Το "stop" και το απίθανο στο Φάληρο
Ο Γιάννης Σερέτης κοιτάζει με τον μεγεθυντικό φακό του Αϊντχόφεν προς το Φάληρο και το μεθαυριανό ντέρμπι, αναλύοντας τα δεδομένα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Ναι, αυτό το χθεσινό στην Ολλανδία ήταν ένα “stop στην κατηφόρα”. Hχηρό, πειστικό. Χειρόφρενο. Ένα βροντερό «ως εδώ» στον Παναθηναϊκό! Για τους εαυτούς τους και τους οπαδούς τους. Για κανέναν άλλο! Θα βοηθήσει να πιστέψουν περισσότεροι οι παίκτες στις δυνατότητές τους και στον προπονητή τους.
Και αντιστρόφως! Διότι πολλοί – και ήταν σαφές – είχαν χάσει μέρος της εμπιστοσύνης τους σε άτομα και σύνολο, λόγω των επαναλαμβανόμενων προβληματικών ή και απαράδεκτων εμφανίσεων εναντίον κατώτερων ομάδων.
Ορισμένες εκ των οποίων κατά τον Αναστασίου παίζουν «αντιποδόσφαιρο» επειδή «κλείνονται» και κάνουν καθυστερήσεις. Αν δεχθούμε, όμως, για την οικονομία της συζήτησης, ότι κάπως έτσι έπαιξαν ο ΟΦΗ και η Καλλονή, δεν έπαιξαν έτσι ο Λεβαδειακός και ο Πανιώνιος, η Νίκη Βόλου και ο Πλατανιάς, τον οποίο ο Παναθηναϊκός νίκησε με δυο γκολ – «δώρα», σαν κι αυτά που ο ίδιος κάνει χαρίζει συχνά – πυκνά στους αντιπάλους του. Ούτως ή άλλως, όπως είπε ο κόουτς, « είναι δικό μας πρόβλημα να το λύσουμε».
Και η αλήθεια είναι ότι για να κάνει αναστροφή προς την ανηφόρα και πάλι το πράσινο όχημα, καλείται να κάνει την ολική επαναφορά εκεί όπου άρχισε το περυσινό πάρτι του β΄ γύρου. «Ολική επαναφορά» μια ομάδα που θέλει να λέει ότι προσπαθεί για πρωταθλητισμό, δεν μπορεί να κάνει μετά από αποτυχίες, ήττες και κακή απόδοση με ένα τρίποντο επί της Νίκης Βόλου, μια νίκη στο Κύπελλο και ένα «διπλό» στα Χανιά. Αυτά τα αποτελέσματα είναι θετικά, αλλά απλώς «ισορροπούν» και προσφέρουν χρόνο όταν προκύπτουν διαδοχικά.
Πραγματικό «restart» γίνεται μόνο σε «βαριά» ματς. Όπως το είπε τις προάλλες στο «group therapy» ο Μπεργκ: « Χρειαζόμαστε μια μεγάλη νίκη». Δεν έγινε χθες στο Αϊντχόφεν γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν φοβισμένος στο πρώτο ημίχρονο απ’ όλα όσα είχαν προηγηθεί. Διότι έψαχνε τα πατήματά του σ’ ένα σχήμα, στο οποίο ουδέποτε είχαν ξαναπαίξει όλοι μαζί (Δώνης αμυντικός χαφ με Μπούι – Ζέκα «εσωτερικούς» μέσους, και Πράνιτς – Ντίνα (Ατζαγκούν) να υποστηρίζουν και τον φορ Κλωναρίδη και τη μεσαία γραμμή: το γνωστό «Christmas tree», το 4-3-2-1, που είχε μεγαλουργήσει πέρυσι στο Φάληρο. Χωρίς Μέντες, όπως και μεθαύριο. Με Λαγό τότε αμυντικό μέσο, Πράνιτς – Ζέκα «εσωτερικούς» και Ατζαγκούν – Αμπέντ πίσω από τον Μπεργκ να τρέχουν παντού σαν τρελοί. Δεν πήρε το τρίποντο χθες ο Παναθηναϊκός και διότι δεν ισοφάρισε νωρίτερα στο β΄ μέρος παρότι θα μπορούσε σε τρεις περιπτώσεις (δύο Ατζαγκούν, μία Καρέλης). Θα είναι πολύ δύσκολο να συμβεί μεθαύριο στο Φάληρο.
