Είναι ολοφάνερο πια, όχι μόνο λόγω της μεταγραφής του Τζιαντομένικο Μέστο, πως ο Γιάννης Αλαφούζος δίνει τα «κλειδιά» και την ευθύνη μαζί στον Αντρέα Στραματσόνι.

• Όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό του δεύτερου μισού της σεζόν, αλλά και για τον Παναθηναϊκό της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Ο Στραματσόνι, άλλωστε, έχει υπογράψει συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2017.
  

• Και είναι σημαντικό να «περάσει» και προς τους παίκτες αλλά και προς το δίδυμο των Φύσσα – Βόκολου (που πρότειναν τον Ιταλό, αντί του Παούνοβιτς που αρχικά ήθελε ο Αλαφούζος) πως ό,τι κι αν συμβεί εφέτος, αυτός θα είναι ο προπονητής της ομάδας και την επόμενη σεζόν.
  

• Βεβαίως, γι’ αυτό θα πρέπει να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Διότι η πρόθεση του Αλαφούζου είναι ακριβώς αυτή, καθώς ούτως ή άλλως δεν είναι από τους προέδρους που θέλουν να αλλάζουν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Είχε φανεί αυτό και με τον Ζεσουάλδο Φερέιρα και με τον Γιάννη Αναστασίου τους οποίους αντικατέστησε όταν πια… δεν γινόταν αλλιώς και αφού είχε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για την αλλαγή εικόνας και αποτελεσμάτων της ομάδας.
  

• Από την άλλη πλευρά, όμως η σύντομη ιστορία του στη θέση του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν έχει δείξει μόνο ότι σε πολλά θέματα αλλάζει πολύ εύκολα άποψη και αποφάσεις.
  

• Αλλά και ότι πλην των 2 ½ ετών του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο της ομάδας, στη μία και μοναδική χρονιά που χρειάστηκε να αλλάξει κόουτς κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν (Φερέιρα), τελικά ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε το αρνητικό ρεκόρ του, με συνολικά τέσσερις τεχνικούς στην ίδια αγωνιστική σεζόν (κατά σειρά Φερέιρα – Ρότσα – Φάμπρι – Βονόρτας). Τότε, βεβαίως, ήταν η πρώτη του χρονιά και από τότε έμαθε πολλά…
  

• Δεν, ήταν, λοιπόν στο πλάνο των Φύσσα – Βόκολου ούτε η μεταγραφή ΒΑΣΙΚΟΥ δεξιού μπακ (Μέστο), ούτε η απόκτηση ΒΑΣΙΚΟΥ μέσου (Νοτσερίνο ή κάποιος άλλος), ούτε η απόκτηση επιθετικού αν δεν πωληθεί ο Νίκος Καρέλης (Λόνγκο ή κάποιος άλλος).
  

• Μόνο η μεταγραφή του Ολιβιέ Μπουμάλ ήταν προτεραιότητα για τον διευθυντή ποδοσφαίρου και τον τεχνικό διευθυντή του Παναθηναϊκού, διότι όχι μόνο τον είχαν βάλει στο μάτι από παλιά, όχι μόνο έτρεξε θαυμάσια σεζόν με τον Πανιώνιο, αλλά ήταν και μια θέση στην οποία ο Παναθηναϊκός πονάει (εξτρέμ αριστεροπόδαρος), υπήρχε πρόσφορο έδαφος για τη σχετικά γρήγορη ολοκλήρωση της μεταγραφής εφόσον είχε επιτευχθεί συμφωνία με την πλευρά του παίκτη, και επιπρόσθετα ο «Στράμα» ήταν σύμφωνος. Για τις υπόλοιπες θέσεις όμως;
  

• Ο Μέστο έρχεται για να πάρει τη θέση του Γενς Βέμερ που αποκτήθηκε το καλοκαίρι, ενώ επιπλέον πρέπει να ανανεωθεί το συμβόλαιο του Νίκου Μαρινάκη (που λήγει το καλοκαίρι) και να δοθεί δανεικός. Του Μαρινάκη, ο οποίος πρόπερσι ξεκίνησε βασικός, αλλά έχασε τη θέση του μετά τον τραυματισμό του στο ματς με τον Αρη, πέρυσι είχε δοθεί δανεικός στη Νίκη Βόλου και επέστρεψε χωρίς να πάρει συμμετοχές στον β΄ γύρο, εφέτος ξεκίνησε ως τρίτη επιλογή και έφτασε να παίζει βασικός αντί Μπούρμπου – Βέμερ – Τριανταφυλλόπουλου, αλλά θα δοθεί δανεικός! Πώς είναι το σύνθημα; «Μια ζωή μες στην παράνοια»: ε, κάπως έτσι…
  

• Ο Νοτσερίνο ή κάποιος άλλος κεντρικός μέσος θα έρθει (αν τελικά τελεσφορήσουν οι προσπάθειες των Πράσινων) για να παίξει βασικός μαζί με τον Ζέκα. Όχι ένα, αλλά δύο «οκτάρια» πήρε το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Τον απαράδεκτο βάσει προσφοράς Μεχντί Αμπέντ και τον ελπιδοφόρο, αλλά με λιγοστές συμμετοχές μετά τον τραυματισμό του, Ρόμπιν Λουντ. Υπάρχει και ο Νίνης, υπάρχει και ο (πρώτος σε χρόνο συμμετοχής επί Στραματσόνι!) Ντάνιελ Πράνιτς. Αλλά ο Ιταλός όχι μόνο θέλει, αλλά πιθανότατα θα πάρει κιόλας βασικό μέσο!
  

