Προφανώς και διέθετε μπόλικο ταλέντο, όπως προέκυπτε και από τις εξαιρετικές εμφανίσεις που είχε πραγματοποιήσει με τις μικρές εθνικές ομάδες της Νιγηρίας, όταν πρωτοπροσέλκυσε το ενδιαφέρον του Τριφυλλιού στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στην Τουρκία το 2013. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένας παίκτης που στην ουσία, ουδέποτε κατά το παρελθόν είχε προπονηθεί σε επαγγελματικό επίπεδο.

Σε… κάποιουςDolphins FCαγωνιζόταν στο άσημο πρωτάθλημα της Νιγηρίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποδοσφαιρική παιδεία του. Αδούλευτος ήταν μέχρι πρότινος και κατά βάση στήριζε το παιχνίδι του μόνο στο ταλέντο, στο μυαλό και στην ισχυρή προσωπικότητα που διαθέτει (εξ ου και το περιβραχιόνιο του αρχηγού που του έδιναν σε όλες τις εθνικές).

Παρά το γεγονός ότι η άφιξη του Ατζαγκούν στην Ελλάδα έγινε μετά βαΐων και κλάδων από τα ελληνικά ΜΜΕ που έψαχναν να… πουλήσουν κάτι καινούργιο στο κοινό, το οποίο συνήθως διψάει για νέα πρόσωπα, ο Γιάννης Αναστασίου, που θα μπορούσε να επιλέξει την εύκολη λύση (δηλαδή να του δώσει με τη μία φανέλα βασικού), διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Αμεσα, από τις πρώτες κιόλας προπονήσεις διέκρινε (και το έλεγε στους συνεργάτες του) ότι ο Νιγηριανός είναι πολύ μεγάλο ταλέντο αλλά έχει αδυναμίες, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν, όπως πχ. η μικρή συμμετοχή του στην αμυντική λειτουργία και το επιθετικό πρέσινγκ, η έλλειψη διάρκειας στο παιχνίδι του, το γεγονός ότι είχε αργό τέμπο και δεν μπορούσε να αλλάξει ρυθμό κλπ.

Ας μην λησμονούμε ότι ο Ατζαγκούν για πρώτη φορά έφευγε μακριά από την πατρίδα του. Και μην νομίζετε ότι είναι δα και εύκολο πράγμα να πάρεις μια βαλίτσα στα 20 χρόνια σου από μια ομάδα της Νιγηρίας και να έρθεις να παίξεις αμέσως στην Ευρώπη σε υψηλό και απαιτητικό επίπεδο.Δεν είναι παίξε γέλασεη προσαρμογή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Γι’ αυτό και ο Αναστασίου προτίμησε να τον… προστατεύσει, έστω κι αν ο ίδιος δεχόταν κριτική για τούτη την επιλογή του. Ηταν την ίδια περίοδο που και ο Παναθηναϊκός ψαχνόταν και δεν ικανοποιούσε αγωνιστικά. Η ομάδα ήταν ασταθής στην απόδοσή της και αναποτελεσματική, είχε σοβαρές αμυντικές αδυναμίες και γενικώς έψαχνε την ταυτότητά της…

Περίπου μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου ο Ατζαγκούν «χτιζόταν». Επαιρνε συμμετοχές κυρίως ως αλλαγή, κέρδιζε σταδιακά ρυθμό και αυτοπεποίθηση. Η ομάδα μάθαινε αυτόν κι αυτός την ομάδα. Κάπως έτσι, στο πρώτο μισό της σεζόν έπαιξε μόλις τρία ματς ως βασικός και άλλα έξι ως αλλαγή αποκομίζοντας όμως σημαντικές εμπειρίες. Σε κάθε παιχνίδι τον έβλεπες να βελτιώνεται και να ωριμάζει ποδοσφαιρικά. Βήμα βήμα…

