Αν άρχιζε τώρα το πρωτάθλημα…

Ο Παναθηναϊκός νίκησε στο ρελαντί την Καλλονή δίχως τον πολυτιμότερο παίκτη του, πρώτο σκόρερ και πιθανότατα κορυφαίο του εφετινού πρωταθλήματος Μάρκους Μπεργκ, ο οποίος σημειωτέον έχει συμμετοχή σε περισσότερα από τα μισά γκολ των Πρασίνων!

Δεν ήταν όμως μόνο ο Σουηδός. Επίσης έλειψαν ο βασικός και αναντικατάστατος μέχρι πρότινος Νάνο, ο οποίος διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου αριστερού μπακ στη Λίγκα εφέτος, το μηχανάκι και πολυεργαλείο της μεσαίας γραμμής Ζέκα, ο πολυθεσίτης, πολυτεχνίτης, ασίστμαν και σκόρερ Αμπέντ, ο εξελίξιμος αμυντικός μέσος και βασικός στα περισσότερα ματς Λαγός και ο φύσει στόπερ αλλά εφέτος σε πολλές περιπτώσεις δεξιός μπακ Τριανταφυλλόπουλος.

Γίνεται αντιληπτό ότι η απουσία έξι βασικότατων στελεχών του Παναθηναϊκού (άπαντες ήταν στην αρχική ενδεκάδα στις μεγάλες νίκες επί του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ) δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία σε τούτη την εύκολη και ξεκούραστη επικράτηση της ομάδας του Αναστασίου, που βρήκε την ευκαιρία και να δώσει ανάσες ενόψει της δύσκολης συνέχειας αλλά και να χρησιμοποιήσει εφεδρείες.

Το έγραφα και τις προάλλες. Ο Παναθηναϊκός του α’ γύρου, τέτοια παιχνίδια, πιθανότατα θα έφτυνε αίμα για να τα πάρει. Ούτε φυσικά θα είχε την πολυτέλεια να ξεκουράζει πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές του. Κι όμως ο ΠΑΟ τούτη τη στιγμή βρίσκεται στα καλύτερά του σε επίπεδο ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης.

Φάνηκε στα μάτια, τη διάθεση και την αποφασιστικότητα των παικτών που έπαιξαν απέναντι στην Καλλονή. Κι ας μην είχαν πολλά παιχνίδια στα πόδια τους ως βασικοί. Κανείς τους δεν έδειξε «σκουριασμένος». Ούτε ο εξαιρετικός χθες Ντίνας που ξαναβρίσκει θέση στην ενδεκάδα, ούτε ο θετικός Μέντες που προέρχεται από τραυματισμό, ούτε οι δραστήριοι Χουχούμης και Σπυρόπουλος. Ούτε, ίσως ο καλύτερος όλων χθες, Καρέλης είχε πρόβλημα να επιφορτιστεί ρόλο αντι-Μπεργκ. Ακόμη και οι Δώνης, Ρισβάνης και Γιαννιτσάνης έδωσαν βοήθειες και φώναξαν «παρών» προσφέροντας απρόσμενο βάθος σε ένα ρόστερ που τον περασμένο Αύγουστο έμοιαζε γυμνό.

Ο νέος Παναθηναϊκός του Αναστασίου διανύει την πιο ώριμη φάση του από το ξεκίνημα της σεζόν. Κάτι που καταδεικνύουν οι πέντε σερί νίκες στη Σούπερ Λίγκα αλλά και η πορεία πρωταθλητισμού που πραγματοποιεί στον β’ γύρο. Οι Πράσινοι σε 14 αγωνιστικές (18η-31η) έχουν δέκα νίκες (πέντε εξ αυτών μάλιστα είναι με περισσότερα από δύο γκολ), δύο ισοπαλίες (ΟΦΗ, Εργοτέλης) με δάκτυλο διαιτησίας, μια ήττα «μαγική εικόνα» από τον Αστέρα Τρίπολης και άλλο ένα δίκαια χαμένο ματς από τον Παναιτωλικό μόλις την 18η αγωνιστική, πριν από περίπου δυόμισι μήνες!

Πρώτο είναι το Τριφύλλι στη βαθμολογία του δεύτερου γύρου με 32 πόντους, έναν περισσότερο από τον Ολυμπιακό, που επίσης έχει δέκα νίκες και μια ισοπαλία αλλά έχει υποστεί τρεις ήττες. Προφανώς, ο Ολυμπιακός του τελευταίου διμήνου, πέραν του γοήτρου, δεν έχει κίνητρο καθώς ουσιαστικά είχε κατακτήσει τον τίτλο από τον… Οκτώβριο, ωστόσο έχει το ενδιαφέρον του τούτο το στοιχείο έστω κι ως υπόθεση εργασίας. Και σκέφτομαι, πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να είναι το πρωτάθλημα αν άρχιζε τώρα ή, ακόμη καλύτερα,αν κρινόταν στα πλέι οφ με τη συμμετοχή και του πρώτου στη βαθμολογία;Υποθετικό θα μου πείτε, αλλά ενδιαφέρον θα σας πω…

Το ζητούμενο βέβαια είναι για ποιο πρωτάθλημα μιλάμε. Ειλικρινά δεν ξέρω τι νόημα έχει να προσπαθείς να φτιάξεις μια φρέσκια, νεανική και αξιοπρεπή ομάδα, γνωρίζοντας πως όταν «πρέπει», το σύστημα θα σε σφάξει, θα σε γονατίσει, θα σε ισοπεδώσει.

Η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τραγελαφική. Το διαπιστώνουμε κάθε εβδομάδα με όσα συμβαίνουν στα γήπεδα όλης της χώρας, σε όλες τις κατηγορίες. Είπαμε όμως, χωρίς αποδείξεις… μόκο. Κατά τα άλλα υπονομεύουν και δυσφημούν το… προϊόν το «Παράγκα και όραμα» και ταtweetsτου Αλαφούζου, οι δηλώσεις του Βελλή, οι ανακοινώσεις του Πανόπουλου και του ΠΑΟΚ ή το ξέσπασμα του Κωστούλα.

Και μέσα σ’ όλα, δέκα μήνες μετά από εκείνον τον αλήστου μνήμης τελικό Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ, έχεις τον Σάββα Θεοδωρίδη να προσπαθεί να βγει από πάνω δημιουργώντας κλίμα για ένα αδιάφορο (για τον Ολυμπιακό) ματς.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία τύχη σε αυτόν τον κόσμο…