Το πρώτο GREXIT τσούζει

Ο νόμος του Μέρφι λοιπόν, στην απόλυτη εφαρμογή του. Από τα παιχνίδια που λες "ό,τι και να κάνεις, δεν νικάς απόψε".

Η εθνική Ελλάδας του Μέρφι στα νησιά Φερόε: "Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει". Θέλετε κι άλλα; Αντιγράφουμε:

• Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται.

• Τα πάντα διαρκούν περισσότερο χρόνο από όσο νομίζεις.

• Αν από διάφορα πράγματα, ένα έχει την πιθανότητα να πάει στραβά, θα είναι αυτό που θα δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ζημιά.

• Αν ξέρεις ότι υπάρχουν μόνο 4 δυνατοί τρόποι για να πάει κάτι στραβά και φροντίσεις να τους προλάβεις, τότε αμέσως θα εμφανιστεί και ένας πέμπτος.

• Όποτε ξεκινάς να κάνεις κάτι, πρέπει πρώτα να γίνει κάτι άλλο.

• Κάθε λύση γεννάει ένα καινούριο πρόβλημα.
  

Όλα αυτά, σε ένα 90λεπτο, στο οποίο η Ελλάδα άξιζε βάσει ευκαιριών τη νίκη. Δοκάρια, "μελέ", προβολές, άστοχα σουτ, εκνευρισμός – καθυστερήσεις – αντεπίθεση, γκολ, τέλος. Ναι, από τα Νησιά Φερόε, για να είναι και μεγαλύτερο το μπαμ! Ετσι, για να το θυμόμαστε για πάντα, βρε αδερφέ! Το τέλος μ’ αυτό το 2-1, σηματοδοτεί το πρώτο GREXIT μετά από 10 χρόνια.

Από το Μουντιάλ του 2006. Και σίγουρα της άξιζε της Εθνικής αυτό το τέλος. Όχι για τη σημερινή απόδοσή της, την αστοχία, τα τρεξίματα ερασιτεχνικού επιπέδου στον κεντρικό άξονα, τα λάθη στην άμυνα, το σφάλμα του Μαρκαριάν που δεν έπαιξε ΠΟΤΕ με δύο επιθετικούς μέσα στην περιοχή με αντίπαλο έναν κίπερ που ανάθεμα κι αν μπλόκαρε μια φορά τη μπάλα σε ολόκληρο το ματς.

Το άξιζε αυτό το κακό τέλος η Ελλάδα. Και οι παίκτες για την απόδοσή τους συνολικά στα έξι παιχνίδια της προκριματικής φάσης και οι παράγοντές της για τη διάλυση του οικοδομήματος που χτίστηκε με κόπο στη διάρκεια 10 ετών και διαλύθηκε το καλοκαίρι του 2014.

Ο οπαδός του Ολυμπιακού που λοιδορεί, ας θυμηθεί τις νίκες επί της Γιουβέντους και της Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο οπαδός του Παναθηναϊκού που ειρωνεύεται, τα 0-1 στο Αμστερνταμ και το Οπόρτο. Ο φίλος της ΑΕΚ που σιχτιρίζει, τη νίκη επί της Μίλαν και την ισοπαλία στο Μπερναμπέου.

Ο ΠΑΟΚτσής που γελά, το έπος του Χάιμπουρι, τον θρίαμβο στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Φίγκο, τον Ραούλ, τον Ζιντάν, τον Ανρί, τον Νέτβεντ. Όλους όσοι είχαν βρεθεί το 2004 στη θέση των παικτών της σημερινής εθνικής Ελλάδας, που αγωνίζονται στην Μπουντεσλίγκα, το Καμπιονάτο, την Πορτογαλία, την Αγγλία, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό. Για εμάς τους υπόλοιπους, θα μας επιτρέψετε, θαρρώ, να στενοχωριόμαστε.

Από ρόδο βγαίνει αγκάθι και απ΄ αγκάθι βγαίνει ρόδο, λένε. Η εκτός έδρας νίκη της Ουγγαρίας επί της Φινλανδίας το απόγευμα, είχε ήδη ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες πρόκρισης και τα δύο "copy paste" γκολ του (black χιουμοράκι τέτοιες ώρες…) δικηγόρου με τον δάσκαλο (σέντρα από την αριστερή ελληνική πλευρά – σουτ του "κρυφού" εντός περιοχής) έγραψαν ανεξίτηλα μια σπουδαία ποδοσφαιρική ιστορία.

Ιστορία θλίψης για εμάς, ιστορία δόξας για τα άτεχνα παλικαράκια που είχαν σθένος – αντοχές – τύχη – καθαρό μυαλό. Αυτά έλειψαν από την Ελλάδα σήμερα και συνολικά σ’ αυτή την πορεία της.

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε όμως! Κατά τη γνώμη μου, με τον Σέρχιο Μαρκαριάν στον πάγκο πρέπει να γυρίσει η σελίδα. Και με τον Γιώργο Καραγκούνη και με ανθρώπους που δεν έχουν μόνο γνώμη (οι γύρω – γύρω), αλλά και γνώση του αντικειμένου "ποδόσφαιρο" και του μηχανισμού βάσει του οποίου μπορεί να οδηγηθεί μια εθνική Ελλάδας σε επιτυχίες.

Έντεκα χρόνια μετά από την κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ήρθε απόψε η κατάμαυρη σελίδα της. Υπεύθυνοι είναι ΟΛΟΙ, με διαφορετικό μερίδιο ευθύνης. Επειδή, ωστόσο, στους παίκτες πιστώνεται πάντα (σωστά!) το μεγαλύτερο κομμάτι των επιτυχιών, σ’ αυτούς ανήκει και το μεγαλύτερο βάρος για τη μεγαλύτερη έκπληξη της προκριματικής φάσης του Euro 2016.

Οι προσωπικότητες έλειψαν, ελάχιστοι προσπάθησαν να πάρουν στους ώμους τους σοβαρά την ευθύνη, ώρα σταδιακά για restart. Μαγικό ραβδί δεν υπάρχει, ούτε κάποια κίνηση "ματ". Ένα – ένα έρχονται όλα. Βήμα – βήμα, τουβλάκι – τουβλάκι. Ας ξεκινήσουν όλοι από την περίφημη "mentality" στις Ακαδημίες κάθε συλλόγου και τα υπόλοιπα τα βλέπουμε εν συνεχεία…

• Follow me on Twitter: Seretinio