Ακόμη είναι νωρίς για προβλέψεις. Όσο υπερβολικοί ήταν όσοι υποστήριζαν πως ο Παναθηναϊκός - ακόμη και μ' αυτό το ρόστερ και με το "-6" στην καμπούρα του ενδέχεται να υποβιβαστεί, τόσο ακραίοι είναι όσοι με μια νίκη επί της Ξάνθης θεωρήσουν ότι οι Πράσινοι - με Βέργο, Καμπετσή και ξένο φορ μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος - θα φουλάρουν για την πεντάδα.

Ο ρεαλιστικά μεγάλος "βαθμολογικά" στόχος του Παναθηναϊκού στην εφετινή σεζόν, βέβαια, αυτός πρέπει να είναι: η πεντάδα. Για να διαγράψει την ποινή αποκλεισμού ενός έτους από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και από την επόμενη σεζόν, με Γιαννακόπουλο, Πιεγκμπονσάντ ή κάποιον άλλο - πάντως όχι με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι - να χαράξει καινούρια πορεία μετά την εφετινή μεταβατική αγωνιστική περίοδο.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ

Μια μεταβατική σεζόν που ξεκίνησε με αναπάντεχα εύκολο
0-1 στην Ξάνθη, ίσως στο πιο σημαντικό τρίποντο όλης της σεζόν, όπου βασικά φάνηκαν τρία νέα δεδομένα για τον Παναθηναϊκό.

α) Η καλύτερη "εκπαίδευση" του 3-4-2-1 σε όλους τους τομείς, μα κυρίως στο passing game και στις κινήσεις όλων χωρίς τη μπάλα, δηλαδή η προσαρμογή στους ρόλους.

β) Η διαφορά συγκριτικά με πολλά φιλικά ματς δεδομένης της παρουσίας του Δημήτρη Κουρμπέλη στη μεσαία γραμμή.

γ) Η ξεχωριστή παρουσία τριών πιτσιρικάδων. Προεξάρχοντος του Γιάννη Μπουζούκη που τα έκανε όλα στο β΄μέρος (γκολ, αναξιοποίητες κάθετες ασίστ, "άπλωμα" παιχνιδιού, κράτημα μπάλας), χωρίς ωστόσο να περνούν απαρατήρητες οι παρουσίες του Τάσου Χατζηγιοβάνη και του 17χρονου Δημήτρη Εμμανουηλίδη που δεν συγκράτησε τα δάκρυά του μετά τις δύο χαμένες ευκαιρίες στα τετ α τετ με τον έμπειρο Ζίβκοβιτς, όταν άφησε πίσω του στα σπριντ ενάμιση μέτρο τον Φλίσκα...

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ

Είναι τεράστια η εφετινή ευκαιρία για κάποιους από τους "μπέμπηδες" του Παναθηναϊκού. Δεν θα την ξαναβρούν μπροστά τους σ' αυτή την ομάδα, η οποία ήδη μετά από τρεις εβδομάδες θα είναι διαφορετική με τον καινούριο ξένο φορ (θα μπορούσε να είναι ο Πέδρο Κόντε), τον Βέργο και τον Καμπετσή.

Κάθε επίσημο ματς, κάθε προπόνηση, πρέπει να το αντιμετωπίσουν ως μια καινούρια ευκαιρία για βελτίωση και για να πείσουν Δώνη και Νταμπίζα ότι αξίζουν μια θέση στην 18άδα ή και στην 11άδα του Τριφυλλιού. Πρέπει να το αντιμετωπίζουν ως μια μάχη και μια πρόκληση με τον ίδιο τον εαυτό τους. Διότι τα γόνιμα χρόνια ενός ποδοσφαιριστή δεν είναι πολλά και τα λεπτά συμμετοχής σε παιχνίδια του Παναθηναϊκού δεν είναι μικρή υπόθεση. Είναι μια "υποθήκη" και μια κληρονομιά που θα την κουβαλούν είτε σταδιοδρομήσουν στο Τριφύλλι, είτε αποχωρήσουν για κάποια άλλη ομάδα.

Ρωτήστε επί παραδείγματι τον Μπουζούκη, ο οποίος ήταν σχεδόν κλεισμένος στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά τελικά αποφάσισε να μείνει στον Παναθηναϊκό. Πώς και γιατί το... πήρε αλλιώς το ξέρει μόνο ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι. Έμεινε όμως. Και προσπαθεί να κερδίσει μια θέση στην ενδεκάδα, παίζοντας με μεγαλύτερη ένταση, βάζοντας τα πόδια του στις κόντρες, αυξάνοντας την ταχύτητα των αντιδράσεών του. Τα... υπόλοιπα "βασικά" τα είχε: σουτ, πάσα, οξύνοια, φαντασία. Αρκούν όμως πλέον για να κάνει καριέρα ένας επιτελικός;

"ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΟΜΠΟΛΟΪ, ΑΛΛΑ..."

