Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε λόγο για χρέη 50.000.000 ευρώ και για έγγραφες δεσμεύσεις επιπλέον 30.000.000 ευρώ που αφορούν σε υποχρεώσεις επόμενων ετών για την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Η πλευρά του Γιάννη Αλαφούζου υποστηρίζει ότι τα ποσά είναι μικρότερα και ίσως σύντομα ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ αναφερθεί συγκεκριμένα και σε αριθμούς. Μα η ουσία δεν αλλάζει. Η εταιρεία είναι χρεωμένη, σε πολύ δύσκολη καμπή δεδομένου ότι περιμένει έσοδα σημαντικά μόνο από τη Nova και ο Γιάννης Αλαφούζος βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Το αφεντικό της ΠΑΕ, ο οποίος έσωσε τον Παναθηναϊκό από χρεωκοπία το 2012 και ανέλαβε όλα τα χρέη των “πολυμετοχικών” (περίπου 30.000.000 ευρώ) πληρώνει τώρα τα μεγάλα λάθη του. Βλέπετε, είχε την τύχη να συνεργαστεί με δυο ανθρώπους οι οποίοι από το πόστο τους θα μπορούσαν να του ζητούν λαγούς και να τάζουν πετραχήλια, μα δεν το έκαναν. Γνωρίζοντας απόλυτα την οικονομική θέση της ΠΑΕ σε διαφορετικά χρονικά σημεία, λίγο πριν από την κατάρρευση, ο Νίκος Νταμπίζας και ο Νίκος Λυμπερόπουλος ανέλαβαν την ευθύνη του πόστου του τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό με στόχο και την εξυγίανση και την ανταγωνιστική εικόνα της ομάδας. Όμως κατά παράδοξο τρόπο, παρότι αμφότεροι κινούνταν στη λογική του Αλαφούζου για “μνημόνιο” αλλά και δυνατό σύνολο, παρότι τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό δεδομένων των δυσκολιών που αντιμετώπισαν στο χρονικό σημείο που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, αμφότεροι αποπέμφθηκαν. Ο πρώτος Νίκος απολύθηκε. Ο δεύτερος Νίκος εξωθήθηκε σε παραίτηση. Ο Αλαφούζος έχασε τους Νίκους και παλεύει τώρα με τους “λύκους”. Με τις προσφυγές, την απειλή της UEFA (και της FIFA για αφαίρεση βαθμών αν δεν πληρώσει και τελσιδικήσουν αποφάσεις) με την αρνητική αύρα μεγάλης μερίδας οπαδών του Παναθηναϊκού, με χίλια ζόρια... Τα' θελε και τα' παθε; Ποιος ξέρει; Σταθερότητα, συγκεκριμένη λογική και συνέπεια λόγου και πράξεων μπορεί να εντοπίσει κάποιος μόνο κατά διαστήματα στο management της πολύπαθης ΠΑΕ τα τελευταία πέντε χρόνια...

Ο ΜΑΥΡΙΑΣ 3.000.000 ΕΥΡΩ, Ο ΜΠΕΡΓΚ 1,84

Με τον Νταμπίζα στο τιμόνι και τον Αναστασίου συνοδοιπόρο τον πρώτο χρόνο (διότι από τον δεύτερο μετά το Κύπελλο άρχισαν τα προβλήματα), ο Παναθηναϊκός όχι μόνο κατόρθωσε αλλάζοντας σχεδόν όλη την ομάδα να δημιουργήσει αξιόμαχο σύνολο, να παρουσιάσει ωραίο ποδόσφαιρο για πέντε μήνες, να κατακτήσει τον μοναδικό τίτλο του επί Αλαφούζου. Αλλά και να μειώσει σε μεγάλο βαθμό το χρέος, χάρη στο πορτοφόλι του μεγαλομετόχου, τη μείωση του μπάτζετ και τα έσοδα ύψους 9.000.000 ευρώ από τις πωλήσεις των Καρνέζη, Μαυρία, Καπίνο, Φιγκερόα, Φουρλάνου, Σο και εν συνεχεία του Νίκου Καρέλη στην Γκενκ. Για να συνειδητοποιήσουμε τη διαφορά στη λογική, ο Χάρης Μαυρίας με 1 1/2 σεζόν στον Παναθηναϊκό είχε πωληθεί από τον Νταμπίζα 3.000.000 ευρώ στην Σάντερλαντ και ο Μάρκους Μπεργκ πωλήθηκε από τον Αλαφούζο (με “εκτελεστικό διευθυντή” τον μάνατζερ Κωνσταντίνο Διαμαντόπουλο που δεν ευθύνεται για κάτι) αντί 1.840.000 ευρώ στην Αλ Αϊν! Για τέτοια διαφορά μιλάμε μεταξύ ενός 20χρονου το 2013, ο οποίος δεν ήταν καν διεθνής και τους κορυφαίου επι τετραετία επιθετικού του πρωταθλήματος και πρώτου σκόρερ του Παναθηναϊκού, τη στιγμή που είναι το βασικό Νο 9 στην εθνική Σουηδίας! Γιατί συνέβη έτσι;

