Τσαμπουκάς και προσωπικότητα

Ηταν – που ήταν - “επικίνδυνο” το αυριανό παιχνίδι, έγινε... μπαρούτι. Ο Ατρόμητος απολύτως λογικά έκλεισε τη θύρα 1 (θα έπρεπε να το είχε αποφασίσει το βράδυ της Κυριακής και όχι σήμερα!), ο Παναθηναϊκός αντέδρασε υπό την πίεση των οπαδών του, σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Εχω την εντύπωση πως το παιχνίδι θα αρχίσει χωρίς πρόβλημα. Δεν είμαι σίγουρος αν και πώς θα τελειώσει. Ενα ματς αμφίρροπο, που αρχίζει από το 40%-60%, αλλά βρίσκει τον Ατρόμητο σε πολύ καλύτερο momentum. Ηρεμο, αισιόδοξο, πλήρη.

Μεσαία γραμμή, η δύναμη του Ατρόμητου

Ακριβώς εκεί όπου χωλαίνει ο Παναθηναϊκός (λόγω και των απουσιών Ζέκα – Εβαντζελίστα που θα ήταν βασικοί), εντοπίζεται και η δύναμη πυρός του Ατρόμητου. Στη μεσαία γραμμή. Κυρίως με τον Κεϊτά τον οποίο πήρε από την Καλλονή αντί του Γοδόι και ήταν MVP στη Λεωφόρο, ενώ με την ΑΕΚ υπήρχαν στιγμές που κάλυπτε Γιόχανσον και Μάνταλο μαζί! Δεύτερο βασικό στοιχείο: ΟΛΟΙ οι χαφ του γηπεδούχου είναι ικανότατοι με τη μπάλα στα πόδια. Ούμπιδες, Μπρίτο, Στόιτσεφ, Ουσέρο, Σουμπίνιο (λείπει ο τραυματίας Πίτου Γκαρσία). Και ο Μπίτολο αν αγωνιστεί ως “μέσα αριστερά” (δύσκολο) και όχι ως ακραίος μπακ. Και ο νέος Ματέι, που αποκτήθηκε αντί του Στέφανο Ναπολεόνι και μπορεί να αγωνιστεί ως αλλαγή, όπως εναντίον της Ένωσης. Πολύ “χλωμό” ο Παναθηναϊκός να κυκλοφορήσει περισσότερο τη μπάλα από τον Ατρόμητο στον κεντρικό άξονα. Αν ο Στραματσόνι βάλει τον Πράνιτς μαζί με τον Αμπέντ και τον Εσιέν (με Νάνο ως αριστερό μπακ), θα κερδίσει μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής, πείρα και καλύτερη πάσα, αλλά θα χάσει σε τρεξίματα. Αν επιλέξει έναν εκ των Λουντ – Λαγού με τον Πράνιτς στο αριστερό άκρο της άμυνας, θα κερδίσει ενέργεια και transition, αλλά θα χάσει ποιότητα: μια εύστοχη σέντρα, μια ασίστ, μια “20άρα” αλλαγή παιχνιδιού από πλευρά σε πλευρά.

Ο Ατρόμητος ήταν και θα είναι πιο απειλητικός από την “πίσω” ζώνη και από στατικές φάσεις. Είτε παίξει ο Παπαδόπουλος, είτε προτιμηθεί ο Λε Ταλέκ, βασική δουλειά τους θα είναι να δημιουργούν “τρύπες” και χώρους για τους “από πίσω”. Σε έντεκα ματς πρωταθλήματος με τον Τραϊανό Δέλλα στον πάγκο, ο Ατρόμητος πήρε μόνο δυο γκολ από επιθετικό κι αυτός έχει φύγει. Από τον Στέφανο Ναπολεόνι. Σε δυο εντός έδρας ήττες. Με 1-2. Από Παναθηναϊκό και Πανθρακικό. Τουλάχιστον ο “Νάπο” άφησε στο Περιστέρι “κληρονομιά” την πρόκριση στους “8” με το γκολ στο 94' επί του Πλατανιά... Κατά τα λοιπά; Πρώτος σκόρερ επί Δέλλα είναι ο Νίκος Λαζαρίδης με τρία γκολ (με Ξάνθη, Πανιώνιο, ΠΑΟΚ). Και έπονται οι μέσοι: δύο ο Μπρίτο, από ένα οι Ουσέρο, Ούμπιδες.