Μέχρι που φτάσαμε στα μέσα Γενάρη, όταν πλέον άρχισε να κερδίζει βασικό ρόλο στο αγωνιστικό πλάνο του Αναστασίου με εφτά παρουσίες στην αρχική ενδεκάδα και: 1)γκολ στο 1-3 επί της Βέροιας, 2)σπουδαία εμφάνιση στην επιβλητική νίκη (2-1) επί του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, 3)γκολ στην εκτός έδρας επικράτηση (2-0) επί του Πανθρακικού, 4)τέλειο ματς στο Καραϊσκάκη στον θρίαμβο επί του Ολυμπιακού (3-0), στο πιο απαιτητικό παιχνίδι της μέχρι τώρα πορείας του στον ΠΑΟ και 5)γκολ-τρίποντο στην εκτός έδρας επικράτηση (1-0) στα Γιάννενα.

Αν και λόγω ύψους (1,67 μ.) δεν σου γεμίζει το μάτι, πλέον σε καμία περίπτωση δεν περνάει απαρατήρητος. Συμμετέχει ενεργά στο επιθετικό και στο αμυντικό παιχνίδι της ομάδας του, μοιράζει σωστά την μπάλα, παίζει απλά και με τη μία, μαρκάρει, κυνηγάει, πιέζει ψηλά, έχει θράσος, πατάει την αντίπαλη περιοχή, δοκιμάζει το πόδι του, έχει το γκολ και γενικώς διαθέτει στοιχεία που μπορούν να τον κάνουν να ξεχωρίσει. Και βρίσκεται μόλις στην αρχή. Τώρα «ψηλώνει» ποδοσφαιρικά…

Σκεφτείτε ότι αυτό το παιδί δεν έκανε προετοιμασία με τον Παναθηναϊκό, αφού ενσωματώθηκε τέλη Αυγούστου στην ομάδα. Με τις εμπειρίες λοιπόν που αποκομίζει φέτος, την ποδοσφαιρική παιδεία που αποκτά στον Παναθηναϊκό και βεβαίως εφόσον συνεχίσει τη σκληρή δουλειά στις προπονήσεις, θεωρώ ότι από την επόμενη σεζόν, κι έχοντας πια και μια κανονική προετοιμασία στα πόδια του, θα γίνει… Ατζαγκούναρος.

Δεν γνωρίζω τι σημαίνει Ατζαγκούν στην Ιγκμπο, μια από τις βασικές τοπικές διαλέκτους του Πορτ Χάρκορτ, την πόλη όπου μεγάλωσε ο ταλαντούχος νιγηριανός μεσοεπιθετικός, σίγουρα όμως στο ποδοσφαιρικό… μεταφραστήρι του εφετινού Παναθηναϊκού, Ατζαγκούν σημαίνει πρόοδος.

Και ο Ατζαγκούν είναι μόνο μία περίπτωση. Δείτε το ρόστερ του Τριφυλλιού, θυμηθείτε το ξεκίνημα της ομάδας, φέρτε στο νου σας τη γνώμη που και εσείς οι ίδιοι είχατε για τους περισσότερους Πράσινους πριν από μήνες, και κάνετε τις συγκρίσεις με το σήμερα. Πόσο καλύτερο ποδόσφαιρο παίζει ο Παναθηναϊκός, πόσο πιο αποτελεσματικός είναι, πόσο πιο ώριμος, πόσο πιο επαγγελματίας και πόσο έχουν βελτιωθεί οι ποδοσφαιριστές του και ως μονάδες…

Για τις… ομορφιές (και) αυτού του Σαββατοκύριακου δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επανέλθω. Γραμμένα είναι και μάλιστα πρόσφατα…

Προ μηνός περίπου αναφέρθηκα στο ελληνικό πρωτάθλημα που… αφρικανίζει, ενώ μόλις την περασμένη Παρασκευή… εκθείασα το ποδόσφαιροmade in Greece.

Δεν νομίζω πάντως ότι υπάρχει σωτηρία.Δυστυχώς μυρίζομαι χειρότερες ημέρες…