Ρεαλιστής Μαρίνος

Πέμπτο ντέρμπι στη Σούπερ Λίγκα, Πέμπτη νίκη γηπεδούχου. Χατ τρικ στο Φάληρο ο Ολυμπιακός, τρίποντο στις καθυστερήσεις ο ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ στην Τούμπα, γκολ – τρίποντο χθες ο Λουντ επί του Δικέφαλου του Βορρά. Στο λιγότερο θεαματικό όλων.

Ματς με… μιάμιση ευκαιρία. Η μισή του Παναθηναϊκού, στο 49’, ως προϊόν ωραίας ανάπτυξης από αριστερά. Σέντρα του Γουακάσο με δύο στην περιοχή, ο Μπρκιτς προλαβαίνει τον Μπεργκ. Τι άλλο είχε να επιδείξει ο γηπεδούχος επιθετικά; Δυο κεφαλιές από στατικές φάσεις στο πρώτο μέρος (Κουλιμπαλί – Μολέδο), δυο σουτ των Μπεργκ – Βιγιαφάνιες στα πουλιά και μια στραβοκλωτσιά του Γουακάσο από υπέροχο γύρισμα – ασίστ του Ιμπάρμπο. Οκτώ τελικές προσπάθειες. Ουσιαστικά πήρε το ματς όπως το έχασε από τον ΟΦΗ: χωρίς σούπερ καθαρή ευκαιρία.

Αμ ο ΠΑΟΚ; Χειρότερος! Αποκρουστικός. Το αριστερό σκροπ του Λέοβατς στο 17’ που απέκρουσε με θαυμάσια αντανακλαστικά ο τυχερός στη φάση (γιατί η μπάλα πήγε «πάνω του») Οδυσσέας Βλαχοδήμος και τη μεγάλη ευκαιρία του Κλάους Αθανασιάδη στο 82’, όταν έδειξε ότι δεν έχει ξεχάσει τις κινήσεις του φορ (ξέφυγε στην πλάτη του Κουτρουμπή χωρίς να πάρει χαμπάρι ο στόπερ του Παναθηναϊκού). Έχει ξεχάσει, όμως, το «τελείωμα». Τρομερή η πάσα του Κάνιας, είχε… δύο επιλογές (στοπ και πλασέ ή κεφαλιά στην απέναντι γωνία) επέλεξε τη χειρότερη, δηλαδή βιαστική και άστοχη κεφαλιά με αυτοπεποίθηση σέντερ φορ που παραπέμπει σε θερμοκρασία Σιβηρίας.

Δυο ομάδες φοβικές και «μαγκωμένες». Δυο σύνολα των οποίων οι παίκτες καταθέτουν – το είπε ο Ουζουνίδης για τον Παναθηναϊκό, ισχύει και για τον ΠΑΟΚ – το 50% των δυνατοτήτων τους. Δυο σχεδόν κακοποιημένες ενδεκάδες. Ένας Παναθηναϊκός που αν βάλεις το DVD με τη Θέλτα στο Βίγκο θα αναρωτηθείς τι στο διάολο έχει γίνει εντός δύο μηνών και ένας ΠΑΟΚ που αν βάλεις το DVD εναντίον του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης» θα νομίζεις ότι ήταν η Γιουβέντους με αλλαγμένο έμβλημα.

ΕΚΑΝΑΝ Ο,ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ

Αν υπάρχει ένα ξεχωριστό στοιχείο για τον γηπεδούχο είναι ότι σπανίως σε πρώτο ματς προπονητή, διαπιστώνεται τέτοια συνέπεια από τους παίκτες στις γενικές κατευθύνσεις του νέου κόουτς. Ο Ουζουνίδης αντιμετώπισε το ματς ρεαλιστικά και ταπεινά. Δεν πήγε στη λογική «εγώ είμαι ο γηπεδούχος και ο καλύτερος, πάω να παίξω το παιχνίδι μου». Αντιμετώπισε το ματς με προσαρμοστικότητα στον αντίπαλο, έχοντας αντιληφθεί τι συμβαίνει στην ομάδα του. Γνωρίζοντας ότι με την «αρνητίλα» της Λεωφόρου, αν δεχόταν πρώτος γκολ, δύσκολα θα το γύριζε. Μοναδικός στόχος του ήταν η νίκη. Πήγε να παίξει με «ασφάλειες», πήγε για τα λίγα και τα πήρε όλα. Ειλικιρινής και στη συνέντευξη Τύπου: «το ματς πήγαινε για 0-0, μπήκε το σουτ του Λουντ και νικήσαμε».

Με 4-4-2 στην «ευθεία» και όχι με το αγαπημένο του 4-2-3-1. Με κλειδωμένες τις πτέρυγες. Στη γραμμή ο Βιγιαφάνιες μπροστά από τον Κουλιμπαλί για Λέοβατς – Γκάρι Ροντρίγκες, στη γραμμή και ο Γουακάσο μπροστά από τον Χουλτ για Μάτος – Τζάλμα Κάμπος. Μηδέν (!) τελικές προσπάθεις οι δυο εξτρέμ του ΠΑΟΚ, μηδέν απολύτως λογικά και ο Κουλούρης. Απολύτως λογικά, διότι η μπάλα δεν έφτανε στην περιοχή του Παναθηναϊκού, ήταν ολομόναχος και δεν πρόκειται για επιθετικό που θα πάρει μπάλες με πλάτη.

