Φτιάχνει μέταλλο ο Παναθηναϊκός
Ο Γιάννης Σκόκας γράφει για το χαρακτήρα που χτίζουν οι νεαροί παίκτες του Παναθηναϊκού μέσα από τις νίκες και την ωριμότητα του Αναστασίου.
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι από εκείνες τις περίεργες ομάδες που αντιδρούν όταν τις πειράξεις. Το έχει αποδείξει πολλάκις από το ξεκίνημα της σεζόν.
Μολονότι πρόκειται για ομάδα που κατά κύριο λόγο στελεχώνεται από νεαρούς και άπειρους ποδοσφαιριστές και καθοδηγείται επίσης από έναν πρωτάρη προπονητή, όταν βρίσκεται υπό πίεση φαίνεται να αντιδρά καλύτερα απ’ ότι όταν είναι πιο χαλαρή και ήρεμη. Δεν το λέω εγώ αλλά τα αποτελέσματα που έχει μέχρι στιγμής σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Ας θυμηθούμε το χρονικό… Στο ξεκίνημα της σεζόν, αν και η ομάδα του Αναστασίου προερχόταν από σερί κακών εμφανίσεων κατά τη διάρκεια της προετοιμασία, στην πάντοτε αγχωτική και επικίνδυνη πρεμιέρα νίκησε τον Παναιτωλικό. Κι εκεί που λες ότι μπήκε με το δεξί και θα πάει τρένο λόγω εύκολου προγράμματος, νάσου τρεις γκέλες στη σειρά απέναντι σε Πανιώνιο, Βέροια και Πλατανιά.
Με την πλάτη στον τοίχο πήγε στο επόμενο ματς με τον ΟΦΗ ο Παναθηναϊκός αλλά αντέδρασε και νίκησε, όπως συνέβη και στη συνέχεια με τον Εργοτέλη για το Κύπελλο. Στην Τούμπα, στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της σεζόν, ηττήθηκε αλλά έπαιξε αρκετά καλά, γεγονός που προκάλεσε μια γενικότερη ευφορία ότι η ομάδα βελτιώνεται. Στο αμέσως επόμενο ματς όμως υπέστη ήττα-σοκ από τον Πανθρακικό στη Λεωφόρο. Νέο ηχηρό χαστούκι, νέα τροφή για προβληματισμό…
Και πάλι όμως η ομάδα αφυπνίστηκε και έκανε δυο σερί νίκες με τον Εργοτέλη (πρωτάθλημα και κύπελλο). Ακολούθησε το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που ούτως ή άλλως είναι ειδικών συνθηκών, αλλά η ήττα δεν επηρέασε αρνητικά. Το αντίθετο μάλιστα αφού στη συνέχεια ο ΠΑΟ έκανε δύο εμφατικές νίκες με Αρη και ΠΑΣ Γιάννινα.
Ο ενθουσιασμός για τις εξαιρετικές εμφανίσεις των Πρασίνων όμως, μάλλον δεν έκανε καλό και ακολούθησε νέο στραβοπάτημα και τραγική εμφάνιση απέναντι στον Απόλλωνα. Και πάλι όμως η ομάδα αντέδρασε με δύο νίκες που συνδυάστηκαν και με καλή μπάλα απέναντι στον Ηρακλή Ψαχνών και την Καλλονή.
Ο προβληματισμός διαδέχθηκε εκ νέου την ευθυμία με την εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο αλλά η ομάδα αντέδρασε ξανά με δύο νίκες και θετικές εμφανίσεις με Λεβαδειακό και Ξάνθη (νίκη με ανατροπή).
Ο παλιός ο χρόνος έκλεισε ιδανικά και με την καλύτερη ψυχολογία αλλά άρχισε στραβά με ήττα στο Αγρίνιο και τραγική εικόνα απέναντι στον Παναιτωλικό. Ακολούθησε όμως σερί πέντε νικών (το καλύτερο από το ξεκίνημα της σεζόν) με Πανιώνιο, Ηρακλή Ψαχνών, Βέροια, Πλατανιά και Ολυμπιακό Βόλου.
Και φτάσαμε στα πιο πρόσφατα επεισόδια. Ισοπαλία στον ΟΦΗ, ήττα στην Τρίπολη και για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός έπεσε στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας 11 βαθμούς πίσω από τον δεύτερο ΠΑΟΚ.
