Το δίκιο και το άδικο του Παναθηναϊκού

Κατέθεσε, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός την έφεσή του. Με στόχο κυρίως τη διεξαγωγή του ντέρμπι και την ακύρωση της αφαίρεσης τριών βαθμών. Έχει δίκιο που ζητά τη διεξαγωγή του αγώνα, βάσει της έκθεσης της αστυνομίας και του Σιμιτζόγλου.

Έχει δίκιο που αισθάνεται ακόμη και ο πιοcoolφίλος του Παναθηναϊκού ή και άλλων ομάδων ότι δεν υπάρχει ισονομία συγκριτικά με τον Ολυμπιακό (Ριζούπολη, Νέα Σμύρνη, Φάληρο δις και τρις με ΠΑΟΚ και ΠΑΟ). Έχει άδικο, όμως, αν θεωρεί την ποινή βάσει του νέου νόμου “σκανδαλώδη” ή “εξοντωτική”.

Ανήκω στη μικρή κατηγορία εκείνων που θεωρούν πως αξίζει η υπομονή για να δούμε αν με τον καινούριο νόμο, την τόλμη και εξουσία που δίνει στους διαιτητές και τη λειτουργία της αθλητικής δικαιοσύνης σε νέα βάση με τους τακτικούς δικαστές, τελικά θα υπάρξει ισονομία μεταξύ των “μεγάλων” του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διότι – να είστε σίγουροι – πως αυτή η ποινή σήμανε συναγερμό και στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ που έχουν δύο και τρία (αντίστοιχα) εντός έδρας ντέρμπι στον β΄ γύρο, ενώ ο Ιβάν Σαββίδης ήδη από την αρχή της σεζόν ήταν... ποντιακά ξεροκέφαλος προς τη θετική πλευρά απέναντι στους οργανωμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ για θέματα βίας και τιμωρίας της ομάδας του.

Να περιμένουμε, λέω εγώ κι ας λέει ο Παναθηναϊκός πως είναι πάντα το “πειραματόζωο” κάθε νέου νόμου. Μπορεί να είναι κι έτσι, μα σίγουρα κάποιοι έστειλαν την αγαπημένη (;) ομάδα τους στο εδώλιο. Προς τι το ερωτηματικό; Διότι θεωρώ πως σε όλες τις ομάδες υπάρχουν άτομα που πάνε σε συγκεκριμένα ματς επειδή θεωρούν πως είναι εύφορο το υπέδαφος. Κι αν βρουν την ευκαιρία και την αφορμή (αστυνομία, διαιτητής, αντίπαλος), έχουν ως πρώτο στόχο το “παίζουμε ξύλο με τους μπάτσους” και βγάζουμε στο γήπεδο τα αντιεξουσιαστικά μας “πιστεύω” (κουβέντα να γίνεται, γιατί το “αντιεξουσιαστής” και οι μορφές “αντίστασης” στην εξουσία – όπως την αντιλαμβάνεται κανείς - είναι για ανάλυση πολλών σελίδων). Όλοι αυτοί, το επαναλαμβάνω, είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστούν και να απομακρυνθούν από τους ίδιους τους οργανωμένους οπαδούς στις διακεκριμένες θύρες κάθε μεγάλης ομάδας, παρά από την αστυνομία ή την κάθε ΠΑΕ. Στο χέρι τους είναι, αν πραγματικά το επιθυμούν.

Ο Παναγόπουλος και η “μεταγραφή”

Ο Αλαφούζος, πάντως, το επιθυμεί. Αλλά φαίνεται πως στο συγκεκριμένο ζήτημα της διαχείρισης των “φανατικών”, έχει τεράστιο πρόβλημα. Προς το παρόν, πάντως δεν δείχνει διατεθειμένος να τα παρατήσει από την ΠΑΕ. Όλα είναι ανοιχτά μέχρι το καλοκαίρι, αλλά η κλήση για επιστροφή του Χρήστου Παναγόπουλου δεν είναι κίνηση κάποιου που παίρνει απόφαση να τα... μαζεύει σιγά σιγά, με την προοπτική της αποχώρησης το καλοκαίρι. Εκτός κι αν τον προσέλαβε μόνο για «εκκαθαρίσεις», κάτι που δεν φαίνεται πιθανό, διότι ο «Παναγό» θα πάρει πιθανότατα επ’ ώμου και τις σχέσεις με Λίγκα – ΕΠΟ, ίσως και με τον Κοντονή! Αν υπάρχει ένα “αντίστροφο” χαρακτηριστικό του Παναγόπουλου συγκριτικά με την τωρινή διοίκηση, είναι η σκληράδα του. Η αποφασιστικότητά του και η ανάληψη ευθυνών. Ακόμη και σε “ειδικές αποστολές”, που απαιτείται τραχύτητα και όχι πάντα “με το σεις και με το σας”. Όπως ήταν επί παραδείγματι πριν από δύο χρόνια η ακαριαία και άκομψη διακοπή συνεργασίας και συμβολαίων των Κατσουράνη – Βύντρα – Σπυρόπουλου.

