Δυστυχώς ή ευτυχώς για τον ίδιο, αυτός ο Παναθηναϊκός είναι σε μεγάλο βαθμό ομάδα «ψυχολογίας». Είχε φανεί στον περυσινό εκκωφαντικό του δεύτερο γύρο, με κορύφωση το 4-1 στον τελικό Κυπέλλου. Φάνηκε και στο σερί του εφετινού β΄ γύρου, μέχρι την ήττα από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Αν κάνει δυο – τρία διαδοχικά καλά ματς - τρίποντα παίρνει φόρα. Και το σημερινό 2-0 επί του ΠΑΟΚ φαινόταν από το πρώτο δεκάλεπτο πώς θα κυλήσει. Μάλλον το είχε καταλάβει και ο «Γου – Χου», ο οποίος άφησε στον πάγκο Ρατς, «Παπ», Μακ σε ένα ματς που ήξερε προκαταβολικά πως δεν θα είχε στη διάθεσή του και τους Τζιόλη – Αθανασιάδη. Δεν ξέρω αν θα έχανε τόσο «σβηστά» ο ΠΑΟΚ αν αγωνίζονταν και οι πέντε βασικοί του, αλλά την ευκαιρία του στην Τούμπα την έχασε την προηγούμενη Τετάρτη. Η πρωτιά στα πλέι οφ τελείωσε με την κεφαλιά του Στάθη Ταυλαρίδη και σήμερα ήταν απλώς η ημέρα για τα επινίκια, τα κερασάκια των Μαυρία – Καρέλη, τα πανηγύρια και τα πράσινα χαμόγελα.

Γκολ: 9-0. Νίκες: 4-0. Βαθμοί: 16-12 (Αστέρας + ΠΑΟΚ + Ατρόμητος). Ενας Παναθηναϊκός… μπουλντόζας. Μην το ξαναγράφουμε: ο Αναστασίου τους πήρε παραμάζωμα στα πλέι οφ, με εξαίρεση το πρώτο 20λεπτο στην Τρίπολη, όπου και οι παίκτες ψάχνονταν στη νέα ενδεκάδα με το 4-2-2-2 χωρίς φορ και τον Κουτρουμπή αμυντικό χαφ. Τους πήρε χωρίς Πέτριτς (100% προς όφελος του ΠΑΟ η απουσία του τελικά), με τον Μπεργκ ανέτοιμο για 90 λεπτά, με τραυματισμό Κλωναρίδη, με αλλαγή Λαγού – Κουτρουμπή στο «6» (του Μιχαλάκη του Εσιέν), με την τετράδα της άμυνας να παίζει τέσσερα ματς σε δέκα μέρες. Τους πήρε με τις ιδέες του, τα ρίσκα του, την φυσική κατάσταση, τα τρεξίματα, το πρέσινγκ, τη βελτίωση συγκεκριμένων παικτών και το «κόλπο» με το δίπολο συντήρηση/δοκιμές στα πέντε τελευταία ματς τηςregularseason. Από τότε είχε βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο «μπουλντόζα» για τα πλέι οφ, ώστε ο Παναθηναϊκός να παρουσιαστεί με περισσότερες επιλογές και μεγαλύτερη φρεσκάδα σε τουρνουά έξι αγώνων εντός 20 ημερών.

Τα κατάφερε με ρεκόρ βαθμών ως τώρα, με παίκτες – πηγές θετικής ενέργειας. Όχι μόνο ο Νίνης και ο Μαυρίας με τα ισχυρότατα κίνητρα ή ο Κουτρουμπής στον οποίο παρουσιάστηκε μια θαυμάσια – ίσως τελευταία - ευκαιρία. Αλλά και με παίκτες των οποίων το μέλλον στο Τριφύλλι είναι είτε άγνωστο (Καρέλης, Πράνιτς), είτε πιο κοντά στον… πάγκο (Ταυλαρίδης, Μπούρμπος), είτε ακόμη και οριστικά μηδαμινό (Σίλντενφελντ – Ντινάμο Ζάγκρεμπ)!

AOYTΣΑΪΝΤΕΡ ΜΕ ΟΛΟΥΣ

Και επειδή η κουβέντα για την κλήρωση του Ιουλίου και τα πρώτα ευρωπαϊκά ματς φούντωσε, ας το ξεκαθαρίσουμε από τώρα: όποιους παίκτες κι αν αποκτήσει ο Παναθηναϊκός, όποιους παίκτες κι αν πάρουν ή χάσουν στη μεταγραφική περίοδο οι Σαχτάρ, Αγιαξ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μονακό, Μπριζ, οι Πράσινοι θα είναι αουτσάιντερ. Οι τέσσερις συμμετείχαν εφέτος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και η Μπριζ (πέραν της παράδοσης που για μένα παίζει ελάχιστο ρόλο…) αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες από την Ντνίπρο, ένα βήμα πριν από τον ημιτελικό τουEuropaLeague.

Το θετικό για τον Παναθηναϊκό συγκριτικά με την περυσινή περίοδο είναι η διάθεση διοίκησης – προπονητή για ουσιαστική ενίσχυση και ο εκ πρώτης όψεως πολύ γρήγορος προγραμματισμός. Πριν από το Πάσχα ο Αναστασίου με τους Φύσσα – Βόκολο είχαν πάρει τις αποφάσεις τους για τις ανάγκες ενίσχυσης σε σγκεκριμένες θέσεις, για ορισμένες εξ αυτών είχαν και έτοιμες λίστες. Από σήμερα ο Παναθηναϊκός έχει ένα επιπλέον διαπραγματευτικό ατού στα χέρια του όταν θα συζητά με παίκτες και μάνατζερς: τη συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Μπορεί να είναι μεγάλο ρίσκο το οικονομικό «άνοιγμα». Εφόσον, όμως, πέρυσι δεν το πήρε ο Παναθηναϊκός που είχε αποκτήσει μόνο Στιλ, Μπούρμπο, Μπερίσα, Μπούι, ήταν υποχρεωμένος να το πάρει εφέτος. Εφτασε να διεκδικήσει σοβαρά το πρωτάθλημα μόνο και μόνο επειδή «έδεσε» την άμυνά του στον β΄ γύρο με τον Ταυλαρίδη (Νίνης – Μαυρίας δεν βοήθησαν όσο μπορούσαν λόγω τραυματισμών στηνregularseason) και ασφαλώς επειδή πλέον είχε ένα ματς/εβδομάδα. Τι θα μπορούσε να συμβεί με αντίπαλο τον εφετινό Ολυμπιακό αν είχε ενισχυθεί περισσότερο το προηγούμενο καλοκαίρι; Δεν το γνωρίζουμε. Το υποθέτουμε.

Ότι ο Παναθηναϊκός, όμως, προσπαθεί κούτσα – κούτσα να πατήσει και πάλι γερά στα πόδια του ως «ευρωπαϊκό»club, δεν είναι υπόθεση. Είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή, στο τέλος της τρίτης σεζόν με τον Αλαφούζο στο τιμόνι, δεν μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα απολύτως με την εικόνα διάλυσης που παρουσίαζε την πρώτη σεζόν, με τους τέσσερις προπονητές, την έκτη θέση στο πρωτάθλημα και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη λόγω μη αδειοδότησης.

·Follow me on Twitter:Seretinio