Διότι το 2013 επικρατούσε η λογική του “πουλάμε σωστά, δεν ξεπουλάμε” και το 2017 επικράτησε η λογική “γλιτώνουμε από τα βάρη και ας πουλήσουμε όσο – όσο”. Μα, ακόμη και σ' αυτή την κατάσταση του 2017, στην περίπτωση που αυτή η λογική υποστηριζόταν από συγκροτημένο σχέδιο κανονικού μνημονίου, θα είχε αποτέλεσμα. Μικρό, ναι, αλλά θα οδηγούσε σε ελάφρυνση του χρέους. Ο Παναθηναϊκός, όμως, ακόμη και μετά την πώληση του Μπεργκ (που ήταν η σταγόνα για το ποτήρι του Λυμπερόπουλου), δεσμεύτηκε για 1.300.000 + 1.300.000 ευρώ στην Μπόκα Τζούνιορς και την Μπάνφιλντ για να πάρει τον αντικαταστάτη του με συμβόλαιο 600.000 ευρώ ετησίως! Δεν πήγε σε “έξυπνη” κίνηση. Πήγε σε ακριβή επιλογή. Γιατί; Διότι ο Γιάννης Αλαφούζος ήθελε να κάνει το χατήρι του Μαρίνου Ουζουνίδη που λογικά είχε τις δικές του απαιτήσεις ως προπονητής. Ε, μα, δεν γίνεται και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο όταν δεδομένα η εταιρεία βρίσκεται υπό πίεση!

Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΟΥ “ΛΥΜΠΕ” ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΒΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Αυτό είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ασυνέπειας του Γιάννη Αλαφούζου στη διαχείριση της ΠΑΕ. Υπάρχουν αμέτρητα. Όπως επί παραδείγματι οι απολύσεις εργαζομένων και οι περικοπές στην ΠΑΕ μόλις λίγες ημέρες μετά την πιο ακριβή μεταγραφή της θητείας του (έως τότε, διότι τώρα είναι ο Τσάβες...), την απόκτηση του Δημήτρη Κουρμπέλη από τον Αστέρα Τρίπολης αντί 600.000 ευρώ. Τότε, δεν είχε προσληφθεί ακόμη ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο οποίος τον προηγούμενο χειμώνα κλήθηκε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα του προηγούμενου καλοκαιριού, όταν ο Αντρέα Στραματσόνι είχε επιλέξει μεταξύ πολλών αξιόλογων παικτών και ορισμένους οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις και επιβάρυναν το μπάτζετ. Όπως ο Σαμπά και ο Ιβανόφ. Ο Ιμπάρμπο έπρεπε να φύγει διότι... μετά αντιληφθήκαμε ότι είναι υπέρβαρο το συμβόλαιο, ο Λεντέσμα έφυγε κακώς διότι ήταν σούπερ επαγγελματίας με ελαφρύ συμβόλαιο και τον Γουακάσο δεν τον άντεχε ο Ουζουνίδης. Και επειδή δεν τον άντεχε, έπρεπε να φύγει ως ελεύθερος εφέτος μετά τον περυσινό δανεισμό του; Βέβαια! Διεθνής εν ενεργεία Γκανέζος, βασικότατο στέλεχος της εθνικής ομάδας του, στα 26 του και με καλό όνομα στην Primera Division έμεινε ελεύθερος και ο Παναθηναϊκός δεν πήρε ούτε φράγκο. Γιατί; Διότι κοιτούσε μόνο πώς θα “κόψει”! Πώς θα “γλυτώσει” αμοιβές και εφορία. Όχι πώς θα αποκομίσει κέρδος εμπορικό από την αξία του παίκτη. Μιλάμε για εγχειρίδιο με τίτλο “Πώς θα ρίξετε μια εταιρεία στα βράχια!”.

