Το στοίχημα του Μαρίνου
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το στοίχημα του Μαρίνου Ουζουνίδη με τον εαυτό του και τις τεράστιες διαφορές στη συνεργασία του με την ΑΕΚ συγκριτικά με τη θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Αν ανατρέξει κάποιος στην προπονητική καριέρα του Μαρίνου Ουζουνίδη θα διαπιστώσει ότι το μοναδικό "κενό" του είναι το εξάμηνο του 2016. Όταν, έχοντας συμφωνήσει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη μετά από 1,5 χρόνο στον Πανιώνιο, αποφάσισε να δεχθεί την πρόταση του Ολυμπιακού που έψαχνε λύση στην μετά "Βίκτορ Σάντσεθ" εποχή.
Ήταν το καλοκαίρι της φυγής του Μάρκο Σίλβα. Τελικά ο Ολυμπιακός συνεργάστηκε με τον Πάουλο Μπέντο και ο Ουζουνίδης έμεινε στα "πιτς", σε μια από τις λίγες συγκριτικά με τη θητεία του Σωκράτη Κόκκκαλη περιπτώσεις, στις οποίες το αφεντικό των Ερυθρόλευκων ανησύχησε έντονα για την αρνητική επιρροή των οπαδών στην ομάδα και αποφάσισε να "κόψει" αυτή την πρόσληψη.
ΑΕΚ, Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ
Ο Ουζουνίδης έκοψε το ποδόσφαιρο το 2003 στον ΑΠΟΕΛ, ανέλαβε την αμέσως επόμενη σεζόν τους Καππαδόκες Αλεξανδρούπολης στον τόπο του και δεν σταμάτησε να εργάζεται ούτε μία σεζόν! Βοηθός στην Ξάνθη και μετά ΑΠΟΕΛ, ΑΕΛ, Ηρακλής, Ξάνθη, Πλατανιάς, Εργοτέλης, Πανιώνιος, Παναθηναϊκός, non stop! Αυτό το καλοκαίρι, το είχε πάρει απόφαση. Αν δεν έβρισκε κάτι που θα τον ερέθιζε επαγγελματικά, θα ξεκουραζόταν. Δεν θα συνεργαζόταν με ομάδα κατώτερη της εξάδας. Στην πραγματικότητα, δεδομένου ότι οι πάγκοι του Ατρομήτου και του Αστέρα ήταν εξ’ αρχής κλειδωμένοι με Κάναντι και Παντελίδη, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός είχε προσλάβει τον Πέδρο Μαρτίνς πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος και ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου έκανε σούπερ φινάλε, μοναδική ελληνική προοπτική ήταν η ΑΕΚ. Το εξωτερικό το σκεφτόταν περισσότερο είναι η αλήθεια…
Ο Ολυμπιακός τον είχε κλείσει, η Ένωση τον σκέφτηκε μετά τον Κετσπάγια όταν πήρε τον Μοράις, ο Παναθηναϊκός τον πήρε, ο Λούμπος Μίχελ συζήτησε μαζί του πέρυσι το καλοκαίρι προτού πάρει τον Στανόγεβιτς: η δουλειά του στον Πανιώνιο και το προφίλ του σοβαρού δουλευταρά "εξαργυρώθηκαν" άμεσα. Μα τώρα, ενάμιση χρόνο μετά από την πιο ταραχώδη περίοδο στην ιστορία του Τριφυλλιού, ο Ουζουνίδης καλείται να εργαστεί για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια σε μια ομάδα πρωταθλητισμού υπό νορμάλ συνθήκες και κανονική λειτουργία. Είχε πάρει στα 39 του πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΕΛ, θα το διεκδικήσει εκ νέου στα 49 του. Συνεργαζόμενος με τον ιδιοκτήτη με τον οποίο ίσως ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον!
ΑΝ Ο ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ, ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ
Προερχόμενος από σεζόν στην οποία χρησιμοποίησε ως σέντερ φορ τον Χρήστο Δώνη και υποχρεώθηκε να αλλάξει την ομάδα του δύο φορές, ο Ουζουνίδης δεν "στραβώνει" ούτε με τον Λάζαρο, ούτε με τον Αραούχο, ούτε με τον Γιόχανσον. Έχει περάσει τόσα πολλά στον Πανιώνιο και στον Παναθηναϊκό, έχει σταθεί όρθιος απέναντι σε τόσο μεγάλη φθορά, που δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά. Έχει ατσαλωθεί με την αυτοπεποίθηση του προπονητή που τα κατάφερε με απλήρωτους παίκτες και δύσπιστους οπαδούς, έχει αποδείξει τι μπορεί να καταθέσει στο χορτάρι στον περυσινό β' γύρο όταν ακόμη ο Παναθηναϊκός δεν είχε διαλυθεί, ξεχειλίζει από κίνητρα εφήβου, αιμοδοτείται και αναπνέει με έναν ιδιότυπο επαγγελματικό εγωισμό στα δύσκολα.