Τα σύννεφα επανήλθαν. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεώρησαν ότι η πτώση στην πέμπτη θέση θα ήταν η αρχή για το… ξεφούσκωμα της άγουρης ομάδας του Αναστασίου, που όμως βρήκε και πάλι τον τρόπο να πάρει ό,τι καλύτερο μπορούσε από τους παίκτες του.
Η εμφατική νίκη επί του ΠΑΟΚ και το άνετο πέρασμα από τη δύσκολη έδρα του Πανθρακικού, που μετρούσε έξι σερί νίκες στην Κομοτηνή και είχε να χάσει από το Νοέμβριο, ήρθε ως απάντηση στους αμφισβητίες αλλά κυρίως στην ίδια την ομάδα, που κάθε Κυριακή παλεύει πρωτίστως με τον εαυτό της και ακολούθως με τους αντιπάλους της.
Διότι είναι προφανές ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του Παναθηναϊκού είναι ο κακός του εαυτός. Πρόκειται άλλωστε για κάτι που έχει επαναλάβει αρκετές φορές ο Γιάννης Αναστασίου, ο οποίος βεβαίως ξέρει την ομάδα και τους παίκτες του καλύτερα απ’ τον καθένα μας. Οπως επίσης γνωρίζει ότι διαθέτει ένα σύνολο ικανό για το καλύτερο (όπως πχ στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ) αλλά και για το χειρότερο (όπως στην ήττα από τον Παναιτωλικό). Γι’ αυτό λέμε και ξεναλέμε ότι το βασικό ζητούμενο για να κάνει το άλμα και την υπέρβαση τούτη η ομάδα, είναι η σταθερότητα.
Εκείνο πάντως που δύσκολα γίνεται κατανοητό είναι το πως μια τόσο νεανική, φρέσκια και άπειρη ομάδα κατορθώνει και βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα και τις δυνάμεις και αντεπεξέρχεται (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Ισως τελικά η πιτσιρικαρία του Αναστασίου, μαζί με την προσθήκη των εμπειρότερων, να διαθέτει πιο ισχυρό μέταλλο απ’ ότι νομίζουν οι περισσότεροι.Οι αντιδράσεις που έχει εντός γηπέδου, αυτό δείχνουν τουλάχιστον…
Ας δούμε για παράδειγμα τον Παναθηναϊκό που πέρασε από την Κομοτηνή κάνοντας κάτι περισσότερο από αυτό το τετριμμένο που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «επαγγελματική νίκη». Από τους έντεκα του αρχικού σχήματος, μόλις οι τέσσερις θεωρούνται έμπειροι (Πράνιτς, Σίλντενφελντ, Νάνο και Ζέκα). Οι υπόλοιποι εφτά ανήκουν στην κατηγορία κάτω των 23 ετών και έχουν ελάχιστα παιχνίδια πρωταθλήματος στα πόδια τους.
Ρίξτε μια ματιά…
Καπίνο 32 συμμετοχές, 20 ετών
Ατζαγκούν 13 συμμετοχές, 21 ετών
Αμπέντ 20 συμμετοχές, 22 ετών
Σπυρόπουλος 22 συμμετοχές, 22 ετών
Λαγός 26 συμμετοχές, 22 ετών
Καρέλης 47 συμμετοχές, 22 ετών
Κουτρουμπής 46 συμμετοχές, 23 ετών
Ολα αυτά τα παιδιά, με εξαίρεση τον Καπίνο που στα 17 του κιόλας κλήθηκε να πάρει φανέλα βασικού σε μια σειρά ζόρικων αγώνων, σηκώνουν για πρώτη φορά στις πλάτες τους το ειδικό βάρος μιας απαιτητικής φανέλας όπως είναι αυτή του Παναθηναϊκού. Και δεδομένων των συνθηκών τα πηγαίνουν πολύ καλά.
Εν προκειμένω, η νεολαία του Αναστασίου έβγαλε τρομερή ωριμότητα στο παιχνίδι της απέναντι στον Πανθρακικό. Μπορεί να έκανε λάθη ή να αδράνησε κυρίως στο πρώτο 25λεπτο της αναμέτρησης, ωστόσο, αν δούμε το ματς συνολικά, διαχειρίστηκε εξαιρετικά μια ιδιαίτερα δύσκολη αναμέτρηση, την οποία εν τέλει έκανε να μοιάζει με εύκολη υπόθεση.
Eχω την αίσθηση ότι τέτοιες εμφανίσεις και τέτοιες νίκες, φτιάχνουν το μέταλλο τούτης της ομάδας, που μέρα με τη μέρα, αγώνα με τον αγώνα, χτίζει χαρακτήρα…