PanathinaiSOS
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την ποδοσφαιρική - εκτός από την οικονομική - κατηφόρα του Τριφυλλιού, η οποία επιδεινώνεται από την τραγική κατάσταση με τις απουσίες βασικών παικτών.
Η πρώτη εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού επί Ουζουνίδη δεν ήταν αναμενόμενη από τους περισσότερους. Δεν ήταν όμως και... τεράστια έκπληξη. Έχει επισημανθεί και στο παρελθόν: ο Παναθηναϊκός δεν είναι τόσο χειρότερος από τους αντιπάλους του στα εκτός έδρας ματς ώστε να έχει μόνο τρεις βαθμούς και δεν είναι (εφέτος) τόσο καλύτερος απ' όλους στη Λεωφόρο, ώστε να παίρνει εύκολα ή δύσκολα σχεδόν όλα τα παιχνίδια.
Εδώ που τα λέμε, στην τρέχουσα σεζόν είχε ήδη δύο ισοπαλίες, με τον Λεβαδειακό (0-0 αντί 1-3 βάσει απόδοσης και ευκαιριών) και με την ΑΕΚ (ισοφαρίστηκε στο 94' ουσιαστικά με αυτογκόλ του Χουλτ). Τη “γλίτωσε” με τον Ολυμπιακό που είχε παίξει μόλις για 20 λεπτά με δύο επιθετικούς και πρόλαβε να φτιάξει τρεις σπουδαίες ευκαιρίες (σπουδαία βραδιά του Οδυσσέα Βλαχοδήμου). Νικούσε μέχρι το 94' την ΑΕΚ, η οποία ήταν κυρίαρχη στο πρώτο ημίχρονο, αλλά τραγικά ανίκανη να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή και να δημιουργήσει φάση σε ροή αγώνα (μία, με τον Γαλανόπουλο στα πρώτα 45 λεπτά).
Σ' αυτά τα ντέρμπι ήταν πλήρης, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στα πλάνα του κόουτς οι σταθερά απόντες Λουσιάνο – Τσάβες. Σήμερα στη Λεωφόρο, όπως και στο Περιστέρι την προηγούμενη αγωνιστική, του έλειπαν οι πυλώνες της αμυντικής και της μεσαίας γραμμής του (Μολέντο – Κουρμπέλης) και όλη η δεξιά πτέρυγά του: Κουλιμπαλί – Βιγιαφάνιες. Γιατί, όμως, στο Περιστέρι ήταν πολύ πιο αποφασιστικός και επικίνδυνος μετά την τρικυμία των πρώτων 20-25 λεπτών, συγκριτικά με το σημερινό ναυάγιο; Η απάντηση αποτελεί συνισταμένη πολλών παραγόντων: έλλειψη ποιότητας, μελετημένος/θαρραλέος αντίπαλος, κακοφτιαγμένο επιθετικό σχέδιο, ατολμία, έλλειψη αντοχών.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΛΑΜΙΑ, ΑΕΛ, ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ... ΑΛΛΟΥΣ 9!
Εχει περάσει στα “ψιλά”, αλλά ακόμη και... πλήρης, ο Παναθηναϊκός μετά τις 2 1/2 καλές εμφανίσεις με την Καμπάλα και την Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι μια ομάδα που κατά μέσο όρο δημιουργεί τρεις ευκαιρίες σε ροή αγώνα. Πήρε αρκετά από τις στατικές φάσεις, δεν δέχεται εύκολα ευκαιρίες και γκολ, ο αέρας και η αυτοπεποίθηση στη Λεωφόρο τον βοήθησαν πολλάκις στα δύσκολα. Όμως αυτός ο εφετινός Παναθηναϊκός “βάλτωσε” ποδοσφαιρικά από τη στιγμή που σταματήσαμε (οπαδοί/δημοσιογράφοι/κοινή γνώμη) να τον αξιολογούμε ποδοσφαιρικά, εστιάζοντας μόνο στις προσφυγές και στα οικονομικής φύσης ζητήματα. Παραβλέπουν πολλοί ότι συνεχίζει να “τρέχει” αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών στην Α' Εθνική (από το 1960!) με δέκα γκολ σε 13 αγωνιστικές. Είναι το ρόστερ του τόσο... χάλια για να έχουν περισσότερα γκολ η Λαμία, ο Απόλλων, η ΑΕΛ, η Ξάνθη, ο ΠΑΣ και... όλοι οι υπόλοιποι πλην Κέρκυρας, Πλατανιά, Λεβαδειακού; Μάλλον όχι.
ΜΗΔΕΝ ΓΚΟΛ ΣΕ ΡΟΗ ΑΓΩΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΒΙΓΙΑΦΑΝΙΕΣ ΣΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Μετά το θαυμάσιο γκολ του Βιγιαφάνιες στο ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μόνο δύο γκολ. Από στατική φάση εναντίον της ΑΕΚ (κεφαλιά Μολέντο σε φάουλ Χίλιεμαρκ) και στο Περιστέρι με το πέναλτι του Μολίνς. Έμεινε στο μηδέν στην Τρίπολη, πάλι στο μηδέν εναντίον του Πανιώνιου. Έχει πει... δέκα φορές ο Ουζουνίδης “έχουμε επιθετικό πρόβλημα”. Και δεν μπορεί να το λύσει, παρότι ψάχνεται: με Άλτμαν αντί του Χίλιεμαρκ, με Καμπέσας αντί Βιγιαφάνιες, με Λουντ “οκτάρι”....
