Το θέμα δεν είναι ο Καραγκούνης
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την κατάληξη του σίριαλ με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Καραγκούνη και το Νο 1 εμπόδιο του Παναθηναϊκού ενόψει των δυο πρώτων «ευρωπαϊκών» αγώνων του.
Τα επιχειρήματα όσων … ψήφιζαν «ναι»και «όχι» στο ενδεχόμενο μεταγραφής του Γιώργου Καραγκούνη στον Παναθηναϊκό, τα είχαμε καταγράψει εδώ: ( Ναι ή όχι στον ΠΑΟ ο Καραγκούνης;).
Ως προς το «ποδοσφαιρικό» σκέλος, η χρησιμότητα της μεταγραφής είναι κάτι συζητήσιμο. Απλώς, να θυμόμαστε ότι – από τη μια πλευρά - δεν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό του Ζιλμπέρτο Σίλβα αλλά για τον Παναθηναϊκό του Ζέκα και πως – από την άλλη πλευρά - ο «Κάρα» δεν είναι 32, αλλά 37 ετών. Ο καθένας μπορεί με επιχειρήματα να τεκμηριώσει την «υπέρ» και «κατά» άποψή του. Ως προς το «ηθικό» μέρος της ιστορίας επίσης ο καθένας μπορεί να επιχειρηματολογήσει, αν και στην πραγματικότητα όταν μιλούν δυο άντρες, μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν 100% τι και πώς το έχουν πει. «Εταιρικά», το θέμα εξελίχθηκε σε ένα μεγάλο σφάλμα του Παναθηναϊκού για δεκάδες λόγους που έχουν καταγραφεί από πολλούς, ως προς τον χειρισμό της υπόθεσης. Και εκεί εντοπίζεται για μένα η ουσία του ζητήματος.
Ο Καραγκούνης και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσουν την πορεία τους. Ανέκαθεν ήμουν αντίθετος στην απολυτότητα της βαρδινογιάννειας φράσης «το μοναστήρι να’ ναι καλά». Εκτιμούσα πάντα και εξακολουθώ να θεωρώ πως το αυτονόητο είναι πασιφανές για τις ομάδες που είναι πάνω από τα πρόσωπα, αλλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι πως τα πρόσωπα δημιουργούν την ιστορία των ομάδων και ασφαλώς δεν είναι όλοι ίδιοι.
Η μεταγραφή του Καραγκούνη στον Παναθηναϊκό θεωρήθηκε από όλους πλην του Νταμπίζα που πίστευε και πιστεύει στην συνδρομή που θα έδινε ο παίκτης σε γήπεδο και αποδυτήρια, ως μια οικονομική «πολυτέλεια» για τον «μνημονιακό» Παναθηναϊκό και ως ένας «κίνδυνος», όπως αποτυπώθηκε και στην κομψά «διπλωματική» θέση της ΠΑΕ.
Προτιμήθηκε το «μακριά και αγαπημένοι» με τελική απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου και μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί κάποια αντίδραση από τον Γιάννη Αναστασίου. Τα εν οίκω μη εν δήμω, βεβαίως, και αυτό είναι το ορθόν. Αν ήξερα τι είχε συζητήσει ο Αναστασίου με τον Καραγκούνη πριν από το Μουντιάλ και τι συζήτησε με τον Αλαφούζο προτού πετάξει η αποστολή για την Πολωνία για τα μεταγραφικά θέματα, θα είχα καθαρή εικόνα. Δεν ξέρω, άρα η εικόνα αυτή είναι θολή. Ο Καραγκούνης, πολύ πιο «χαλαρός» από το 2012, όταν φοβόταν ότι θα μπορούσε να διακοπεί «βιαίως» η καριέρα του και θα ακυρωνόταν η όποια προσπάθειά του για να πάρει μέρος στα προκριματικά και στο Μουντιάλ, μπορεί ακόμη και να κρεμάσει τα παπούτσια του αν δεν βρει αυτό που θέλει. Ο Παναθηναϊκός θα κρατήσει τον Πράνιτς και θα ψάξει να βρει τον συνδυασμό «νέος – παραγωγικός – διπλοθεσίτης – ποτισμένος με κίνητρα» μέσος.
