To "τσιπάκι" δεν αλλάζει εύκολα

Τι να σου κάνει και ο Μίτσελ; Ναι, ίσως θα έπρεπε κόντρα στην πιο «σφιχτή» αμυντική γραμμή του πρωταθλήματος (λόγω εμπειρίας παικτών, στυλ παιχνιδιού και ικανοτήτων όλα αυτά ο Ατρόμητος), να παίξει 4-4-2.

Να μην αφήσει τον Μήτρογλου ολομόναχο μέσα στις «δαγκάνες». Να αφήσει στον πάγκο έναν εκ των Μιλιβόγεβιτς/Μανιάτη και να κερδίσει μια θέση ο δαιμόνιος Μπενίτες, τον οποίο θεωρώ απόλυτα ταιριαστό του «Μητρο-γκολ» σε ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά και νομίζω ότι θα αποδειχθεί πολύ πιο χρήσιμος στον Ολυμπιακό από τον Βαλντές και τον Σαβιόλα.

Έβαλε όλους τους «βασικούς». Προφανώς, είχε επιλέξει για rotation το δεύτερο διαδοχικό ντέρμπι. Eντός έδρας με τον ΠΑΟΚ, 70 ώρες μετά το ματς στη Σουηδία. Σωστά. Όχι εκτός έδρας στο Περιστέρι πέντε ημέρες πριν από το παιχνίδι με την Μάλμε. Διότι στο μυαλό του Μίτσελ το ματς με τον Ατρόμητο με τον οποίο τόσο πολύ δυσκολεύτηκε πέρυσι σε 4 ματς, ήταν ντέρμπι. Στο μυαλό των παικτών όμως;

Ο,τι να πει ο εκάστοτε πρόεδρος και προπονητής ομάδας που παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ, το τσιπάκι δεν αλλάζει εύκολα! Από το αλησμόνητο «η Ευρώπη είναι η καύλα μας - το πρωτάθλημα η δουλειά μας,» που είχε πει (λανθασμένα, αλλά με καλό σκοπό, για να αποφορτίσει τους παίκτες) στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού ο Αγγελος Φιλιππίδης πριν από τον προημιτελικό του Kυπέλλου UEFA με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003, μέχρι τη χθεσινή ομιλία του Μαρινάκη στους παίκτες του Ολυμπιακού, η διοίκηση πάντα θα προσπαθεί γι’ αυτό το τσιπάκι. Για τον τωρινό παίκτη του Ολυμπιακού, και δη για τον ξένο, είναι ακόμη πιο δύσκολο.

Πώς να τον πείσεις όταν έχει δει τις διαφορές στις τελικές βαθμολογίες των τριών προηγούμενων πρωταθλημάτων; Πώς να τον πείσεις όταν στο πίσω μέρος του μυαλού του πιστεύει ακράδαντα πως έχει την καλύτερη ομάδα και στο τέλος –ό,τι κι αν γίνει στο μεσοδιάστημα-, θα υπερισχύσει έστω και δύσκολα; Πώς να τον πείσεις όταν έχει καταγεγραμμένο στον σκληρό δίσκο του το παντοτινό επιχείρημα «εντάξει, και η Ρεάλ και η Μπάρτσα και η Μπάγερν και οι αγγλικές ομάδες χάνουν βαθμούς, πώς κάνουν έτσι εδώ;». Πώς να τον πείσεις όταν βλέπει ότι από το Τσάμπιονς Λιγκ αυτή η ομάδα πουλάει αφειδώς ποδοσφαιριστές σε μεγαλύτερα κλαμπ και προηγμένα πρωταθλήματα, ενώ η Σούπερ Λίγκα δεν μπορεί να πουλήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματά της ούτε στην… Κύπρο; Πώς να τον πείσεις όταν ξέρει ότι με νίκη στη Σουηδία «κλειδώνει» την τρίτη θέση στον όμιλο και θέλει να είναι σωματικά και πνευματικά 100% έτοιμος για το αυριανό ματς; Όταν ξέρει ότι με τρίποντο θα χρειάζεται (δεδομένης της νίκης στο τελευταίο εντός έδρας ματς με την αποκλεισμένη σ’ αυτό το ενδεχόμενο, Μάλμε) επιπλέον τρεις βαθμούς σε τρία ματς με "Γιούβε" και Ατλέτικο για να πετάξει έξω μια από τις δύο;

Εδώ, όμως, είναι Ελλάδα, φίλος. Και δη Ολυμπιακός στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πίεση! Είναι καλή η πίεση για τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό. Και τα μπινελίκια του προπονητή και του προέδρου πού και πού (με μέτρο, γιατί χάνουν και το νόημά τους όταν επαναλαμβάνονται), καλό κάνουν. Προφανώς – κρίνοντας από τα λόγια τους - ο Μίτσελ, ο Ρομπέρτο και ο Μαρινάκης δεν θεωρούν ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εναντίον της ομάδας τους. Γι’ αυτό και δεν αναφέρθηκαν στη διαιτησία.

