Η ατμόσφαιρα χθες, πριν από την έναρξη του ντέρμπι, μύριζε μπαρούτι μόνο εκτός γηπέδου. Όχι εντός αυτού. Οι συγκρούσεις αστυνομικών με οπαδούς του Παναθηναϊκού είχαν αρχίσει από νωρίς στα στενά της Λεωφόρου. Τι έγινε εντός γηπέδου; Τα κατ’ εμέ… προβλεπόμενα.

Με έβριζαν στο live chat της Παρασκευής στο Sport24 κάποιοι φίλοι του Ολυμπιακού, όταν σε ερωτήσεις σχετικές με το πιθανό αποτέλεσμα του αγώνα, τόλμησα να απαντήσω «αν γίνει 0-2 ή έστω 0-1, δεν ξέρω αν θα τελειώσει το ματς». Αυτή ήταν η εκτίμησή μου βάσει όσων είχαν συμβεί όχι μόνο πέρυσι εναντίον του Ολυμπιακού (ουδεμία σχέση με τα εφετινά, ήταν πολύ χειρότερα με δεκάδες φωτοβολίδες και «ντου» πριν από την έναρξη του ματς μετά τις «βόλτες» Περέιρα και Μαρινάκη), αλλά κυρίως εφέτος, στα ματς με την Γκαμπάλα και την ΑΕΚ.

Ναι, και στο 0-0 με την Ενωση, όταν λιγοστοί οπαδοί του Παναθηναϊκού κατάφεραν πανεύκολα να φτάσουν σε απόσταση αναπνοής από τον Γιάννη Αλαφούζο, όταν περίπου μισή ώρα μετά τη λήξη του αγώνα κατευθυνόταν μέσω του αγωνιστικού χώρου προς τη φυσούνα και τα αποδυτήρια. Είχε αποδειχθεί σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια ότι είναι… παιχνιδάκι το «ντου».

Η εκτίμησή μου ήταν λανθασμένη. Διότι δεν είχα «μετρήσει» σωστά τη στάση του Ολυμπιακού, ο οποίος έκανε χθες ό,τι ακριβώς έπρεπε να είχε κάνει πέρυσι ο ίδιος πάλι στη Λεωφόρο, ό,τι έπρεπε να είχε κάνει 2-3 φορές επί Μαρινάκη στην Τούμπα, ό,τι έπρεπε να είχε κάνει ο Παναθηναϊκός στη Ριζούπολη το 2003 και άλλες 2-3 φορές μετέπειτα στο Φάληρο: «Δεν βγαίνω να παίξω κύριοι!». Πέρυσι φοβήθηκε το «εσωτερικό» κόστος, όπως πιθανότατα και ο Βαρδινογιάννης το 2003. Τον μηδενισμό και την αφαίρεση βαθμών. Τις αντιδράσεις των οπαδών: «μην μας πουν και κότες». Εφέτος δεν δίστασε. Είχε την «κάλυψη» του νόμου. Και όταν – μετά από περίπου 90 λεπτά και αμέτρητα τηλεφωνήματα – οι Ερυθρόλευκοι σιγουρεύτηκαν ότι δεν θα έχουν κόστος αν πάρει την απόφαση ο ρέφερι Παππάς με εντολή του αστυνομικού διευθυντή, το ματς ματαιώθηκε.

Για πέντε φωτοβολίδες; Ναι, αμέ! Γιατί όχι; Αυτό προβλέπεται πλέον. Όσα συνέβησαν μετά από την οριστική απόφαση του διαιτητή «δικαίωσαν» αυτή την απόφαση και τον φόβο για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Θα είναι ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, λοιπόν, αυτός ο οποίος πρώτος και περισσότερο από κάθε άλλον ίσως θα υποστεί τις συνέπειες του νέου νόμου με την αυστηροποίηση των ποινών; Να είναι! Κι ας είχαν φάει στη Ριζούπολη οι Πράσινοι και πάμπολλες φορές σε άλλα γήπεδα οι παίκτες του Ολυμπιακού τις δεκαπλάσιες φωτοβολίδες! Να είναι ο πρώτος που θα πληρώσει τόσο ακριβά και να πληρώσει την αδυναμία τη δική του και της αστυνομίας να ελέγξουν τρεις θύρες.

