Εμεινε το «γαμώτο». Αυτό που πιστεύαμε οι περισσότεροι ακόμη και μετά το 0-1 του Ρουίς, όχι μόνο λόγω της αποβολής. Δεν θα σβήσει εύκολα. Δεν σβήνει εύκολα ακόμη και τώρα. Θα το θυμηθούμε πάλι όλοι μεθαύριο, όταν θα βλέπουμε τον Κάμπελ και τον Νάβας απέναντι στην Ολλανδία. Αν, δε προκριθούν οι Κοσταρικανοί στον ημιτελικό; Εκεί να δεις… αναμνήσεις!

Δεν ανήκω στην κατηγορία όσων θεωρούν απόλυτα επιτυχημένη την πορεία της εθνικής Ελλάδας. Αλλά σε εκείνων που θεωρούν ότι χάθηκε τεράστια ευκαιρία που δεν βρίσκεται εύκολα στον δρόμο ενός παντοτινού αουτσάιντερ. Δεν είμαστε οι μόνοι όμως.

Τι να πουν και οι Χιλιανοί με καλύτερη ομάδα, δοκάρι με τον Πινίγια στο 93’ και αποκλεισμό στα πέναλτι από τη Βραζιλία; Οι Μεξικάνοι με αμφισβητούμενο πέναλτι του Ρόμπεν στο 93’; Οι Αλγερινοί με τέσσερις σπουδαίες ευκαιρίες για το 0-1 απέναντι σε κοτζάμ Γερμανία και αποκλεισμό στην παράταση από ένα… στραβοτακουνάκι του Σίρλε; Οι Ελβετοί με δοκάρι στο 121’ που… δεν χάνεται; Οι Αμερικάνοι του Χάουαρντ που κόντεψαν να κάνουν 2-3 το 2-0 των Βέλγων στην παράταση;

Σύμφωνοι, ουδεμία εξ αυτών αγωνιζόταν εναντίον δέκα παικτών και οι φανέλες που αντιμετώπισαν ζύγιζαν τόνους συγκριτικά με τα… γραμμάρια της Κόστα Ρίκα. Όμως σε κάθε περίπτωση, τα οφέλη δεν ήταν λίγα και για την εθνική Ελλάδας και συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά την αποχώρηση από το βραζιλιάνικο «ταμείο». Εχουμε και λέμε…

• Παίκτες που αύξησαν τη «βαρύτητά» τους στην ομάδα: Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Σαμαράς, Μανιάτης: οι τέσσερις «παλιοί» - έξι μαζί με τον Κατσουράνη και τον Σαλπιγγίδη - που θα ηγηθούν στις νέες περιπέτειες και το καινούριο μεταβατικό στάδιο με τον Ρανιέρι. Και τώρα και μετά το Euro 2016.

• Παίκτες που έδειξαν (ήταν, αλλά δεν το εκτιμούσαν κάποιοι) ικανοί να σηκώσουν το βάρος της φανέλας και της ευθύνης στη σπουδαιότερη αθλητική διοργάνωση παγκοσμίως: Χολέμπας, Μανωλάς, Κονέ, Λάζαρος, Σάμαρης.

• «Αποδείξεις» για το μέταλλο της εθνικής Ελλάδας στα δύσκολα: πρόβλημα στον σέντερ φορ, ήττα με 3-0 στο πρώτο ματς, έντονη κριτική σε Σάντος και παίκτες, θέμα Τζαβέλλα – Μανιάτη, θέμα Κατσουράνη, 60 λεπτά με παίκτη λιγότερο εναντίον της Ιαπωνίας: όλα αυτά δεν εμπόδισαν την ομάδα να κατακτήσει δίκαια και άξια (διότι ήταν ανώτερη) το ΜΟΝΑΔΙΚΟ αποτέλεσμα «πρόκρισης» στο τελευταίο ματς του ομίλου, εναντίον της Ακτής Ελεφαντοστού. Ο χαρακτήρας και η μαχητική ψυχή είναι μια κληρονομιά που διατηρείται στο ακέραιο - με ελάχιστες εξαιρέσεις- από το 2003.

• Η απήχηση της απόδοσης, της πρόκρισης και του συναρπαστικού αγώνα με την Κόστα Ρίκα στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κοινωνία. Και στα media και σε ευρωπαϊκούς συλλόγους και στα γραφεία των μάνατζερς. Ενισχύθηκε, δεν υποτιμήθηκε απ’ αυτό το Μουντιάλ η – όποια – αξία/εικόνα του Ελληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό.

• Η απήχηση των ίδιων παραμέτρων στο ελληνικό κοινό, στο οποίο η εθνική Ελλάδας άφησε τελικά γλυκόπικρη γεύση. Σε καμία περίπτωση, όμως, στιφή ή «ξυνή». Σε συνδυασμό, δε, με την παρουσία καινούριων προσώπων και την ανάδειξη νέων πρωταγωνιστών, ενεργοποιήθηκε και ένα άλλου είδους «ενδιαφέρον», ειδικά στις νέες γενιές φιλάθλων, από 15 - 25 ετών.

