Το Πρωτάθλημα των μικρών!
Ο Γιάννης Σερέτης εξηγεί γιατί από το εφετινό πρωτάθλημα – κυρίως λόγω Ολυμπιακού – θα κρατήσουμε στον σκληρό μας δίσκο κυρίως τα ονόματα των πιτσιρικάδων και όχι των μεταγραφών.
Ψάχναμε... μάταια χθες στον Sport24 Radio 103,3 μαζί με τον Σταύρο Γεωργακόπουλο 3-4 μεταγραφές του καλοκαιριού που θα συμπεριλαμβάναμε στην κορυφαία ενδεκάδα του πρώτου γύρου της Σούπερ Λίγκας. Καταλήξαμε στην... δική σας ψήφο.
Σ' αυτή, δηλαδή, που καταγράφηκε στο μίνι γκάλοπ που στήθηκε στο Sport24.gr σχετικά με τους καλύτερους των πρώτων 15 αγώνων. Ποια ήταν η... ετυμηγορία; Ο Μάτος του ΠΑΟΚ δεξιός μπακ, ο Μαρτίνς του Ολυμπιακού “οκτάρι” και πάπαλα! Ουδεμία μεταγραφή του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στους 11 καλύτερους. Απλώς... διεκδίκησαν τη θέση του Νο 1 στη θέση τους ο Ντοναρούμα του Αστέρα Τρίπολης, ο Χουλτ ως αριστερός μπακ (ίσως η θέση με το... μεγαλύτερο πρόβλημα στην επιλογή), ο Ελιονούσι ως δεξιός χαφ και ο Μασούντ ως “δεκάρι”, που την έχασε από τον Φορτούνη, ο οποίος ασφαλώς δεν τρέχει τόσο καλή σεζόν όσο η η εκκωφαντική περυσινή του.
Δείγμα είναι αυτό και μόνο. Ενα μικρό δείγμα που φανερώνει μια τάση, η οποία ωστόσο μάλλον αποτυπώνει και την πραγματικότητα της αστοχίας των περισσότερων “βαρβάτων” μεταγραφών του καλοκαιριού. Ιμπάρμπο – Καρντόσο – Αλμέιδα είναι τα τρία πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, αν θέλουμε να επικενετρώσουμε στις ακριβότερες κινήσεις. Λέσκοτ, Ιβανόφ, Σάμπα συμπληρωματικά μπορούν να αναφερθούν στο ίδιο πλαίσιο, ενώ πολλές από τις κινήσεις του ΠΑΟΚ (Κάνιας, Βαρέλα, Κρέσπο, Μπίσεσβαρ) έχουν καλές και κακές στιγμές, γι' αυτό και θα πρέπει να περιμένουμε και τον β΄γύρο, μαζί με Κύπελλο και Europa League.
Ο ΜΠΕΝΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΩΛΗΣΕΙΣ
Για να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο της υπερβολής, ας μην βιαστούμε για κάποιους παίκτες που διανύουν τον πρώτο χρόνο παρουσίας τους στη Σούπερ Λίγκα. Oρισμένοι, όπως ο Τζάλμα Κάμπος, ο Μάριν, ο Γουακάσο, ή ακόμη και ο υγιής Τσιγκρίνσκι, μπορούν σίγουρα να προσφέρουν περισσότερα διότι δεν τους λείπουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ομως, αν μη τι άλλο, τις εντυπώσεις εφέτος τις κερδίζουν οι πιτσιρικάδες! Εκεί πέφτει το βλέμμα. Εκεί εστιάζεται η προσοχή. Με την καθιερωμένη παγκοσμίως υπερβολή βεβαίως – βεβαίως, αλλά η αλήθεια είναι πως στο τέλος της σεζόν κι έτσι όπως κυλά και η χειμερινή μεταγραφική περίοδος, μάλλον – πλην του πρωταθλητή και του κυπελλούχου σε ομαδικό επίπεδο ή ενδεχομένως Ξάνθης, Πανιώνιου, ΠΑΣ Γιάννινα που δείχνουν ομάδες ικανότατες να παλέψουν για μια θέση στην πεντάδα ως το τέλος - θα έχουμε να μιλάμε για τους μικρούς.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο σ' αυτό ο Πάουλο Μπέντο και ο Ολυμπιακός που είναι η ομάδα στην οποία επικεντρώνεται με θετικές ή αρνητικές κρίσεις η πλειονότητα των media. Παίζει ρόλο ενδεχομένως ότι και τα 2-3 προηγούμενα χρόνια συζητήθηκαν πολύ οι μικροί (Φορτούνης, Καρέλης, Ρισβάνης, Μπακασέτας χαρακτηριστικά παραδείγματα), όπως και ότι σταδιακά πέφτει το επίπεδο των ξένων σούπερ σταρ που έρχονται στη χώρα μας και ότι κάποιες από τις δεύτερου και τρίτου επιπέδου ομάδες δεν διστάζουν πλέον να χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο παίκτες από την Ακαδημία τους.
