Θα μπορούσε να του... κάνει τη χάρη η Μίντιλαντ. Προκρίθηκε με γκολ στο 93' εναντίον της πολωνικής Άκρα. Θα μπορούσε να του προσφέρει το δώρο η ΑΪΚ Στοκχόλμης. Η Μπράγκα πανηγύρισε δέκα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της παράτασης. Όπως φάνηκε και από την κλήρωση, δεν θα... χαριστεί τίποτα σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό.

Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε λοιπόν. Έφυγε για την Μπαρτσελόνα, άφησε στον Θιγάντα της U-20 να διαχειρστεί την κληρονομιά του. Με μηδέν μεταγραφές εφέτος! Μια ομάδα που εντός έδρας είναι ικανή σίγουρα να ζορίσει ή και να νικήσει την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά εκτός έδρας είναι ικανή να ηττηθεί από την Σασουόλο με 3-0, από τη Γάνδη 2-0 ή ακόμη και να αποκλειστεί με 2-0 από τον ΑΠΟΕΛ του Πιέρρου Σωτηρίου και του Γιάννη Γιαννιώτα, όπως συνέβη πέρυσι.

Τέσσερα χρόνια με τον "Τσινγκούρι" η Αθλέτικ, μάξιμουμ κατάφερε να φτάσει (πρόπερσι) στον προημιτελικό του Europa League: 1-2 εντός έδρας από τη Σεβίλλη, αφού προηγουμένως είχε αποκλείσει την Βαλένθια, το πάλεψε όσο μπορούσε στη ρεβάνς. Αποκλεισμός στα πέναλτι. Στο παλιό και στο καινούριο "Σαν Μαμές" δάγκωνε: 13 νίκες - 2 ισοπαλίες - 3 ήττες. Εκτός έδρας χώλαινε: 5 νίκες - 5 ισοπαλίες - 8 ήττες. Αποδείχθηκε και το τελευταίο 15θήμερο: 1-1 στο Βουκουρέστι από γκολ του... Ριβαλντίνιο, ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε με 3-0 εντός έδρας.

Ο PANATHINAIKOS ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΡΙΑ

Όχι, δεν είναι η Αθλέτικ η πιο έμπειρη ισπανική ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πίσω πολύ όχι μόνο από το δίδυμο των γιγάντων, αλλά και από Σεβίλλη - Βαλένθια. Είναι, όμως ένα σύνολο με καταπληκτική χημεία, μια ομάδα που στο γήπεδό της μπορεί να δημιουργήσει και 10 καθαρές ευκαιρίες και να σκοράρει εύκολα από δύο έως τέσσερα γκολ, ειδικά εναντίον ομάδων επιπέδου αυτού του Παναθηναϊκού.

Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο Panathinaikos του Γιώργου Βαρδινογιάννη, ούτε εκείνος του Γιάννη Βαρδινογιάννη και του Άγγελου Φιλιππίδη με Γιάννη Κυράστα και Σέρχιο Μαρκαριάν την τριετία 2000-2003. Δεν είναι ο Panathinaikos της πολυμετοχικότητας, ο μοναδικός που κατάφερε να φύγει έστω σε ένα ματς αήττητος από ισπανικό έδαφος, σε εκείνο το αλησμόνητο - και με διαιτητική αδικία - 1-1 εναντίον της Βιγιαρεάλ, στους "16" του Champions League.

