Η μισή δουλειά είχε γίνει στην Τούμπα και στη Γλασκώβη. Η άλλη μισή ολοκληρώθηκε χθες. Με κόπο και άγχος. Με μυαλό και πάθος και πείσμα. Οι δυο Δικέφαλοι θα πετούν στην Ευρώπη τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο.

Σε 15 ημέρες θα γνωρίζουμε ποιο σεντόνι θα κουνήσουν. Το «βαρύ» ή το ελαφρύτερο, του Europa League. Σε καλύτερη κατάσταση ο ΠΑΟΚ από την ΑΕΚ. Πιο δεμένος, με περισσότερες επιλογές και πιο «ψημένους» παίκτες στην ενδεκάδα του. Αλλά και πολύ υψηλότερο το εμπόδιο της Μπενφίκα από αυτό της Βιντεότον στα play offs...

ΤΗΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ

Για τον ΠΑΟΚ η κατάσταση ήταν περίεργη στη Μόσχα. Παρά την αποβολή του ανώριμου Λουίζ Αντριάνο για εκτός φάσης αγκωνιά στον Κρέσπο στο 32’, παρά τις 16 τελικές προσπάθειες και τις τέσσερις καθαρές ευκαιρίες του Δικέφαλου. Έκανε φάσεις και πριν την αποβολή, έκανε φάσεις και μετά την αποβολή, σε open play, σε σετ παιχνίδι, με τον Πέλκα, με τον Πρίγιοβιτς, με τον Ουάρντα, αλλά… μηδέν. Για πρώτη φορά από τον Νοέμβριο του 2017. Στο 1-0 του ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ, η οποία έπαιζε από το 8’ με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Αραούχο. Είχε παίξει τότε για 27 λεπτά με παίκτη παραπάνω ο ΠΑΟΚ, λόγω της ανόητης αποβολής του Ζαμπράνο, τον οποίο «τελείωσε» με συνοπτικές διαδικασίες ο Λουτσέσκου. Και τελικά είχε ηττηθεί 1-0. Χθες έπαιξε για 58 λεπτά με πλεονέκτημα ενός παίκτη και τα κατάφερε. Δείγμα βελτίωσης κι’ αυτό. Μικρό, αλλά ουσιώδες. Παρότι το ματς κρεμόταν σε μια κλωστή και ήταν για πολύ γερά νεύρα στο τέλος, όπως και το ΑΕΚ – Σέλτικ…

Ήταν αυτή η κλωστή στην οποία επέτρεψε ο ΠΑΟΚ να σταθεί όρθια η πρωταθλήτρια Ρωσίας. Η Σπαρτάκ το πάλεψε όσο μπορούσε με τους δυο καταπληκτικούς χαφ της (Φερνάντο, Ζομπνίν), με τον Τασάιεφ και τον Ζε Λουίς, με τον εγωισμό της, την έδρα της, την ποδοσφαιρική αξιοπρέπειά της. Με κάθε σταγόνα ιδρώτα και κάθε δευτερόλεπτο συγκέντρωσης.

Όμως ο ΠΑΟΚ έχει σκληρύνει πολύ πια για να φεύγει με κατεβασμένο κεφάλι σε τέτοια ματς, ειδικά όταν έχει και παίκτη παραπάνω. Ένταση ναι, πίεση ναι, αλλά όχι νεύρα στο β΄ ημίχρονο μετά την αψυχολόγητη ενέργεια (μια ακόμη…) του Μάτος στο α΄ μέρος (αχρείαστη «σφαλιάρα» στον Πρόμες) και τους τσαμπουκάδες του Καντουρί. Έξω ο Μαροκινός στο 46’ για να μην γίνει το… κακό με δεύτερη κίτρινη, μέσα ο πιο απειλητικός και εξίσου πειθαρχημένος Ουάρντα, ολοφάνερο αντίκρισμα των οδηγιών Λουτσέσκου στην ανασυγκρότηση της ανάπαυλας.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ – ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΚΑΙ Η ΠΕΙΡΑ ΤΗΣ ΜΠΕΝΦΙΚΑ