Κατάλαβαν ίσως πως ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης με ελάχιστα έσοδα μάλλον είναι προτιμότερο το ρίσκο με έναν 18χρονο – 19χρονο Έλληνα, παρά με έναν ξένο για τον οποίο δεν είσαι βέβαιος ότι θα συμβάλει στην ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ. Για να μην μιλήσουμε και για το δέλεαρ των πωλήσεων: αυτός κι αν είναι σημαντικός λόγος για κάθε Πανιώνιο, Ατρόμητο, Αστέρα, ΠΑΣ Γιάννινα για κάθε Ξάνθη, Λάρισα, Κέρκυρα και Βέροια! Δεν το κάνουν όλες. Μα σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητες για την στρατηγική τους ήταν ομάδες οι οποίες έχουην επενδύσει στην Ακαδημία τους, έχουν εγκαταστάσεις καινπροπονητικά τιμ που υποστήριζαν τη δουλειά με τους μικρούς, οι οποίοι όμως έφταναν μέχρι ενός σημείου και σπανίως στην πρώτη ομάδα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ... “ΠΟΥΛΙΣΙΤΣ”
Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: δεν είναι όλοι οι Έλληνες μικροί “Πούλισιτς”, “Ντέλε Άλι” και “Ντεμπελέ”. Δεν θα παίξουν όλοι στο ανώτερο επίπεδο: η Β΄ Εθνική είναι γεμάτη από παίκτες που αναδείχθηκαν σε Ακαδημίες των “μεγάλων”. Είμαστε πολλοί που απεχθανόμαστε την ποδοσφαιρική “πιτσιρικολαγνεία”, όπως και τη... φουστανέλα της λογικής “να παίζει ο Έλληνας και όχι ο ξένος που έρχεται και παίρνει τα λεφτά χωρίς να συνδέεται με το κλαμπ και τους οπαδούς της ομάδας”. Αυτές είναι αστείες ακρότητες και αν θυμηθεί ο οπαδός κάθε ομάδας καμιά 30αριά ξένους παικταράδες για τους οποίους έχει αισθανθεί υπερήφανος, έχει κλάψει και έχει πανηγυρίσει, πιθανότατα θα συμφωνήσει μαζί μας.
Όμως, από την άλλη πλευρά, όταν υπάρχει τερματοφύλακας με τα προσόντα του Μπάρκα στα 22 του (με τα καλά του και τα μειονεκτήματά του) δεν θα πας να πάρεις έναν “Σάχα”. Οταν υπάρχει ένας “Ρέτσος” δεν θα πας να πάρεις έναν “Βιάνα”, αλλά έναν “Μέλμπεργκ”. Και όταν υπάρχει ένας “Ευαγγέλου”, είναι προτιμότερο να του δώσεις 10 συμμετοχές, από το να αποκτήσεις έναν “Ιβανόφ”.
