Αν στη θέση του βρισκόταν ο… Ζοζέ Μουρίνιο ή ο Πεπ Γκουαρδιόλα πιθανότατα θα μιλούσαμε για το «μαγικό ραβδάκι» των κόουτς που ό,τι αγγίζουν γίνεται χρυσός.

Ωστόσο στην περίπτωση του νεόκοπου Γιάννη Αναστασίου περνάει κάπως στα ψιλά η ανάδειξη νέων προσώπων που κατορθώνουν να πρωταγωνιστούν μέσα από τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού.

Προφανώς ο πολύς Μπεργκ αποτελεί σημείο αναφοράς για το εφετινό Τριφύλλι, καθώς όχι μόνο τα εννέα γκολ που έχει πετύχει, οι τρεις ασίστ που έχει μοιράσει αλλά και η εν γένει παρουσία του από το ξεκίνημα της σεζόν, έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη μέχρι τώρα θετική παρουσία της νεανικής ομάδας που χτίζει ο Αναστασίου.

Οπως φαίνεται όμως, Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο ο Μπεργκ. Σχεδόν βδομάδα παρά βδομάδα αναδεικνύεται και ένας νέος πρωταγωνιστής, ο οποίος έρχεται για να δώσει μια σημαντική λύση με πολύτιμα γκολ, είτε ως βασική επιλογή είτε ως αλλαγή. Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε, αλλά σίγουρα συμβαίνει τακτικά, κάτι που δείχνει ότι δεν μπορεί να αποτελεί σύμπτωση.

Στο παιχνίδι με τον Πλατανιά για την 4η αγωνιστική ο νεοαποκτηθείς Ατζαγκούν μπήκε ως αλλαγή και έσωσε την παρτίδα, ισοφαρίζοντας στο φινάλε (1-1), ενώ στο ματς Κυπέλλου με τον Εργοτέλη στη Λεωφόρο ο Σίλντενφελντ με γκολ στο τελευταίο λεπτό ήταν εκείνος που κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό (2-1) σε μια διοργάνωση για την οποία υπάρχουν υψηλές προσδοκίες…

Στην εντός έδρας αναμέτρηση με τον Αστέρα Τρίπολης, ο Φιγκερόα ήταν εκείνος που ήρθε από τον πάγκο και δύο λεπτά μετά την είσοδό του στο γήπεδο, χάρισε ένα πολύτιμο τρίποντο (2-1) στον Παναθηναϊκό, ενώ ο αργεντινός φορ (που όμως μας άφησε νωρίς) «καθάρισε» και στο Παγκρήτιο με αντίπαλο τον Εργοτέλη για το πρωτάθλημα, με ένα κρίσιμο γκολ στο 83’. Στο ίδιο ματς, ακόμη κι ο Κουτρουμπής που χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή στα τελευταία λεπτά για να «δέσει» περισσότερο η άμυνα σκόραρε στις καθυστερήσεις (2-0)!

Τη σκυτάλη πήρε ο Κλωναρίδης, ο οποίος καθάρισε σχεδόν μόνος του το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη με τον Αρη (2-0) σκοράροντας δις. Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Καρέλης άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε από τον Αναστασίου, και στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο (3-1), έκανε καταπληκτικά πράγματα σκοράροντας κι αυτός δύο φορές.

Ακολούθησαν το εξαιρετικό ματς του Πράνιτς απέναντι στην Καλλονή στο ΟΑΚΑ (4-0), όπου ο Κροάτης πέτυχε τα πρώτα του γκολ (2) με το Τριφύλλι, η νίκη επί του Λεβαδειακού με πρώτο βιολί τον Λαγό, που επίσης σκόραρε δις, και η κυριακάτικη επικράτηση-ανατροπή επί της Ξάνθης (2-1) στη Λεωφόρο με πρωταγωνιστή και σκόρερ (επίσης δις!) τον Αμπεΐντ.

Ειχε προηγηθεί και η θαυμάσια εμφάνιση του πρωτάρη Χρήστου Δώνη στο ματς Κυπέλλου με τον Ηρακλή Ψαχνών, όπου άνοιξε το σκορ (3-0) σκοράροντας για πρώτη φορά με το Τριφύλλι.

Ας μην ξεχνάμε και τις περιπτώσεις των Ζέκα, Μαρινάκη, Ρισβάνη, Νάνο που επίσης, έστω κι αν δεν έχουν «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» (υπό την έννοια ότι δεν έχουν πετύχει κάποιο καθοριστικό τέρμα), εντούτοις είχαν σημαντική συνεισφορά και θετικές εμφανίσεις κατά τη διάρκεια του α’ γύρου. Μόνο τυχαίο λοιπόν δεν μπορεί να είναι το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός στα περισσότερα ματς που έχει δώσει επί Αναστασίου, αναδεικνύει νέους πρωταγωνιστές.

Προφανώς, πρόκειται για δουλειά που γίνεται στο «Γ. Καλαφάτης», όχι μόνο στις προπονήσεις αλλά και στον ψυχολογικό τομέα και στα τετ α τετ που έχει ο Αναστασίου και ο Νταμπίζας με τους ποδοσφαιριστές. Η περίπτωση του Αμπεΐντ, είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική, καθώς πρόκειται για έναν παίκτη που εξαρχής έδειξε ότι διαθέτει καλά στοιχεία (και δημιουργικά και ανασταλτικά) αλλά που μέχρι πρότινος προσπαθούσε μάταια να αποδείξει την αξία του καθώς δεν του έβγαινε τίποτα.

Πλέον όμως, για να ανέβει επίπεδο ο Παναθηναϊκός, δεν πρέπει να αρκεστεί μόνο στο ταλέντο, την όρεξη για δουλειά, τη φιλοδοξία, τη δίψα και το κίνητρο που αποδεδειγμένα υπάρχουν στο εφετινό ρόστερ, αλλά θα πρέπει να αποκτήσει σταθερότητα και διάρκεια.