Πρώτα ο Ουζουνίδης, μετά ο "Λύμπε". Η σειρά θα έπρεπε να είναι αντίστροφη. Να επιλέξει ο διάδοχος του Ζιλμπέρτο Σίλβα τον διάδοχο του Στραματσόνι. Αυτό είναι το νορμάλ. Όμως ακόμη κι έτσι, σε μια ομάδα στην οποία η "κανονικότητα" είναι μάλλον άγνωστη λέξη στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα των δύο τελευταίων ετών, το καινούριο δίδυμο σίγουρα θα προσφέρει στον Παναθηναϊκό περισσότερα από το προηγούμενο.

Όχι επειδή ο Ουζουνίδης και ο Λυμπερόπουλος έχουν ζήσει σπουδαίες στιγμές ως ποδοσφαιριστές στο club. Δεν ήταν ούτε παίκτης, ούτε οπαδός του Τριφυλλιού ο Νίκος Νταμπίζας και ας παίζει ο γιος του στην πράσινη Ακαδημία. Ο Ουζουνίδης, άλλωστε, ήταν έτοιμος να πάει στον Ολυμπιακό και ο Λυμπερόπουλος κέρδισε τον μοναδικό τίτλο του με την ΑΕΚ, στην οποία αγαπήθηκε και αγωνίστηκε επτά χρόνια, όσα και στο Τριφύλλι. Αλλά διότι το έδαφος είναι πολύ πιο εύφορο προς σπορά και οι προϋποθέσεις σωστής συνεργασίας είναι πολύ καλύτερες!

ΠΡΟΤΥΠΟ Η ΚΟΙΝΗ ΡΟΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ – "ΝΤΑΜΠΙ"

Είναι η πρώτη φορά από την πρώτη σεζόν Αναστασίου - Νταμπίζα που δημιουργούνται στον Παναθηναϊκό συνθήκες κοινής ρότας και ένωσης προπονητή - τεχνικού διευθυντή. Που φαίνεται να υπάρχουν κοινοί κώδικες και προσανατολισμός προς την ίδια κατεύθυνση. Κι ας μην αποτελεί ο κόουτς επιλογή του football manager. O κώδικας αυτός δεν υπήρχε επί Φύσσα - Αναστασίου και είχε αποδειχθεί στις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού. Ο κώδικας αυτός ήταν εξαφανισμένος επί Στραματσόνι - Ζιλμπέρτο Σίλβα. Τώρα μπορεί να ξαναβρεθεί, αρχής γενομένης από τη σημερινή συνάντησή τους.

Δεν είναι φίλοι. Ούτε κουμπάροι, όπως ο Αναστασίου με τον Νταμπίζα. Ήταν αντίπαλοι, έχουν σε μια γωνίτσα του εγκεφάλου τους τη μυρωδιά από τα αποδυτήρια που μοιράστηκαν στον Παναθηναϊκό και στην εθνική ομάδα. Ζουν, εργάζονται και αναπνέουν στην ελληνική ποδοσφαιρική πιάτσα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά είναι μαθημένοι στα δύσκολα. Έχουν γερό στομάχι. Και τρομερά κίνητρα! Δεν πήγαν στον Παναθηναϊκό για έξι μήνες, ούτε για έναν χρόνο. Στο μυαλό αμφότερων είναι η σταδιακή αναδιοργάνωση του οργανισμού "Παναθηναϊκός" σε συνδυασμό με την βελτίωση της ομάδας στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος.

Για να πετύχουν πρέπει να είναι μονιασμένοι. Να είναι «ένα». Να έχουν κοινή ρότα στα περισσότερα. Να μην αδιαφορεί ο ένας για τον άλλο, ούτε να τον "καπελώνει", ούτε να τον υποσκάπτει, ούτε να τον παραμερίζει. Τα έχουμε δει αυτά στον Παναθηναϊκό και σε άλλες ομάδες, δεν είναι… υποθετικά σενάρια και φανταστικές υποθέσεις εργασίας. Μόνο αν οι δυο τους είναι συσπειρωμένοι θα καταφέρουν κάτι. Μόνο αν δεθούν! Δεν το έχει καμία από τους τέσσερις μεγάλους αυτό το πλεονέκτημα σ’ αυτό το επίπεδο! Η ενότητα μεταξύ των ανθρώπων που παίρνουν τις αποφάσεις για το αγωνιστικό χάθηκε και στον Παναθηναϊκό εδώ και δυόμιση χρόνια, υπήρχε μόνο μεταξύ Φύσσα - Βόκολου για έναν χρόνο και τώρα παρουσιάζεται μια θαυμάσια ευκαιρία για επανασυσπείρωση. Θα χρειαστούν υπομονή από οπαδούς και media. Θα χρειαστούν καθαρές, ειλικρινείς κουβέντες με τους διοικούντες. Θα χρειαστούν κάποια χρήματα για να κάνουν τη δουλειά τους. Μα πρώτα και πάνω απ΄ όλα θα χρειαστούν τη δική τους "ένωση".

ΑΝΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΙΔΕΕΣ

Ήχησε καλά στ’ αυτιά μου ότι ο Ουζουνίδης ζήτησε λίστα από τον Χουάν Ραμόν Ρότσα και την ενεργοποίηση των Νίλσον - Χένρικσεν, ίσως και άλλων, αφανών scouts. Όχι επειδή θα φέρουν… παικταράδες, αλλά διότι δείχνει την πρόθεση για την αξιοποίηση όλων και το «η ισχύς εν τη ενώσει». Ήχησε καλά και ο προγραμματισμός για σημερινή άμεση συνάντησή τους διότι το χρονικό πλαίσιο για μεταγραφές/αποχωρήσεις είναι περιορισμένο. Όμως αμφότεροι θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για δρόμο με πολλά αγκάθια.

Είναι μεταβατικό το στάδιο, αλλάζει πάλι ο Παναθηναϊκός, θα προκύψουν στραβές, πιέσεις, στενοχώριες, εντάσεις, αποτυχίες. Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ αντίσωμα σε όλα αυτά είναι ο δικός τους δεσμός και η δική τους κοινή πορεία με κοινούς στόχους και αληθινή |συμμαχία". Με αντοχές, καθαρές ιδέες, τίμιες κουβέντες και δημιουργία ομάδας έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Εγγύηση επιτυχίας δεν υπάρχει. Ούτε για τον μπαρουτοκαπνισμένο στη Σούπερ Λίγκα προπονητή που το έχει πάρει πάνω του τον τελευταίο μήνα, ούτε για έναν 41χρονο άπειρο τεχνικό διευθυντή, ο οποίος κάνει το τρίτο βήμα στην μεταποδοσφαιρική εξέλιξη και καριέρα του. Όμως ευθυνόφοβοι δεν είναι, ισχυρή προσωπικότητα με ηγετικά χαρακτηριστικά διαθέτουν τα τελευταία… 20 χρόνια εντός και εκτός γηπέδων, το μαχητικό πνεύμα και ο αγωνιστικός εγωισμός τους χτυπά κόκκινο. Αν παντρέψουν όλα τα καλά τους, απ΄ αγκάθι θα βγει ρόδο για τον Παναθηναϊκό.

Υ.Γ.1: Αν τελικά συμφωνήσει στις συζητήσεις του με τον Χρήστο Παναγόπουλο ο Τάκης Μπαλτάκος για το job description του, "γλάστρα" δεν θα είναι στον Παναθηναϊκό. Εν αντιθέσει με τον Παναγόπουλο, έχει και παναθηναϊκή κουλτούρα και ποδοσφαιρική γνώση εκτός από παραγοντική εμπειρία. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το μέλλον του club αυτή η συνεργασία αν τελικά δώσουν τα χέρια οι δυο πλευρές.

Υ.Γ 2: Ο Γιάννης Σαμαράς δεν θα μιλήσει ποτέ δημοσίως για όσα έζησε τα τέσσερα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό. Ίσως θα έπρεπε να το κάνει κάποια στιγμή. Όχι για να κατηγορήσει κάποιον/κάποιους ή για να αποτυπώσει τις δυσκολίες στην καθημερινή δουλειά της Ακαδημίας. Όχι για να παίξει άμυνα. Αλλά για να καταλάβουν όλοι τι σημαίνει να βάζεις το "εγώ" στον πάτο της ιεραρχίας και το club όπου εργάζεσαι στην κορυφή της. Εκείνος είναι ίσως το απόλυτο παράδειγμα αφοσίωσης και υπομονής. Το ξέρουν παιδιά, γονείς, συνεργάτες, προπονητές, εργαζόμενοι, άπαντες. Ωφέλιμο θα ήταν για τον Παναθηναϊκό να παραμείνει στην οικογένεια του Τριφυλλιού και ακόμη πιο ωφέλιμο για τον Τάκη Φύσσα που εκτός απροόπτου θα τον διαδεχθεί, να τον συμβουλεύεται για κάθε μονοπάτι του καινούριου δρόμου που χαράσσει στην καριέρα του.

* Follow me on Twitter: Seretinio