Πέρασαν έξι μήνες από την πρώτη εμφάνιση του Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ στην παναθηναϊκή «σκηνή» και έντεκα ημέρες από τη συμφωνία του με τον Γιάννη Αλαφούζου για την παραχώρηση του 50% των μετοχών του Έλληνα εφοπλιστή, η οποία δημοσιοποιήθηκε από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ.

Τα χρέη της ΠΑΕ τρέχουν. Τρέχουν και διακανονίζονται. Άλλα ταχύτερα, άλλα πιο αργά. Η εφορία δεν περιμένει. Κάθε μήνα, με το «κλειδί στη μίζα», περίπου 800.000 ευρώ η δόση για τα οφειλόμενα. Μαζί με τους διακανονισμούς προς πρώην παίκτες, προπονητές, συνεργάτες, προς συνεργαζόμενες εταιρείες και πιστωτές παντός είδους. Η πρώτη δόση από τον ΟΠΑΠ εισπράχθηκε και… εξαντλήθηκε άμα τη εμφανίσει της. Η πρώτη δόση από τα τηλεοπτικά δικαιώματα προορίζεται για χρέη και οφειλές. Και οι παίκτες περιμένουν…

ΤΟ «ΚΡΑΣ ΤΕΣΤ» ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ποιον περιμένουν; Όχι τον Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ ασφαλώς. Τον Νίκο Νταμπίζα και τον Γιάννη Αλαφούζο. Για τα (πολύ λιγότερα συγκριτικά με προηγούμενες σεζόν) χρήματα της πρώτης δόσης της σεζόν. Θα έπρεπε να τα είχαν εισπράξει στο τέλος του Σεπτεμβρίου. Η’ στις αρχές Οκτωβρίου. Τώρα πάμε για τέλη του μηνός. Ωραίο timing. Ακριβώς στα διαδοχικά ντέρμπι εναντίον ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακού. Τι καλύτερο για ένα έξτρα κίνητρο; Όχι μόνο για την καθημερινότητα, ειδικά των πιτσιρικάδων που δεν έχουν δα και τα… δυσβάσταχτα συμβόλαια. Αλλά και για την αξιοπιστία όλων. Του Αλαφούζου και του Νταμπίζα, ο οποίος έχει ήδη στείλει σχετική «προειδοποιητική» επιστολή στο ΔΣ για τις οφειλές. Για την αξιοπιστία του όλου οικοδομήματος που ξαναχτίστηκε το καλοκαίρι σε νέα θεμέλια. Το βασικότερο θεμέλιο; Η συνέπεια και η περίφημη «κανονικότητα». Λίγα; Ναι, αλλά στην ώρα τους. Για να «δικαιούται» εν συνεχεία ο κάθε τεχνικός διευθυντής και ο κάθε μεγαλομέτοχος να έχει και ανάλογες απαιτήσεις από τον εργαζόμενο. Ως γνωστόν, άλλωστε, «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει». Η’ για να ακριβολογούμε, χορεύει όπως θέλει εκείνο. Τα περυσινά, άλλωστε, ουδείς τα έχει λησμονήσει. Πώς, δηλαδή, η «στάση πληρωμών» από τον Σεπτέμβριο και έπειτα – μετά τον αποκλεισμό από τους ομίλους του Europa League – επέφερε σταδιακά τη διάλυση.

ΠΩΣ ΕΠΗΛΘΕ Η ΠΕΡΥΣΙΝΗ ΔΙΑΛΥΣΗ

Εφέτος δεν έχει Μολέντο, Βιγιαφάνιες και Χουλτ ο Παναθηναϊκός. Δεν έχει Τσάβες και Σιλά. Δεν έχει Χίλιεμαρκ και Ρέις. Όλοι αυτοί έφυγαν τον Ιανουάριο, μαζί με τον Γιώργο Κουτρουμπή (θα μπορούσαν να είχαν φύγει και οι Κουλιμπαλί, Κουρμπέλης, Ινσούα), αφού ήδη είχε (ξε)πουληθεί στην Αλ Αϊν ο Μπεργκ και είχαν συμφωνήσει με αξιοπρεπείς τιμές ο Ζέκα στην Κοπεγχάγη και ο Βλαχοδήμος στην Μπενφίκα. Διαλύθηκε μέσα σε πέντε μήνες μια ομάδα που θα μπορούσε να είχε διεκδικήσει ακόμη και τον τίτλο αν έμενε ως είχε το προηγούμενο καλοκαίρι και είχε κάνει μια – δυο προσθήκες στον κορμό της. Κουβάλησαν τον «σταυρό του μαρτυρίου» οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, ο Ουζουνίδης, το τιμ του και οι εναπομείναντες στον δεύτερο γύρο παίκτες. Όταν ο Παναθηναϊκός είχε καταντήσει να παίζει με σέντερ φορ τον Χρήστο Δώνη…

