Τι έκανες ρε Μάντζουκιτς;

Όταν έχεις αποφασίσει να παρακολουθήσεις και τα δύο ματς του Τσου Λου, το δεύτερο το αναλύεις περισσότερο στο μυαλό σου. Στο πρώτο, είσαι λίγο… φίλαθλος. Στο δεύτερο, παρατηρητής. Αποφασίσαμε με τον Βαγγέλη Μίχο και τον Σταύρο Γεωργακόπουλο χθες το πρωί στον Sport24 Radio να παρακολουθήσουμε live το Άρσεναλ – Μπαρτσελόνα με το… φοβερό (δικό μου) επιχείρημα: «Αφού η πρόκριση θα κριθεί στη ρεβάνς του Μονάχου, ας δούμε το άλλο, που θα κριθεί από σήμερα». Αυτό υπεδείκνυε η λογική, αν και στο Λονδίνο έβλεπα «1Χ». Φευ!

Καλύτερα, λοιπόν, το δεύτερο. Πιο ήρεμα. 12-2 το βράδυ. Ήσυχα. Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα, έχοντας δει και τα highlights ήδη στο Sport24.gr. Kαι ήταν, όντως, πολύ πιο ενδιαφέρον ως ματς! Ένα παιχνίδι (sorry Γιούβε) της γάτας με το ποντίκι, μέσα στην τρύπα του ποντικού! Ένα ζευγάρι με πεντακάθαρο φαβορί. Όμως, όταν η Τσέλσι του Ντι Ματέο έχει αποκλείσει σε ημιτελικό και με παίκτη λιγότερο την Μπάρτσα μέσα στο Καμπ Νου γυρίζοντας το 2-0 σε 2-2, όλα μπορείς να τα περιμένεις. Ακόμη και σ’ αυτό το επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ!

Το «ποντίκι», όμως, είχε έναν παίκτη που ήταν ένας… ζωολογικός κήπος μόνος του! Μια αλεπού που περίμενε στωικά τη στιγμή. Ένα λιοντάρι στις προσωπικές μονομαχίες. Μια γάτα που δεν άφησε άγγιγμα της μπάλας ανεκμετάλλευτο. Μια τίγρης στους τσαμπουκάδες (για να μεταδώσει στους συμπαίκτες του το μήνυμα του «δεν τελειώσαμε!») με τον Βιδάλ και τον Λεβαντόφσκι. Ένας πάνθηρας που γυάλιζε το μάτι του. Ένα ελάφι όταν πηδούσε πάνω από τα τάκλιν. Ένας στοργικός μπαμπάς ελέφαντας που «τάισε» τον Ντιμπάλα και τον Μοράτα όταν έπρεπε. Μια κόμπρα που περίμενε μια σταγόνα ιταλικής πάσας και ένα ψίχουλο γερμανικού λάθους. 2/2: Μπίνγκο!

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Παπαδόπουλος έλεγε στους φίλους του «αυτός θα πάρει μεταγραφή, είναι παικταράς». Τον πρόλαβε τον Μάντζουκιτς στην τελευταία σεζόν του στο Ζάγκρεμπ. Στα ίδια αποδυτήρια για έξι μήνες. Με Μπούτινα κίπερ, Ετο (ΠΑΟΚ) δεξιό μπακ, Κουφρέ αριστερά, Βρσάλικο ανερχόμενο, Λόβρεν – Κόβατς στόπερ, Μπίσκαν και Μπαντέλι (Φιορεντίνα) στη μεσαία γραμμή, Κράμαριτς (Χοφενχάιμ) και Μάντζουκιτς στην επίθεση. Εκανε τελικά τέσσερις μεταγραφές ο Μάριο. Βόλφσμπουργκ – Μπάγερν – Ατλέτικο Μαδρίτης – Γιουβέντους. Συνολικά διατέθηκαν 72 εκατ. Ευρώ για πάρτη του.

Not bad at all. Στα 30 του πια, μάλλον θα ρίξει άγκυρα στο Τορίνο. Ένας Κροάτης φορ με ποδοσφαιρική σοφία, τόνους εγωισμού, συγκέντρωση 1000% χθες. Ένας ασυμβίβαστος «Ινδιάνος» που παρέσυρε όλη τη «φυλή». Ένας φορ που δεν «κούμπωνε» στο πλάνο του Γκουαρδιόλα, πήγε πέρυσι στη Μαδρίτη και έγραψε 20/44 με την Ατλέτικο και χθες… μόνος του ανέτρεψε το 0-2 σε 2-2. Στο Μόναχο θα πουλήσει πανάκριβα το τομάρι της η Γιουβέντους. Με μάχη και αίμα. Με πόνο και μυαλό.