Όλα αυτά είναι απλά, κατανοητά και τρανταχτά παραδείγματα αποτυχημένου management. Υπάρχουν δεκάδες άλλα, μικρότερου βεληνεκούς. Όλα μαζί έφεραν τον Παναθηναϊκό στο σημείο που βρίσκεται και τον Γιάννη Αλαφούζο στην πιο στενόχωρη, άβολη και πιεστική θέση της παναθηναϊκής θητείας του. Πέταξε δυο σπουδαίες ευκαιρίες με ανθρώπους που του έκαναν και θα συνέχιζαν να του κάνουν σωστά τη δουλειά αν οι ρόλοι ήταν ξεκάθαροι, το σχέδιο σαφές και η συνέπεια πράξεων από την πλευρά του δεδομένη. Πέταξε δύο ευκαιρίες ίσως με τους πιο ικανούς Έλληνες τεχνικούς διευθυντές αυτή τη στιγμή στην αγορά. Και το οξύμωρο είναι ότι ο ίδιος τους επέλεξε, ο ίδιος τους εμπιστεύτηκε, ο ίδιος επέμεινε για τη συμφωνία μαζί τους!

ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΜΠΕΡΓΚ, ΖΕΚΑ ΚΑΙ “ΝΕΟΥΣ”

Με τον Αλαφούζο, όμως, ο οποίος καταθέτει πέντε χρόνια χρήμα, ψυχή, χρόνο και μυαλό καθημερινά για τον Παναθηναϊκό και αυτό οφείλουν όλοι να το αναγνωρίσουν και να του το πιστώσουν, ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για το τι ξημερώνει. Τη βραδιά της 31ης Μαϊου, την τελευταία σπουδαία βραδιά του του Παναθηναϊκού με εκείνο το 2-3 στην Τούμπα, τα λόγια του στη Nova ήταν τα εξής: “ Εγώ σας είπα ότι θεωρώ ότι έχω ηττηθεί στην προσπάθεια μου και ότι δεν θα εγκαταλείψω τον Παναθηναϊκό. Πιστεύω ότι το μοντέλο στο οποίο πρέπει να στηθεί ο Παναθηναϊκός είναι να έχει μια πολύ καλή ενδεκάδα και θα την έχει του χρόνου και να βγάλουμε νέα παιδιά από την ακαδημία μας.

Γιατί από τη μια μεριά η διαφθορά που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο όχι απλά δεν διορθώνεται, αλλά χειροτερεύει. Και από την άλλη μεριά η τεράστια διαφορά που έχουμε από την Ευρώπη σε θέματα μπάτζετ... η μόνη μας ελπίδα στα επόμενα χρόνια είναι να βγάλουμε Έλληνες όπως το 2003-04 και ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός με την ιδιοκτησία του Γιάννη Βαρδινογιάννη κέρδισε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η Εθνική Ελλάδος με πάρα πολλούς παίκτες του Παναθηναϊκού. Μόνο αν μπορέσουμε να βγάλουμε παιδιά δικά μας ενισχυμένα από τον Μπεργκ, τον Ζέκα και απ' όλους τους σημαντικούς παίκτες που έχουμε, θα μπορέσουμε να πάμε μπροστά".

Στο τέλος Αυγούστου, ο Μπεργκ και ο Ζέκα έχουν πωληθεί με ελάχιστο κέρδος, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τεχνικό διευθυντή, έχει κάνει 13 μεταγραφές και ο Χατζηγιοβάνης είναι ο μοναδικός από τους “νέους του Παναθηναϊκού” που... παλεύει για μια θέση στην 18άδα, την οποία θα χάσει οριστικά όταν επιστρέψουν σύντομα ο Βιγιαφάνιες και ο Καμπέσας. Αυτά...

Υ.Γ. 1: Έχει κάνει και τρίτο σοβαρό λάθος ο Γιάννης Αλαφούζος, το οποίο -μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται στην ολότητά του- του έχει κοστίσει πολύ περισσότερο στο παναθηναϊκό κοινό, συγκριτικά με όλα τα διαχειριστικά σφάλματα. Και όταν λέμε “παναθηναϊκό κοινό” δεν εννοούμε τη μερίδα των οργανωμένων οπαδών, αλλά τους πάντες! Άλλαξε ρότα. Έκανε ανακωχή. Έμπλεξε την πολιτική και όλα τα άλλα συμφέροντα με τον Παναθηναϊκό. Μέγα ατόπημα. Θα το καταλάβει καλύτερα όταν αποχωρήσει. Ακόμη κι αν τότε απολαμβάνει σε άλλα πεδία τους καρπούς αυτής της “ανακωχής”.