Όμως είναι φανερό πως η δύναμη πυρός αυτής της ομάδας μετά την αποχώρηση των Ζέκα – Μπεργκ και την απουσία των Τσάβες – Λουσιάνο, ήταν τα δυο δίδυμα στις πτέρυγές της: Κουλιμπαλί – Βιγιαφάνιες και Χουλτ – Λουντ. Όταν για διάφορους λόγους “διαλύονται” κι αυτά, ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που μπορεί να απειλήσει σε σετ ματς (δηλαδή στη Λεωφόρο) κυρίως από στατικές φάσεις. Όπως και σήμερα: μια ολοκληρωμένη επίθεση σε ροή αγώνα (κάθετη Άλτμαν, ωραία ενέργεια Καμπέσας στον Χατζισαφί, υπέροχο τάκλιν του Βλάχου στο σουτ του Χατζηγιοβάνη στο 29') και δύο από εκτελέσεις φάουλ με Λουντ (44' - απευθείας) και Αλτμαν (76' κεφαλιά από εκτέλεση του Χίλιεμαρκ).
ΑΝ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΜΕ “ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ”...
Ο Πανιώνιος ήταν αποφασιστικός από την εκκίνηση του ματς, δεν το φοβήθηκε. Προσπάθησε να παίξει με τον Σπιριντόνοβιτς στον Γιόχανσον, τα κατάφερε, χωρίς ωστόσο να φτάσει στο γκολ κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Αμυντικά δεν αντιμετώπιζε πίεση, στη μεσαία γραμμή τον ωφέλησε η απουσία του Μασούντ: δεν τον έψαχναν όλοι και ο Σαββίδης “κούμπωσε” στο pressing πολύ καλύτερα, μαζί με το Κόρμπος – Σιώπης διδυμάκι “ασφυξίας” του αντιπάλου. Βρήκε το γκολ από διπλό λάθος Ρέις – Κολοβέτσιου και το εύστοχο πλασέ του εξελίξιμου Ντουρμισάι, ξεπέρασε την κρίση και μετέφερε περισσότερη μουρμούρα στην κερκίδα.
Μια κερκίδα στην οποία έχουμε δει πράγματα και θαύματα στον Παναθηναϊκό της εθνικής του Euro, στον Παναθηναϊκό του Σάντος, του Μαρκαριάν, του Σουμ, του Μαλεζάνι, του Μουνιόθ, του Τεν Κάτε, του Νιόπλια, του Αναστασίου, του Στραματσόνι: δεν θα δούμε τώρα, στα πρόθυρα της διάλυσης; Οι σημερινές “ψιλές” με αφορμή το σύνθημα για την οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν είναι τίποτα περισσότερο από κακό mood όλων. Αν συνεχιστούν οι αποτυχίες, μπορεί να δούμε και χειρότερα, αν και προς το παρόν από την πλευρά των οργανωμένων οπαδών δεν δίνονται δικαιώματα και μάλιστα σε απανωτές “δοκιμασίες” (Ολυμπιακός, ΑΕΚ). Αν, όμως, αυτός ο Παναθηναϊκός χάσει και την ισχύ της Λεωφόρου, ουδείς μπορεί να προδικάσει τι θα γίνει και ποδοσφαιρικά, όχι μόνο οικονομικά. Και για την ΑΕΚ “δεν θα πέσει” λέγαμε το 2013, αλλά... έπεσε. Και η Τούμπα έρχεται απειλητικά...
ΣΥΜΜΑΖΕΥΕΤΑΙ ΤΟ “ΑΧΟΥΡΙ”;
Μέχρι το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός θα τρέξει ένα ακόμα τεστ. Συμμαζεύεται το “αχούρι” μέσα σε έξι – δέκα – δεκαπέντε μέρες; Ο Μολέντο λέει ότι πονάει το κεφάλι του και μένει εκτός. Ο Κουρμπέλης και ο Βιγιαφάνιες συμπλήρωσαν ήδη δύο εβδομάδες νοκ άουτ. Ο Καμπέσας είχε μείνει στην εξέδρα από μια κλωτσιά στην Κέρκυρα για δύο μήνες! Ο Μουνιέ έπαθε θλάση στο Περιστέρι χωρίς να έχει παίξει βασικός ούτε στο 1/3 των αγώνων της σεζόν. Ο Σιλά υπέστη θλάση σήμερα. O Τσάβες αναζητείται στην Αργεντινή.
Ποιος θα κάνει προσφυγή και ποιος όχι αυτή την εβδομάδα; Πάντως όχι ο Λουντ και ο Μολίνς που έχουν παίξει σχεδόν σε όλα τα ματς και μάλλον αντιμετωπίζουν – όπως και μερικοί άλλοι – με διαφορετική έννοια τη λέξη “επαγγελματίας” συγκριτικά με κάποιους συμπαίκτες τους.
Τρομερή δυσλειτουργία και στην αποκατάσταση μετά τη φυγή του τιμ Καρβουνίδη, τεχνικός διευθυντής για το αγωνιστικό τμήμα δεν υφίσταται, ούτε διοικούντες με πυγμή απέναντι σε απλήρωτους παίκτες: δεν μπορείς και να παρακαλάς για υπομονή και να επιβάλλεσαι με τιμωρίες... Μετά, δε, το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός εμφανίζει και σαφές πρόβλημα φυσικής κατάστασης/αντοχών, το οποίο κάπως απλώς καμουφλαρίστηκε στο Περιστέρι με “φρέσκο αέρα” στην ενδεκάδα και τον Ατρόμητο με δέκα παίκτες για μισή ώρα.
Όλο αυτό είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Αν ο Παναθηναϊκός ηττηθεί από ΠΑΟΚ – Ξάνθη, θα τερματίσει μεταξύ 10ης-13ης θέσης. Και δεν θα είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεχίσει ο Μαρίνος Ουζουνίδης και στο 2018...