Παναθηναϊκός: Stop στις αυτοκτονίες
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη δεύτερη διαδοχική «αυτοκτονία» του Παναθηναϊκού, το παραγωγικό σχήμα με δύο επιθετικούς και το καθοριστικό για το «ταμείο» επόμενο 15θήμερο.
Έχασε δύο βαθμούς, όπως είχε πάρει την ισοπαλία στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ο Παναθηναϊκός. Με buzzer beater πέναλτι.
Τότε, στη Θεσσαλονίκη, ο Τάσος Χατζηγιοβάνης τόλμησε να μιμηθεί τον Αντονίν Πανένκα από την άσπρη βούλα και πανηγύρισε σαν τρελός δίνοντας στα media μια από τις αλησμόνητες παναθηναϊκές στιγμές της σεζόν. Σήμερα ξέσπασε σε κλάματα μετά το 2-2 στο 90+7’. Δάκρυσε από το εκρηκτικό μείγμα θυμού και στενοχώριας για ένα ματς το οποίο θα μπορούσε να είχε λήξει και 4-1 και 5-1, αλλά τελικά στον πίνακα του ΟΑΚΑ έγραψε ισοπαλία.
Έτσι είναι η μπάλα. Μια βραδιά θα στο «δώσει», μια βραδιά θα στο «πάρει». Το ζητούμενο για κάθε ομάδα είναι να κάνει ό,τι καλύτερο για να μην φτάνει ένα παιχνίδι στο 96’ και στο 97’. Και ο Παναθηναϊκός, όπως και στα δύο προηγούμενα παιχνίδια του εναντίον του Ατρόμητου (όπου ήταν τυχερός) και της Λαμίας (όπου ήταν άστοχος και ανώριμος ποδοσφαιρικά) τελευταία παίζει πολλά γκραν γκινιόλ παιχνίδια. Αν τα φτάνει να κρίνονται στα τελευταία λεπτά, δεν θα νικά σε όλα…
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ «ΛΑΜΙΑΣ»
Το σημερινό ματς θύμισε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι στη Λαμία, παρότι ο Δώνης φρέσκαρε με έξι νέα πρόσωπα την ενδεκάδα και άλλαξε τη διάταξή του σε 4-2-3-1 (δεν χρησιμοποιεί τριάδα κεντρικών αμυντικών στα παιχνίδια του ΟΑΚΑ, αν και θα μπορούσε και ίσως να ήταν ωφέλιμο για την ομάδα του το 3-5-2 επί παραδείγματι). Δηλαδή: «χαμένο» α’ μέρος με πάμπολλα προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας και μόνο μία ευκαιρία, τρομερή πίεση στο β’ μέρος, «πνίξιμο» του αντιπάλου με πολλούς τρόπους (κάθετες, στατικές φάσεις, πλαγιοκοπήσεις, κλεψίματα, σουτ εκτός περιοχής), χαμένες ευκαιρίες και απογοήτευση στο φινάλε.
Από την αναμέτρηση εναντίον της Λαμίας θα θυμόμαστε περισσότερο την αστοχία του Βέργου και κυρίως του Χατζηγιοβάνη. Σήμερα ο «μπαλαδόρος» με το tattoo στο λαιμό έχει κάνει καταπληκτικό β’ 45λεπτο. Ήταν πολύ πιο ομαδικός και ώριμος, όμως τα γκολ τα έχασαν άλλοι (Μακέντα, Βέργος), η ατυχία στέρησε από τον Κάτσε το γκολ - highlight της σεζόν (ακούστηκε μέχρι τον… ηλεκτρικό το τράνταγμα στη συμβολή των δοκών από την «οβίδα» του» στο 75’) και οι Πράσινοι πλήρωσαν ακριβά εκτός από την αστοχία τους για περισσότερα από δύο γκολ και την ανωριμότητά τους στις καθυστερήσεις.
