Πώς γκένεν αυτό;

Tι έμεινε λοιπόν; Ο προημιτελικός εναντίον της ΑΕΚ και η προοπτική κατάκτησης του νταμπλ, εναντίον της Ξάνθης, του Ηρακλή, του Πανιώνιου στον τελικό; Ετσι όπως τα κατάφερε πλέον ο Ολυμπιακός μετά την αλλαγή προπονητή και με 0/5 νίκες στα σημαντικά ματς με Περέιρα στον πάγκο (ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, ΑΕΚ, Ντνίπρο), η χρονιά είναι αποτυχημένη.

Μισό λεπτό! Για ποια ομάδα στην Ευρώπη θεωρείται «αποτυχημένη» η σεζόν με κατάκτηση νταμπλ, 9 βαθμούς σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, νίκες επί ομάδων επιπέδου Ατλέτικο και Γιουβέντους; Ναι, ΜΟΝΟ για τον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει άλλη. Γιατί αυτή είναι η νοοτροπία που καθιερώθηκε σ’ αυτή την ομάδα επί Κόκκαλη.

Όπως δεν υπάρχει άλλη ομάδα στην Ευρώπη με τόσους αποκλεισμούς στην ιστορία των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ και τόσες αποτυχίες ΣΥΝΟΛΙΚΑ στην Ευρώπη παρά τη σταθερή παρουσία και τα έσοδα από την «τράπεζα» των ομίλων της πλουσιότερης διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός «τρέχει» στην πιο αποτυχημένη επί Μαρινάκη σεζόν του, η οποία πιθανότατα θα κλείσει με νταμπλ. Αν δεν ολοκληρωθεί και με νταμπλ, θα αλλάξει και πάλι προπονητή.

Ανεξάρτητα απ' αυτό, όμως, ένα πράγμα καλείται να δει από την αρχή το κλαμπ. Πώς αξιοποιεί τα χρήματά του. Τα χρήματα του Μαρινάκη, τα χρήματα από τα εμπορικά έσοδα, τα χρήματα από τις πωλήσεις, τα χρήματα από το Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι πολλά για μια ελληνική ομάδα και δεν αξιοποιούνται στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι εταιρική αποτυχία. Είναι ατελέσφορο management χρημάτων και ανθρώπινου στη συγκεκριμένη σεζόν. Και αυτό είναι πρόβλημα του ηγέτη κάθε εταιρείας. Εκείνου που αποφασίζει. Πώς συμβαίνει αυτό το σουρεαλιστικό στο «αποτυχημένο» φαβορί για νταμπλ; Συνοπτικά, έχουμε και λέμε…

• Η απόδοσή του στο πρωτάθλημα είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών. Αν πάρει (εκτός απίθανου απροόπτου) τον τίτλο, θα τον πάρει με μικρή διαφορά. Είτε από τον διαλυμένο και με προπονητή που έχει ημερομηνία λήξης στον Δικέφαλο, ΠΑΟΚ, είτε από τον Παναθηναϊκό που είχε 3 μήνες οφ τον Μπεργκ, βοηθήθηκε μεταγραφικά μόνο από τον Στιλ και στον β΄ γύρο από τον Ταυλαρίδη, εξακολουθεί να έχει ρόστερ με πολλές ελλείψεις, παίκτες κατώτερου επιπέδου σε αρκετές θέσεις και μπάτζετ 5 φορές μικρότερο των Ερυθρόλευκων!
  

• Όχι μόνο δεν νίκησε ούτε έναν «βαρύ» αντίπαλο εκτός έδρας (ισοπαλίες με ΠΑΟΚ και Αστέρα με Σπάθα - ήττες από Παναιτωλικό με διαιτητική αδικία και Παναθηναϊκό σε ατμόσφαιρα «Λεωφόρου»), αλλά το 0-0 στην Τούμπα χαρακτηρίστηκε και η καλύτερη εμφάνιση της σεζόν! Ισως να ήταν, αν σκεφτεί κάποιος ότι νίκησε τον φοβικό στο Φάληρο Παναθηναϊκό 1-0 από στατική φάση και με ένα χαμένο πέναλτι ως highlight, τις τεσσαρο-πεντάρες στην Λέσβο και στην Κέρκυρα ουδείς τις «μετράει» και στο «Γ. Καραϊσκάκης» ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ και δυσκολεύτηκε με πολλούς αντιπάλους συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια (ΠΑΣ, Πλατανιάς, Παναιτωλικός, Ατρόμητος).
  

