Aς αρχίσουμε από τα λογικά – παράλογα ζητήματα του Παναθηναϊκού, τα οποία έχουν περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα επειδή ο Ελληνας (και όχι μόνο) είναι πιο μεταγραφολάγνος και από διψασμένο ερημίτη στη Σαχάρα.

Είναι τρελό για ένα club να πληρώνει έξι τερματοφύλακες για την πρώτη ομάδα και να μην έχει διαθέσιμο αναπληρωματικό σέντερ φορ. Διότι αυτός που απέκτησε – θεωρητικά – για τη θέση του Καρέλη, ήταν ανέτοιμος και με παραπανίσια κιλά, στάθηκε και άτυχος με θλάση στα πρώτα λεπτά του πρώτου φιλικού αγώνα του (Μαμούτε). Ήξεραν ότι ο Πέτριτς κρεμά τα παπούτσια του το προσεχές καλοκαίρι, ήξεραν ότι ο Μπεργκ έχει συχνά προβλήματα τραυματισμών και ενοχλήσεων (ισχίο, δικέφαλος, μέση), μαζί με το πρώτο Euro της καριέρας του το καλοκαίρι. Και ο “Στράμα” σκαρφίστηκε να παίξει στα Χανιά με φορ τον Βίκτωρα Κλωναρίδη για να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του. Αποδείχθηκε σωστή επιλογή.

Είναι παράλογο για ένα club να πληρώνει τέσσερις δεξιούς μπακ χαφ και αντί να πάρει πιτσιρικά και εξελίξιμο ή ΕΤΟΙΜΟ στόπερ για να καλύψει το κενό του τραυματία Σάντσεθ, να αποκτά τον Βραζιλιάνο Ροδρίγκο Μολέντο, ο οποίος δεν έχει αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι από τις 18/5/2014 (Μέταλιστ – Βόρσκλα 1-0). Μπορεί να βγει παικταράς. Μπορεί να περνά σαν αγάλματα τους αντίπαλους επιθετικούς και να χτίζει αμέτρητες επιθέσεις από την πρώτη ζώνη. Μπορεί να κάνει πολύ καλύτερη καριέρα από τον 38χρονο Ζούλιο Σέζαρ και τον 20χρονο Ντέιβιντ, τους δυο συμπατριώτες του στόπερ που φόρεσαν ελάχιστα την πράσινη φανέλα. Αλλά για ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, δεν ήταν ο κατάλληλος.

'Ολα αυτά, όχι μετά τις ατυχίες του Παναθηναϊκού με τους τραυματισμούς του πιο φορμαρισμένου παίκτη του (Μπουμάλ) και του πιο αξιόπιστου κεντρικού αμυντικού του (Τελάντερ). Αυτά είχαν σημειωθεί. Όπως και η χρησιμότητα της μεταγραφής του Εβαντζελίστα που θα πάρει εύκολα τη θέση του Αμπέντ αν ο Αλγερινός δεν “απεξαρτηθεί” από το “street football” που παίζει, όπως ασφαλώς το “μπαμ” με τον Βιγιαφάνιες. Η μεταγραφή του Αργεντινού (αν ολοκληρωθεί και τυπικά σήμερα) “άγγιξε” όλες τις μεγάλες ομάδες της Λίγκας και ανέβασε τον πήχη των απαιτήσεων και των προσδοκιών. Τώρα, πια, λες “ενδιαφέρεται για Βέλλιο ο Παναθηναϊκός” και δεν ακούγεται ως σενάριο παναθηναϊκής φαντασίας!