Στα “φτερά” μπορεί να βασιστεί ο Παναθηναϊκός

Ο Ατρόμητος καθαρόαιμο εξτρέμ δεν διαθέτει. Έναν είχε – τον Μαρσελίνιο – δεν κατάφερε να τον “κουλαντρίσει” που έλεγε ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει όμως. Οχι τον καλύτερό του, τον Μπουμάλ. Διαθέτει Κλωναρίδη, Καλτσά, Βιγιαφάνιες. Ουδείς εκ των τριών – εδώ που τα λέμε – είναι “παίκτης γραμμής”. Οι δυο Ελληνες ταιριάζουν περισσότερο σε 4-4-2, ο “Βίγια” μπορεί να ανταποκριθεί και ως “δεκάρι”. Όμως σίγουρα οι Πράσινοι μπορούν να αναπτυχθούν καλύτερα από τις πτέρυγες. Όχι λόγω των εξτρέμ τους. Λόγω των ακραίων μπακ τους. Του Μέστο και ενός εκ των Νάνο – Πράνιτς. Μεγάλα παιδιά είναι, ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα και αγωνιστικό εγωισμό έχουν, πείρα άφθονη. Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι αν θα τα “δώσουν” μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Διότι αυτό το ματς θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Στα λίγα λάθη, στις λίγες ευκαιρίες. Θα “ανοίξει” το παιχνίδι μόνο τη στιγμή που θα επιτευχθεί το 1-0 ή το 0-1. Οσο μένει το 0-0, θα είναι μια ωραία παρτίδα σκάκι.

Ντρίμπλα στους “Τουμπακάρηδες”

Για να προκριθεί, βεβαίως, ο Παναθηναϊκός, προτού αποκλείσει τον Ατρόμητο, καλείται να “νικήσει” εσωτερικά την κουβέντα για τον Μάνταλο, τον Δημητρόπουλο, τον Τουμπακάρη, τις αποβολές του Μποτία, του Μιλιβόγεβιτς, του Μπαξεβανίδη και του Ζέκα. “Τουμπακάρηδες” θα υπάρχουν πάντα. Άνθρωποι, δηλαδή, οι οποίοι άλλα θα βλέπουν και άλλα θα υποδεικνύουν κατ' εξακολούθηση σε μια 90λεπτη αναμέτρηση. Δηλαδή, χωρίς να πείθουν τον μέσο φίλαθλο πως πρόκειται περί ενός – δυο σφαλμάτων στη ροή του ματς. Όπως θα υπάρχουν και “Δημητρόπουλοι”. Διαιτητές που σε κάποια παιχνίδια (όχι όλα ασφαλώς) θα βαφτίζουν την κόκκινη – κίτρινη, την κίτρινη – τίποτα και το τίποτα - “επίτευγμα”. Διότι ως “επίτευγμα” ήδη θεωρείται από ορισμένους στους κόλπους της ΚΕΔ ότι αποβλήθηκε παίκτης του Ολυμπιακού στο “Γ. Καραϊσκάκης”.

Δεν είναι τρελοί, ούτε βλέπουν φαντάσματα στον Παναθηναϊκό. Την πραγματικότητα ξέρουν και βλέπουν. Στη διαχείριση των καταστάσεων, όμως, τα κάνουν μπάχαλο αρκετές φορές. Και αυτή η διαχείριση είναι που έκανε απόψε ορισμένα μέλη της ομάδας να σκέφτονται αν θα γίνει ή δεν θα γίνει το ματς. Την ίδια ώρα που ο Ατρόμητος είναι απολύτως συγκεντρωμένος στον στόχο... Θα πρέπει, λοιπόν, να “ντριμπλάρει” τους Τουμπακάρηδες ο Παναθηναϊκός, να ξεφύγει από τη διαιτητική δίνη και να πάει να παίξει ένα ματς “πονηρό”, με όλα τα όπλα που απαιτούνται εκτός από το ταλέντο και τις φυσικές δυνάμεις μιας ποδοσφαιρικής ομάδας: με το μυαλό, με τη συσπείρωση, με την προσοχή, με τον αθλητικό εγωισμό και το ποδοσφαιρικό φιλότιμο, με την προσωπικότητα και τα κίνητρα μιας ομάδας που κινδυνεύει για δεύτερη διαδοχική σεζόν να στερέψει από στόχους και κέφι μόλις από τον Ιανουάριο.

Πέρυσι κατόρθωσε να αποκλειστεί με εντός έδρας ήττα από την Ξάνθη του Λουτσέσκου που έφτασε ως τον τελικό. Εφέτος, όμως, σκοράρει πολύ πιο εύκολα εκτός έδρας. Κι αν βάλει ένα, μάλλον θα τα καταφέρει. Δύο γκολ ο Ατρόμητος του Τραϊανού πέτυχε μόνο μια φορά, στην Ξάνθη...

* Follow me on Twitter: Seretinio