Ρίο – Στοκχόλμη – Μπουρνάζι – Europa!

Να δεις ΠΑΟΚ ή Ατρόμητο; Ιδια ώρα έναρξης. Εχεις πάρει μια γεύση από ΠΑΟΚ στα προηγούμενα ματς, έχεις πάρει μυρωδιά από Πέλκα και Μυστακίδη που είναι τα δυο καινούρια πρόσωπα, είναι εντελώς – τελείως αντιτουριστικός ο αντίπαλος, ξέρεις ότι θα φύγει και ο Λούκας, απλώς περιμένεις πώς θα εξελιχθεί αυτό το απίθανο πείραμα του καλοκαιριού.

Για μια ομάδα που υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς παίκτες που μετά τους “σκουπίζει” γιατί δεν πρόλαβε να πάρει εγκαίρως τεχνικό διευθυντή και προπονητή! Πάλι καλά που ο Αρνεσεν κουβαλά τόνους πείρας και πλήθιος γνωριμιών.

Πάλι καλά που ο Τούντορ είναι της γενιάς μας, δηλαδή προπονητής άγουρος, αλλά με μοντέρνες ποδοσφαιρικές αντιλήψεις, τουλάχιστον ως προς την εκγύμναση των παικτών, για να μην “σκάσουν” από τον Ιανουάριο.

Βλέπεις Ατρόμητο λοιπόν. Το ελάχιστα προκλητικό, το καινούριο. Με Κιβρακίδη - Μπίτολο ακραίους μπακ, με Γοδόι – Ουσέρο στη μεσαία γραμμή. Θέλαμε να δούμε και Λε Ταλέκ, αλλά δεν τον είδαμε. Την επόμενη φορά. 4-2-3-1. Με Γκορμπούνοφ στην εστία (ξεχάσαμε ήδη τον κορυφαίο της προπέρσινης σεζόν, Λουίτζι Τσέναμο, που πήγε στην Ξάνθη εφέτος). Με Λαζαρίδη – Φυτανίδη στο κέντρο της άμυνας (όπως λέμε Φύσσας – Βόκολος ή Τσακνής – Μαχαιρίτσας, κάπως έτσι...). Με Μαρσελίνιο αριστερά, Ούμπιδες δεξιά και τον Ναπολεόνι φορ. Λογικό. Με αντεπιθέσεις θα έπαιζε. Και αντεπιθέσεις με Παπάζογλου σέντερ φορ, δεν γίνεται...

Πρώτο ματς του Γρηγορίου. Πρώτο και ευρωπαϊκό. Παίρνει πρώτη φορά ο Μαρσελίνιο τη μπάλα από απόκρουση σε κόρνερ, τρέχει 50 μέτρα, έχει σηκώσει κεφάλι για να δει αν ακολουθεί κάποιος, 0-1 ο “Νάπο”. Την παίρνει δεύτερη φορά στο 15', τρέχει πάλι 25 μέτρα, βλέπει τον Ιταλό που περιμένει την ασίστ, “ψαρώνει” τους πάντες από σχετικά δύσκολη γωνία: 0-2. Τι άλλο να κάνει; Έκανε και αυτό που έπρεπε στο τέλος, για να είναι σίγουρος ο Ατρόμητος. Κι ας είχε “σκάσει” μετά το 70'. “Ποδιά” και δεξιά ντρίμπλα εντός περιοχής ανάμεσα σε δύο, εκμαιεύει χωρίς να το “εκβιάσει” το πεναλτάκι, 1-3 ο Ούμπιδες στην αριστερή γωνία. Ναι, μ' αυτό δεν θα αποκλειστεί ο Ατρόμητος. Με το 1-2 δεν θα είμασταν καθόλου βέβαιοι...

