Να πει κάποιος ότι ποδοσφαιρικά ήταν «άδικη» η πρόκριση της Λαμίας; Ναι, μπορεί να το στοιχειοθετήσει, αν σκεφτεί τις πέντε σπουδαίες ευκαιρίες στο πράσινο μονότερμα του β' 45λεπτου του πρώτου ματς (1-0), τα χαμένα τετ α τετ του Βέργου απέναντι στον MVP Νίκο Μελίσσα, την ανωτερότητα των Πράσινων απόψε στο ΟΑΚΑ.

Όμως από την άλλη πλευρά, ποιος να τολμήσει να το πει; Η Λαμία αγωνίστηκε απόψε χωρίς έξι βασικούς στην αρχική ενδεκάδα της! Δεν «καίγεται» για να… πάρει το Κύπελλο. Τέσσερις – έξι πόντους θέλει στα διαδοχικά εντός έδρας παιχνίδια της με τον Ατρόμητο και τον Απόλλωνα για να ξεφύγει (μετά και το τρίποντο επί του Παναθηναϊκού) από την επικίνδυνη ζώνη.

Έπαιζε εκτός έδρας, τα έδωσαν όλοι όλα, την έστειλε στην παράταση ένα γκολ του δαιμόνιου Δημήτρη Εμμανουηλίδη μόλις έξι λεπτά πριν από τη συμπλήρωση των 90’. Κι όλα αυτά, αφού είχε ξοδέψει δυο ευκαιρίες στο α' ημίχρονο για να ρίξει «μπετά» πρόκρισης.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ

Κοίταξε τον Παναθηναϊκό στα μάτια και στην παράταση, παρότι οι γηπεδούχοι είχαν τον αέρα του 1-0, την υποστήριξη της κερκίδας, την απαραίτητη πια αυτοπεποίθηση. Ναι, είχε και έναν ογκόλιθο Μελίσσα, είδε και τον Βέργο να ρίχνει στο πηγάδι τα δύο τετ α τετ (95' -120'), όμως είχε και εκείνη τις σούπερ στιγμές της με το τετ α τετ του Επστάιν και την κεφαλιά – δοκάρι του ακαταπόνητου Ρόμαριτς που μάλλον πρέπει να συμπεριληφθεί πια στις βασικές επιλογές του Μάκη Χάβου.

Την έπαθε και ο Παναθηναϊκός του Ουζουνίδη και ο Παναθηναϊκός του Δώνη από τη Λαμία. Στην ίδια διοργάνωση, στην ίδια φάση, στους «16». Εύκολα πέρυσι με την ξεγυριστή σφαλιάρα –τεσσάρα στη Φθιώτιδα, με θρίλερ στα πέναλτι εφέτος. Και είναι αυτή η εσχάτη των ποινών για το Τριφύλλι, το οποίο παρότι αναμφισβήτητα διανύει και θα συνεχίσει να διανύει περίοδο εκπαίδευσης και ωρίμανσης, πρέπει να κρίνεται και από τα αποτελέσματα.

Αυτό ήθελαν, άλλωστε και οι Νταμπίζας – Δώνης εξ' αρχής: να μπαίνει ψηλά ο πήχης και να αξιολογούνται όλοι (και οι νεότεροι) όχι μόνο βάσει της προσπάθειας και της βελτίωσής τους, αλλά και βάσει του αποτελέσματος. Το πρώτο ταμείο είναι… μείον. Είναι σοκ και τρομερή αποτυχία για τον Παναθηναϊκό αυτός ο αποκλεισμός. Εναντίον αυτού του αντιπάλου, όχι κάποιου μεγαθηρίου. Και η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο επειδή… δεν είναι ένα!

Η ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΘΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΟΥΛΩΝΕ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ

Και ασφαλώς το πιο βασικό δεν είναι η αστοχία στην τελική προσπάθεια. Η ευστοχία σ' αυτά τα τέσσερα ματς του 2019 απλώς θα είχε βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να περάσει με λιγότερες πληγές την περίοδο της αρρώστιας. Και του κοστίζει – όπως και αυτός ο αποκλεισμός – περισσότερο ψυχολογικά και επικοινωνιακά.