Ο,τι συνέβη πέρυσι δεν έχει διαγραφεί από τον σκληρό δίσκο κάθε φίλου του Παναθηναϊκού. Κι ας φαίνεται να βρίσκει ένα πιο βατό μονοπάτι η ταλαιπωρημένη ομάδα, χάρη κυρίως στην προσπάθεια των Νταμπίζα – Δώνη. Ούτε η ποινή από την UEFΑ έχει ξεχαστεί, ούτε ο τρόπος με τον οποίο παρέμεινε το Τριφύλλι στη Super League, μετά την ψηφοφορία για την αλλαγή του κανονισμού περί υποβιβασμού από τον συνδυασμό «απαγόρευση μεταγραφών και -6». Όλα αυτά καλείται ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ να τα αποφύγει εφέτος. Η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα» που έγινε σλόγκαν στα χείλη τεχνικού διευθυντή και προπονητή στην εκκίνηση της σεζόν, χρειάζεται πράξεις. Κι όσο ο Πιεμπονγκσάντ δεν πράττει, ούτε μιλά, ο κλήρος πέφτει στον Αλαφούζο.

ΤΟ "PLAN B" XΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΛΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ

Αν ο Ταϊλανδός… εμφανιστεί (ή έστω εμφανίσει το πρώτο χρήμα), πάει καλά. Αν, όμως, παρατείνει το «σκοτάδι»; Η αν εξαφανιστεί δια παντός από την παναθηναϊκή ζωή; Ο Γιάννης Αλαφούζος πρέπει να είναι έτοιμος για το «Plan B» χωρίς Παϊρότζ. Όχι επειδή «ήταν και παραμένει συνεπής στην υπόσχεση που έδωσε από την αρχή, να παραδώσει τον Παναθηναϊκό καθαρό από τα χρέη στα οποία είχε δεινώς περιέλθει όταν τον ανέλαβε», όπως υπογράμμισε στην πιο πρόσφατη δήλωσή του. Αλλά για να αλλάξει την εικόνα ενός «τσαλακωμένου» συλλόγου και μιας προβληματικής εταιρείας, η οποία μόλις απέφυγε το «κραχ» και τον υποβιβασμό τους προηγούμενους μήνες.

Αντιμετωπίζοντας την υπόθεση «Παναθηναϊκός» αμιγώς επαγγελματικά αν δεν θέλει να την δει από την «συναισθηματική» πλευρά της. Για να έχει πιο καθαρή θέση ο Παναθηναϊκός στη λήξη της τρέχουσας σεζόν, για να έχει μειώσει η ΠΑΕ ακόμη περισσότερο τα χρέη της, για να είναι πιο ελκυστική προς παραχώρηση, πολύ περισσότερο αν αυτό το παράξενο μείγμα νεαρών και ορισμένων πιο έμπειρων συνεχίσει να ανταποκρίνεται αξιοπρεπώς στις απαιτήσεις του εγχώριου ανταγωνισμού.

Το τεφτέρι και το μολύβι του Αλαφούζου και των στενών συνεργατών του πρέπει να έχουν ως πρώτιστη προτεραιότητα την «κανονικότητα» για τη σεζόν και τη σταδιακή εξυγίανση της εταιρείας. Χάρη στην πρόσληψη δυο συνειδητοποιημένων στελεχών που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το (τρίτο) «μνημόνιο», τη δραστική μείωση του μπάτζετ και τα αυξημένα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα που «ισοφαρίζουν» τα απολεσθέντα από τα ελάχιστα εισιτήρια διαρκείας έσοδα, ο Παναθηναϊκός μπορεί να τα βγάλει πέρα για το «ζην» δίχως τον Παϊρότζ. Αρκεί να βάλει και πάλι ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος το χέρι στην τσέπη, βάσει του «Plan B».

Για το «ευ ζην», η κουβέντα αλλάζει. Και πάει προς τον (όποιο) διάδοχο. Είτε αυτός λέγεται Πιεμπονγκσάντ, είτε Γιαννακόπουλος, είτε αλλιώς…