παρόν. Θα καταφέρουν οι δυο τους να κρατήσουν την ομάδα στις «νευρικές κρίσεις»;
  

• Το οικονομικό συζητείται πολύ έντονα στα αποδυτήρια διότι η έλλειψη ρευστότητας στην ΠΑΕ έχει επιφέρει καθυστερήσεις σε πληρωμές παλαιών και νέων παικτών. Η διοίκηση πρέπει να είναι συνεπής, παρότι ο «Στράμα» έχει τους περισσότερους (δικές του επιλογές) από κοντά στο «μπλα – μπλα».
  

• Χρειάζεται προσοχή στο rotation. Ο Αναστασίου ήθελε να τους έχει όλους ευχαριστημένους, κάτι αδύνατον. Γι’ αυτό και υπήρχαν αρκετές τριβές από τη δεύτερη σεζόν. Θετική η παρουσία στο Europa League, αλλά οι προτεραιότητες θα τεθούν από τον κόουτς και τη διοίκηση.
  

ΑΕΚ

+ Η ομάδα με την πιο ισχυρή ποδοσφαιρική ταυτότητα από τους τέσσερις. Ο πυρήνας και το πλάνο του Κετσπάγια δεν απέχουν σε πολλά από το σκεπτικό του Πογέτ.

+ Θα βρίσκει πιο εύκολα το γκολ, παρότι έφυγε ο Μπαρμπόσα και ο Βάργκας ξεκινά από τον πάγκο. Η κλάση του Αλμέιδα – τουλάχιστον για τη Σούπερ Λίγκα - είναι αναμφισβήτητη, θα βοηθηθούν και οι γύρω του, δεν θα κάνει η ΑΕΚ το λάθος του ΠΑΟΚ με τον Μπερμπάτοφ.

+ Πολλές επιλογές και συναγωνισμός για τις τρεις θέσεις πίσω από τον Αλμέιδα (Πατίτο, Μπακασέτας, Λάζαρος μαζί με τους παλιούς Μάνταλο, Βάργκας, Πλατέλλα). Λόγω Αραβίδη μπορεί να παίξει και 4-4-2, μπορεί να το τολμήσει σε ορισμένα ματς.

+ Σιμόες – Γιόχανσον είναι το πιο «δεμένο» δίδυμο στη μεσαία γραμμή ομάδας του «Big – 4». Αν βρουν Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι το δικό τους ταίριασμα, η ούτως ή άλλως «σφιχτή» ΑΕΚ θα δέσει περισσότερο την άμυνά της και θα χτίζει επιθέσεις και από την πρώτη ζώνη, κάτι που της έλειπε πέρυσι. Πλήρης στα άκρα της άμυνας.

• Γκάφα ολκής η μη απόκτηση ενός «Ζουκουλίνι». Τεράστιο ρίσκο κι ας μην έχει η ΑΕΚ «ευρωπαϊκά» ματς. Σιμόες – Γιόχανσον είναι καλοί αθλητές, δύσκολα χάνουν ματς, αλλά αμφότεροι έβγαλαν προβλήματα στην προετοιμασία. Οι λιγότερες λύσεις από το «Big – 4» σε κεντρικούς χαφ.
  

• Προσοχή στα αποδυτήρια, γιατί… δεν γίνεται να παίζουν όλοι και η ΑΕΚ δεν έχει Europa League για να παίρνουν χρόνο συμμετοχής πολλοί παίκτες. Ειδικά από τη μέση και μπροστά, δεν θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μπάγεβιτς και Μελισσανίδης έχουν τον τρόπο τους αν προκύψει πρόβλημα με τον Κετσπάγια... Θα έχει ένα ματς ανά εβδομάδα: δίκοπο μαχαίρι. Θετικό θεωρητικά έναντι των «3», αλλά με τον πήχη στα… ουράνια πια για νίκη σε κάθε ματς πρωταθλήματος.
  

• Ανέβηκε απότομα ο πήχης των απαιτήσεων, ίσως παράλογα για ομάδα που ανέβηκε πέρυσι τέτοια εποχή στην Super League. Λόγω Κυπέλλου, λόγω περυσινής παρουσίας συνολικά, λόγω Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι, Λάζαρου και Μπακασέτα (μάχη με Ολυμπιακό). Θα διατηρήσει σταθερή ρότα στις «στραβές» και στους κλυδωνισμούς;
  

• Xρειάζεται (όπως και οι Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ) μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα εκτός έδρας αν θέλει να διεκδικήσει τον τίτλο. Kαι δεν έχει πολλούς παίκτες που έχουν κάνει πρωταθλητισμό... Πρέπει να πειστούν για το παντοτινό «αξίωμα» σε τέτοιες περιπτώσεις σε όλα τα ματς πλην των ντέρμπι: «Η ισοπαλία είναι ήττα».
  

• Follow me on Twitter: Seretinio