Κι αν έχει σύμμαχο τον Θεό του ποδοσφαίρου, μπορεί και να αποκλείσει την κλάσεις ανώτερη Μπάγερν, που νόμισε πως στο 0-2 το ματς τέλειωσε. Φάνηκε από τον μορφασμό «σιγουριάς» του Νόιερ τη στιγμή που έσφιξε τη γροθιά του, ενόσω ο σκόρερ Ρόμπεν έτρεχε γελώντας προς τον πάγκο. Δεν είχαν μετρήσει σωστά τον Μάριο Μάντζουκιτς. Που είχε 1.000 λόγους να αποδείξει ότι άξιζε να είναι εκείνος στη θέση του Λεβαντόφσκι. Γιατί αυτό πιστεύει. Λανθασμένα ίσως. Μα το «πιστεύω» του καθενός χρήζει respect, όταν δεν βλάπτει κανέναν και το υπερασπίζεται με συνέπεια και αξιοπρέπεια στον βίο του.

Οι πληγές τους ζητούμενο για την πρόκριση

Η μεγάλη πληγή της Γιουβέντους συγκριτικά με την περυσινή σεζόν είναι η μεσαία γραμμή της. Χωρίς Πίρλο – Βιδάλ που έφυγαν, με Μαρκίζιο – Κεντίρα στον άξονα, ακόμη κι αν προκριθεί… κάπως, πολύ δύσκολα θα φτάσει στον τελικό. Χθες πήρε πολύ λίγες προσπάθειες ο Πογκμπά, που είναι το μόνο «γιατρικό» στο τωρινό ρόστερ της, καθώς στο 4-4-2 αγωνίστηκε ως αριστερός χαφ: η Γιούβε έχασε όγκο, προσωπικότητα και απειλή προς την αντίπαλη εστία. Ισως να έχει ελπίδες για να φτάσει στον τελικό σε περίπτωση αποκλεισμού της Μπάγερν, αν επιστρέψει ο Κιελίνι και παίξει με 3-5-2. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Αλέγκρι αντικατέστησε και τους δύο κεντρικούς μέσους του! Τον Μαρκίζιο στο ημίχρονο, περνώντας τον πολύ πιο ικανό επιθετικά και με ισχυρή προσωπικότητα, Ερνάνες (από τους βασικούς παράγοντες της ανάκαμψης στο β΄ μέρος). Και τον Κεντίρα στο 67’, με τον σκόρερ Στουράρο. Ηταν παθητικοί στο μαρκάρισμα, δεν κράτησαν, ούτε μοίρασαν μπάλα, απλώς… περίμεναν την Μπάγερν οι δυο αμυντικοί μέσοι της γηπεδούχου.

Η μεγάλη πληγή των Γερμανών ήταν αυτή που έβλεπαν και ήξεραν όλοι. Αυτή την οποία δίστασε να αγγίξει στο πρώτο ημίχρονο ο Αλέγκρι, ο οποίος όμως στο β΄ 45λεπτο της έριξε μπόλικο αλάτι και δικαιώθηκε: το κέντρο της άμυνας. Χωρίς τους τραυματίες Μπόατενγκ – Μπαντστούμπερ – Μαρτίνεθ και με τον ανέτοιμο παικταρά Μπενατιά (πρώην Ρόμα) στον πάγκο. Πήρε τον 28χρονο Τουρκο-γερμανό Σρνταρ Τάστσι από την Σπαρτάκ Μόσχας τον χειμώνα, απογοήτευσε το προηγούμενο Σάββατο με την Ντάρμσταντ, τον άφησε στον πάγκο ο Πεπ. Και παρέταξε ενδεκάδα χωρίς αυθεντικό στόπερ. Με τον καλύτερο αριστερό μπακ της Ευρώπης, Νταβίντ Αλάμπα και τον 21χρονο μέσο, Κίμιχ.

Λάθος του μικρού στο 62’, άμεση πάσα του Μάντζουκιτς στον Ντιμπάλα, 1-2. Ο Πογκμπά βρίσκει τον Κροάτη έξω από το ημικύκλιο στο 76’, πάλι άμεση πάσα στον Μοράτα, γέμισμα με κεφαλιά, ο Στουράρο προλαβαίνει τον Κίμιχ, 2-2. Δυο γκολ, δυο μαχαιριές στο κέντρο της άμυνας. Αν δεν βρει γιατρειά ο Πεπ, (έστω με Μπενατιά – Αλάμπα) δύσκολα θα πάρει την κούπα προτού φύγει. Με τον Αλάμπα στόπερ, δε, χάνει και τουλάχιστον 30%-40% από την αριστερή πτέρυγά του με τον Μπερνάτ!

Το highlight

Η κοκορομαχία – κεφάλι με κεφάλι και τα «γαλλικά» Μάντζουκιτς – Λεβαντόφσκι, στα μέσα του β΄ μέρους. Ο «πρώην» με τον «νυν». Δεν μασάει κανένας τους.

Ο παικταράς

Ο Μάντζουκιτς ήταν ο MVP, ο Ρόμπεν «ζωγράφισε» με γκολ α λα Ισπανία – Ολλανδία 1-5, ο Ντάγκλας Κόστα είναι ένα ασταμάτητο τούρμπο, αλλά όλη τη… δουλειά στη μεσαία γραμμή της Μπάγερν, την κάνει ο Τιάγκο Αλκάνταρα με το «6» στην πλάτη και τον Βιδάλ (ή τον Τσάμπι σε άλλα παιχνίδια) στην… πλάτη του, να τον προστατεύουν.

