Θα μάθεις με Facebook και "Insta"!
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη διαχείριση και την επίδραση των social media στην εικόνα των αθλητών, μετά και από τα πρόσφατα περιστατικά στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Τέσσερα περιστατικά μέσα σε έναν μήνα. Σε διαφορετικές ομάδες. Στις "μεγάλες", με τους πολλούς... friends και followers. Mία ο Ιμπάρμπο, δεύτερη ο Κλάους Αθανασιάδης, τρίτη ο Αλμέιδα, τέταρτη χθες ο Τσόρι. Ισάριθμες αναρτήσεις στα social media που... δεν άρεσαν - αν μη τι άλλο - στα clubs. Τελικά είναι διαφήμιση και "ευλογία" για τις ομάδες και τους αθλητές ή πρόβλημα και "κατάρα";
Πρόσφατα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος επιχείρησε με την άποψη ειδικών σε ένα αφιερωμένο αποκλειστικά στο συγκεκριμένο θέμα podcast να προσεγγίσει το θέμα.
Την ονόμασε εύστοχα "like ή block?". Απάντηση ξεκάθαρη δεν υπάρχει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ομάδες θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τη χρήση των social media, τα οποία σαφέστατα ωφελούν πολύ περισσότερο και τα clubs και τους αθλητές ατομικά, συγκριτικά με τα προβλήματα που ενδεχομένως να τους προκαλούν κατά διαστήματα.
Πριν από τρεις και τέσσερις δεκαετίες οι ρεπόρτερς τηλεφωνούσαν στα σπίτια των ποδοσφαιριστών και στις εταιρείες των προέδρων. Αυτός ήταν ο τρόπος επικοινωνίας με τις πηγές τους. Αργότερα, έπαιζαν μπάλα μέσω των κινητών τηλεφώνων. Τώρα, μέσω των social media, τα οποία βοηθούν αφάνταστα τα clubs στην - σχεδόν δωρεάν - διαφήμισή τους. Έχουν ανοίξει εξειδικευμένες θέσεις εργασίας για τη χρήση τους στα clubs (social media marketing ονομάζεται και υπάρχουν σχολές γι' αυτό πλέον), γίνονται ακόμη και στις ακαδημίες των πιτσιρικάδων σεμινάρια και μαθήματα για την "σωστή" χρήση τους. Τι θεωρείται, όμως, "σωστό" από κάθε ομάδα; Ποιος και με ποια κριτήρια θέτει τους όρους χρήσης;
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ MANUAL ΓΙΑ ΤΟ FACEBOOK
Ας μην γελιόμαστε: manual δεν υπάρχει για το πώς ένας έφηβος, ένας 25άρης ή κάποιος πιο ώριμος επαγγελματίας θα αξιοποιήσει τους προσωπικούς λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Ο καθένας έχει το δικαίωμα και την ελευθερία να "ανεβάσει" ό,τι γουστάρει, όπου επιθυμεί. Ανάλογα με το μυαλό, την κουλτούρα, την αίσθηση του χιούμορ, τη στιγμή, τον χαρακτήρα, τα βιώματα και τις προσωπικές πεποιθήσεις για γεγονότα και καταστάσεις.
Αυτό που εσείς και εμείς πρέπει να έχουμε σε μια άκρη του μυαλού μας είναι πως οτιδήποτε δημοσιεύεται πλέον από δημόσια πρόσωπα όπως είναι οι αθλητές (και δη διακεκριμένοι που ελκύουν ακόμη περισσότερο την προσοχή κοινού και δημοσιογράφων) τα "χαρακτηρίζει". Σωστό ή λάθος, αυτή είναι η αλήθεια! Και έχω την εντύπωση πως πολλοί εξ αυτών ακόμη αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί. Aκόμη τα υποτιμούν, δεν έχουν καταλάβει ακριβώς την απίθανη δύναμή τους!
Παραφράζοντας τη διάσημη ατάκα του Μπιλ Σάνκλι για το ποδόσφαιρο, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι στις μέρες μας τα social media συνολικά και όχι μόνο για τα σπορ και τον αθλητισμό, "δεν είναι ένα απλό ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι κάτι πολύ ανώτερο"!
ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ ΑΠΟ ΤΟ... 1960
Το Facebook για τους νεότερους και το Instagram για τους μεγαλύτερους είναι τα πιο δημοφιλή για τους ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Ελάχιστοι έχουν αντισταθεί στον πειρασμό έστω ενός προσωπικού λογαριασμού και όσο περνούν οι γενιές τόσο λιγότεροι θα αντιστέκονται. Περνούν τα χρόνια σύντροφοι, έπαιξε στο Champions League προχθές αθλητής γεννημένος το 2000! Και όσο περνούν οι γενιές, τόσο μεγαλύτερη και ισχυρότερη θα είναι η εξάπλωση και η επίδραση των social media. Σκεφτείτε το για ένα λεπτό! Είναι δωρεάν, ταξιδεύουν το μηνυμά σου παντού, μ' αυτά - δυστυχώς ή ευτυχώς - επικοινωνείς, διατυπώνεις απόψεις, φλερτάρεις, αστειεύσαι, νευριάζεις, βγάζεις και λογική και συναίσθημα!
