Έπαιζε η πιοwinnerομάδα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, εναντίον της πιοloser.Και επικράτησε θριαμβευτικά το φαβορί. Με το εκκωφαντικό 4-1 εναντίον της Γιούβε που μετρά μόλις δύο νίκες σε τελικούς: η μία στο αιματοβαμμένο Χέιζελ επί της Λίβερπουλ το 1985 (δηλαδή σε έναν τελικό που δεν έπρεπε καν να είχε αρχίσει) και η δεύτερη στα... πέναλτι επί του Άγιαξ το 1996.

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΓΚΟΛ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ

Στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαφές πως η Ρεάλ υπερτερούσε στον κεντρικό άξονα και η Γιουβέντους στις πτέρυγες. Και πώς θα μπορούσε να μην έχει το πάνω χέρι στη μεσαία γραμμή η πρωταθλήτρια Ισπανίας με Καζεμίρο “εξάρι” που έπαιρνε μέτρα, Κρόος – Μόντριτς και Ίσκο πολλάκις να βοηθά στοpassing gameκαι στο κουβάλημα (αν και φάνηκε πως εντολή είχε να παίζει “χαμηλά”), εναντίον του... Σάμι Κεντίρα (αν είναι δυνατόν!) και του Πιάνιτς που είναι “δεκάρι” και προσπάθησε να τον κάνει “Πίρλο” ο Μαξ Αλέγκρι.

Προσπαθούσε να βοηθήσει ο Ντιμπάλα α λα Ίσκο στην κυκλοφορία της μπάλας, πίεζε όσο μπορούσε σε φάση άμυνας ο Ιγκουαϊν, αλλά η διαφορά ήταν τεράστια. Δεν την εκμεταλλεύτηκε η Ρεάλ παρά μόνο δύο φορές. Σε αμφότερες πρωταγωνιστής ο αθόρυβος αλλά υπερπολύτιμος Κρόος. Την πρώτη φορά στο 11', τον σταμάτησε με κίτρινη ο Ντιμπάλα. Τη δεύτερη φορά ο Γερμανός στον Μπενζεμά, πάσα στον Κριστιάνο, εκείνος στον Καρβαχάλ,CR7και... calma-calmaπολύ εύκολα από τον Πορτογάλο.

Το δυνατό σημείο της αξιοποίησε και η Γιουβέντους στη δική της ισοφάριση, που μάλλον αναπάντεχη ήταν, καθώς μετά το πιεστικό, τολμηρό και ελπιδοφόρο πρώτο της 15λεπτο, έδωσε μπάλα στη Ρεάλ, αδυνατώντας να μετατρέψει τη δίψα της σε κυριαρχία και να εδραιώσει εικόνα “αφεντικού”. Κατάφερε, ωστόσο, να ισοφαρίσει και μάλιστα με το ωραιότερο γκολ στην ιστορία του Champions League!

Όχι λόγω της απίθανης λόμπας με ψαλιδάκι του Μάντζουκιτς: γι΄αυτή φέρει ευθύνη και ο απροετοίμαστος για το απρόβλεπτο και γενικώς... “μέτριος με ολίγη” για το επίπεδο της Ρεάλ, Κέιλορ Νάβας. Αλλά για τον όλο συνδυασμό: Πιάνιτς “30άρα” στον Άλεξ Σάντρο, απευθείας σέντρα, στοπ με το στήθος και πάσα του Ιγκουαϊν, στοπ με το στήθος και απίστευτο γυριστό του Κροάτη: α-πί-θα-νο! Ωστόσο, η Γιούβε δεν μπόρεσε να πάρει περισσότερα από την υπεροχή της στα άκρα, όπου Καρβαχάλ και Μαρσέλο παρά την τεράστια κλάση τους δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά απέναντι στα δίδυμα Μάντζουκιτς – Αλέξ Σάντρο και Ντιμπάλα – Ντάνι Άλβες αντίστοιχα...

Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ – ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΖΙΝΤΑΝ

Στο β' ημίχρονο ο Ζινεντίν Ζιντάν με ένα ελαφρύ, σχεδόν ανεπαίσθητο αλλά σούπερ αποτελεσματικό τρικ κατέστησε τη Ρεάλ απόλυτο αφεντικό από το πρώτο λεπτό. Έχοντας αντιληφθεί ότι Κρόος και Καζεμίρο αρκούν και... περισσεύουν για τους Κεντίρα – Πιάνιτς, “έστειλε” πιο ανοιχτά στις δυο πτέρυγες Ίσκο (αριστερά) και Μόντριτς (δεξιά), ζητώντας από Κριστιάνο – Μπενζεμά το “μέσα – έξω” σε θέση φορ και “9 1/2” αντίστοιχα.

Στηρίχθηκε στα τρεξίματα, τις αντοχές και την κλάση των δυο κορυφαίων χαφ του και τα κατάφερε μια χαρά! Οι δυο πρώτες φάσεις της Ρεάλ στο β΄ ημίχρονο προέκυψαν από το “τάισμα” του Ίσκο αριστερά. Από την ίδια πτέρυγα μετά το κλέψιμο του Κρόος προέκυψε το καθοριστικό 2-1 του Καζεμίρο από την κόντρα στο τακουνάκι του Κεντίρα, από την δεξιά πλευρά με κλέψιμο και ασίστ του Μόντριτς προήλθε το 3-1 του Κριστιάνο στο 64'.

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΗΣ ΡΕΑΛ

Ο τελικός έληξε σε μία ώρα και καθορίστηκε από τέσσερις παράγοντες: την εκτελεστική δεινότητα του Κριστιάνο που έβαλε 2/3, τοwinning spiritκαι την αυτοπεποίθηση αυτής της Ρεάλ, η οποία ούσα και πρωταθλήτρια ένιωθε και η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, την ποιοτική μεσαία γραμμή των Ισπανών και την κα-τα-πλη-κτι-κή χημεία στους ρόλους που έχει αναθέσει ο Ζιζού.

Το επίτευγμα αυτής της ομάδας δεν έχει ξανασυμβεί και πιθανότατα δεν πρόκειται να ξανασυμβεί εις τους αιώνες των αιώνων. Όχι, δεν είναι το κατόρθωμα του πρώτουback to backChampions League μετά τη Μίλαν των Ολλανδών.

Είναι ότι στη δεκαετία που η Μπαρτσελόνα έχει παρουσιάσει την καλύτερη έκδοση της σύγχρονης ιστορίας της, η “Βασίλισσα” έχει κατακτήσει τον ίδιο αριθμό Κυπέλλων Πρωταθλητριών με την αιώνια αντίπαλό της: από 3 έκαστη! Μιλάμε για την Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο, του Τσάβι, του Ινιέστα, του Μέσι, του Πικέ, του Σουάρες, του Νεϊμάρ, του Μπουσκέτς, του Ντάνι Άλβες και των υπόλοιπων παιδιών που κατάφεραν από το 2008 ως και σήμερα να τους αγαπήσουν εκατομμύρια φανατικοί οπαδοί του ποδοσφαίρου.

Ε, λοιπόν, αυτή η Ρεάλ του Ζιντάν, που νίκησε πεντακάθαρα και δικαιότατα την πιοloser ομάδα στην ιστορία των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αξίζει αντίστοιχης εκτίμησης, πέρα από τις προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες του καθενός.

Και πιθανότατα αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της “Βασίλισσας” σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Η απήχηση των τριών Champions League, η δημοφιλία της, η φήμη της, το κύρος της. Αυτή την ιστορία την έγραψε η “Ρεάλ του Ζιντάν” και θα τη θυμόμαστε όλοι για πάντα.

Follow me on Twitter: Seretinio

Photo Credits: AP Photo/Frank Augstein