Να το δω από τον Στοχ, ναι. “Κουβαλάει” την τρέλα του. Γυαλίζει το μάτι του. Να το δω από τον Βαλντές, ναι. Kαι το “τετραπλό κοκορέτσι” (clopyright by Antonis Panoutsos ο όρος) όταν στριφογυρίζει σαν αρνί στη σούβλα μετά την πτώση του στον καυγά και το “ταμπεραμέντο”. Να τα δω από τους δυο πρώην συμπαίκτες στον Πανιώνιο Μανιάτη και Τζαβέλλα (που χθες ομολογουμένως ήταν συγκεντρωμένοι περισσότερο στο ποδόσφαιρο παρά σε όλα τα άλλα), ναι. Οταν βλέπω, όμως, τόσα νεύρα, τέτοια ένταση και απώλεια ψυχραιμίας από τους δυο παίκτες που συμπαθώ περισσότερο λόγω χαρακτήρα και εκτιμώ αφάνταστα λόγω ποδοσφαιρικής/επαγγελματικής νοοτροπίας, στις δυο ομάδες, τον Νταβίδ Φουστέρ και τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, τότε κάπου την έχετε χάσει και εσείς τη μπάλα πατριώτες ποδοσφαιριστές!

Τα καταλαβαίνω όλα. Ομως δεν τα δικαιολογώ, ακόμη και στην πώρωση της στιγμής από όλους. Και στο κάτω – κάτω της γραφής, δεν με απασχολούν όλοι το ίδιο. Με απασχολούν περισσότερο αυτοί που εγώ θεωρώ ότι είναι ανώτερου επιπέδου από τους υπόλοιπους. Ανώτερου επιπέδου σε πείρα/ωριμότητα/μυαλό. Για να το κάνω “πενηνταράκια”: δεν θα αξιολογήσω με το ίδιο κριτήριο τον Κυργιάκο με τον Χένρικσεν και τον Αμανατίδη με τον Μέλμπεργκ. Οχι ποδοσφαιρικά. Συνολικά. Αλλες απαιτήσεις έχω από τους “μεν”, άλλες από τους “δε”.

Τι καταλαβαίνω γα τον Νταβίδ; Και το εριστικό (συνολικά) υφάκι του “Κλάους” και την τρέλα της στιγμής και τα (όποια) προσωπικά του σε έναν κακό για τον ίδιο και την ομάδα του δεύτερο γύρο. Τι καταλαβαίνω από τον “Σάλπι”; Και όσα έχει καταγράψει στον σκληρό δίσκο του για τον Ολυμπιακό και τη διαιτησία τόσα χρόνια και την προκατάληψη για τον συγκεκριμένο ημιτελικό μετά από όλα όσα είχαν γίνει στην Τούμπα με την “αόρατη” αγκωνιά του Ινσαουράλδε και τα (όποια) προσωπικά του (μετριότατη σεζόν, ορισμένες φορές στον πάγκο, όπως και χθες).

Δεν τα δικαιολογώ όμως, ούτε στον έναν, ούτε στον άλλο. “Αποθηκεύονται”, δυστυχώς. Κρίκος – κρίκος γίνονται “αλυσίδα”. Και επηρεάζουν συνολικά την κοινότητα των ποδοσφαιριστών. Ξένων και Ελλήνων. Ναι, δεν συγκρίνεται το μερίδιο ευθύνης τους με όλων των υπόλοιπων ηθικών και φυσικών αυτουργών για τα 'εγκλήματα” στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Των παραγόντων, των “στρατών”, της δικαιοσύνης, των διαιτητών, των “φουσκωτών”, ορισμένων που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι. Και ταυτόχρονα, ναι, εκείνοι υφίστανται τις μεγαλύτερες συνέπειες εντός (πολλές φορές και εκτός) αγωνιστικών χώρων. Αν αυτοί οι αυτουργοί καταφέρουν να περάσουν τον ιό – έστω στιγμιαία - και σε χαρακτήρες/προσωπικότητες ενός Φουστέρ και ενός Σαλπιγγίδη, ζήτω που καήκαμε...

Υ.Γ.1: Ο Ολυμπιακός κατάφερε, απέναντι σε έναν κακοστημένο και “τρομοκρατημένο” μετά το κάζο του πρώτου δεκάλεπτου ΠΑΟΚ, να φτάσει την πρόκριση στο 50% – 50%. Είναι ισχυρότερο το 1-0 του ΟΦΗ επί του Παναθηναϊκού παρά το χθεσινό 2-1. Και οφείλεται (όπως και συνολικά η απόδοσή του στον β΄ γύρο πλην των δύο ματς με την πολύπαθη Γιουνάιτεντ στα οποία παρατάχθηκε με τα κίνητρα στο ζενίθ, το μαχαίρι στα δόντια, τη συγκέντρωση στο 1000%, το πλάνο τελείως διαφορετικό από τα “πούλμαν” που συχνά καλείται να διασπάσει στη Σούπερ Λίγκα) όχι μόνο στο “σβήσιμο” του διακόπτη, ο οποίος στο ποδόσφαιρο δεν είναι... “on – off”. Aλλά και στο ότι πρόκειται για μια τελείως διαφορετική ομάδα στην επιθετική λειτουργία της. Ξεκίνησε με Σάμαρη βασικότατο στη μεσαία γραμμή και Κάμπελ – Βάις – Σαβιόλα – Μήτρογλου. Και καταλήγει στη σεζόν με Εντινγκά βασικό και μοναδικό κοινό παρονομαστή επιθετικά τον Κάμπελ μετά απ΄ ότι έχει συμβεί με Μήτρογλου, Σαβιόλα και Ολαϊτάν. Πολλές οι αλλαγές - “τελειωμένο” το πρωτάθλημα – δύσκολο για τον Μίτσελ.

Υ.Γ. 2: Ο Καλογερόπουλος έχει ιδία αντίληψη για ελάχιστα από την επίμαχη φάση. Δεν έχει (μπορέσει και προλάβει) να δει τα περισσότερα. Τι του λένε οι υπόλοιποι δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το δίκαιο είχε δύο σενάρια, ανάλογα με την επιείκεια /αυστηρότητα που θα ήθελε να κρίνει: α) κίτρινες σε Στοχ – Φουστέρ και τέλος β) κόκκινες σε Στοχ – Φουστέρ και κίτρινες (δεύτερη- αποβολή) στον Βαλντές και στον Κλάους γ) Σε κάθε περίπτωση, αν δεν είχε “τύψεις” ή αν είχε διαιτητικά cojones, θα απέβαλε τον Αθανασιάδη στο δεύτερο μέρος με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Για το “χέρι” στο 74'. Δεν τα είχε. Ουδεμία έκπληξις.