Nα, λοιπόν, που έφτασαν τα (πολύ) δύσκολα για τον Παναθηναϊκό. Δέκα ημέρες πριν από τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου βλέπει…

1. Να του έχει «στραβώσει» από την αρχή το μεταγραφικό καλοκαίρι του. Από την υπόθεση του Ολιβερ Κιρχ της Ντόρτμουντ (βασικός στο 2-0 του Σούπερ Καπ επί της Μπάγερν), ο οποίος είχε συμφωνήσει μέχρι να του κάνει το χατίρι για νέο διετές συμβόλαιο ο Κλοπ, μέχρι και τις αναφορές των ισπανικών media για το πρόβλημα του Αλφάρο (α λα «Αλοϊζι») στο γόνατο. Πάμπολλες «προχωρημένες» υποθέσεις δεν έφτασαν σε αίσιο τέλος. Για διαφορετικούς λόγους. Χρόνου, χρημάτων, απόφασης, αρνητικών απαντήσεων. Τις περισσότερες δεν τις γνωρίζουμε και ίσως να μην τις μάθουμε ποτέ.

2. Να φτάνει στο «μπαράζ» για την εφετινή ευρωπαϊκή παρουσία του, χωρίς ο προπονητής να συμπεριλαμβάνει στην ατζέντα των «βασικών» ούτε έναν καινούριο παίκτη.

3. Να έχει αλλάξει προσανατολισμό ως προς τις μεταγραφικές προτεραιότητες τουλάχιστον τρεις φορές από την αρχή της μεταγραφικής σεζόν, παρότι οι ανάγκες ήταν δεδομένες, καταγεγραμμένες και σαφείς από τον Απρίλιο. Στόπερ, Αμπεϊντ, Καραγκούνης, Σίλντενφελντ, κεντρικός μέσος, επιθετικός μέσος, επιθετικός, τι να πιάσεις και τι να αφήσεις… Τα μοναδικά «μπετόν» ζητήματα ήταν η τάχιστη απόκτηση του Μπούρμπου και η αναμενόμενη πώληση του Καπίνο.

4. Να έχει αποκλειστεί με τρία «δοκάρια» και συνολικά οκτώ χαμένες ευκαιρίες σε 180 λεπτά λόγω της ελαφρότητας, της ανωριμότητας και της ατυχίας από μια ομάδα που δεν μπορούσε να πιστέψει πώς προκρίθηκε και μετά τα δυο ματς με τον ΠΑΟ δέχθηκε έξι γκολ και υπέστη δυο διαδοχικές ήττες στο πρωτάθλημα Βελγίου.

5. Να «τρομοκρατείται» τόσο πολύ (άστοχα κατά τη γνώμη μου) από την αφλογιστία στα ματς με την Σταντάρ Λιέγης ο προπονητής του, ώστε να ζητά πέμπτο (!) επιθετικό, πριν καν το «κόψιμο» του μεσοεπιθετικού Αλεχάνδρο Αλφάρο!

6. Να αντιμετωπίζει διαδοχικά, διαφορετικού τύπου προβλήματα (μικρά ή μεγαλύτερα) με τραυματισμούς παικτών: Κουτρουμπής, Πράνιτς, Λαγός, Ζέκα, Κλωναρίδης, Πέτριτς.

7. Να δέχεται ο προπονητής του δελεαστικότατη από όλες τις πλευρές προσφορά (αμοιβή, μπάτζετ, χρονική διάρκεια συμβολαίου, προοπτική εξέλιξης με «ορίζοντα» τη διπλανή Ολλανδία, τόπος/συνθήκες εργασίας, κοντά στην οικογένειά του) και να αρνείται μετά κόπων και βασάνων. Προσωπικά δεν θα τον «κατηγορούσα» αν ο Αναστασίου δεχόταν (αυτή) την πρόταση της Γκενκ με ταυτόχρονη αποζημίωση του ΠΑΟ: θα ήταν απολύτως λογική απόφαση για το «βήμα παραπάνω», δεδομένου ότι στόχος του δεν είναι να κάνει καριέρα στη Σούπερ Λίγκα, αλλά στο εξωτερικό.

Είναι το πιο κρίσιμο δεκαήμερο ίσως όλης της σεζόν το προσεχές για τον Παναθηναϊκό. Διάστημα στο οποίο όλοι καλούνται να καταθέσουν το «κάτι παραπάνω». Σε μυαλό, ενέργεια, σθένος, αντοχές, αποδοτικότητα. Εντός αγωνιστικού χώρου εναντίον της Μίντιλαντ, εκτός αγωνιστικού χώρου εναντίον του χρόνου. Παίκτες, προπονητικό και ιατρικό τιμ, Αλαφούζος – Φύσσας – Νταμπίζας, άπαντες. Τώρα, σ΄ αυτό το δεκαήμερο, δεν μετρούν πλέον οι προθέσεις και η προσπάθεια. Μετράει μόνο το αποτέλεσμα.

Y.Γ. 1: Ευθύνη για το θέμα του Αλφάρο δεν έχει ο Παναθηναϊκός. Εχει για άλλα, πολλά, που έκανε και δεν έκανε κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής σεζόν. Όχι όμως για την υπόθεση του Ισπανού, ο οποίος απέρριψε κάθε εναλλακτική πρόταση που του κατατέθηκε μετά τις ιατρικές εξετάσεις, προκειμένου να μην «χαλάσει» η μεταγραφή, αλλά ταυτόχρονα να διασφαλιστεί και ο σύλλογος σε περίπτωση τραυματισμού του. Δεν ήθελε να συμφωνήσει σε άλλη «φόρμουλα» ο παίκτης, δεν μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο η ομάδα. Εχουν συμβεί πολλάκις ανάλογα περιστατικά, δεν είναι κάτι σπάνιο. Γι’ αυτό, άλλωστε, περνούν οι παίκτες από εξετάσεις. Όμως το timing ήταν το χειρότερο για τους Πράσινους…

Υ.Γ. 2: Μακάρι να μιλήσει σε «απολογιστική» συνέντευξη ο Νίκος Νταμπίζας για τα μεταγραφικά μετά τη λήξη της διαθέσιμης περιόδου, όπως το έκανε πέρυσι. Γιατί όταν μιλά δημοσίως, είναι ειλικρινής. Παρότι πάντα «υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν λέγονται» κατά το «μότο» του Αλαφούζου.

Follow me on Twitter: Seretinio