Ένα παράδειγμα... ζωντανό είναι η αναποτελεσματικότητα της διοίκησης στη διαχείριση μερίδας των οργανωμένων οπαδών. Άλλο, η εκπροσώπηση στη Λίγκα και στην ΕΠΟ. Είναι πεδία στα οποία ίσως δραστηριοποιηθεί ο πρώην αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, ο οποίος είναι φανερό πως θα αναλάβει το ρόλο του “κακού” εκτός γηπέδου. Εκτός, δηλαδή, του αγωνιστικού τμήματος. Εκεί, αναζητείται άλλος για να “συμμαζέψει” την κατάσταση, καθώς – όπως φαίνεται μετά τοmanagementτης ήττας από τον Ηρακλή – ο Στραματσόνι δεν είναι διατεθειμένος ακόμη να τα βάλει με τους παίκτες, όπως θα μπορούσε βάσει της αποκαρδιωτικής εμφάνισης σχεδόν όλων. Αν και πότε θα βρεθεί ο κατάλληλος θα φανεί ως το τέλος Δεκεμβρίου. Αν τελικά αποδειχθεί όντως “κατάλληλος”, θα φανεί ως το τέλος της τρέχουσας σεζόν. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, και τις ανατροπές στην πρόσφατη ιστορία Σαριέγκι – ποιος ξέρει ποιος άλλος – Μέντες, για το πόστο του νέου βοηθού του Γιάννη Αναστασίου, μετά την απομάκρυνση του Γιάννη Βονόρτα... Αν, πάντως, γίνει τελικά μεταγραφή για τα αποδυτήρια, οι ισορροπίες θα είναι δύσκολες. Προπονητής, βοηθοί, Βόκολος, Σαραβάκος, Φύσσας, Αλαφούζος: πολλοί θα μαζευτούν.

Ο Πατέρας και η απόφαση

Την ίδια ώρα, τα δημοσιεύματα για τον Νικόλα Πατέρα πυκνώνουν. Δεν είναι εύκολο να τον “διαβάσεις” τον Πατέρα. Για να μάθεις – αν τα καταφέρεις – τις αληθινές προθέσεις και απόψεις του για κάποια ζητήματα (αν δεν είσαι φίλος του βεβαίως) πρέπει να ψάξεις μεταξύ ανθρώπων τους οποίους εμπιστεύεται. Το ίδιο συμβαίνει πολλάκις με τους περισσότερους επιχειρηματίες του δικού του ειδικού βάρους, αν και ο δικός του κύκλος του είναι ευρύς. Σ' αυτή τη φάση, λοιπόν, να κάνει την πρώτη κίνηση, δεν φαίνεται ως το πλέον πιθανό σενάριο. Βρίσκεται κοντά στον Ερασιτέχνη, ενισχύει κάποια τμήματα με τον δικό του τρόπο, αλλά πιθανότατα θα περιμένει μέχρι το καλοκαίρι.