Ο ΠΑΟΚ κατέθεσε και πάλι την ταυτότητά του, αν και το κριτήριο στο συγκεκριμένο ματς μάλλον ήταν «καμουφλαρισμένο» λόγω της αποβολής του Λουίς Αντριάνο στο 32’. Έτρεξε πολύ, πίεσε σποραδικά – μα πάντα συντονισμένα και τακτικά ολόσωστα – «ψηλά», έβγαλε τρία τρομερά κλεψίματα με τον Πέλκα που δεν μετουσιώθηκαν σε γκολ. Κι αν για κάτι καλείται να προβληματιστεί είναι το άγχος του τελευταίου 15λεπτου: οι «τυφλές» αποκρούσεις, η δυσκολία στο κράτημα της μπάλας, η ανά δίλεπτα – τρίλεπτα πίεση της «αποενοχοποιημένης» γηπεδούχου που τα έπαιζε «όλα για όλα», αφού ο Δικέφαλος της είχε δώσει το δικαίωμα να παραμείνει ζωντανή στη διεκδίκηση της πρόκρισης.

Η Μπενφίκα του “Odi” Βλαχοδήμου και του Ανδρέα Σάμαρη δεν είναι καλύτερο σύνολο από την Σπαρτάκ. Είναι όμως πολύ πιο έμπειρη από τους Ρώσους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πολύ πιο «κολοπετσωμένη», με ισχυρότερο μέταλλο. Ο ΠΑΟΚ τώρα, πετραδάκι – πετραδάκι, Βασιλεία – Σπαρτάκ, το χτίζει και πάλι στην Ευρώπη μ’ αυτό τον «μπετοναρισμένο» κορμό που έχτισε σταδιακά από πρόπερσι. Είναι «ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου», μετά τον «ΠΑΟΚ του Σάντος». Όχι, μην νομίζετε ότι έως τώρα έχει σπουδαία συνεισφορά από τις μεταγραφές του. Ο Χατσερίντι λίγο έλειψε να του κοστίσει μια πρόκριση με το ρεσιτάλ γκάφας του πρώτου ματς (3-2) εναντίον της Σπαρτάκ, ο Λεό Ζαμπά τρώει πάγκο μέχρι να προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα (ίσως και μέχρι να κόψει τις «μαγκιές»), ο Ακπόμ δεν χρησιμοποιείται τακτικά και ο Βέρνμπλουμ «περιμένει – πάντα περιμένει» όπως θα έλεγε και ο Μανώλης Μαυρομμάτης.

Ο "ΠΑΛΙΟΣ ΠΑΟΚ" ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟΥΣ

Ο ΠΑΟΚ των δύο τελευταίων ετών είναι αυτός που φτάνει στα play offs του Champions League. Mισό λεπτό όμως: ποιος ΠΑΟΚ είναι αυτός; Διότι…

* Ο Πέλκας καταθέτει πλέον τρομερή ένταση στο παιχνίδι του. Είναι εκείνος με τα περισσότερα κλεψίματα, έχει βελτιωθεί αφάνταστα τακτικά, δεν πέφτει εύκολα, χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια, έχει προσθέσει το στοιχείο της φαντασίας στο παιχνίδι του, έχει απίστευτη αυτοπεποίθηση, δοκιμάζει το πόδι του από παντού, είναι κίνδυνος – θάνατος στο επιθετικό transition.

* O Λημνιός δεν φοβάται κανέναν και τίποτα. Θα δώσει όλες τις μάχες μέχρι τελευταίας ρανίδος. Θα χάσει μερικές, θα νικήσει σε άλλες. Θα πάει στο «1 Vs 1», θα τρυπήσει, θα κερδίσει κόρνερ και φάουλ, θα φτιάξει φάσεις, θα δώσει ασίστ, θα πάει σε τελικές. Εκπληκτική μεταμόρφωση στη σωματοδομή του, ωρίμασε τακτικά και είναι μόλις 20…