Τήρησαν τις οδηγίες οι ακραίοι μπακ που δεν ανέβαιναν συχνά πάνω από τη μεσαία γραμμή. Τήρησαν τις οδηγίες οι στόπερ που έπαιξαν «χαμηλά». Κράτησε τη θέση του ο Λουντ που προτιμήθηκε έναντι του «ατίθασου» Γουακάσο δίπλα στον Ζέκα. Πίεσαν όσο… άντεχαν οι Μπεργκ - Ιμπάρμπο, που τους ήθελε «ψηλά» ο κόουτς για να εκμεταλλευτούν ανακατωσούρες, ταχύτητα και συνεργασίες. Αυτές τις βρήκε ελάχιστες φορές και ήταν το βασικό πρόβλημά του παραγωγικά.

Από το στήσιμο και τη λογική με την οποία παρέταξε την ομάδα του, όμως, κάτι θα έχανε, κάτι θα κέρδιζε. Έχασε τις κάθετες του Βιγιαφάνιες, έχασε τις συνεργασίες των ακραίων μπακ που έπαιζαν συντηρητικά και άτολμα, νίκησε με το «μηδέν» στην άμυνα και ένα γκολ από την έμπνευση του Λουντ και το Mannequin Challenge του Μπρκιτς.

Κέρδισε πολύ περισσότερα ο Παναθηναϊκός από τις αγκαλιές όλων των παικτών στο τέλος, από τη χαρά που πήραν μετά από μια «καλή μέρα στη δουλειά», από την πίστη που μπορεί να δημιουργηθεί για τον καινούριο, άγνωστο προπονητή. Από την ηρεμία ενόψει των αγώνων με Θέλτα, Ατρόμητο, Απόλλωνα, Λάρισα. Ένα «διπλό» εναντίον του φορτσάτου Ατρόμητου θα φανεί στο timing σούπερ «αναβαθισμένο»: δεύτερη σερί νίκη; Ουάου! Ο κίνδυνος είναι εμφανής, πάντως, και αποτυπώνεται ήδη σε εφημερίδες και ιστοσελίδες: μπόλικες υπερβολές. Ο Ουζουνίδης ξέρει την πραγματικότητα. Και ακόμη είναι πολύ νωρίς…

ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΠΑΟΚ, ΟΛΑ ΜΕ ΣΛΟΒΑΝ

Από αυτόν τον χιλιοτραυματισμένο ποδοσφαιρικά και ψυχολογικά Παναθηναϊκό περιμένεις λίγα περισσότερα. Από τον ΠΑΟΚ που είχε πετύχει τρία στη Φιορεντίνα και τρία στον Ατρόμητο; Πολλά περισσότερα.

Πρώτο λάθος Ίβιτς η συμμετοχή του Κουλούρη αντί του ψημένου στα ντέρμπι Κλάους που θα είχε πολλά έξτρα κίνητρα αν επέστρεφε ως βασικός σε ντέρμπι. Δεύτερο σφάλμα και πιο βασικό η παρουσία του Σάκχοφ αντί ενός εκ των Πέλκα / Μπίσεσβαρ. Ο Δημητράκης είχε κάνει πάρα πολύ καλό ματς όσο έπαιξε με τον Ατρόμητο: ξεμαρκαρίσματα, άμεσες πάσες, συγκέντρωση, κίνηση στους σωστούς χώρους, όλα. Ο Σουριναμέζος δίνει το απρόβλεπτο. Την πάσα, την έκρηξη, το σουτ, την ανακατωσούρα. Ένας εκ των δύο θα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στον Παναθηναϊκό, δεδομένης και της υπεραριθμίας στη μεσαία γραμμή (Κουλούρης Vs Iμπάρμπο – Μπεργκ στην οικονομία της ενδεκάδας), η οποία δεν φάνηκε ποτέ λόγω της ανυπαρξίας του Σάκχοφ δίπλα στον Τσίμιροτ και μπροστά από τον Κάνιας.

Το μόνο που «βγήκε» στον Ίβιτς ήταν η εντολή στους καλούς Βαρέλα – Κρέσπο να μένουν χαμηλά στην περιοχή τους για να μην δεχθούν «πλάτες» από τους ταχύτερους Μπεργκ – Ιμπάρμπο. Μάτος και Λέοβατς περιορίστηκαν, ο Τζάλμα με τον Γκάρι δεν έκλιναν προς τη μεσαία γραμμή για να απεγκλωβιστούν από τη γραμμή και να πάρουν μπάλα πιο εύκολα, «δεκάρι» δεν υπήρχε, ο Κουλούρης έμεινε ως αναφορά στο φύλλο αγώνα. Είδε τη δυσλειτουργία στο 65’ (Μπίσεσβαρ αντί Σάκχοφ), έφαγε το γκολ στο 69’ έβαλε τον Αθανασιάδη στο 80’, βγάζοντας τον Κουλούρη: μηδέν ρίσκο. Και επίσης, μηδέν περίσσιος τσαμπουκάς που χρειάζεται σε τέτοια ματς, ειδικά εναντίον προβληματικής ομάδας.

Αν η Φιορεντίνα που έχει προκριθεί τού κάνει τη… χάρη στο Μπακού εναντίον της Καραμπάγκ και ο ΠΑΟΚ κάνει την… έκπληξη και νικήσει επιτέλους σε κρίσιμο εντός έδρας ευρωπαϊκό ματς τη Σλόβαν Λίμπερετς, ο Ίβιτς θα είναι ο κόουτς του ΠΑΟΚ και το 2017. Αν όχι, το βλέπω απίθανο να μην αλλάξει εντός του χρόνου και ο… τελευταίος των Μοϊκανών, μετά από Βίκτορ, Κετσπάγια, Στραματσόνι.

Follow me on Twitter: Seretinio