Θα παίξει δέκα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών; Θα πληρώσει πρόστιμο ισόποσο με δυο – τρία συμβόλαια παικτών; Θα χάσει βαθμούς; Ας γίνουν όλα αυτά. Υπό την προϋπόθεση οι διαιτητές να ματαιώνουν ή να διακόπτουν όλα τα ματς που πρέπει βάσει νόμου και οι δικαστές να τιμωρούν όπως πρέπει – με ταχύτητα, συνέπεια και βάσει νόμου – όλες τις ομάδες που πρέπει. Κι ας γίνει η τελική βαθμολογία «Φρανκεστάιν»! Ποιοι νομίζετε ότι θα πληρώσουν τη νύφη; Ο Πλατανιάς και η Καλλονή; Θυμίζω μόνο ότι η ΑΕΚ έχει τρία εντός έδρας ντέρμπι στον δεύτερο γύρο και ο Ολυμπιακός τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο.

Αν πιστεύω ότι θα υπάρξει ισονομία; «Θέλω να πιστεύω» όπως έλεγε και ο Βασίλης Δανιήλ. Μα, sorry, δεν το πιστεύω.

Πολύ χειρότερα ή πολύ καλύτερα χωρίς Αλαφούζο

Για να είμαι ειλικρινής και γράφοντας πριν από τη συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, δεν πιστεύω ότι ο Γιάννης Αλαφούζος θα αποχωρήσει ΤΩΡΑ από τον Παναθηναϊκό και ότι το Τριφύλλι θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα. Ίσως να κάνω λάθος. Δεν νομίζω, όμως, ότι ο Αλαφούζος στο μέσον της σεζόν θα αφήσει «ξεκρέμαστους» δεκάδες ανθρώπους (παίκτες και όχι μόνο) της ομάδας και θα αφήσει στην… τύχη του τον Παναθηναϊκό.

Όμως είναι πλέον πάρα πολύ πιθανό όσα συνέβησαν χθες να αποτελέσουν τη σταγόνα για να δρομολογηθεί η αποχώρησή του μελλοντικά. Πιθανώς στο τέλος της σεζόν, εκτός κι αν «αξιοποιήσει» ό,τι συνέβη χθες για τελείως διαφορετική πολιτική στη σχέση του με τους οργανωμένους οπαδούς, σχέση η οποία πατά σε τεντωμένο σκοινί εδώ και τρεις μήνες, μετά τον αποκλεισμό από την Γκαμπάλα. Στην τριετή θητεία του η ιδέα παραίτησης έχει περάσει αρκετές φορές από το μυαλό του. Μία, πολύ σοβαρά. Το διήμερο που ακολούθησε την 13η Σεπτεμβρίου 2013, όταν κουκουλοφόροι είχαν πετάξει μολότοφ μέσα στο βαν της Nova και είχε κινδυνέψει η ζωή εργαζόμενων, μετά από το ματς με τον ΟΦΗ.

Όταν είχε αισθανθεί για πρώτη φορά ταυτόχρονα τόσο «άδειος», τόσο πικραμένος, τόσο εμμέσως «ένοχος». Γιατί στον Αλαφούζο μπορεί κάποιος να προσάψει αρκετά, όχι όμως και «αναισθησία». Δεν είναι από τους υπέρμαχους του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Θα μου φανεί, συνεπώς, απολύτως λογικό αν αποφασίσει από τώρα να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν. Θα δοθεί χρόνος και σε… ενδιαφερόμενους (;;;;) να καταθέσουν τις προτάσεις τους, ορισμένοι να… διαφημιστούν στα media και όλοι να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι για τα εταιρικά οικονομικά δεδομένα. Αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους να σκεφτούν με καθαρό μυαλό πια τι μπορεί να χάσει και τι να κερδίσει ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Αλαφούζο – με τα καλά και τα στραβά του – στο τιμόνι.