Αυτός είναι ένας Παναθηναϊκός με παίκτες όχι και τόσο ψημένους σε ευρωπαϊκά ματς. Χωρίς πολλές ισχυρές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Μια ομάδα με πολύ μικρότερο μπάτζετ συγκριτικά με εκείνη που κοιτούσε στα μάτια την Μπαρτσελόνα του Ριβάλντο, του Σαβιόλα, του Λουίς Ενρίκε (η μισή πρωταθλήτρια Ευρώπης 2004) και εκείνη που είχε στην ίδια ενδεκάδα Σισέ και Ζιλμπέρτο, Καραγκούνη, Κατσουράνη, Σαλπιγγίδη. Είναι ένας Παναθηναϊκός που χτίζεται σεμνά και ταπεινά, που έχει αποκτήσει από πέρυσι ποδοσφαιρική ταυτότητα, δομή και αρχές στο παιχνίδι του, μια ομάδα ακόμη ανέτοιμη για την τρέχουσα σεζόν.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ, ΑΝ ΚΑΙ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ

Ενα σύνολο στο οποίο βγάζει 90λεπτο μόνο ένας νέος, ο οποίος μπορεί να είναι και αναπληρωματικός: ο Δημήτρης Κολοβέτσιος! Ο Άλτμαν θα κάνει "κοιλιά" γιατί βούτηξε γρήγορα στα βαθιά, οι Καμπέσας - Λουτσιάνο θα είναι έτοιμοι για 60-70 λεπτά στις δυο αναμετρήσεις με τους Βάσκους, ο Γιόχανσον θα τρέχει για να καλύψει το χαμένο έδαφος της προετοιμασίας και ο Πούκι - αν έχει αποκτηθεί - θα παρακολουθεί από τα VIP.

Aoυτσάιντερ αμαντάμ - παπαντάμ. Αουτσάιντερ της τάξης του 20%-30% ως έχει αυτή τη στιγμή η κατάσταση στο Τριφύλλι. Ούτε Μίντιλαντ, ούτε Ζάλτσμπουργκ, ούτε Μπράγκα. Λίγο καλύτερη συγκριτικά με μια κλήρωση εναντίον της Έβερτον ήταν αυτή που του έλαχε. Αλλά το bonus που έχει κερδίσει αυτή η ομάδα είναι ότι ουδείς πιστεύει πως θα πέσει αμαχητί! Το αποκόμισε αυτό το κέρδος, την έχτισαν αυτή την πίστη ο Ουζουνίδης και οι παίκτες, αγώνα με τον αγώνα. Με τον Μπεργκ, τώρα πια χωρίς τον Μπεργκ. Μπορεί να αποκλειστεί με δύο ήττες, ουδείς το αποκλείει. Είπαμε, η Αθλέτικ είναι προβληματική, αλλά δεν είναι και ανύπαρκτη εκτός έδρας. Το μαρτυρούν οι νίκες της επί Σεβίλλης, Μαρσέιγ, Σαχτάρ (μεταξύ άλλων) με κόουτς τον Βαλβέρδε.

Ομως για να πετύχει μια από τις μεγαλύτερες εφετινές εκπλήξεις ο Παναθηναϊκός δεν αρκεί το "μηδέν" στο πρώτο ματς. Θα πρέπει να νικήσει! Στο ίδιο γήπεδο όπου είχε πανηγυρίσει με Μαγιόρκα - Μπάρτσα - Σεβίλλη. Τρεις νίκες σε 29 ματς εναντίον Ισπανών. Με Κυράστα, Σέρχιο και Τότη Φυλακούρη! Ο Ουζουνίδης δεν πανηγύριζε ασφαλώς στο άκουσμα της Μπιλμπάο. Αλλά η δήλωσή του ήταν "παναθηναϊκή": "Μια ωραία και δύσκολη κλήρωση". Το έχει αυτό, από την περίοδο που αντιμετώπιζε κοτζάμ Άγιαξ. Την αυτοπεποίθηση, τον αγωνιστικό εγωισμό. Το "never give up". Το "σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ", το οποίο με ισχυρή δόση ποδοσφαιρικής τύχης μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε μια αξέχαστη βραδιά 24ης Αυγούστου.

Όχι, δεν είναι το πιο πιθανό. Αλλά δεν είναι και το πλέον απίθανο που θα έχουμε δει στην ιστορία του ποδοσφαίρου...