• Η κληρονομιά του Καραγκούνη ως προς την αφοσίωση, την αγάπη, την προσπάθεια συσπείρωσης και ενότητας πάντα στην εθνική ομάδα, παρότι επί Σάντος τα δύο τελευταία χρόνια ήταν «βασικός αναπληρωματικός» και όχι στέλεχος της ενδεκάδας. Οσοι παίκτες έζησαν μαζί του την προσπάθεια στα προκριματικά και το τελευταίο ταξίδι του, όσοι συνειδητοποίησαν ζώντας μαζί του πώς βιώνει την παρουσία του στην ομάδα και τι σκέφτεται εκείνος για την οντότητα «Εθνική Ελλάδας», θα το μεταφέρουν και στο «μεταμουντιαλικό» σύνολο και στις επόμενες γενιές παικτών.

• Τα κίνητρα σε παίκτες 20-26 ετών, αλλά και σε παιδιά 15-20 ετών να ζήσουν ως συμμετέχοντες αυτό που παρακολουθούσαν στον τηλεοπτικό δέκτη τους.

• Τα κίνητρα σε ανθρώπους με γνώση - και όχι μόνο με γνώμη- για πιο μεθοδική καθημερινή δουλειά στις Ακαδημίες. Οσοι αληθινά έχουν το μεράκι του δασκάλου και τη λατρεία για το ποδόσφαιρο, γέμισαν μπαταρίες. Μακάρι να είχαν εκείνοι και τα χρήματα για να τα επενδύσουν εκεί όπου είναι το ορθό: εγκαταστάσεις, γήπεδα, εξοπλισμός, επιμόρφωση, σεμινάρια, σκάουτινγκ και ανθρώπινο δυναμικό όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων «χαμηλά» στη βάση της πυραμίδας, στις μικρές ηλικίες.

• Η απόλυτη συνειδητοποίηση από πλευράς ΕΠΟ (πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη διοργάνωση η τωρινή ηγεσία) του μεγέθους «εθνική ομάδα». Του μοναδικού τομέα στην ομοσπονδία που έφτιαχνε το κέφι και προκαλούσε υγιή εργασιομανία σε όλους τους προέδρους της, αρχής γενομένης από τη θητεία του Γκαγκάτση. Και η προσπάθεια για μεγαλύτερη πίεση στην πολιτεία προκειμένου να μην πάνε (στα) χαμένα επιπλέον δέκα χρόνια. Τόσα πέρασαν από το 2004 και ακόμη συζητούμε για προπονητικό κέντρο.

• Η ηδονή και η πίκρα. Οι στιγμές. Η ένταση, η κορύφωση, η πώρωση, η στενοχώρια, ο κόμπος στο λαιμό. Και η συμμετοχή και το «μαζί». Στην παρέα. Στη δουλειά, στο σπίτι, στην πλατεία, στην καφετέρια, στην παραλία, στο μπαρ, οπουδήποτε. Αγόρια – κορίτσια, μικροί – μεγάλοι, παναθηναϊκοί – ολυμπιακοί, μπαμπάς – γιος, οικογένειες – φίλοι. Η έκσταση, η αγωνία, τα «γαμώτο», η πίεση, η προσμονή, οι οδηγίες από τον πάγκο του καναπέ, τα «μπράβο» και τα «πάμε», τα αναθέματα και οι ύβρεις. Όλα μαζί. Ποδόσφαιρο – Μουντιάλ. Θα τα θυμόμαστε.

Υ.Γ. Δεν «χάσαμε» κάτι από την παρουσία της εθνικής στο Μουντιάλ. Δεν κάναμε βήματα πίσω σε κάποιον τομέα, αν και η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια ήταν δύσκολη ορισμένες ημέρες και στο μέλλον θα κληθούν όλοι οι συμμετέχοντες να μάθουν πώς το «εγώ» πρέπει να υποτάσσεται στο «εμείς» όταν μιλάμε για ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ. Θα μπορούσαν πολλά (πάμπολλα) να γίνουν καλύτερα. Κυρίως από τον προπονητή, αλλά και από τους παίκτες, τους παράγοντες, τις υποδόριες πολιτικές ορισμένων ομάδων, όλους. Ακόμη και η παρουσία των Σάντος και Καραγκούνη, είχε δεδομένο χρονοδιακόπτη πριν από το ταξίδι στη Βραζιλία, δεν ήταν κάτι που προέκυψε ως συνέπεια από το τουρνουά. Οι προβληματισμοί δεν είναι λίγοι για την «επόμενη ημέρα» με Ρανιέρι και το δικό του τιμ στο τιμόνι. Προτού γράψουμε, ας περιμένουμε. Και την ΕΠΟ και τον πασίγνωστο Ιταλό με το πλούσιο βιογραφικό και τις ελάχιστες επιτυχίες.

Follow me on Twitter: Seretinio