Ο Παναθηναϊκός πιστός στους τίτλους
Ο Γιώργος Οικονόμου γράφει για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ που για 24η συνεχόμενη σεζόν κατακτά τουλάχιστον έναν τίτλο, την ανάσα για τη συνέχεια και τα ζητήματα που πρέπει να λύσει
Συνεπής στο ραντεβού του με τους τίτλους μένει ο Παναθηναϊκός για 24η συνεχόμενη σεζόν καθώς από το 1996 μέχρι σήμερα μετράει τουλάχιστον ένα τρόπαιο κάθε χρόνο, έχοντας φτάσει συνολικά στους 63!
Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για ένα μεγάλο επίτευγμα και ο πρώτος στόχος για φέτος γίνεται πράξη για τους "πράσινους" που διατηρούν ένα σημαντικό ρεκόρ. Μάλιστα αυτό το ρεκόρ διατηρείται σε μία χρονιά που έχουν βρει μπροστά τους πολλές δυσκολίες, έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους αλλά πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Σαφώς και αυτό το οποίο μένει είναι οι τίτλοι, ωστόσο όπως γίνεται αντιληπτό στον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένοι μόνο με το Κύπελλο Ελλάδας και γι’ αυτό βάζουν μπροστά για τους στόχους που ακολουθούν. Από τον τελικό με τον ΠΑΟΚ πήραν μία ανάσα από την πίεση που είχε δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα και τώρα μπορούν να βελτιώσουν τ’ αγωνιστικά τους ζητήματα.
Είναι ξεκάθαρο πώς οι παίκτες του Ρικ Πιτίνο μπορούν να παίξουν καλύτερα, δείχνοντας διαφορετική εικόνα στις αναμετρήσεις οι οποίες θ’ ακολουθήσουν, κάτι το οποίο επιδιώκει ο τεχνικός του «τριφυλλιού» αφού μέχρι τη διακοπή ο Παναθηναϊκός δεν παρουσίαζε το καλό του πρόσωπο, πέρα από κάποια ξεσπάσματα, αναφορικά πάντα με τη EuroLeague. Ο ΠΑΟΚ άλλωστε, στη διάρκεια του τελικού φρόντισε να δείξει τις αδυναμίες των "πράσινων" από τη στιγμή που δεν τα παράτησε. Με την άμυνα ζώνης στο δεύτερο μέρος έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό που λίγο έλειψε να… γκρεμίσει όσα έχτιζε.
Χωρίς συγκέντρωση, έμοιαζε μπερδεμένος επιθετικά και αυτό αποδείχτηκε στο τέλος της τρίτης περιόδου όπου έχοντας την τελευταία επίθεση, έδωσε χρόνο στον "δικέφαλο" του Βορρά για να εκτελέσει, με συνέπεια να ευστοχήσει από τα 6.75 με τον Τζόουνς. Στα κρίσιμα σημεία πάντως, η εμπειρία έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ο Νικ Καλάθης γι’ ακόμα μία φορά ήταν εξαιρετικός και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα γίνει η διαχείριση από δω και στο εξής, προκειμένου να μην επιδεινωθεί το πρόβλημα που έχει στο πέλμα. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου συνεχίζει τις εξαιρετικές εμφανίσεις σε άμυνα κι επίθεση ενώ με τον Κιθ Λάνγκφορντ φαίνεται πόσο έχουν λείψει από τους "πράσινους" οι προσωπικές φάσεις.
Πλέον ξεκινούν οι "τελικοί" για την είσοδο στα playoffs της EuroLeague. Ο Παναθηναϊκός πήρε ακόμα ένα μάθημα στον τελικό με τον ΠΑΟΚ και πρέπει να διορθώσει αρκετά πράγματα στο επιθετικό κομμάτι, ώστε ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αν θέλει να είναι στους "8".
ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΔΥΣΚΟΛΑ
Η επιθετική άμυνα και ο τρόπος που έσπαγαν τα σκριν οι κοντοί του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ ήταν το μυστικό για το +19 που είδαμε στην πρώτη περίοδο. Το transition ήταν το στοιχείο στο οποίο βασίστηκε το παιχνίδι τους, τα σουτ ήταν θέμα σωστού ρυθμού και όλα έδειχναν να είναι πιο απλά από νωρίς. Σταδιακά όμως, το "τριφύλλι" χάλασε την ταχύτητα με την οποία εκτελούσε. Είδε τον ΠΑΟΚ να σκοράρει με μεγαλύτερη συνέπεια από την περιφέρεια, έχασε αρκετές μάχες στο αμυντικό ριμπάουντ και όλα αυτά απαγόρευσαν τα καλάθια στο ανοικτό γήπεδο. Ως εκ τούτου περιορίστηκαν οι εύκολοι πόντοι και ξεκίνησαν τα προβλήματα για τους παίκτες του Πιτίνο αφού μπήκαν στον ρυθμό του "δικεφάλου" χάνοντας την γρήγορη εκτέλεση.
Μόλις ο ΠΑΟΚ γύρισε μάλιστα σε άμυνα ζώνης, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Οι "πράσινοι" επιδόθηκαν σε επιθέσεις με μικρό πλουραλισμό ως προς την στόχευση, απέφυγαν να ακουμπήσουν την μπάλα με συνέπεια στο low post κι έτσι η παραγωγικότητά τους μειώθηκε ακόμα περισσότερο. Αν δεν προέκυπτε το μεγάλο σουτ του Κιθ Λανγκφορντ σε συνδυασμό με τις διεισδύσεις των Νικ Καλάθη και Ιωάννη Παπαπέτρου που έφεραν μαζεμένες βολές, τότε το αποτέλεσμα ενδεχομένως να ήταν διαφορετικό. Η καλή παρουσία των παικτών του Ηλία Παπαθεοδώρου, είχε ως αποτέλεσμα όμως, να πάρει ένα καλό μάθημα ο Παναθηναϊκός για τη συνέχεια. Eπόμενος σταθμός το ΟΑΚΑ και η νίκη κόντρα στη Χίμκι, πριν ξεκινήσουν οι δύσκολες εκτός έδρας αποστολές. Το πρωτάθλημα μπορεί να περιμένει…
Photo credits: Eurokinissi