Με αρνητικά vibes στους φίλους της ομάδας και στα αποδυτήρια. Πέραν τούτου, για να ξεφύγουν οι Πράσινοι από την τρικυμία θα χρειαστεί χρόνος. Και μια –δυο σημαντικές νίκες για να γυρίσει ο τροχός και να φανεί μια ηλιαχτίδα και ένα χαμόγελο. Καλή ευκαιρία εναντίον της ΑΕΛ την Κυριακή και του Παναιτωλικού μεσοβδόμαδα, αν και δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

ΤΑ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Δεν θα είναι εύκολο, διότι ο Παναθηναϊκός έχει δυο πολύπλοκα προς επίλυση ζητήματα. Το πρώτο είναι ποδοσφαιρικό. Έχει χάσει τις σταθερές του και αρκετά στοιχεία της ταυτότητάς του. Ο Δώνης μίλησε και για έλλειψη έντασης και ενέργειας το 2019. Λόγω Κουρμπέλη, λόγω Μακέντα, λόγω ιώσεων άλλων παικτών, οι οποίοι προσπαθούν να επανακάμψουν και να βρεθούν στο επίπεδο που βρίσκονταν τον Δεκέμβριο. Αυτό κάποια στιγμή θα γίνει.

Διότι είναι καθημερινή, επίπονη, σε βάθος η δουλειά που γίνεται στο Κορωπί και όταν οι περισσότεροι βρεθούν και πάλι στο επιθυμητό επίπεδο, θα την βρει την άκρη και με τις επιλογές (που είχε αρκετές άστοχες τον τελευταίο καιρό και το παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου) του ο κόουτς.

Το δεύτερο είναι άγνωστο αν θα το λύσει ο Παναθηναϊκός με αυτό το ρόστερ, που αποτελείται από ελάχιστους παίκτες που έχουν κάνει πρωταθλητισμό και από νεαρούς. Κι αυτό είναι το «πρέπει» της νίκης! Η απαίτηση για επιτυχία. Η «υποχρέωση» για μια πρόκριση και για ένα τρίποντο.

Και εν προκειμένω και σε τελική ανάλυση για την πέμπτη θέση που έχει προσδιοριστεί ως στόχος, μιας και μόνο αυτή απέμεινε στον ορίζοντα ως ένα θετικό «ταμείο» στο τέλος της σεζόν, ανεξάρτητα από τα βήματα προόδου που θα έχουν κάνει ο Μπουζούκης, ο Χατζηγιοβάνης, ο Εμμανουηλίδης, ο Μαυρομάτης και τα υπόλοιπα άγουρα παιδιά.

Το καλό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι Δώνης και Νταμπίζας έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Ξέρουν και από θριάμβους και από χαστούκια. Και από σπουδαίες επιτυχίες και από τρανταχτά σοκ. Όμως έχουν χαράξει έναν δρόμο από τον οποίο δεν θα παρεκκλίνουν λόγω ενός αποκλεισμού ή τεσσάρων – πέντε – έξι παιχνιδιών χωρίς νίκη. Είναι ένα τεστ για αμφότερους αυτή η περίοδος. Ένα τεστ αντοχών και επίλυσης σοβαρών εργασιακών ζητημάτων.

Όπως όλοι στο Τριφύλλι, καλούνται και εκείνοι να καταθέσουν περισσότερη ενέργεια, οξύνοια, σκέψη, να γίνουν ίσως πιο ευρηματικοί και αποτελεσματικοί. Χωρίς ιδιαίτερο κέφι είναι η αλήθεια, αλλά με απόλυτο σεβασμό στο καθήκον και στον επαγγελματικό εγωισμό τους.

Αν δεν λυγίσουν οι δυο τους, δεν θα λυγίσουν και τα αποδυτήρια. Αν τους πάρει από κάτω, δεν είναι τόσο... προβλέψιμο πώς και πότε θα σηκώσει κεφάλι αυτή η ομάδα που έκανε τους πάντες να τη συμπαθήσουν ποδοσφαιρικά στο τελευταίο πεντάμηνο του 2018.