Το 2013, 1-1 εντός με τη Νιουκάστλ. Στη ρεβάνς αδικείται κατάφωρα από τη διαιτησία (δύο πέναλτι), χάνει ευκαιρίες, μαζί το ματς και την πρόκριση με 1-0. Πρόπερσι, “αυτοκτονεί” στο Περιστέρι εναντίον της Άλκμααρ (1-3), πάει στην Ολλανδία, νικά 0-2 στο απίστευτο ματς δύο δόσεων, λόγω της πυρκαγιάς στην κερκίδα. Πάλι στο “τσακ”, πάλι πιο αποτελεσματικός εκτός έδρας. Όπως και πέρυσι, στον απίθανο αποκλεισμό από τη Σεράγεβο, την οποία είχε νικήσει 1-2 στο πρώτο ματς. Δεν κατάφερε να το υπερασπιστεί στο Περιστέρι, αποκλείστηκε στην παράταση με 1-3. Σοκ. Εκτός ομίλων από το “πουθενά”, τέλος ο Παράσχος, μίζερη, κακή εκκίνηση.

Εφέτος; Περνάει – λέμε τώρα – από τους Σουηδούς και πάει στα πλέι οφ για μπει - επιτέλους - στους ομίλους. Να μεγαλώσει περισότερο. Περνάει, από μια ομάδα με μπόλικο ταλέντο (ταχύτητα, φαντασία, δύναμη, άλμα, σουτ) επιθετικά, που είχε παίξει 21 ματς ως σήμερα στη σεζόν! Με 10-1-0 εντός έδρας σε πρωτάθλημα – Ευρώπη, και τέρματα 39-11 στη Στοκχόλμη! Έκτη στο πρωτάθλημά της, διότι εκτός έδρας δεν έχει σταυρώσει τρίποντο. Από ένα “σκανδιναβικό” σύνολο που δεν διακρίνεται για την πειθαρχία και τη συνέπεια της περυσινής Μάλμε, αλλά γκολ στο Περιστέρι θα βγάλει. Μάλλον, όμως, θα βγάλει και ο Ατρόμητος που χρειάζεται οπωσδήποτε στη σεζόν έναν “Καραμάνο” ή έναν “Παπ”! Γι' αυτό και είναι μέγα στοίχημα ο Λε Ταλέκ – μόνος του ο Ναπολεόνι δεν θα τη βγάλει τη σεζόν. Ακόμη κι αν το “παιδί – θαύμα” του Περιστερίου, ο 17χρονος Δημήτρης Λημνιός, αρχίσει να “μπουμπουνάει” και στη Σούπερ Λίγκα, μετά το πρωτάθλημα Νέων...

“Μαγκιά” η έμπνευση του Γρηγορίου να αφήσει “ελεύθερους” τους Πίτου – Ουσέρο μπροστά από τον Γοδόι, σωστό που δεν έπαιξε με τρεις στόπερ και λίμπερο, παρότι “αναγκάστηκε” να το κάνει με τον Εμπόου (στο 74' αντί του Πίτου), για να αποκρούσει τις αεροπορικές επιθέσεις. Θα μπορούσε να νικήσει και με 0-3 ή 0-4 ο Ατρόμητος μετά το πέναλτι που απέκρουσε ο αγαθός Λευκορώσος γίγας, Γκορμπούνοφ, στο 49'. Τις είχε τις ευκαιρίες του και τις πέταξε στις αντεπιθέσεις. Έβαλε ο ίδιος πιο δύσκολα στον εαυτό του με το πέναλτι – χάρισμα του Κιβρακίδη για το 1-2 στο 70' και με το άστοχο “σκάψιμο” του Μαρσελίνιο στο 76': στο τετ α τετ με τον Κάλγκρεν, που προτιμήθηκε αντί του “δικού” μας, Κένι Σταματόπουλου.

Αν το είχε βάλει κι αυτό ο μοναδικός Βραζιλιάνος σε ομάδα με τέσσερις βασικούς Αργεντινούς, θα είχε κάνει ένα 90λεπτο επιπέδου Ράιαν Γκιγκς και Γκάρεθ Μπέιλ. Δεν το έκανε. Αλλά όταν στην Ξάνθη, όπου “έφτιαξε” το όνομά του, είχε μόνο 17 γκολ σε 114 ματς, μάλλον ξεκινά σούπερ στη σεζόν! Κι αν συνεχίσει έτσι, ποιος ξέρει; Μπορεί να του λάχει μια καλύτερη ιταλική ομάδα από την Κατάνια όπου δεν είχε ευδοκιμήσει πέρυσι ο 28χρονος γεννημένος στο Ρίο.

* Follow me on Twitter: Seretinio