Προφανώς, επίσης, από αυτόν τον Ολυμπιακό υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις για πανηγυρισμούς και στα δύο γκολπόστ. Της Ελλάδας και της Ευρώπης. Λόγω ποιότητας και «βάθους» στο ρόστερ, το οποίο για μένα χωλαίνει μόνο στη θέση των κεντρικών αμυντικών στο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ (όχι ασφαλώς στο επίπεδο της Λίγκας). Όμως το κόστος στον πρώτο γύρο, αν οι διαιτητές υπό την επήρεια του «μηνύματος» Ντάλας συνεχίσουν να παίζουν τον Ολυμπιακό 50-50 (που σημαίνει ότι σε κάποια ματς θα ευνοηθείς και σε κάποια θα αδικηθείς), θα είναι δεδομένο. Φυσιολογικό. Αναμενόμενο.

Αντιθέτως, στον ΠΑΟΚ ο πήχης είναι χαμηλότερος. Εκοψε τις μεγαλοστομίες ο Ιβάν, έγιναν μετρημένες μεταγραφές, η ομάδα δεν έχει τρίτο αυθεντικό στόπερ εκτός από Βίτορ και Κατσικά (Τζαβέλας και Τζιόλης «υπηρεσιακοί»), η «επικίνδυνη» ήττα από την Ζίμπρου μείωσε περισσότερο τις αρχικές προσδοκίες. Όμως ο Αγγελος θέλει να ζεστάνει τη φλόγα! «Τον Μάιο θέλω να είμαστε πρώτοι, όχι τώρα» ήταν η δήλωσή του. Το έχει πει και στους παίκτες, πριν από την ήττα του Ολυμπιακού στο Περιστέρι. Οτι μπορούν εφέτος να πάρουν το πρωτάθλημα. Θέλει να αποτινάξει από την Τούμπα το «ό,τι και να κάνουμε θα το πάρει ο Ολυμπιακός».

Σωστή η λογική του. Βάζει στόχους. Στο σωστό timing. Nα «χωνέψει» ο παίκτης του ΠΑΟΚ ότι πρέπει να τον «πονάει» η εκτός έδρας ισοπαλία με τον «Χ» Πλατανιά και τον «Ψ» Παναιτωλικό. Να την αντιμετωπίζει ως ήττα. Όχι «εντάξει, όλα καλά, δεν χάσαμε, πάμε για το επόμενο». Να κάνει ισοπαλία στην Τούμπα με την Καλλονή και να νιώθει ανόητος και «άδειος» μέσα του επειδή πέταξε δυο βαθμούς. Δυο βαθμούς στη μάχη για τον τίτλο. Όχι γενικώς και αορίστως. Η ισορροπία για την αποφυγή της υπερβολής, ωστόσο, είναι λεπτή. Ειδικά στα περίεργα παοκτσήδικα vibes. Και εκεί είναι δύσκολο να αλλάξει το τσιπάκι. Και στους παίκτες και στους οπαδούς.

Κι αν ο Αγγελος ανέκαθεν είχε πρόβλημα στο rotation κι αν λέγεται ότι η καθημερινή προπόνησή του έχει μέσα της περισσότερο τρέξιμο και λιγότερο ποδόσφαιρο συγκριτικά με όσα «επιβάλλουν» οι σύγχρονοι κανόνες, κι αν υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσο θα αντέξει ως το τέλος αυτό το σχετικά «κοντό» ρόστερ με τα δυο καρπούζια στη μασχάλη, υπάρχει και ο Γενάρης. Οι ρόλοι βρέθηκαν γρήγορα, ο Κάτσε είναι εδώ από την αρχή. Μακ και Ρατς από αριστερά, Σκόνδρας και Σάλπι από δεξιά «κουμπώνουν» ως δίδυμα. Ο Κλάους πυροβολεί ακατάπαυστα. Γκολάσα – «Παπ» - Τζαβέλας – Τζανδάρης – Μαντούρο – Κίτσιου – Μέρτενς – Κουλούρης – Σπυρόπουλος δεν είναι διόλου αμελητέος «πάγκος».

Όμως το «τσιπάκι» του πρωταθλητισμού – το ξέρει καλά ο Αγγελος – μπαίνει σε λειτουργία στο πρώτο, μα αξιολογείται στο δεύτερο μισό της σεζόν. Όταν ο ΠΑΟΚ θα έχει – εκτός απροόπτου – και τουλάχιστον δύο δύσκολα «ευρωπαϊκά» ματς και το Κύπελλο θα έχει προχωρήσει στις φάσεις των νοκ άουτ… Για να τα καταφέρει, θα πρέπει να του δώσει το «χώρο» ο πληρέστερος μα και περισσότερο επιβαρυμένος λόγω Τσάμπιονς Λιγκ, Ολυμπιακός. Και να το ξέρετε: το πρωτάθλημα δεν κρίνεται κυρίως στα ντέρμπι. Αλλά, δεδομένης της ισχύος Τούμπας και Φαλήρου, στα εκτός έδρας παιχνίδια!

Follow me on Twitter: Seretinio