Ο Ολυμπιακός το θέλει, το ζητά πολύ περισσότερο από πέρυσι αυτό το ντέρμπι. Όχι επειδή… το είπε ο Μαρινάκης που θυμήθηκε το περυσινό πάθημα, πάλι μετά από εκκωφαντική «ευρωπαϊκή» νίκη, επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Μάρτιο. Αλλά επειδή ο ΠΑΟΚ είναι επικεφαλής. Επειδή το πρωτάθλημα όχι μόνο δεν έχει «τελειώσει» όπως πέρυσι (από τον… πρώτο γύρο), αλλά μπορεί να «τραβήξει» πολύ εφέτος αν ο Δικέφαλος φανεί αξιόπιστος στα εκτός έδρας παιχνίδια του και δεν κλυδωνιστεί έντονα στις ήττες που κάποτε θα έρθουν και στο πρωτάθλημα. Κυρίως: επειδή ο κάθε παίκτης του Ολυμπιακού δεν θα σκέφτεται ότι σε τέσσερις μέρες παίζει την πρόκρισή του στον προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ! Ισως και επειδή πολλοί από τους τωρινούς παίκτες του δεν έχουν κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα, θα έχουν έξτρα κίνητρο. Σίγουρα επειδή και ο Μίτσελ θα έχει μάθει από το περυσινό σφάλμα του, όταν χρησιμοποίησε την ίδια ενδεκάδα με το 2-0 επί της Γιουνάιτεντ. Και σίγουρα επειδή ο Παναθηναϊκός, είναι ο… Παναθηναϊκός. Τελεία και παύλα.
Όχι μόνο ο «αιώνιος αντίπαλος». Αλλά και ο μοναδικός μπαγάσας που έχει κατορθώσει να φύγει τρεις διαδοχικές σεζόν αήττητος από το Φάληρο. Εκεί όπου υποκύπτουν σχεδόν όλοι Ελληνες και ξένοι, εκείνος μένει όρθιος! Δεν φοβάται! Ούτε όταν έχασε Σισέ και Ζιλμπέρτο: 1-1 με γκολ Ζέκα, δοκάρι Λέτο και φοβερό Καπίνο. Ούτε στην προπέρσινη καταστροφική σεζόν με αλλαγή τεσσάρων προπονητών και τον Γιάννη Βονόρτα στον πάγκο: 1-1 με γκολάρα του Φιγκερόα. Ούτε πέρυσι με τον Ολυμπιακό ήδη πρωταθλητή, στην αυλόπορτα των «8» του Τσάμπιονς Λιγκ: 0-3. Και πριν απ΄ αυτά ήταν το «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη» με τα διαιτητικά αίσχη και τις καταγεγραμμένες συνομιλίες για την προστασία του ρέφερι Καλόπουλου και του επόπτη Τρύφωνα, σε μια από τις πλέον ιστορικές ποδοσφαιρικές «ληστείες» του ελληνικού πρωταθλήματος.
Ουσιαστικά η τελευταία νίκη των Ερυθρόλευκων επί του Παναθηναϊκού στο Φάληρο καταγράφεται πριν από πέντε χρόνια! Στις 29 Νοεμβρίου 2009. Με τις γκολάρες και τα «πιστόλια» του Μήτρογλου. Εκείνο το 2-0 επί του «πολυμετοχικού» που τελικά είχε κατακτήσει το νταμπλ, στη χειρότερη σεζόν της πρόσφατης «ερυθρόλευκης» ιστορίας. Με Ζίκο και Τεν Κάτε στους δύο πάγκους! Και είναι ο Μητρο-γκόλ ο μοναδικός που έχει… απομείνει μεταξύ όλων όσων είχαν αγωνιστεί τότε στο ντέρμπι!
Ο Ολυμπιακός είναι το αναμφισβήτητο φαβορί. Εχει ποιότητα, έδρα, καλώς εννοούμενη «τρέλα» για τη νίκη, βάθος στον πάγκο, ψυχολογία, αυτοπεποίθηση, κίνητρα. Αν φύγει ο Παναθηναϊκός αλώβητος ΚΑΙ ΤΩΡΑ από το Φάληρο, θα είναι τεράστια έκπληξη. Θα αρχίσουμε να μιλάμε (όπως στο μπάσκετ) για κόμπλεξ του Ολυμπιακού εντός έδρας με τον Παναθηναϊκό (γιατί εκτός έδρας τα καταφέρνει καλύτερα με νίκες στο ΟΑΚΑ και στη Λεωφόρο!). Μα ακριβώς επειδή είναι… τόσο απίθανο να συμβεί, αν το κατορθώσουν οι μπέμπηδες του Αναστασίου χωρίς Μπεργκ και Μέντες, η ολική επαναφορά θα είναι κάτι χειροπιαστό για το Τριφύλλι, δεδομένης και της επιστροφής του Σουηδού σε 10 – 15 μέρες…
Follow me on Twitter: Seretinio