• Αν πάρει τον Νοτσερίνο, χαλάλι του, διότι πρόκειται για παίκτη ανώτερου επιπέδου απ΄ αυτόν τον Παναθηναϊκό. Παίκτης στα 30 του, που έχει φορέσει τη φανέλα της Γιουβέντους και της Μίλαν και της εθνικής Ιταλίας, ο οποίος μπορεί να παίξει σε όλες τις διατάξεις σε τέσσερις θέσεις της μεσαίας γραμμής!
  

• Όσο για την επίθεση; Ο Στραματσόνι θέλει φορ περιοχής. Ανεξάρτητα από το αν θα πωληθεί ή θα παραμείνει στον Παναθηναϊκό ο Νίκος Καρέλης. Ίσως και λόγω της απουσίας του Μάρκους Μπεργκ, έχει διαπιστώσει ότι του λείπει ο συνδυασμός «ταχύτητα + δύναμη στον αέρα». Είναι στοιχεία τα οποία προφανώς αντιλαμβάνεται ότι ο Μλάντεν Πέτριτς δεν έχει – πια – στον επιθυμητό βαθμό. Και η βούλησή του για την απόκτηση του 23χρονου Σαμουέλε Λόνγκο, είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική για τη σκέψη του (και) στο χτίσιμο του Παναθηναϊκού της επόμενης σεζόν.
  

• Όχι μόνο διότι λήγει το συμβόλαιο του Κροάτη φορ και επειδή το καλοκαίρι ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για το τι θα συμβεί με τον Μπεργκ ή και με τον Καρέλη αν τελικά ο Κρητικός δεν φύγει μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Αλλά και διότι ο «Στράμα» θέλει τον νεαρό Ιταλό που είχε στην Primavera της Ιντερ για 1 1/5 χρόνο.
  

• Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι ο κόουτς θέλει και το παίρνει «πάνω» του. Με το πράσινο φως του Αλαφούζου που θα ξαναβάλει το χέρι στην τσέπη, παρότι τρεις καλοκαιρινές μεταγραφές θα κατευθυνθούν προς τον πάγκο ή και προς την κερκίδα αν γίνουν ΟΛΕΣ οι μεταγραφές που θέλει ο Στραματσόνι.
  

• Είναι ακόμη μια διαφορά αυτή του Ιταλού συγκριτικά με τον Γιάννη Αναστασίου. Δεν «χαϊδεύει» τους παίκτες, ούτε κάνει συμβιβασμούς με τους Φύσσα – Βόκολο προκειμένου να μην… διαταραχθούν οι εσωτερικές ισορροπίες. «Εγώ κρίνομαι από τα αποτελέσματα στους αγώνες» σου λέει. «Αλλά για να κριθώ, πρέπει να έχω και κάποιους παίκτες που θεωρώ εγώ πως θα μου κάνουν καλύτερα τη δουλειά συγκριτικά με αυτούς που βρήκα». Σωστός. «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» για τον Αναστασίου, τουλάχιστον ως προς τη μεταγραφή του Εσιέν, που δεν ήταν ούτε δική του πρόταση, ούτε με δική του τελική απόφαση…
  

• Όσο για το αν οι Φύσσας – Βόκολος παραμένουν ως το καλοκαίρι (και βλέπουμε…) μόνο ως «εκτελεστικοί»; Σε πρώτη φάση εκεί φαίνεται να πηγαίνει το πράγμα, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο «Στράμα» παίρνει τη μπαγκέτα και την ευθύνη μόλις δύο μήνες μετά την άφιξή του στην Αθήνα. Αλλά ακόμη και γι’ αυτό, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι: ο Γιάννης Αλαφούζος αρέσκεται στις αλλαγές κατεύθυνσης και άποψης στα ποδοσφαιρικά θέματα…
  

Υ.Γ. Για τον Μέστο που έφτασε να παίζει βασικός στη Νάπολι του Ματσάρι και του Ράφα, είτε ως «Λιχστάινερ» της δεξιάς πτέρυγας σε 3-5-2, είτε ως μπακ σε 4-2-3-1 με τον Καγεχόν μπροστά του, θα τα πούμε συντόμως πιο αναλυτικά. Αξίζει, άλλωστε, ένα ξεχωριστό κείμενο για τον πρώην παίκτη (και) του Αλμπέρτο Μαλεζάνι στην Τζένοα, τον πρώτο Ιταλό ποδοσφαιριστή στα 55 χρόνια του Παναθηναϊκού στην ιστορία της Α’ Εθνικής από το 1960.

• Follow me on Twitter: Seretinio