Θα “ζυγίσει”, θα μετρήσει πολλά. Θα μιλήσει και με πολλούς του χώρου. Κι αν εκτιμήσει πως οι κινήσεις των Σαββίδη – Μελισσανίδη (με τον οποίο έχει άριστη σχέση) για την αλλαγή τουstatusστην ΕΠΟ είναι πιθανό να οδηγήσουν σε δημιουργία πρόσφορου εδάφους για αλλαγή... στα πάντα, οι πιθανότητες να ΘΕΛΗΣΕΙ να μπει “μπροστάρης” θα αυξηθούν. Προσοχή: άλλο “μπροστάρης”, άλλο ΜΟΝΟΣ του. Διότι μόνος του δεν έχει θητεύσει στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ήταν πρόεδρος, ήταν “μπροστάρης”, ήταν μερικές φορές “ισορροπιστής” μεταξύ των “αντιμαχόμενων πυρών”, ήταν συγχρηματοδότης, μα όταν το πάρτι της πολυμετοχικότητας έλαβε τέλος, καλές σχέσεις δεν κράτησε ούτε με τη μία οικογένεια, ούτε με την άλλη. Και να ξέρετε: άλλο το “θέλω”, άλλο “το παίρνω απόφαση και το κάνω!”. Γιατί τα λεφτά (που χρειάζονται για να φανεί ανταγωνιστικός προς τον Ολυμπιακό) είναι πολλά.Πολύ περισσότερα από 5-6 εκατ. Ευρώ. Αν, πάντως, ο Παναθηναϊκός δεν βελτιωθεί αγωνιστικά μέχρι το τέλος της σεζόν (σε κάθε ματς, και ειδικά με την προοπτική του Κυπέλλου), η δημοφιλία του στο πράσινο κοινό θα εκτινάσσεται χωρίς καν να... κουνά το δαχτυλάκι του, όσο θα μειώνεται ταυτόχρονα του Γιάννη Αλαφούζου, με τον οποίο διατηρεί μια “νορμάλ” σχέση. “Απόδειξη” αληθινού ενδιαφέροντος από την πλευρά του θα είναι μόνο η είδηση ότι του ζήτησε τα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ. Τότε, ναι, θα είναι κάτι χειροπιαστό και σοβαρό η προοπτική να πιάσει το τιμόνι. Τώρα, είναι μια λογική σκέψη πολλών, πόθος κάποιων άλλων, όχι όμως και ρεαλιστικό δεδομένο να πάρει το πηδάλιο της ΠΑΕ.

Η Λεωφόρος ο “στόχος”;

Λογική σκέψη πολλών, όμως, εντός του Παναθηναϊκού είναι πως η Λεωφόρος αποτελεί έναν από τους κεντρικούς στρατηγικούς στόχους ανθρώπων που κατά τη γνώμη κάποιων στελεχών προσβλέπουν στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παρακμή του συλλόγου! Τώρα, που ίσως κάποιοι θεωρούν ότι είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για να μικρύνει ακόμη περισσότερο το μέγεθος της ομάδας. Ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στη σύγχρονη ιστορία της, από το 1980 και έπειτα, στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου! Διότι, ως γνωστόν, κάθε ιστορικός και σημαντικός σύλλογος δεν “μικραίνει” μόνο – ή κυρίως - με την απουσία από το πρώτο βάθρο και από τις απονομές τροπαίων. Μικραίνει και παρακμάζει όταν σταδιακά χάνει βασικά στοιχεία τουDNAτου, όταν απομακρύνεται από τη μεγάλη μάζα των φίλων του, όταν χάνει το δεσμό, την απήχηση και τη στήριξη των φίλων του. Εδώ και αρκετούς μήνες υπήρχαν αρκετοί στο περιβάλλον της ΠΑΕ και του Ερασιτέχνη που αφουγκράζονταν “κίνδυνο” για τη Λεωφόρο. “Κίνδυνο” όχι - μόνο- για το ενδεχόμενο να παίζει στο ΟΑΚΑ η ποδοσφαιρική ομάδα. Κίνδυνο να χαθεί ένας από τους ελάχιστους συνδετικούς κρίκους του συλλόγου. Έβλεπαν και άκουγαν πολλά, μα ήταν δύσπιστοι οι περισσότεροι διοικούντες την ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη.

Μετά το ντέρμπι και τα γεγονότα της 21ης Νοεμβρίου, διάβασαν και άκουσαν περισσότερα. Ερμήνευσαν ακόμη περισσότερα. Και πλέον η “καχυποψία” έχει μεταβληθεί σε “υποψία”. Δεν είναι βέβαιοι αν όντως είναι “στόχος” η Λεωφόρος. Θα περιμένουν τις επόμενες κινήσεις εκείνων που θεωρούν “ύποπτους” για την εξύφανση του “σχεδίου”. Κι αν καταλήξουν με βεβαιότητα σε συμπέρασμα δεδομένο, θα βγουν και θα το πουν. Οχι ως επικοινωνιακό τέχνασμα για να... συσπειρωθεί ο Παναθηναϊκός. Ξέρουν πως αν δεν πάει καλά η ομάδα, ο πολύς κόσμος δεν συσπειρώνεται.

Αλλά για να καταλάβουν κάποιοι πώς παίζεται το παιχνίδι στο βυθό. Εκεί όπου επιβιώνουν μόνο τα μεγάλα ψάρια

FollowmeonTwitter: Seretinio