Αναμενόμενο ήταν ότι θα έπεφταν κορμιά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ. Ούτως ή άλλως έχουμε διαπιστώσει πια ότι δεν υπάρχουν εύκολα ματς για τον εφετινό ΠΑΟ.

Ολα είναι δύσκολα κι όλα είναι ανοιχτά, είτε παίζονται στη Λεωφόρο είτε εκτός έδρας. Κι έτσι ακριβώς πήγε το παιχνίδι στο Ηράκλειο.

Σε μια έδρα που έχω την αίσθηση ότι μετά το Καραϊσκάκη και την Τούμπα είναι μακράν η πιο εχθρική στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό (φάνηκε από τις γεμάτες εξέδρες, από τον φανατισμό του κόσμου αλλά και από τις ακρότητες που υπήρξαν), οι Πράσινοι δεν κατόρθωσαν να διαχειριστούν καλά ένα παιχνίδι που φαινόταν να γέρνει προς το μέρος τους, παρά τη μέτρια εμφάνιση που πραγματοποίησαν στο μεγαλύτερο μέρος του 90λεπτου.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Παναθηναϊκός, βάσει αγωνιστικής εικόνας, δεν άξιζε τη νίκη στο Ηράκλειο. Δεν άξιζε όμως και τέτοιας συμπεριφοράς από τη διαιτησία. Μπορεί να καταντάει κουραστικό σχεδόν σε κάθε παιχνίδι να εκφράζονται παράπονα για τους διαιτητές αλλά δυστυχώς πρόκειται για μια αναπόφευκτη και κουραστική πραγματικότητα.

Κι αν υπάρχει η αμφιβολία για το φάουλ του Μπεργκ στη φάση απ’ την οποία ξεκίνησε το γκολ του Παναθηναϊκού (ούτε φάνηκε καλά από το τηλεοπτικό ριπλέι, ούτε υπήρξε και καθοριστική αφού μεσολάβησαν τρεις πάσες για να προκύψει το γκολ του Κλωναρίδη), σίγουρα δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το οφσάιντ στη φάση του πέναλτι που κερδίζει ο ΟΦΗ και κατ’ επέκταση για την (καθαρή) κόκκινη στον Ρισβάνη που όμως θα ήταν ως μη γενόμενη.

Οπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία και για την αλλαγή συμπεριφοράς του διαιτητή Κουτσιαύτη στο β’ ημίχρονο συγκριτικά με το α’. Λες και σφύριζε άλλος διαιτητής ήταν ο αρτινός ρέφερι, ο οποίος σε ένα ματς στο οποίο και οι δύο ομάδες έπαιζαν δυνατά και με πάθος, κατόρθωσε να βγάλει πέντε κίτρινες και μία κόκκινη στον Παναθηναϊκό αντί μιας μόνο κίτρινης στον ΟΦΗ και 30-11 φάουλ υπέρ των Κρητικών.

Το γεγονός ότι δεν κατέγραψε καν στο φύλλο αγώνα, όπως καταγγέλλουν οι Πράσινοι, τον τραυματισμό του Καπίνο από αντικείμενο που εκτοξεύτηκε από την εξέδρα, απλά επιβεβαιώνει όλα εκείνα για τα οποία φωνάζουν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού. Διότι, ας υποθέσουμε ότι οι φάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα του ξέφυγαν, αφού υπάρχουν και τα ανθρώπινα λάθη. Πώς όμως του… διέφυγε να αναγράψει στο φύλλο αγώνα τον τραυματισμό ενός ποδοσφαιριστή κι ενώ μάλιστα υπήρξε διακοπή της αναμέτρησης για μερικά λεπτά;

Για να μην μου γράφετε όμως ότι ασχολούμαι ξανά με τη διαιτησία, επαναλαμβάνω ότι ο Παναθηναϊκός (καθαρά αγωνιστικά) πήρε αυτό που του άξιζε στο Ηράκλειο. Και νομίζω ότι το Τριφύλλι έπεσε μόνο του στην παγίδα διότι εξαρχής δεν διαχειρίστηκε καλά το παιχνίδι. Τούτο συνέβη προφανώς με ευθύνη του προπονητή του, ο οποίος έχοντας να αντιμετωπίσει πράγματι τρεις πολύ σημαντικές απουσίες στα χαφ, αυτές του τιμωρημένου Ζέκα, του τραυματία Πράνιτς και του ανέτοιμου για την ενδεκάδα Μέντες (όπως φάνηκε και μετά την είσοδό του ως αλλαγή), άλλαξε τελείως τη φιλοσοφία της ομάδας του.