• Το ελληνικό στοιχείο ελαχιστοποιήθηκε. Αναπληρωματικοί ή εκτός 18άδας οι Μπουχαλάκης, Διαμαντάκος, Αυλωνίτης, Γιαννούλης, πάλι καλά που παίρνει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής ο Φορτούνης. Η παρτίδα δεν «σώνεται» με τον δανεικό Μήτρογλου.
  

• Το ποσοστό επιτυχίας στις μεταγραφές ήταν 0% στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, όταν ο Ολυμπιακός γνώριζε πως θα έχει δυσκολίες λόγω της αλλαγής προπονητή και είχε μπροστά του την πρόκληση των ελληνικών ντέρμπι σε πρωτάθλημα/ Κύπελλο και κυρίως του Europa League. Διότι ο Χάρα δεν δείχνει απαραίτητος ούτε ως αναπληρωματικός στην ομάδα και ο Σαντάνα με τα καλά του (στον αέρα) και τα στραβά του (ταχύτητα, αντίληψη φάσεων) δεν δείχνει ικανός να αναλάβει αξιόπιστα τον ρόλο του ηγέτη της άμυνας, αντί του Αμπιντάλ που ξεκίνησε τη σεζόν.
  

• To ποσοστό επιτυχίας στις καλοκαιρινές μεταγραφές θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Βρήκε δυο ακραίους μπακ στους οποίους μπορεί να στηριχθεί αν δεν τους πουλήσει (Ομάρ κυρίως, Μαζουακού δευτερευόντως), τον Κασάμι που πέρασε από πολλά κύματα και… τέλος ως προς τον «κορμό» του. Μιλιβόγεβιτς, Αφελάι, Ντουρμάζ, Ντοσεβί υπό κρίση και αξιολόγηση, μαντάρα στους στόπερ με πολλές αμφιβολίες για Μποτία – Σαντάνα, «lost» ο Μπενίτες, δανεικοί ο Γκαζαριάν στην Κέρκυρα και ο Κολοβός στον Πανιώνιο.
  

• Το «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν κατάμεστο μόνο στα δύο από τα τρία παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Ατλέτικο και τη Γιούβε, παρότι η ΠΑΕ έχει μειώσει τις τιμές των εισιτηρίων συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Προσοχή: λέμε κατάμεστο. Ούτε με την Μάλμε, ούτε με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό, ούτε με την Ντινάμο Κιέβου γέμισε. Για τα υπόλοιπα ματς πρωταθλήματος, ούτε συζήτηση…
  

• Προφανώς υπήρχαν διαφωνίες προπονητή – διοίκησης και προπονητή – ποδοσφαιριστών, με τελική συνέπεια την αλλαγή τεχνικού τιμ. Όταν αλλάζει ο προπονητής μεσούσης της σεζόν σε μια ομάδα για «Χ» λόγους, κάτι δεν πάει καλά. Ο Ολυμπιακός καλείται να κάνει restart, με ξεκαθάρισμα ρόλων για το ποιος αποφασίζει για το ρόστερ της ομάδας. Ο πρόεδρος; Ο προπονητής; Ο Ισά με τον Καρεμπέ;
  

• Ο αριθμός των δανεικών παικτών παραμένει τεράστιος, χωρίς οι περισσότεροι απ΄ αυτούς να αποδεικνύουν πως μπορούν να σταθούν στο επίπεδο του Ολυμπιακού. Δανεικοί ήταν τα προηγούμενα χρόνια ο Τάτος, ο Βλαχοδήμος, ο Κάταϊ, ο Γκρμπιτς, ο Ντε Βινσέντι, ο Σιώπης, ο Λυκογιάννης κι άλλοι τόσο και τόσοι… Δανεικοί είναι τώρα ο Παπάζογλου, ο Καραμάνος, ο Καθάριος, ο Πλέγας κι άλλοι. Εξαιρέσεις ο Ολαϊτάν και ο Κολοβός ως προς την ποιότητα και το επίπεδό τους. Δεν υπάρχει ποδοσφαιρικός λόγος για τόσες πολλές μεταγραφές παικτών που έπειτα δίνονται δανεικοί. Δανεικούς ο Ολυμπιακός πρέπει να δίνει μόνο κάποια παιδιά από την Ακαδημία του για να εξελιχθούν και το πολύ 1-2 που δεν θα του «βγουν» στη μεταγραφική περίοδο και θα θελήσει να τους δώσει χρόνο συμμετοχής και να δει την πρόοδό τους. Λάθος σχεδιασμός, χωρίς καθαρό ποδοσφαιρικό προσανατολισμό, που δίνει αφορμές για… άλλους συνειρμούς ως προς τον στόχο των δανεισμών τόσο πολλών παικτών.
  

Follow me on Twitter: Seretinio