Κοζάμ στρατηγικές και πολιτικές για πολύ σοβαρότερα πράγματα από το ποδόσφαιρο χαράσσονται μέσω των social media. Νοοτροπίες, ιδέες, αντιλήψεις διαχέονται, συγκροτούνται, επιδρούν. Για συμφέροντα εκατοντάδων εκατομμυρίων, για εκλογικές αναμετρήσεις, για εμπορικές κινήσεις, για τα πάντα! O Καναδός Marshall Mcluhan, ένας καθηγητής αγγλικής φιλολογίας ο οποίος εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της επικοινωνίας και της διαφήμισης στις δεκαετίες του '60 και ου '70, απεβίωσε το 1980 χωρίς να προλάβει την ανατροπή των πάντων από την ανακάλυψη του internet. Έμεινε στην ιστορία λόγω της ατάκας του "medium is the message" ("το μέσο είναι το μήνυμα") στο βιβλίο του με τίτλο "Undrestanding Media: The Extensions of man", κατηγορήθηκε ως και "αρχιερέας της μαζικής κουλτούρας". Μάλλον θα έπρεπε να έχει μείνει στην ιστορία περισσότερο για την "προφητεία" του περί "οικουμενικού χωριού" και "παντοδυναμίας/κυριαρχίας" των media, παρά για την ατάκα του που είναι απλώς μια εξόχως συνοπτική "επιδερμίδα" της βιβλιογραφίας και της διδασκαλίας του περίπου 50 χρόνια πίσω μας!
Κι αν τα μέσα ενημέρωσης είναι το τεθωρακισμένο, τα social media είναι τα οπλοπολυβόλα τους. Ο συνδυασμός ικανός να ποδοπατήσει, να σαρώσει, να ποδηγετήσει, να διαμορφώσει η να αλλοιώσει συνειδήσεις, να πολτοποιήσει εγκεφάλους. Μια αόρατη ακαταμάχητη υπερδύναμη, της οποίας ούτε την ελάχιστη ισχύ και γοητεία δεν έχει γευτεί ο μισός πληθυσμός της γης! Σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών (UIT), που εδρεύει στη Γενεύη, 3,9 δισεκατομμύρια άνθρωποι, από τα 7,4 δισεκατομμύρια τούτης της γης, δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Είναι εκείνοι στους οποίους ο στίχος "φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα" αντικατοπτρίζει όλη τους τη ζωή...
ΓΙΑΤΙ "ΑΝΕΒΑΖΩ" ΚΑΙ "ΠΟΣΤΑΡΩ"
Στον δικό μας δυτικό, εξελιγμένο και "πολιτσιμένο" κόσμο, είμαστε προνομιούχοι, γιούπιιιι! Και στην ακόμη πιο λιλιπούτεια μικροκοινωνία του ελληνικού αθλητισμού, πολλοί την "πάτησαν" από τα social media. Και ακόμη περισσότεροι θα την πατήσουν τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Ο Ιμπάρμπο για τη φωτογραφία με τον Πάρντο και το dancing βιντεάκι στο δωμάτιό του, ξημερώματα του ντέρμπι. Ο Κλάους για τη φωτογραφία στο πάρτι του Χάρη Σιανίδη μετά την ήττα από τον Πανιώνιο. Ενόχλησαν λόγω των αποτυχιών. Ενόχλησε πιθανώς και ο... κροκόδειλος του Αλμέιδα όπως φάνηκε και από τα "γκάζια" του Μελισσανίδη στα αποδυτήρια της ΑΕΚ. Η' ακόμα και το μήνυμα του Τσόρι για την "ανοχή" και την "ευγένεια" που δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως "αδυναμία". Ποστάρισμα - "δήλωση", που θύμισε... Χρήστο Αραβίδη.
Όλα είναι θέμα timing και αντίληψης. Τι κάνεις, πότε το κάνεις, πώς το κάνεις, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙΣ. Το βασικό, ξανά και ξανά: γιατί; Πρώτα σκέψου, μετά "ανέβασε". Τα social media δεν είναι παίξε - γέλασε. Μερικές φορές παίζουμε, κάποιες άλλες γελάμε. Όμως σε τελική ανάλυση όλοι καλούνται να μάθουν να ζουν μαζί τους. Τα ελληνικά clubs ακόμη δεν έχουν μάθει. Απλώς έχουν προαχθεί από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό. Και πρόκειται, ξέρετε, για δια βίου εκπαίδευση...
* Follow me on Twitter: Seretinio
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