* Ο Μαουρίσιο μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι το πληρέστερο «οκτάρι» του πρωταθλήματος. Ας περιμένουμε και τον Νάτχο στον Ολυμπιακό, μα ο Βραζιλιάνος τα κάνει όλα και συμφέρει. Και πασάρει και πρεσάρει και… «βαράει» άμα λάχει, και εμψυχώνει. Καλύπτει τα νώτα του Πέλκα, είναι ταυτόχρονα και η εμπροσθοφυλακή του Κάνιας που πάντα θα «χαρίσει» 2-3 μπάλες στον αντίπαλο, «απλώνει» το παιχνίδι, γίνεται τρίτος στόπερ, είναι ο κεντρικός server της ομάδας.

* Βαρέλα και Κρέσπο έχουν σοβαρευτεί πολύ. Εντυπωσιακά! Ο στόπερ από το Πράσινο Ακρωτήρι σπανίως πια θα κάνει ατομικό σφάλμα και είναι απ’ αυτούς που θα καλύψει σωστά στην αντεπίθεση του αντιπάλου (όπως συνέβη και χθες σε δύο περιπτώσεις), όταν ο ΠΑΟΚ βρεθεί εκτεθειμένος στο «ξέφωτο». Ο Ισπανός μοιάζει πιο ήρεμος και συγκεντρωμένος. Σαν να μην έχει να αποδείξει κάτι σε κάποιον. Κάνει λίγα και καλά. Και γι’ αυτό δύσκολα ο Λουτσέσκου θα εμπιστευτεί τον Χατσερίντι δίπλα στον Βαρέλα…

ΣΤΟ EUROPA ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΨΗΛΑ

Αυτοί οι πέντε παίκτες του ΠΑΟΚ έχουν ολοφάνερη βελτίωση σε σύγκριση – επί παραδείγματι – με τον περυσινό πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Στους πρώτους μήνες του Λουτσέσκου. Πασχαλάκης, Βιεϊρίνια, Κάνιας, Καντουρί είναι στάσιμοι με τα καλά και τα στραβά τους, ενώ η «εκτόξευση» και η βελτίωση του Πρίγιοβιτς με τον Λουτσέσκου στον πάγκο φάνηκε από πέρυσι, χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι ο Σέρβος πρέπει να παίζει 90 λεπτά σε κάθε ματς…

Ούτως ή άλλως, αυτό δεν θα συμβεί εφέτος. Κι αλήθεια είναι γοητευτικό το ερώτημα αν γι’ αυτόν τον ΠΑΟΚ θα ήταν πιο ωφέλιμο να παίξει στους ομίλους του Europa League (όπου δεν θα βρει πολλές καλύτερες ομάδες από την Σπαρτάκ) ή για πρώτη φορά στους ομίλους του Champions League με τα μεγαθήρια. Διότι η πραγματικότητα είναι πως με έναν επιπλέον μέσο «ενδεκάδας», αν του «βγει» και ένας εκ των Ζαμπά – Ακπόμ, μπορεί να φτάσει ψηλά στο Europa…

Υ.Γ. Το καταθέτουμε από τώρα και… αμαρτίαν ουκ έχουμε. Τον Μάιο του 2019 λήγουν πολλά συμβόλαια. Πάρα πολλά. Βασικών και αναπληρωματικών. Πασχαλάκη, Γλύκου, Βαρέλα, Κρέσπο, Μαλεζά, Μάτος, Κάνιας, Σάκχοφ, Χαρίση, Μπίσεσβαρ. Και για ορισμένους εξ’ αυτών ο ΠΑΟΚ πρέπει να τακτοποιήσει από τώρα το θέμα. Οι (οικονομικές) ισορροπίες στα αποδυτήρια δεν είναι εύκολες. «Επιστήμη» είναι η διατήρησή τους. Κι ας μην λησμονούμε – μιας και το έφερε η κουβέντα – ότι ο οποιοσδήποτε «Βέρνμπλουμ», σ’ αυτό το σύνολο με τη θαυμαστή χημεία, θα πρέπει να αποδείξει πολλά για την αξία 1,8 εκατ. ευρώ καθαρά ετησίως…