Πρώτη φορά αριστερά

Είναι πια... αξίωμα. Σχεδόν σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια του, ο Παναθηναϊκός μπαίνει στο ματς με τρέλα. Κάποιες φορές με υπέρμετρη τρέλα. Οπως με τη Μπριζ, που τού έβγαλε ένα γκολ (10' Μπομπό) και δύο ευκαιρίες στα πρώτα 15 λεπτά. Η΄ με την Γκαμπάλα: δοκάρι του Νίνη στο 3', γκολ του Ντοντό στο 6' από κόρνερ.

Μπαίνει σχεδόν απόλυτα συγκεντρωμένος στο δικό του επιθετικό πλάνο και πολλές φορές δικαιώνεται. Με την Καλλονή και με τον Λεβαδειακό σκόραρε προτού συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο (Νάνο και Καρέλης σκόρερς) και στο ημίωρο είχε “καθαρίσει” το τρίποντο, με ευστοχία... Διαμαντίδη από τη γραμμή των βολών: 2/2 με την Καλλονή, 3/3 χθες.

Είναι αυτό ένα χαρακτηριστικό του Παναθηναϊκού που χτίστηκε από την περυσινή σεζόν, όταν σε 20 ματς πρωταθλήματος + πλέι οφ, “έγραψε” 17 νίκες – 2 ισοπαλίες (και οι δύο με τον Αστέρα Τρίπολης!) 1 ήττα (από τον ΟΦΗ με το γκολ του Μακρή στο φινάλε). Τι κάνει συνήθως στα εκτός έδρας ματς; Προσαρμόζει το παιχνίδι του στον αντίπαλο. Μπαίνει στο ματς πολύ πιο διστακτικά. Είτε αγωνίζεται εναντίον της Μπριζ στη ρεβάνς του 2-1, είτε πρόκειται για πρώτο ματς με την Γκαμπάλα (με δύο αμυντικούς μέσους, Πράνιτς – Ζέκα και βασικό στόχο “μην φάμε γκολ”), είτε με τον Παναιτωλικό και τον Πανιώνιο.

“Δεν μπορώ να προπονήσω το μυαλό”: βαριά και ξεχωριστή ατάκα του Γιάννη Αναστασίου. Περίπου 20 λεπτά μετά τη λήξη του 1-0 από τον Πανιώνιο. Μέσα στην οργή, την πίκρα και την αγανάκτηση της κακής στιγμής. Διότι στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς είναι που προσπαθεί να προπονήσει περισσότερο από το σώμα εδώ και δύο χρόνια! Άλλες φορές τα καταφέρνει, άλλες όχι. Ένα ζητούμενο όμως είναι ποιος “προπονεί” και το μυαλό του ίδιου του κόουτς. Και πόσο ανοιχτόμυαλος και “μεταδοτικός” είναι σε πολλά ζητήματα.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, αν θέλει να βρει το μέτρο που ίσως τον οδηγήσει σε περισσότερα εκτός έδρα τρίποντα (τα οποία σε μεγάλο βαθμό θα κρίνουν και τον πρωταθλητή αν θεωρήσουμε ότι το παιχνίδι θα κυλήσει με 50% - 50%) καλείται ΚΑΙ στα περισσότερα παιχνίδια του μακριά από την Αθήνα, να ξεκινά με ορμητικότητα, αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση. Όχι ακριβώς όπως το κάνει στη Λεωφόρο, γιατί μερικές φορές υπερβάλλει εντός έδρας.

Όμως σίγουρα ως “αφεντικό”. Όχι με το “περιμένουμε να δούμε και τον αντίπαλο”. Όχι με το “να μην φάμε γκολ και ένα θα το βγάλουμε”. Αλλά με τον αγωνιστικό τσαμπουκά του καλύτερου, με κατοχή μπάλας, με στόχο τη δική του κυριαρχία, το δικό του παιχνίδι. Ίσως να μην το κάνει στα ντέρμπι, όπου αποδεδειγμένα (Φάληρο, Τούμπα) έχει αποδειχθεί σούπερ αποτελεσματικός σε ματς αντεπιθέσεων. Αλλά στα υπόλοιπα ματς. Εκεί όπου τα δύο τελευταία χρόνια έχει αφήσει αμέτρητους βαθμούς, σχεδόν με όλους τους αντιπάλους (Πλατανιάς, Πανθρακικός, Βέροια, Παναιτωλικός, Καλλονή, Απόλλων, Γιάννενα, Λεβαδειακός, ΟΦΗ, Ξάνθη - Πανιώνιος ασφαλώς).

Η πληγή, η αριστερή πτέρυγα και ο ”Κούτρου”

Το ματς εναντίον του Λεβαδειακού θα ξεχαστεί γρήγορα. Πήρε ένα “κανονάκι” και πάει παρακάτω ο Παναθηναϊκός. Η βαθιά πληγή της Γκαμπάλα δεν επουλώνεται με τέτοιου μεγέθους νίκες, ούτε μέσα σε λίγες ημέρες. Αυτά τα εντός έδρας τρίποντα με ομάδες κατώτερου βεληνεκούς είναι απαραίτητα για την “ανάσα” και το “μη χειρότερα”. Για τη “συντήρηση”. Οχι για την “υπέρβαση”. Μια εκτός έδρας νίκη το επόμενο Σάββατο στην Ξάνθη (επί παραδείγματι) ναι, θα είναι “βαρύνουσα”!

Τι θα θυμόμαστε από το ματς με τον Λεβαδειακό που έχει καλύτερους παίκτες από πέρυσι και δεν θα κινδυνεύσει διότι ως γνωστόν “πρώτα θα πέσει η Ακρόπολη και μετά ο Κομπότης”; Το απίστευτο σουτ – γκολ του Καρέλη από την αριστερή γωνία της περιοχής στην αριστερή (!) γωνία του Τσιντώτα, την “ α λα Ρομπέρτο Κάρλος” τούρμπο εμφάνιση του Νάνο στο πρώτο ημίχρονο (γκολ, ασίστ, ντρίμπλες, επελάσεις, σέντρες, στατικές φάσεις – όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω”), και συνολικά το “πρώτη φορά αριστερά” του Τριφυλλιού εφέτος. Επίσης, το αξιοπρεπές ντεμπούτο του Ράσμους Τελάντερ και την μεστή εμφάνιση του Γιώργου Κουτρουμπή. Μέχρι να παίξει – αν παίξει ως βασικός – ο Μάικλ Εσιέν, ο “Κούτρου” πρέπει να είναι το “εξάρι” του Παναθηναϊκού σε ΟΛΑ τα ματς με κατώτερους αντιπάλους.

Follow me on Twitter: Seretinio