Η απογοήτευση

Έπαιξε περισσότερο από μία ώρα, ακούμπησε τη μπάλα 7-8 φορές! Ο Σάμι Κεντίρα δεν ήταν παίκτης επιπέδου Ρεάλ Μαδρίτης και δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά σ’ αυτή τη Γιουβέντους.

Σημειώσεις

• Από την Γιουβέντους έλειψαν Κιελίνι και Αλεξ Σάντρο. Πολύ σημαντικοί αμφότεροι. Όχι μόνο για να μπορεί να παίξει 3-5-2, αλλά και για να μπορέσει να χτυπήσει από την αριστερή πτέρυγά της επιθετικά, πάνω στον Ρόμπεν.
• Πάγκος Μπάγερν: Τσάμπι, Κομάν, Γκέτσε, Ριμπερί, Μπενατιά, Ραφίνια. Πάγκος Γιούβε: Ζάζα, Μοράτα, Ερνάνες, Περέιρα, Στουράρο, Ρουγκάνι. Ουδεμία σύγκριση…
• Το μονότερμα της Μπάγερν στο πρώτο ημίχρονο δεν το βλέπουμε ούτε σε… Ολυμπιακός – Καλλονή. Μιλάμε για την απόλυτη κυριαρχία. Με Βιδάλ τρίτο στόπερ, Αλάμπα και Κίμιχ αριστερά και δεξιά στη… μεσαία γραμμή. Με Λαμ – Μπερνάτ – Αλκάνταρα μεταξύ μεσαίας γραμμής και περιοχής. Με Ντάγκλας Κόστα – Ρόμπεν ακροβολισμένους στον… ασβέστη και Λεβαντόφσκι – Μίλερ εντός περιοχής. Ξανά και ξανά και ξανά. Δεύτερες μπάλες, τυφλές ιταλικές αποκρούσεις, πρέσινγκ στη μπάλα, ηρεμία, υπομονή. Να βρούμε την «τρύπα», την πάσα ακριβείας, την σωστή κίνηση στον περιορισμένο χώρο, τη λεπτομέρεια για ένα γκολ. Σαν προγραμματισμένος γερμανικός υπολογιστής.
• Υπάρχει ένα «κολπάκι» για τους πονηρούς και ικανούς μεσοεπιθετικούς, όταν πλησιάζουν στα δύο – τρία μέτρα τον στόπερ ή τον αμυντικό χαφ μέσα στην περιοχή. «Σημαδεύουν» το χέρι του. Το έκανε ο Πογκμπά στο 22’. Ολοφάνερα χτυπά η μπάλα στον δεξιό βραχίονα του Βιδάλ. Σε στάση σχεδόν… προσοχής ο Χιλιανός. «Παίζετε» ο Ατκινσον. Ε, όχι και «100» το αλεπουδάκι…
• Τρομερή αγκαλιά του Ρόμπεν με Πεπ στον πάγκο (στο 0-2) και πανηγυρισμός με τις καράφλες τους. Στη Σίτι, πάντως, δεν θα τον πάρει, αν τηρήσει τον λόγο του στους διοικούντες την Μπάγερν για το «μην αγγίξεις τους δικούς μας παίκτες».
• Η πρώτη επαφή του Μοράτα με τη μπάλα, είναι η ασίστ για το 2-2. Η πρώτη επαφή του Φλαμινί με τη μπάλα (λέμε τώρα) είναι ότι… δεν την βρίσκει και ανατρέπει τον Μέσι για το 0-2, μετά την… πάσα του Μερτεζάκερ στον Αργεντινό. Δυο αλλαγές, δυο διαφορετικές ιστορίες.

Υ.Γ. Η Άρσεναλ δεν είχε «Μάντζουκιτς». Και η Μπάρτσα έχει Πικέ – Μασεράνο, όχι Αλάμπα – Κίμιχ. Το δίκαιο θα ήταν το 1-4. Τελείωσε καθαρά 0-2. Χωρίς να κάνει μία αλλαγή ο Ενρίκε! Θα μπορούσε ίσως να σκοράρει (ή και να προηγηθεί) η Αρσεναλ, αν ο Αρσέν είχε βάλει τον πολύ πιο ταιριαστό σε αντεπιθέσεις, Ντάνι Γουέλμπεκ. Aντί του Ζιρού. Highlight η αγκαλιά Μέσι – Τσεχ στο τέλος του αγώνα μετά τα δύο (πρώτα καριέρας) γκολ του Αργεντινού στον Τσέχο. Σαν να έλεγαν με το βλέμμα τους και το χαμόγελό τους «έτσι είναι το ποδόσφαιρο». Ματσάρα ο (αγαπημένος μου από την Μπάρτσα), Ντάνι Αλβες. Ας μην στερηθούμε ΚΑΙ ΕΦΕΤΟΣ έναν τελικό Μπάρτσα – Ρεάλ ή Μπάρτσα – Μπάγερν. Αν χρειαστεί βρε αδερφέ, ας μετρήσουμε και τη θερμοκρασία στα μπαλάκια του Ινφαντίνο!