Και το ουσιώδες παραμένει πως σ΄ αυτή την, όντως ιδιάζουσα λόγω του παρελθόντος Αλαφούζου – Καραγκούνη σχέση, η απόφαση δεν ανήκει στον καθ ύλην αρμόδιο για τον σχηματισμό του ρόστερ της ομάδας, δηλαδή τον τεχνικό διευθυντή. Αυτόν για τον οποίο στην αρχή της περυσινής αγωνιστικής περιόδου ο πρόεδρος της ΠΑΕ ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με μερίδα οπαδών, αυτόν που έχει στηρίξει ποικιλοτρόπως η διοίκηση τον τελευταίο χρόνο, αυτόν για τον οποίο απόλαυσε και τα εύσημα της επιλογής της από κοινό και media στο τέλος μιας σχεδόν απόλυτα επιτυχημένης σεζόν για ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό. Αν ήταν εξαίρεση και… τέλος η περίπτωση Καραγκούνη ή η αρχή μιας διαφορετικής συγκριτικά με τον προηγούμενο χρόνο εταιρικής λειτουργίας στον Παναθηναϊκό, θα φανεί εν καιρώ…
Y.Γ. Ακόμη και «μεταγραφικά», το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό δεν ήταν ο Καραγκούνης. Η’, αν θέλετε, δεν ήταν το πιο σημαντικό. Το θέμα είναι ότι τρεις εβδομάδες πριν από το πρώτο από τα δύο ευρωπαϊκά ματς τριών εκατομμυρίων ευρώ στον γ΄ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ (το αντίστοιχο Μάδεργουελ – Παναθηναϊκός 0-2 με Μπουμσόνγκ – Μαυρία πριν από δύο χρόνια για να καταλαβαινόμαστε, με τη διαφορά ότι δεν… υπάρχει Μάδεργουελ στις υποψήφιες αντιπάλους), ο Παναθηναϊκός…
α) κάνει προετοιμασία χωρίς τον στόπερ – ηγέτη του και ο Αναστασίου, όπως φάνηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του, έχει τον Μέντες στο μυαλό του για το πρώτο «ευρωπαϊκό» ματς
β) δεν έχει ξεκαθαρίσει το θέμα του Αμπεϊντ και ο Πράνιτς επιστρέφει στις 10 Ιουλίου
γ) δεν έχει αποκτήσει χαφ, είτε για το 4-2-3-1 που θέλει να εφαρμόσει στα «ευρωπαϊκά» ματς, ούτε για την ενίσχυση ενός ρόστερ με αυξημένες απαιτήσεις και ρεαλιστικό στόχο – όπως είπε και ο προπονητής του – τη συμμετοχή στους ομίλους του Europa League.
δ) έχει πάρει μόνο έναν παίκτη, ο οποίος δεν αναμένεται να… κάνει τη διαφορά (Μπούρμπος) και παραμένει στα πιτς, περιμένοντας την έκβαση της έφεσης του ΟΦΗ στην πρωτόδικη υπέρ του απόφαση, αύριο.
Αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Θα τις κάνει τις κινήσεις, αυτό είναι δεδομένο. Πιθανότατα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Ειδικά αν πωληθεί άμεσα ο Καπίνο με προκαταβολή – «σωσίβιο». Όμως είναι πολύ αμφίβολο αν στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς (29 ή 30 Ιουλίου) θα έχει έστω έναν καινούριο παίκτη στην ενδεκάδα του. Η κλήρωση γίνεται στις 18 Ιουλίου και υποψήφιοι αντίπαλοι είναι οι: Ζενίτ, Λιλ, Κοπεγχάγη, Σταντάρ Λιέγης, Μπεσίκτας.
* Follow me on Twitter: Seretinio