Ένα είναι βέβαιο: πως επειδή είναι άνθρωπος με συνείδηση, κουβαλά μεγάλο βάρος μέσα του. Νιώθει τύψεις. Κάποιοι άλλοι στο παρελθόν ήταν… «άνιωθοι».

Πέραν όλων των άλλων – ξεχάστε τις καταγγελίες και όλα τα υπόλοιπα – δεν είναι… «killer». Ως άνθρωπο, ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρα, τον Αλαφούζο «γκάνγκστερ» δεν τον λες. Και σε μια κοινωνία ποδοσφαιρική όπου δυστυχώς δεν έχουν εξαφανιστεί οι μαφιόζικες και γκανγκστερικές μέθοδοι και πρακτικές (εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων) ίσως να μην ταιριάζει και να μην μπορεί να το «πολεμήσει» και εσωτερικά στον Παναθηναϊκό και «εξωτερικά» με όλα τα υπόλοιπα. Βλέπει, αντιλαμβάνεται, καταλαβαίνει πως οι «κανονικοί» φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν ξενερώσει με πολλά. Οι ίδιοι που χειροκροτούσαν στην εντός έδρας ήττα από τον Πανθρακικό επί Αναστασίου, οι ίδιοι που γέμιζαν υπό βροχή το ΟΑΚΑ στον προπέρσινο τελικό Κυπέλλου εναντίον του ΠΑΟΚ. Αν φύγει, ο σύλλογος μπορεί να προχωρήσει πολύ καλύτερα ή και πολύ χειρότερα. Αναλόγως με το ποιος ή ποιοι θα τον διαδεχθούν, αν τελικά ο επικεφαλής της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας» πάρει την απόφαση.

Υ.Γ. Έχει αναφερθεί στο παρελθόν και το επαναλαμβάνουμε: πέρα και εκτός από τους λόγους που ωθούν στα άκρα τον οπαδό κάθε ομάδας (διαφορετικά τα άκρα του καθενός), οι ίδιοι οι ωραίοι φανατικοί οπαδοί των ομάδων, αυτοί που παθιάζονται και θεωρητικά αγαπούν και υποστηρίζουν περισσότερο το τριφύλλι, τον δικέφαλο ή τον δαφνοστεφανωμένο, για να το πω απλά οι «Ντόκεν» της εξέδρας, είναι εκείνοι που χάνουν περισσότερα με όλα αυτά. Εκείνοι στερούνται περισσότερο το γήπεδο, εκείνοι κατηγορούνται απ΄ όλους συλλήβδην, εκείνοι βλέπουν την ομάδα τους να χάνει βαθμούς, χρήματα και ματς στα χαρτιά. Για εκείνους είναι θεωρητικά μεγαλύτερο το κόστος, σε μια χώρα όπου τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει κατασκευαστεί μόνο ένα καινούριο γήπεδο (το AEL Arena), όπου κυριαρχεί η ανομία το νταραβέρι και η ασυδοσία, όπου η αθλητική παιδεία είναι συνώνυμο της αστροφυσικής στη θεωρία της… σχετικότητας με τα σπορ. Εκείνοι, υπ’ αυτές τις συνθήκες, ειδικά όταν μιλάμε για δυο θύρες και ένα πέταλο οποιουδήποτε χρώματος κι αν είναι αυτό, μπορούν αν θέλουν να επιβάλλουν την αυτοκάθαρση. Η αυτοκάθαρση και η αυτοπεριφρούρηση έχει λειτουργήσει πολλές φορές στην εξέδρα του Παναθηναϊκού και άλλων ομάδων. Εκεί, όλοι γνωρίζουν όλους. Η’ έστω τους περισσότερους. Μα υπάρχουν περίοδοι που μάλλον δεν θέλουν τον αυτοέλεγχο.

* Υ.Γ. 2: Tα μηνύματα του Στιλ και του Σάντσεθ στα social media τα πήρε κανείς χαμπάρι;

* Follow me on Twitter: Seretinio