Μπάρκας, Γαλανόπουλος στην ΑΕΚ. Μανθάτης, Ρέτσος, Ανδρούτσος στον Ολυμπιακό. Χατζηγιοβάνης, Ευαγγέλου στον Παναθηναϊκό. Κουλούρης, Μυστακίδης στον ΠΑΟΚ. Κατράνης, Λημνιός στον Ατρόμητο που θα “βγάλει” κι άλλους, όπως και ο Δικέφαλος του Βορρά. Μόλις 23 είναι ο Σιώπης, ο Ρισβάνης, ο Μασούρας και 22 ο δανεικός από τον ΠΑΟΚ στον Πανιώνιο, Κυράκος Σαββίδης, ενώ εφέτος μας συστήνεται από τους Νεοσμυρνιώτες και ο Ανδρέας Γιαννιώτης που ανήκει στον Ολυμπιακό.
Στα 23 και ο Τσιαλιανίδης με τον Ιωαννίδη του Αστέρα Τρίπολης και ο Δημήτρης Καπός της Λάρισας. Στα 20 ο Βασίλης Αγγελόπουλος του Ηρακλή, στα 20 και ο Λάμπρου που πήρε βιαστικά τη μεταγραφή για τον ΠΑΟΚ. Στα 22 ο Κούτρης του ΠΑΣ και ο καλός Γιώργος Γιακουμάκης του Πλατανιά που θα φορά την κιτρινόμαυρη την επόμενη σεζόν. Παίρνουν πλέον συμμετοχές “βασικού” ο Τριάδης στην Ξάνθη και ο Κοζωρώνης στον ΠΑΣ. Δεν θα φτάσουν όλοι αυτοί οι U-24 στα ουράνια! Όμως αν δεν αγωνίζονταν, ευκαιρία να εξελιχθούν δεν θα είχαν...
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΟΥΡΟΣ, Ο ΔΩΝΗΣ, Ο ΜΠΑΚΑΣΕΤΑΣ
Διότι, εδώ που τα λέμε, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Τι σχέση έχει η περυσινή με την εφετινή σεζόν του Τάσου Μπακασέτα. Πού είναι ο Βούρος για τον οποίο τόσος ντόρος έγινε πέρυσι; Γιατί ο Xρήστος Δώνης με την υπέροχη κάθετη πάσα κατέληξε μέσα σε ενάμιση χρόνο από τον Παναθηναϊκό στον τελευταίο Ηρακλή; Πώς και γιατί δεν εμπιστεύθηκε η ΑΕΚ τον Άνταμ Τζανετόπουλο που πήγε να παίξει στον “Γηραιό;” Πού χάθηκε ο Χατζηισαϊας από τον Πανιώνιο στον ΠΑΟΚ; Κι' άλλα, αμέτρητα παραδείγματα μπορούν να καταχωρηθούν σ' αυτή την κατηγορία.
Το σημειώσαμε: έχει τα πάνω και τα κάτω της η ζωή και το ποδόσφαιρο. Δεν έχουν όλοι το ταλέντο, την τύχη και την εργατικότητα (αυτή η τριάδα είναι ο ιδανικός συνδυασμός) ενός Παπασταθόπουλου που ψηφίζεται Νο 1 αμυντικός της Bundesliga στον πρώτο γύρο και ενός Μανωλά, του οποίου η τιμή κυμαίνεται μεταξύ 35-45 εκατ. Ευρώ. Όμως ειδικά σ' αυτή την περίοδο των ισχνών αγελάδων είναι σαφώς προτιμότερο για τους “μεγάλους” να βρουν την ισορροπία στο ρόστερ και τις ευκαιρίες που παρέχουν στους νέους. Είναι σχεδόν απαίτηση και όχι “ευκαιρία” για τους “μεσαίους” και “μικρότερους” να επενδύουν περισσότερο στα ταλέντα που οι ίδιοι παράγουν ή ανακαλύπτουν στο εξωτερικό. Η επόμενη σεζόν ίσως είναι η πρώτη της εμφανούς αλλαγής πολιτικής πολλών συλλόγων, μετά από την εφετινή δειλή, μικρή “στροφή”...
* Follow me on Twitter: Seretinio
photo credits: www.tourettephoto.com