Είτε διότι ο Αναστασίου υπερεκτίμησε τον αντίπαλο, είτε διότι φοβήθηκε τον κακό εαυτό της ομάδας του δίχως τα δύο «μηχανάκια» και εκ των πιο ποιοτικών παικτών της μεσαίας γραμμής (Ζέκα και Πράνιτς), με τη χρησιμοποίηση του στόπερ Κουτρουμπή σε ρόλο αμυντικού χαφ δίπλα στον Λαγό, αλλοίωσε την αγωνιστική ταυτότητα που είχε ως σήμερα ο Παναθηναϊκός, ενώ σε αυτό ήρθαν και έδεσαν και οι δυο αλλαγές που πραγματοποίησε ο κόουτς κατά τη διάρκεια του ματς με τον Μπαϊράμι αντί του Καρέλη και τον Μέντες αντί του Αμπέντ, που δεν έδωσαν ούτε μισό θετικό στοιχείο στην ομάδα.

Το έχουμε ξαναγράψει όμως και θα συνεχίσουμε να το λέμε: όλοι μαθαίνουν από τα λάθη τους στον εφετινό Παναθηναϊκό. Κι έτσι όπως σιγά σιγά (από το περασμένο καλοκαίρι) η ομάδα παρουσιάζει ραγδαία πρόοδο, έτσι κι ο Αναστασίου θα γίνεται ακόμη καλύτερος παιχνίδι με το παιχνίδι και λάθος με το λάθος. Γι’ αυτό και δεν χρειάζονται αναθέματα και κραυγές, παρά μόνο γόνιμη κριτική.

Κι επιμένω και θα συνεχίσω να το φωνάζω ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της… προετοιμασίας και του χτισίματος εν όψει των μεγάλων τελικών. Υπό αυτή την έννοια είναι καλό, να συμβαίνουν τώρα όλα τα στραβά και τα ανάποδα προκειμένου να προετοιμάζεται καλύτερα η ομάδα για τα παιχνίδια που θα έχουν το πραγματικό ενδιαφέρον.

Γι’ αυτό θεωρώ ότι η γκέλα από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, σε μια τόσο εχθρική έδρα, με κόντρα διαιτησία, με κακή απόδοση και με λάθος σχεδιασμό του αγώνα από πλευράς τακτικής, θα κάνει καλό στον Παναθηναϊκό. Διότι θα σημάνει συναγερμό για τα δύο επερχόμενα παιχνίδια με τους Κρητικούς στο Κύπελλο, τα οποία θα κρίνουν πολλά περισσότερα από έναν ή τρεις (ασήμαντους) βαθμούς στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος. Εφόσον λοιπόν στον Παναθηναϊκό μελετήσουν και διαχειριστούν σωστά το αποψινό στραβοπάτημα στο Ηράκλειο, το κέρδος θα είναι πολύ μεγαλύτερο: θα είναι ένας τελικός κι η προοπτική ενός τίτλου έπειτα από τέσσερα χρόνια…

Τέλος, κρατάω επιγραμματικά από τον αγώνα:

-Μια ακόμη καταπληκτική εμφάνιση από τον Καπίνο.

-Το (επιτέλους) θετικό παιχνίδι του Σίλντενφελντ.

-Το ντεφορμάρισμα του Μπεργκ.

-Τη μη εκμετάλλευση των επιθετικών στημένων.

-Τις λίγες τελικές προσπάθειες.

-Την ηλιθιότητα που είναι ανίκητη και ζει και βασιλεύει στα άδεια κεφάλια των χουλιγκάνων, οι οποίοι σημαδεύουν τα κεφάλια παιδιών που απλά παίζουν μπάλα…