Τώρα, πια, νέα πρόκληση για τον “Στράμα”. Ποιους θα βάλει στο κέντρο της άμυνας στη ρεβάνς με τον Ατρόμητο. Big problem. Τουλάχιστον θα κάνουν μια πρόβα, το Σάββατο εναντίον της Ξάνθης. Big problem, διότι – όπως φάνηκε και στο β' ημίχρονο του ματς στα Χανιά – ο Ταυλαρίδης είναι εκτός ρυθμού. Εκτός από τα υπόλοιπα ελαττώματά του (τραβήγματα αντιπάλων, ατολμία στα “ανεβάσματα” της αμυντικής τετράδας συνολικά, αδυναμίες στο passing game), έχανε και εναέριες μονομαχίες, όπως στο 2-3 από τον Ράμος. Όμως, από την άλλη, ο "Ταύλα" έχει σπίθα και αγωνιστικό εγωισμό. Θέλει να νικά, βράζει το αίμα του. Και ίσως αυτά τα στοιχεία να “ισοφαρίσουν” τα υπόλοιπα στη ρεβάνς του Περιστερίου. Όσο για τον παρτενέρ του; Εσιέν και... δεν υπάρχει άλλος. Not bad. Στη Σούπερ Λίγκα παίζουμε, όχι στην Premier League, στην Ισπανία και στο Καμπιονάτο. “Διάβαζε” τις φάσεις σήμερα, έπαιρνε σωστές θέσεις. Έχασε τη μπάλα στο 1-2 βεβαίως (την... έκρυψε ο Μιλούνοβιτς), αλλά ουδείς αλάνθαστος...

Κατά τα λοιπά: το τρικ του Στραματσόνι του βγήκε. Με τον Πέτριτς “δεκάρι” και τους Καλτσά – Κλωναρίδη στην πλάτη του μπαλαδόρου, ευφυή, τεχνίτη αλλά αργού 35χρονου Κροάτη. Πιστοποιήθηκε για πολλοστή φορά ότι ο Παναθηναϊκός που έχει χτίσει ως τώρα (χωρίς Βιγιαφάνιες – Εβαντζελίστα ή και Λέτο και καινούριο φορ, πού ξέρετε;), είναι πιο αποτελεσματικός στα εκτός έδρας παιχνίδια, όπου οι ταχείς εξτρέμ του βρίσκουν χώρους. Αν και πληγωμένος από απουσίες (Μπεργκ – Σάντσεθ – Κουτρουμπής), πήρε το ματς λόγω της ευστοχίας του.

Πέντε φάσεις. Τρία γκολ, ένα δοκάρι (Κλωναρίδης), ένα χαμένο τετ – α – τετ. Από το απίστευτο κλέψιμο και το... ακόμη πιο απίστευτο πλασέ σε τετ α τετ με τον κίπερ, του φιλότιμου Ρόμπιν Λουντ, στο 88'. Ποσοστό ευστοχίας 60%. Θυμηθείτε και το 0% με τον Πανιώνιο, τον ΠΑΣ και τον Ατρόμητο και θα καταλάβετε την πρόοδο.

Νίκη περισσότερο “θετικής αύρας”, παρά μεγάλης βαρύτητας, καθώς όλα θα κριθούν στα πλέι οφ. Τρίποντο για το εσωτερικό κέφι μιας ομάδας που πάει ολοταχώς για 9-10 μεταγραφές. Ρεκόρ αριθμητικό – δαπάνη τεράστια – μεταμόρφωση ολοκληρωτική. Τα υπόλοιπα – για όλους – στο γήπεδο...

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Στιλ 6, Μέστο 6, Πράνιτς 5, Ταυλαρίδης 4, Τελάντερ 5 – Ζέκα 6, Αμπέντ 5, Εσιέν 6 – Κλωναρίδης 7, Καλτσάς 8, Πέτριτς 6 (Μπουμάλ 7, Λουντ 6, Εβαντζελίστα -).

Υ.Γ. Toυ Λέτο, είναι "τρέλα". Είναι μεταγραφή "της στιγμής". Του προέδρου - οπαδού. Επειδή ο Λέτο, όμως, είναι "Loco", ας μην τον υποτιμούμε. Ας μην τον απαξιώνουμε. Η ανθρώπινη ψυχική δύναμη κάνει θαύματα. Είχε χάσει δύναμη και εκρηκτικότητα, όταν έπαιξε πρόπερσι στην Κατάνια. Όμως ήταν active. Δεν έκοψε τη μπάλα μετά τον απίστευτο τραυματισμό του στο γυμναστήριο. Αν μη τι άλλο - αν επιστρέψει στην Ελλάδα - προσθέτει μπόλικο καρύκευμα στη Σούπερ Λίγκα. Έρχεται και ντέρμπι στο "Γ. Καραϊσκάκης"...

Follow me on Twitter: Seretinio