Όχι μόνο το σφάλμα του Μαυρομάτη, ο οποίος… κάποια στιγμή πρέπει να μάθει ότι είναι ανόητο να παίζει με τα χέρια εντός περιοχής (έχει υποπέσει πολλάκις στο ίδιο λάθος εφέτος και πλέον δεν δικαιολογείται, ούτε χρειάζεται «χάιδεμα»!). Ειδικά όταν μιλάμε για στατική φάση. Και… ειδικότερα όταν αυτή η στατική φάση εξελίσσεται 15 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη των καθυστερήσεων!
Πλήρωσε και τις χαμένες μάχες κατά τη διάρκεια του έξτρα χρόνου, ίσως και τον φόβο του, σίγουρα ότι δεν κατάφερε να κρατήσει και να κυκλοφορήσει τη μπάλα στις καθυστερήσεις, όπως σωστά σημείωσε ο – απολύτως ψύχραιμος ελάχιστα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα – Γιώργος Δώνης.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΤΕΝΕΡ Ο ΜΑΚΕΝΤΑ
Αν υπάρχει κάτι το οποίο καλείται να επανεξετάσει ο κόουτς είναι γιατί ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πιο παραγωγικός όταν αγωνίζεται με δύο επιθετικούς. Συνέβη στη Λαμία, συνέβη και απόψε, όταν μετά την αλλαγή Μουνιέ – Βέργου στο 60’ το ΟΑΚΑ… κατηφόρισε και κάθε επίθεση του Παναθηναϊκού «μύριζε» γκολ. Δεν είναι μόνο η οπισθοχώρηση του αντιπάλου και στα δύο ματς. Δεν είναι μόνο η επικράτηση του Τριφυλλιού στον τομέα της φυσικής κατάστασης.
Είναι και ότι φαίνεται πολύ πιο λειτουργικό το σχήμα με δύο επιθετικούς: Βέργος – Χατζηγιοβάνης στη Λαμία, Βέργος – Μακέντα χθες, ίσως Μακέντα – Χατζηγιοβάνης ή Μακέντα - Καμπετσής σε κάποιο άλλο ματς. Η ουσία είναι πως αυτή την περίοδο και με βάση το ρόστερ της ομάδας το 3-5-2 φαίνεται το πιο χρήσιμο για το Τριφύλλι σχήμα, διότι Ινσούα και Γιόχανσον/Κουλιμπαλί μπορούν να υποστηρίξουν τις θέσεις του full back και όλοι οι παίκτες είναι ήδη δασκαλεμένοι για να υποστηρίξουν αυτή τη διάταξη…
ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ, ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ 15ΘΗΜΕΡΟ
Σε κάθε περίπτωση, ο Παναθηναϊκός έχει «αυτοκτονήσει» δις σε τέσσερις μέρες! Έχει μείνει στο τέλος με την πίκρα, την οργή, το «γαμώτο», το «κρίμα». Στην αυγή του 2019 δοκιμάζονται και πάλι οι αντοχές του οργανισμού, διότι οι πολλές ευκαιρίες, το όμορφο/παραγωγικό ποδόσφαιρο και τα θετικά σχόλια από τα media δεν αρκούν όταν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Στις επόμενες 15 ημέρες – και παρότι αυτό δεν… φαίνεται εκ πρώτης όψεως για τα αντισώματα του οργανισμού – κρίνονται πάρα πολλά για το «ταμείο» στο τέλος.
Και στο πρωτάθλημα με δύο εκτός έδρας ματς σε Λαμία και Αγρίνιο και στο Κύπελλο με τη δύσκολη μετά το 1-0 ρεβάνς εναντίον της ομάδας από τη Φθιώτιδα. Με Μουνιέ και Άλτμαν οι επιλογές αυξάνονται στη μεσοεπιθετική γραμμή, η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια παραμένει καταπληκτική (ενδεικτικός ο σημερινός πανηγυρισμός στο γκολ ανατροπής του Κολοβέτσιου), αλλά το θέμα δεν είναι μόνο η «προοδευτική»/μαθησιακή διαδικασία αυτής της σεζόν. Είναι και το τι γράφει το ταμπλό.