Δεν θα του ταίριαζε του Ουζουνίδη να πάει σε ομάδα – "φαβορί". Θα του άρεσε, αλλά δεν θα του ταίριαζε. Μαθημένος στα δύσκολα είναι. Και στην ΑΕΚ, για της οποίας το ρόστερ έχει καλή άποψη, μεγαλύτερος σύμμαχός του θα είναι ο Μελισσανίδης: αν ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ήταν προπονητής, θα ήταν ο Ουζουνίδης!
Ένα ραντεβού αρκούσε. "Παλαιάς κοπής" αμφότεροι σε πολλά. Της "πιάτσας" και της δουλειάς άνθρωποι. Πανέξυπνοι, πείσμονες, ευέλικτοι, winners, αποτελεσματικοί. Χωρίς social media, χωρίς συνεντεύξεις, μοιάζουν "παλαιομοδίτες" αλλά τρέφονται από τα οράματά τους και το πνεύμα νικητή. Μέλη της μικρής ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας εδώ και χρόνια. Με αμέτρητους κοινούς κώδικες. Ξεκίνησαν από πολύ χαμηλά, έφτασαν πολύ ψηλά. Πολλά χρόνια και χιλιόμετρα στα αλώνια, όπως οι περισσότεροι. Αυτοί οι δύο, όμως, δεν τα ξεχνούν... Και αν δεν στραβώσει το πράγμα, ίσως να τον δούμε περισσότερο από δύο σεζόν στην ΑΕΚ. Δεν αλλάζει εύκολα συνήθειες, ούτε εκείνος, ούτε ο Μελισσανίδης. Δεν είναι άνθρωποι των πολλών αλλαγών και αν ταιριάξουν τα χνώτα τους με ορισμένους ανθρώπους, δύσκολα τους αποχωρίζονται…
ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΑΕΚ ΤΟΥ ΧΙΜΕΝΕΘ
Ο Ουζουνίδης πιθανότατα δεν θα λατρευτεί από την κερκίδα όσο στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κάποια στιγμή ανησύχησε ότι… υπερταυτίστηκε ως επαγγελματίας. Όμως το "58%-42%" υπέρ του γκάλοπ στο Sport24.gr είναι μια ελάχιστη ένδειξη για το θετικό "κλικ" στους φίλους της Ένωσης, μετά το διαζύγιο με τον Μανόλο, του οποίου την τακτική στα εφετινά ευρωπαϊκά ματς της Ένωσης εξήρε ουκ ολίγες φορές ο Μαρίνος στους στενούς συνεργάτες του.
Του άρεσε η ΑΕΚ. Η ταυτότητά της, η μαχητικότητά της, η διάρκειά της, το "never give up" πνεύμα της, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούσε στα δύσκολα, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζε την πίεση, η διαχείριση υλικού από τον Χιμένεθ. Πίστευε ότι στο δημιουργικό/παραγωγικό σκέλος μπορούσε να πετύχει πολύ περισσότερα στα ματς του πρωταθλήματος, αλλά καθόλου δεν υποτιμούσε το άγχος και το "πρέπει" της κατάκτησης του τίτλου, που είχε διαχυθεί στην ομάδα από τον Ιανουάριο και έπειτα, μετά το 1-2 στο "Γ. Καραϊσκάκης".
ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ "ΑΣΥΛΙΑ", ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
Ξέρει ότι στην Ένωση δεν θα έχει την "ασυλία" που απόλαυσε από media και οπαδούς στον Παναθηναϊκό. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποκλειστεί από τη Λαμία στο Κύπελλο, να φάει τρία από τον Λεβαδειακό, να κάνει την πρώτη εκτός έδρας νίκη του στον β' γύρο και για όλα να φταίει ο… Αλαφούζος. Μα, από την άλλη, ξέρει ότι δεν θα βρεθεί κανένας "Κουλιμπαλί" να του λέει "κόουτς, εγώ δεν θα παίξω τον τελευταίο μήνα". Δεν θα παρακαλάει κανέναν για τις πληρωμές. Δεν θα έχει εσωτερικό "πόλεμο" επειδή δεν είναι "yes man". Δεν θα κάνει ταυτόχρονα τον πρόεδρο, τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή...
Αν θα πάρει πρωτάθλημα και Κύπελλο στην ΑΕΚ ο Ουζουνίδης; Ουδείς το γνωρίζει. Όμως για ένα να είμαστε όλοι βέβαιοι. Αυτό που θα μας παρουσιάσει, δεν θα μας απογοητεύσει. Ο πήχης είναι πια πολύ ψηλά με ομάδα πρωταθλήτρια και Ευρώπη, αλλά ο κόουτς τα έχει βγάλει πέρα υπό πολύ πιο δύσκολες εργασιακές συνθήκες. Όχι μόνο στον Παναθηναϊκό. Το στοίχημά του είναι να αποδείξει ότι "μπορεί" και στα μεγαλύτερα. Και, ναι, είναι δυσκολότερο απ' αυτό που κλήθηκε να αντιμετωπίσει εφέτος σε μια ρημαγμένη ομάδα που θα είχε υποβιβαστεί αν δεν άλλαζε ο σχετικός κανονισμός της ΕΠΟ…
Photo Credits: Georgia Panagopoulou / Tourette Photography