Έχουν αποθηκευτεί στον "σκληρό δίσκο" τα περυσινά λόγια του Νίκου Λυμπερόπουλου σε μια συζήτηση για τους παίκτες, λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού και όταν στην κουβέντα είχε τεθεί το θέμα "νέοι παίκτες από την Ακαδημία". " Υπάρχουν κάποια παιδιά με ταλέντο. Αλλά πρέπει να δουλέψουν πολύ. Έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις. Πρέπει να δουλεύουν στα μειονεκτήματά τους. Ο Μπουζούκης για παράδειγμα. Μπορεί να κάνει τη μπάλα κομπολόι. Το ξέρω, το βλέπω, το ξέρουμε όλοι μας στην ομάδα. Δεν αρκεί. Μπορεί να βγάλει τη γλώσσα στον Ζέκα στην προπόνηση; Μπορεί στο διπλό να κάνει τον Ζέκα να σκάσει; Αυτό θέλω να δω, να αρχίσει να βάζει κι άλλα πράγματα στα παιχνίδι του".

Ο "Λύμπε" έφυγε, πήγε στην ΑΕΚ, πανηγύρισε κούπα, ετοιμάζεται να κουνήσει σεντόνι και ως τεχνικός διευθυντής, αφού το είχε... ταρακουνήσει ως παίκτης κυρίως με την πράσινη, αλλά και με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Ο Μπουζούκης έμεινε για να προσπαθήσει περισσότερο και δείχνει να πείθει τον Δώνη, του οποίου η δουλειά φάνηκε σήμερα πολύ περισσότερο απ' ότι στα τελευταία φιλικά ματς.

Η ΑΛΛΑΓΗ, Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Είχε συνοχή ο Παναθηναϊκός, ήταν διαβασμένος, είχε κοντά τις γραμμές του, δεν επέτρεψε στην Ξάνθη να δημιουργήσει ούτε μία καθαρή ευκαιρία! Ήταν βελτιωμένος στο passing game, πήρε θετική εμφάνιση από Κουλιμπαλί - Ινσούα, σταθερότητα από Δώνη - Κουρμπέλη και φαντασία/δημιουργικότητα από Χατζηγιοβάνη - Μπουζούκη. Δεν βρήκε το γκολ με τον φιλότιμο Μουνιέ που δεν θα μετατραπεί σε φορ στα 31 του. Δεν πήρε το πέναλτι που δικαιούταν από τον Τάσο Σιδηρόπουλο στην ανατροπή του Χατζηγιοβάνη από τον Σιλά στο 75'. Δεν τελείωσε το ματς με 0-2 ή 0-3 λόγω του διπλού "stop" του Ζίφκοβιτς στον Εμμανουηλίδη μετά το 80'.

Μα τα πανηγύρια όλων στον πάγκο και στα αποδυτήρια κάτι φανερώνουν. Ας το σκεφτούμε ξανά: αν ο Παναθηναϊκός νικήσει τη Λαμία το προσεχές Σάββατο διαγράφει με μια μονοκονδυλιά το "-6" μέσα σε 7 μέρες. Και κοιτάζει πιο ψηλά στη συνέχεια... Με μεγαλύτερη συσπείρωση και ισχυρότερη αυτοπεποίθηση. Ίσως και με περισσότερους οπαδούς στο πλευρό του στο ΟΑΚΑ, από τους χιλιάδες απογοητευμένους και "αποξενωμένους".

Υ.Γ. Μερικές φορές αρκούν μια - δυο απλές κινήσεις για να περάσει το μήνυμα. Όπως ο αποκλεισμός του Έργκους Κάτσε από την 20άδα. Είπαμε, ο Παναθηναϊκός είναι... πτωχός, χρεωμένος, τιμωρημένος. Δεν είναι, όμως, διαλυμένος στο ποδοσφαιρικό τμήμα του...

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Διούδης 5 - Πούγγουρας 5, Κολοβέτσιος 6, Οικονόμου 6 - Κουλιμπαλί 7, Ινσούα 6, Κουρμπέλης 7, Δώνης 6 (74' Τζανδάρης 5), Χατζηγιοβάνης 6, Μπουζούκης 8 (78' Στάικος 5), Μουνιέ 6 (88' Εμμανουηλίδης 6).