Ο Παναθηναϊκός έστειλε μήνυμα στον εαυτό του

Το είδαμε κι αυτό από τον Παναθηναϊκό ! Μία νίκη στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ , σε μία έδρα που είχε να κερδίσει εννέα χρόνια. Η ομάδα που πριν από ενάμιση μήνα διασύρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, που δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη ούτε στο γήπεδό της, μετράει πλέον τρία σερί διπλά και είναι -για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό- στο κόλπο της οκτάδας.

Το βασικό ζήτημα για τους "πράσινους" δεν ήταν μόνο τ' αποτέλεσματα, ήταν πώς ούτε οι ίδιοι μπορούσαν να ευχαριστηθούν αυτό που έκαναν στο παρκέ. Η αλλαγή όμως, είναι ξεκάθαρη και φέρει την υπογραφή του Πιτίνο. Πλέον παρουσιάζεται μια ομάδα απελευθερωμένη και το βασικό είναι έχουν χρόνο και σημαντικό ρόλο οι Έλληνες παίκτες που θα είναι ο κορμός του Παναθηναϊκού τα επόμενα χρόνια.

Η παράνοια της φετινής σεζόν αποτυπώνεται στον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται ο τελευταίος μήνας. Τρεις νίκες με 90+ πόντους στην επίθεση κι ένα διπλό που δεν πίστευε κανείς πως μπορεί να κάνει. Κι όμως το έκανε, κι έφτασε στο σημείο να ξέρει πως με 2/2 σε μία εβδομάδα απέναντι σε Μπασκόνια (εκτός) και Αρμάνι Μιλάνο (εκτός) θα είναι φαβορί για τα playoffs.

ΤΟ LOW POST ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ

Μέχρι πριν από ένα μήνα, το "τριφύλλι" χαρακτηριζόταν από την αδυναμία του να εκμεταλλευτεί το "βαμμένο". Τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα, όπου έβλεπε τους αντιπάλους του να τον σημαδεύουν. Η αλλαγή που έχει συντελεστεί όμως είναι τόσο ραγδαία που σε κάποιες περιπτώσεις είναι σαν να παρακολουθείς άλλη ομάδα.

Αυτό ήταν το άρμα μάχης στο πρώτο μέρος, για να πέσει ο ρυθμός. Η μπάλα κοντά στο καλάθι! Τα κέρδη πολλαπλά: εύκολοι πόντοι, πολλά κορμιά πίσω από την μπάλα για να περιοριστούν οι πιθανότητες αιφνιδιασμού της ρωσικής ομάδας, μεγαλύτερη σιγουριά.

Ο Ρικ Πιτίνο δεν βιαζόταν , ήθελε να "χτίζει" λεπτό με το λεπτό, να "παίξει" με την υπομονή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και να επενδύσει στην αυτοπεποίθηση των παικτών του , οι οποίοι τον τελευταίο μήνα μοιάζουν να έχουν φτερά στα πόδια.

RED RIGHT HAND

Μοναδική -σταθερή- πηγή κακών για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Όχι γιατί ήταν αφελής η αντιμετώπισή του, αλλά επειδή το ταλέντο και η ικανότητά του στο δεξί χέρι είναι μνημειώδης. Οι "πράσινοι" επέμειναν στην επιθετική αντιμετώπιση σε όλα τα σκριν πάνω στην μπάλα, μόνο που ο "Τσάτσο" είχε το αντίδοτο.

Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των ψηλών του "τριφυλλιού" να παίξουν hedge out δύο και τρεις φορές στην ίδια κατοχή, πήγε από δεξιά και έβαλε πολλά "δικά του" σουτ. Αυτός κρατούσε όρθια την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη για πολλή ώρα.

ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΕ ΠΟΤΕ

Πέραν της τακτικής βέβαια, υπήρχε κάτι ακόμη που έδωσε στην ελληνική ομάδα τη δυνατότητα να διεκδικήσει μέχρι τέλους τη νίκη: η αποφασιστικότητα. Δύο φορές έφτασε στο -10, αλλά δεν λύγισε. Δεν τα παράτησε, δεν άφησε δύο μικρά ξεσπάσματα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας να του κόψουν τα πόδια.

Ακόμη κι όταν οι γηπεδούχοι βρέθηκαν στο+7 (74-67) στο 37', πήραν έξι μαζεμένους πόντους από τον ΝτεΣον Τόμας, που ήταν "δήλωση" ανθεκτικότητας και σκληράδας. Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ έδειξαν να στερούν τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε εδώ και χρόνια το "τριφύλλι" για νίκη στη Μόσχα. Αυτή τη φορά όμως, τα πράγματα δεν πήραν αρνητική τροπή. Η τύχη έκλεισε το μάτι στην ομάδα του Ρικ Πιτίνο, από την στιγμή που ο Ουίλ Κλάιμπερν έχασε μια βολή στα 7'' και της χαμογέλασε διάπλατα όταν ο Νικ Καλάθης σηκώθηκε από τα 8 (και βάλε...) μέτρα στην εκπνοή.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Σε μια σπουδαία βραδιά, οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί. Το σημαντικότερο όμως για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι πως η πλειοψηφία αυτών μιλάει ελληνικά. Ο Νικ Καλάθης έπαιξε σαν ΜVP, o Ιωάννης Παπαπέτρου εξελίσσεται σε... υπαρχηγό της ομάδας, ο Γιώργος Παπαγιάννης δίνει τη δυνατότητα σε όλους να τον λογίζουν ως τον βασικό σέντερ, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ήρθε από τον πάγκο και προσέφερε μαζεμένους πόντους στην επίθεση και ασφάλεια στο ριμπάουντ, ο Ίαν Βουγιούκας υπενθύμισε σε όλους πως ούτε "τελειωμένος" είναι, ούτε... περιττός για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ -το κάθε άλλο.

Το "τριφύλλι" είναι ΕΔΩ, παίζει πλέον με τα... άσπρα στην σκακιέρα από την στιγμή που μπορεί να κρίνει μόνο το μέλλον του. Σκέτη παράνοια δηλαδή...

Photo credits: Eurokinissi