Κρίση, με πιάνει κρίση

Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Ένας ακόμη ενδοπαναθηναϊκός εμφύλιος βρίσκεται (;) στα σκαριά κι ήδη έχουν πέσει οι πρώτες προειδοποιητικές βολές (με το unfair χτύπημα του ΣΚΑΙ και την πολύ σκληρή απάντηση μέσω του Onsports), που μας δίνουν μια πρώτη εικόνα για το τι μπορεί να επακολουθήσει, εφόσον ο Αλαφούζος και ο Γιαννακόπουλος αποφασίσουν οριστικά να πάρουν τ' άρματα,

Δεδομένης μάλιστα της ιδιοσυγκρασίας και του συγκρουσιακού χαρακτήρα που έχουν δείξει ότι διαθέτουν αμφότεροι, θεωρείται βέβαιο, πως αν τελικά ξεσπάσει ο πόλεμος, θα είναι καθημερινός, ανελέητος και μέχρι τελικής πτώσης. Κατά καιρούς άλλωστε έχουμε διαπιστώσει με τι σθένος αντιμετωπίζουν όσους θεωρούν ότι βρίσκονται απέναντί τους και όσους θίγουν τα συμφέροντά τους.

Θυμηθείτε την κόντρα του mr. Σκάι με τη Nova και τα καθημερινά πεντάλεπτα ρεπορτάζ που έπαιζαν σε όλες τις ενημερωτικές εκπομπές του φαληρικού καναλιού ή την επική κόντρα με τον Κουρή που κράτησε επί μήνες.

Φέρτε επίσης στο νου σας, τον πόλεμο που έκανε το 2008 ο Δημήτρης στον Βαρδινογιάννη μέσω της Πράσινης και αργότερα στον Πατέρα και τον Βγενόπουλο όταν πια υπήρξε διάσπαση στην πολυμετοχικότητα. Ας μην το πολυψάχνουμε όμως, θυμηθείτε (και) την προ διετίας μεταξύ τους διαμάχη για τα γενόσημα για να αντιληφθείτε τον… πυρηνικό πόλεμο που θα ξεσπάσει σε περίπτωση ολικής ρήξης…

Γι’ αυτό και οι μεσάζοντες (αυτοί δηλαδή που έχουν καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές) προσπαθούν να εξομαλύνουν την έκρυθμη κατάσταση μεταξύ Αλαφούζου και Γιαννακόπουλου. Ουσιαστικά, θέλουν να αποφύγουν τις περαιτέρω εχθροπραξίες, που θα φθείρουν και τους ίδιους αλλά και τον Παναθηναϊκό.

Και απ’ ότι φαίνεται, επί του παρόντος μάλλον επιτυγχάνεται μια προσωρινή ανακωχή, αφού όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι και οι δυο πλευρές έχουν αποφασίσει να κάνουν ένα βήμα πίσω. Το ζητούμενο όμως είναι πόσο και αν θα κρατήσει αυτή η άτυπη εκεχειρία…

Όπως επίσης και τι τελικά θα συμβεί με τη δεδηλωμένη πρόθεση του Δημήτρη για είσοδο στην ΠΑΕ. Το θετικό είναι πάντως πως ακόμη και σήμερα, εν μέσω ψυχροπολεμικού κλίματος, ο Γιαννακόπουλος επανέλαβε, έστω και off the record, την πρόθεσή του να μπει στο ποδοσφαιρικό Τριφύλλι βάζοντας χρήματα. Και τούτη τη φορά το έκανε με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο απ’ ότι στην εκδήλωση του Ερασιτέχνη. Εκείνο που απομένει πλέον να μάθουμε είναι το πότε και τον τρόπο με τον οποίο θα το κάνει…

Υπό αυτή την έννοια, ίσως τελικά να μην βγει σε τόσο κακό η παρούσα κρίση. Και πάλι όμως, δεδομένου ότι και οι δύο είναι απρόβλεπτοι παίκτες, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τα μελλούμενα στα οποία εμπλέκονται…

Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που λένε ότι έπεσαν από τα σύννεφα με την κρίση που ξέσπασε στις σχέσεις Αλαφούζου-Γιαννακόπουλου, ιδίως έπειτα από τους προ δεκαημέρου μεταξύ τους εναγκαλισμούς και τις φιλοφρονήσεις που αντάλλαξαν στον Τάφο του Ινδού.

Άλλοι όμως (κυρίως όσοι γνωρίζουν τον εκρηκτικό χαρακτήρα και των δύο) απλά αισθάνονται δικαιωμένοι, διότι εξαρχής θεωρούσαν πως ήταν θέμα χρόνου η διάσταση απόψεων και η διάσπαση του μοναδικού Παναθηναϊκού μετώπου, το οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί κατά την παρούσα περίοδο και με όλους τους υπόλοιπους επιφανείς και οικονομικά ισχυρούς Παναθηναϊκούς να έχουν γίνει… Λούηδες.

Διότι αν το δούμε το θέμα απ’ αυτή τη γωνία, είναι να κλαίει κανείς με τη νέα ενδοπαναθηναϊκή διαμάχη παραγόντων. Ειλικρινά δεν ξέρω ποια κατάρα κυνηγά αυτή την ομάδα, αλλά είναι τρομερό το γεγονός ότι όλοι κι όλοι, δύο επιχειρηματίες απέμειναν για να χρηματοδοτούν τον Παναθηναϊκό αθλητισμό. Και κατόρθωσαν κι αυτοί (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να βρίσκονται επί ποδός εμφύλιου πολέμου και με το μαχαίρι στο στόμα.

Αναρωτιέμαι όμως, πότε δεν υπήρχε διχόνοια και πολεμική εντός των Παναθηναϊκών τειχών; Μήπως στα παλιά, τα λεγόμενα αγνά χρόνια των 60s και των 70s, δεν υπήρχαν έριδες και διοικητικές "σφαγές"; Ή μήπως δεν έγινε με επεισοδιακό τρόπο η μετάβαση στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την αιφνιδιαστική είσοδο της οικογένειας Βαρδινογιάννη αντί της οικογένειας Γιαννακόπουλου; Αλλά και αργότερα, δεν συντηρείτο μια μόνιμη εσωτερική αντιπολίτευση στους Βαρδινογιάννηδες που πήγαζε από τους Γιαννακόπουλους; Δεν συζητάω καν για τα τελευταία επεισόδια που εκτυλίχθηκαν στην πολυμετοχική περίοδο.

Γι’ αυτά σας λέω, συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Το θέμα όμως είναι ότι στη μέση βρίσκεται μια καταταλαιπωρημένη ομάδα και οι τρελαμένοι οπαδοί της, οι οποίοι δεν προλαβαίνουν να σκάσουν ένα χαμογελάκι για κάτι καλό που θα κάνει το Τριφύλλι (όπως πχ την περασμένη Κυριακή πανηγυρίστηκε η κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου στο μπάσκετ και μια ωραία νίκη επί του ΠΑΟΚ στο ποδόσφαιρο) και να σου σκάει μια νέα κρίση για να τους αποτελειώσει. Πού θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα γυρίσει αυτός ο ρημάδης ο τροχός…